Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2025 r. za pośrednictwem Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 9 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymane przez Państwa wpłaty nie będą objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś koszty uzyskania przychodów z tytułu zużycia środków trwałych powstałych z wpłat stanowiły będą w całości koszty uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. jest spółką gminną ze 100% udziałem JST Gminy A. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka została powołana do wykonywania zadań własnych Gminy, polegających na świadczeniu usług w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków . Do realizacji powyższych zadań służy posiadana przez Spółkę infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna. W przyszłości Spółka planuje przyjmować darowizny pieniężne od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na konkretny cel - wybudowanie sieci wodociągowej/kanalizacyjnej. Darowizna będzie przelewana na konto bankowe Spółki zaś w umowie darowizny określony zostanie cel tejże darowizny. Za określoną sumę pieniężną, która będzie przedmiotem darowizny Spółka wykona w/w inwestycję, która stanowiła będzie środek trwały Spółki, zaś darczyńca będący inicjatorem przedsięwzięcia uzyska przyłączenia do sieci kanalizacyjnej/wodociągowej w najkrótszym możliwym czasie. Realizacja tej inwestycji nie jest ujęta w wieloletnim planie inwestycyjnym Spółki, zaś wykonanie tej inwestycji będzie służyło interesom obu stron zawieranej Umowy. Wartość inwestycji, określonej na podstawie kosztorysu wykonawczego budowli podziemnej w postaci sieci wodociągowej lub/i kanalizacyjnej, ustalona zostanie w wartościach netto. Wszelkie koszty i ciężary związane z realizacją inwestycji ponosiła będzie Spółka. Osoba fizyczna zobowiązana będzie do przekazania darowizny w formie pieniężnej na konto bankowe Spółki, zgodnie z umową darowizny.

Ponadto istotne elementy zdarzenia przyszłego ujęto we własnym stanowisku, gdzie wskazano, że Spółka otrzymuje od darczyńcy dofinansowanie (darowiznę) do realizowanej inwestycji. Darczyńca jako inicjator przedsięwzięcia będzie zainteresowany przyłączeniem do sieci wodnej/kanalizacyjnej. Realizacja inwestycji leżała będzie w interesie obu stron zawieranej umowy darowizny. Otrzymana przez Spółkę kwota dofinansowania/darowizny będzie świadczeniem wzajemnym. Tym samym otrzymywane przez Spółkę wpłaty nