Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków związanych z Umową Zastawu oraz Umową Powierniczą do kosztów uzyskania przychodów Spółki potrącalnych w dacie ich poniesienia.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

Informacje ogólne

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która podlega w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca jest jednym z najszybciej rozwijających się globalnych producentów (…). Wnioskodawca dystrybuuje swoje produkty głównie w kanałach e-commerce z wykorzystaniem modeli B2B i B2C oraz w tradycyjnych kanałach sprzedaży. Wnioskodawca funkcjonuje od (…) r. i systematycznie dąży do zajęcia pozycji jednego z liderów branży (…).

Wnioskodawca jest właścicielem m.in. marek Y. oraz Z. Produkty tych marek dostępne są w całej Europie. Zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy, jest również skierowanie oferty do rynków poza terytorium Europy. Produkty oferowane przez wyżej wymienione marki charakteryzują się wysoką jakością i najwyższymi standardami bezpieczeństwa, co potwierdzają liczne certyfikaty renomowanych instytucji europejskich oraz wieloletnie uznanie klientów.

W związku z dynamicznym rozwojem, w 2020 r. Wnioskodawca zdecydował o zakupie aktywów i udziałów spółki prawa niemieckiego B. GmbH z siedzibą w (...), Niemcy (dalej: „B. GmbH”). Opis nabycia aktywów i w związku z tym zawarte umowy, zostały opisane poniżej:

Umowa zwolnienia zastawu

Zgodnie z umową zastawu udziałów i znaku handlowego z 4 listopada 2017 r. zawartą pomiędzy C., D. z siedzibą w (...) (…) Niemcy (dalej: „D.”), B. Gmbh oraz E. Ltd zarejestrowaną w Hongkongu (dalej: „Zastawnik”):

a)udzielono Zastawnikowi licencji umożliwiającej korzystanie z zarejestrowanych i niezarejestrowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do produkcji i dystrybucji na całym świecie (…)”;

b)udzielono Zastawnikowi licencji umożliwiającej korzystanie z pozostałych zarejestrowanych i niezarejestrowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do produkcji i dystrybucji każdego produktu B. GmbH wyłącznie na terenie Chin,

c)zobowiązano D. do przekazania prawa własności znaku handlowego „B.” w Chinach,

d)udział komandytariusza w D. wraz z wszystkimi prawami i roszczeniami pokrewnymi związanymi z udziałami został zastawiony przez C.

Następnie, zgodnie z umową zastawu patentów zawartą 26 lutego 2018 r. pomiędzy Zastawnikiem a D., D. zastawiła na rzecz Zastawnika patenty i wzory użytkowe zarejestrowane do wykorzystania na całym świecie w produktach B. GmbH, niezbędne do zabezpieczenia produkcji i dystrybucji na całym świecie (…) oraz produkcji i dystrybucji każdego produktu B. GmbH wyłącznie na terenie Chin. W związku z powyższym, 12 października 2020 r. została zawarta umowa o zwolnienie zastawu (dalej: „Umowa zwolnienia zastawu”), której stronami był Zastawnik oraz Wnioskodawca.

Zważywszy, że Wnioskodawca prowadził negocjacje dotyczące przejęcia działalności operacyjnej B. GmbH (opisanej poniżej), Zastawnik za opłatą wyraził chęć zwolnienia zabezpieczenia udzielonego dla pożyczki, wynikającego z umowy pożyczki z 4 listopada 2017 r. na kwotę (…) USD, zawartej pomiędzy C. z siedzibą w (...), Niemcy jako pożyczkobiorcą, a Zastawnikiem jako pożyczkodawcą. Aktywa będące przedmiotem zastawu stanowiły uprzednio majątek B. GmbH, który był wykorzystywany w prowadzonej przez B. GmbH działalności gospodarczej. Aktywa były nabywane od D.

Na mocy Umowy zwolnienia zastawu Zastawnik:

a)zadeklarował zwolnienie zastawionych praw własności intelektualnej;

b)zrzekł się prawa do posiadania prawa własności zastawionego znaku handlowego „B.”;

c)zadeklarował zwolnienie zastawionych udziałów i zrzekł się prawa do egzekwowania praw i roszczeń powiązanych z udziałami B. GmbH;

d)zobowiązał się złożyć wszelkie niezbędne oświadczenia w celu zwolnienia zabezpieczeń wyżej wymienionych zastawów;

e)otrzymał bezpłatną, nieograniczoną, przenoszalną licencję na patent i wzór użytkowy.

Warunkiem powyższych zwolnień zastawu przez Zastawnika było zapłacenie przez Wnioskodawcę kwoty (…) EUR. Przy tym ww. kwota, należna była po zawarciu umowy kupna aktywów.

Wnioskodawca, chcąc nabyć udziały i aktywa należące do B. GmbH, był zobowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych czynności związanych ze zwolnieniem majątku B. GmbH z zastawu. W efekcie, kwota zapłacona Zastawnikowi za zwolnienie ww. składników majątku z zastawu, miała faktyczny związek z nabyciem aktywów B. GmbH - wykorzystywanych następnie przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej i mających wpływ na przychody osiągane przez Wnioskodawcę. Całość nabycia udziałów i aktywów stanowi więc dla Wnioskodawcy jedną, niepodzielną operację gospodarczą.

Umowa sprzedaży udziałów

W dniu 22 grudnia 2020 r. doszło do zawarcia umowy zakupu i cesji aktywów (dalej: „Umowa zakupu i cesji aktywów”). Stronami Umowy zakupu i cesji aktywów był Wnioskodawca (jako kupujący) oraz D. (jako sprzedający).

Na podstawie Umowy zakupu i cesji aktywów, D. zbyła na rzecz Wnioskodawcy wszystkie udziały w B. GmbH.

W stosunku do B. GmbH na moment zawarcia Umowy zakupu i cesji aktywów prowadzone było postępowanie upadłościowe. Postępowanie upadłościowe miało zostać zakończone niezwłocznie po przeprowadzeniu likwidacji majątku B. GmbH. Następnie, po przeprowadzeniu likwidacji majątku B. GmbH, działalność gospodarcza B. GmbH miała zostać wznowiona wraz z Wnioskodawcą jako nowym wspólnikiem.

Zgodnie z postanowieniami Umowy zakupu i cesji aktywów, sprzedaż została dokonana pod warunkiem zawieszającym, jakim było umieszczenie ceny zakupu na rachunku escrow.

Wnioskodawca zaakceptował treść Umowy zakupu i cesji aktywów i na jej podstawie nabył udziały B. GmbH.

Nabycie aktywów D.

W dniu 22 grudnia 2020 r. doszło również do zawarcia umowy zakupu aktywów B. GmbH (dalej: „Umowa kupna aktywów”). Stronami Umowy kupna aktywów był Wnioskodawca (jako kupujący) oraz D. - jako sprzedający.

Na podstawie Umowy kupna aktywów D. zbył na rzecz Wnioskodawcy narzędzia oraz ekspektatywy prawa w stosunku do narzędzi (dalej zwane łącznie jako: „Narzędzia”).

D. oprócz Narzędzi sprzedał również Wnioskodawcy wszystkie zarejestrowane wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty i znaki towarowe (dalej: „Prawo własności intelektualnej”).

Prawa własności intelektualnej wraz z Narzędziami stanowią aktywa (dalej: „Aktywa”).

Przedmiotem Umowy kupna aktywów były składniki majątku konieczne do sprzedaży i produkcji produktów marki B. GmbH.

Dnia 1 czerwca 2019 r. wszczęto postępowanie upadłościowe B. GmbH. Na podstawie odrębnej umowy sprzedaży udziałów (dalej: „Umowa sprzedaży udziałów B. GmbH”) D. sprzedał i przeniósł na Wnioskodawcę wszystkie swoje udziały w B. GmbH.

Zgodnie z Umową sprzedaży udziałów B. GmbH, cena zakupu Aktywów została określona jako składowa dwóch czynników, tj.:

• cena zakupu Narzędzi oraz
• cena zakupu Praw własności intelektualnej.

W związku z faktem, że przedmiotem Umowy sprzedaży udziałów są Aktywa B. GmbH, w ocenie Wnioskodawcy nie stanowią one przedsiębiorstwa ani też jego zorganizowanej części - składniki te nie mogą samodzielnie kontynuować działalności gospodarczej prowadzonej uprzednio przez B. GmbH.

W związku z planami rozwoju działalności Wnioskodawcy, z uwagi na posiadane przez B. GmbH Aktywa, realizacja powyżej opisanych kroków, stanowiła element niezbędny do dalszej sprzedaży produktów B. GmbH przez Wnioskodawcę.

Umowa powiernicza

Ponadto, 22 grudnia 2020 r. została zawarta umowa powiernicza, której stronami byli D. - jako sprzedający, a Wnioskodawcą - jako kupującym (dalej: „Umowa powiernicza”).

Z uwagi, że D. była właścicielem Aktywów, które pierwotnie były częścią działalności B. GmbH, D. zamierzał sprzedać i przenieść Aktywa na Wnioskodawcę, a Wnioskodawca zamierzał zakupić i nabyć te Aktywa. Zgodnie z Umową sprzedaży udziałów B. GmbH opisaną powyżej, D. sprzedał i przeniósł wszystkie udziały w B. GmbH na Wnioskodawcę. W celu zapewnienia bezpiecznej pod względem prawnym egzekucji opisanych we wniosku transakcji, konieczne było uniknięcie obowiązku złożenia przez D. wniosku o ogłoszenie upadłości poprzez częściową spłatę zobowiązań i związane z tymi umowy o zwolnienia z długu. Opisane powyżej transakcje były wzajemnie powiązane gospodarczo. Prawnie bezpieczna realizacja ww. postanowień wymagała centralnych powiązań w ramach egzekucji. Stąd Wnioskodawca był obowiązany przekazać środki pieniężne, które miał zapłacić w ramach wypełnienia swoich zobowiązań, na rachunek powierniczy ustanowiony na podstawie zawartej Umowy powierniczej. D. i Wnioskodawca powołali więc powiernika, któremu powierzyli administrowanie rachunkiem powierniczym.

Kwalifikacja podatkowa wydatków związanych z nabyciem Aktywów oraz wynikających z Umowy zwolnienia zastawu oraz Umowy powierniczej

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca, dokonując zakupu Aktywów od D., wprowadził na swoją ewidencję środków trwałych, środki trwałe po wartości początkowej wynikającej z ceny nabycia. Aktywa były/są przedmiotem amortyzacji podatkowej, a dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiły/stanowią koszty uzyskania przychodów. Natomiast Narzędzia zostały ujęte jednorazowo w kosztach podatkowych Wnioskodawcy, gdyż ich wartości jednostkowe nie przekraczały określonych w Ustawie o CIT progów tj. kwoty 10.000,00 zł.

Z kolei wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą nie zostały uznane za element ceny nabycia i konsekwentnie wydatki te nie zostały uznane za zwiększające wartość początkową nabywanych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki te powinny stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów potrącalne w dniu ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Kwalifikacja wydatków związanych z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą jako niezwiększających wartości początkowej nabywanych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wynika m.in. z interpretacji podatkowej uzyskanej przez Wnioskodawcę (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.557.2022.8.AR). Przedmiotem niniejszego Wniosku jest natomiast potwierdzenie, że wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów potrącalne w dniu ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Pytanie

Czy wydatki Wnioskodawcy związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy potrącalne w dniu ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy potrącalne w dacie ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W odniesieniu do ww. przepisów należy wskazać, że w celu uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu , spełnione muszą zostać łącznie warunki:

• wydatek został poniesiony i jest definitywny, przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• wydatek ten, bezpośrednio lub pośrednio, musi wpływać na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu podatnika;
• wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• wydatek ten musi być odpowiednio udokumentowany;
• wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Na podstawie art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W analizowanym stanie faktycznym, Wnioskodawca ponosi szereg wydatków związanych z realizacją oraz dojściem do skutku transakcji nabycia aktywów i udziałów spółki B. GmbH. Celem realizacji wskazanej transakcji był rozwój i rozszerzenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w tym poprzez wykorzystanie Aktywów spółki B. GmbH. Konsekwentnie, oczekiwanym rezultatem wskazanej transakcji było zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę celem realizacji transakcji nabycia aktywów i udziałów spółki B. GmbH można zakwalifikować do trzech kategorii:

1.wydatki stanowiące cenę nabycia oraz inne bezpośrednio związane z nabyciem Aktywów spółki B. GmbH,

2.wydatki stanowiące cenę nabycia oraz inne bezpośrednio związane z nabyciem udziałów spółki B. GmbH, oraz

3.wydatki związane pośrednio z nabyciem udziałów i Aktywów spółki B. GmbH, mające wpływ na realizację transakcji i konsekwentnie przychody osiągane przez Wnioskodawcę, a których nie można zakwalifikować do kategorii nr 1 lub 2 powyżej.

W zakresie wydatków zakwalifikowanych do kategorii nr 1, Wnioskodawca wskazuje, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)(uchylony)

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)(uchylony)

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na podstawie z art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W myśl art. 16d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z przepisami podatkowymi, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku jest ich wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g ustawy CIT.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-14.

Stosownie do treści art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „koszty związane z zakupem” środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT ustawodawca nie definiuje katalogu kosztów, które powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej. W powyższej definicji ceny nabycia zostały wymienione przykładowe rodzaje kosztów poniesionych do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, które powinny zostać zaliczone do wartości początkowej. Katalog kosztów, wymieniony we wskazanym przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje zwrot "w szczególności". W konsekwencji może on obejmować również inne koszty, niewymienione w art. 16g ust. 3 omawianej ustawy, które będą miały wpływ na wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jeżeli koszty te będą związane z jego nabyciem oraz zostaną poniesione do dnia ich przekazania do używania. Z treści ww. przepisu jednoznacznie zatem wynika, że do wartości początkowej nabytych środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych byłoby niemożliwe.

Natomiast w zakresie wydatków zakwalifikowanych do kategorii nr 2, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Powyższy przepis wskazuje m.in., że wydatki związane z nabyciem udziałów (akcji) podatnik może rozpoznać dopiero w momencie zbycia ww. udziałów.

Przedmiotem niniejszego Wniosku jest natomiast potwierdzenie, że wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą, kwalifikowane przez Wnioskodawcę jako wydatki kategorii nr 3, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy potrącalne w dacie ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Na gruncie niniejszej sprawy, zawarcie Umowy zwolnienia zastawu oraz Umowy powierniczej stanowiło jeden z elementów ogółu czynności powiązanych i niezbędnych celem realizacji transakcji nabycia Aktywów i udziałów spółki B. GmbH. Zawarcie Umowy zwolnienia zastawu było niezbędne w celu zawarcia Umowy kupna aktywów B. GmbH, a poniesione wydatki na rzecz Zastawnika były konieczne dla zachowania własności, a więc dla dalszego korzystania z nabytego majątku. Co istotne, Umowa zwolnienia zastawu obejmowała swoim zakresem nie tylko Aktywa B. GmbH, ale również udziały tej spółki. Umowa zwolnienia zastawu stanowiła zatem jeden z etapów podjętych przez Spółkę koniecznych działań prowadzących do przejęcia działalności B. GmbH, tj. wznowienia jej działalności, w tym z Wnioskodawcą jako jej nowym wspólnikiem. Wydatki Wnioskodawcy związane z Umową zwolnienia zastawu przełożyły się zatem na osiągane przychody z działalności operacyjnej - przy czym nie można bezpośrednio powiązać wskazanych wydatków z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę. Wydatki te stanowią zatem koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Analogicznie, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z Umową powierniczą zostały poniesione w ramach niezbędnych działań celem przejęcia działalności B. GmbH i konsekwentnie zwiększeniu poziomu sprzedaży. Wydatków tych również nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę. Wydatki te stanowią zatem koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą nie można bezpośrednio powiązać z Umową nabycia aktywów i tym samym uznać, że wydatki te jako ściśle związane z nabyciem tych aktywów zwiększają ich wartość początkową dla celów amortyzacji podatkowej. Poniesienie wskazanych wydatków było jednak związane z ogólną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższe, wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy potrącalne w dacie ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie wskazują interpretacje indywidualne, m.in.:

a.Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.557.2022.8.AR, w której Organ wskazał: „W związku z powyższym należy stwierdzić, że opisane w stanie faktycznym wydatki poniesione w związku ze zwolnieniem zastawu oraz związane z Umową Powierniczą nie są kosztami ściśle związanymi z zakupem wskazanych w opisie stanu faktycznego Aktywów. Wprawdzie bez dokonania zwolnienie zastawu zawarcie umowy kupna Aktywów nie byłoby możliwe, (...). Umowa zwolnienia zastawu stanowiła zatem jeden z etapów podjętych przez Spółkę działań prowadzących do przejęcia działalności A GmbH, tj. wznowienia jej działalności wraz z Wnioskodawcą jako nowym wspólnikiem.

Również umowa powiernicza nie służyła bezpośrednio i wyłącznie zawarciu samej umowy kupna aktywów. Jak bowiem sami Państwo wskazaliście w opisie sprawy, przekazanie środków pieniężnych, które Spółka miała zapłacić w ramach wypełnienia swoich zobowiązań na rachunek powierniczy, ustanowiony na podstawie zawartej Umowy powierniczej, było niezbędne do zapewnienia bezpiecznej pod względem prawnym egzekucji wszystkich opisanych we wniosku transakcji. Nie można zatem stwierdzić, że wydatki związane z umową powierniczą są wydatkami bezpośrednio związanymi z samą umową nabycia aktywów i tym samym są ściśle związane z nabyciem tych aktywów. Wydatki te w sposób ogólny służą bowiem realizacji podjętych przez Państwa działań niezbędnych do dalszej sprzedaży produktów A GmbH. Stanowią zatem wydatki uzasadnione z punktu widzenia ogólnego celu, jakim jest uzyskiwanie przychodów, w związku z czym nie mogą zostać alokowane do wartości początkowej nabytych Aktywów, ustalanej na potrzeby amortyzacji podatkowej”;

b.interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 grudnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.590.2023.1.MR1, w której Organ wskazał: „tylko wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego zmniejszają podstawę opodatkowania osoby prawnej przez możliwość zaliczenia w koszty podatkowe odpisów z tytułu zużycia środków trwałych - tzw. odpisy amortyzacyjne. Tak więc, do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się tylko te wydatki, które dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Wydatki dotyczące całokształtu działalności Spółki, które wpływają w sposób pośredni na przychody, mimo że związane są z realizowaną inwestycją, nie mają wpływu na koszt wytworzenia. Wydatki te, jeśli wypełniają hipotezę normy art. 15 ust. 1 i nie mieszczą się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, należy zakwalifikować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, tzw. koszty "pośrednie" i odnieść w koszty podatkowe w dacie ich faktycznego poniesienia”;

c.interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.282.2019.2.KK., w której Organ wskazał: „koszty bieżące, pośrednio związane z realizowanym Projektem, które nie mają bezpośredniego wpływu na wartość początkową wytworzonych w procesie inwestycyjnym środków trwałych - kwalifikowane (są) jako koszty pośrednio związane z działalnością Spółki i odnoszone w ciężar kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia”;

d.interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 stycznia 2016 r., sygn. IPPB6/4510-452/15-2/AK, w której Organ wskazał, że: „wydatki dotyczące całokształtu działalności Spółki natomiast, które wpływają w sposób pośredni na przychody, mimo że związane są z realizowaną Inwestycją, nie mają jednak wpływu na koszt wytworzenia. Wydatki te, jeśli wypełniają hipotezę normy art. 15 ust. 1 ustawy o CIT należy zdaniem Spółki zakwalifikować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, tzw. koszty "pośrednie" i odnieść w koszty podatkowe w dacie ich poniesienia”.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w całości zasługuje na uznanie za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczyć należy, że wydana interpretacja odnosi się tylko do sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania) i dotyczy możliwości zaliczenia wydatków związanych z Umową Zastawu oraz Umową Powierniczą do kosztów uzyskania przychodów Spółki potrącalnych w dacie ich poniesienia. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą więc zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Nie ulega wątpliwości, że nie wszystkie koszty, które ponosi podatnik prowadzący działalność gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (pomijając przy tym, co oczywiste, te, które ustawodawca wprost wyłączył z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Wymogiem, który musi być bezwzględnie spełniony, nie jest, co wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, związek kosztów z działalnością gospodarczą, tylko z uzyskaniem przychodów lub też z zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła.

Powyższe twierdzenie jest zgodne z utrwalonym poglądem judykatury (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10 oraz uchwała z dnia 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11).

Należy również wskazać, że jeżeli wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ustawy, mogą co do zasady stanowić koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem wykazania ich związku z uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Do kategorii kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Innymi słowy - posługując się językowym znaczeniem - przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Z kolei koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Koszty te jednak są związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, w związku z dynamicznym rozwojem, w 2020 r. zdecydowali się Państwo na zakup aktywów i udziałów spółki prawa niemieckiego.

Wnioskodawca, chcąc nabyć udziały i aktywa należące do spółki niemieckiej, był zobowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych czynności związanych ze zwolnieniem majątku spółki niemieckiej z zastawu udziałów i znaku handlowego, jaki został ustanowiony w 2017 r. Kwota zapłacona Zastawnikowi za zwolnienie ww. składników majątku z zastawu miała zatem faktyczny związek z nabyciem aktywów spółki niemieckiej, które są wykorzystywane przez Państwa w prowadzonej działalności gospodarczej i mają wpływ na przychody osiągane przez Spółkę.

Na podstawie Umowy zakupu i cesji aktywów, na Państwa rzecz zostały zbyte wszystkie udziały w spółce niemieckiej, która posiadała narzędzia oraz ekspektatywy prawa w stosunku do narzędzi (dalej zwane łącznie jako: „Narzędzia”), oraz wszystkie zarejestrowane wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty i znaki towarowe (dalej: „Prawo własności intelektualnej”). Prawa własności intelektualnej wraz z Narzędziami stanowią aktywa (dalej: „Aktywa”).

Przedmiotem Umowy kupna aktywów były składniki majątku konieczne do sprzedaży i produkcji produktów marki spółki niemieckiej. 1 czerwca 2019 r. wszczęto postępowanie upadłościowe spółki niemieckiej. Na podstawie odrębnej umowy sprzedaży udziałów (dalej: „Umowa sprzedaży udziałów B. GmbH”) D. sprzedał i przeniósł na Państwa wszystkie swoje udziały w spółce niemieckiej.

W związku z planami rozwoju działalności Wnioskodawcy, z uwagi na posiadane przez spółkę niemiecką Aktywa, poniesienie wydatków związanych z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą, stanowiło element niezbędny do dalszej sprzedaży produktów spółki niemieckiej przez Państwa.

Ponadto, 22 grudnia 2020 r. została zawarta umowa powiernicza, której stronami byli D. - jako sprzedający i Państwo - jako kupujący (dalej: „Umowa powiernicza”).

Z uwagi, że D. była właścicielem Aktywów, które pierwotnie były częścią działalności spółki niemieckiej, D. zamierzał sprzedać i przenieść Aktywa na Państwa, a Państwo zamierzali zakupić i nabyć te Aktywa. Zgodnie z Umową sprzedaży udziałów spółki niemieckiej, D. sprzedał i przeniósł wszystkie udziały w spółce niemieckiej na Państwa. Wyjaśnili Państwo, że w celu zapewnienia bezpiecznej pod względem prawnym egzekucji opisanych we wniosku transakcji, konieczne było uniknięcie obowiązku złożenia przez D. wniosku o ogłoszenie upadłości poprzez częściową spłatę zobowiązań i związane z tymi umowy o zwolnienia z długu. Opisane powyżej transakcje były wzajemnie powiązane gospodarczo. Prawnie bezpieczna realizacja ww. postanowień wymagała centralnych powiązań w ramach egzekucji. Stąd byli Państwo obowiązani przekazać środki pieniężne, które mieli Państwo zapłacić w ramach wypełnienia swoich zobowiązań, na rachunek powierniczy ustanowiony na podstawie zawartej Umowy powierniczej. D. i Spółka powołali więc powiernika, któremu powierzyli administrowanie rachunkiem powierniczym.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy Państwa wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki potrącalne w dniu ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. „koszty pośrednie”).

W świetle przepisów ustawy o CIT, wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą powinny zostać zakwalifikowana jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a więc potrącalne w momencie ich poniesienia - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą nie są elementem ceny nabycia i konsekwentnie wydatki te nie są uznane za zwiększające wartość początkową nabywanych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zasadą jest, że wydatki dotyczące całokształtu działalności Spółki, Wydatki te, jeśli wypełniają hipotezę normy art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i nie mieszczą się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, należy zakwalifikować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, tzw. koszty „pośrednie” i odnieść w koszty podatkowe w dacie ich faktycznego poniesienia.

Jak sami Państwo wskazali w opisie sprawy, poniesienie wydatków związanych z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą stanowiło jeden z elementów ogółu czynności powiązanych i niezbędnych do realizacji transakcji nabycia Aktywów i udziałów spółki niemieckiej. Zawarcie Umowy zwolnienia zastawu było niezbędne w celu zawarcia Umowy kupna aktywów spółki niemieckiej, a poniesione wydatki na rzecz Zastawnika były konieczne dla zachowania własności, a więc dla dalszego korzystania z nabytego majątku. Co istotne, Umowa zwolnienia zastawu obejmowała swoim zakresem nie tylko Aktywa spółki niemieckiej, ale również udziały tej spółki. Umowa zwolnienia zastawu stanowiła zatem jeden z etapów podjętych przez Państwa koniecznych działań prowadzących do przejęcia działalności spółki niemieckiej, tj. wznowienia jej działalności, w tym z Państwem jako jej nowym wspólnikiem. Poniesione przez Państwa wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu przełożyły się zatem na osiągane przychody z prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, przy czym nie można bezpośrednio powiązać wskazanych wydatków z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółę. Wydatki te stanowią zatem koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. „koszty pośrednie) w dniu ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy CIT.

Podobnie, wydatki związane z Umową powierniczą zostały poniesione w ramach niezbędnych działań celem przejęcia działalności spółki niemieckiej i konsekwentnie zwiększeniu poziomu sprzedaży. Wydatków tych również nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę.

Dzięki tym wydatkom mogli Państwo podjąć działania restrukturyzacyjne i zwiększyć możliwości handlowe na rynku w branży (…), zwiększając w ten sposób poziom sprzedaży. Wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą nie przekładają się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu służy dany wydatek. Wydatki te stanowią zatem koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w dniu ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy CIT.

Podsumowując, wydatków związanych z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą nie można bezpośrednio powiązać z Umową nabycia aktywów i tym samym uznać, że wydatki te jako ściśle związane z nabyciem tych aktywów zwiększają ich wartość początkową dla celów amortyzacji podatkowej. Poniesienie wydatków związanych z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą było jednak związane z Państwa ogólną działalnością gospodarczą i miało na celu zabezpieczenie źródła przychodów Spółki poprzez przejęcie działalności spółki niemieckiej oraz zwiększenie poziomu sprzedaży dystrybuowanych produktów.

Tym samym, wydatki związane z Umową zwolnienia zastawu oraz Umową powierniczą stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki potrącalne w dacie ich poniesienia, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Państwa stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia wydatków związanych z Umową Zastawu oraz Umową Powierniczą do kosztów uzyskania przychodów Spółki potrącalnych w dacie ich poniesienia, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Państwa i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.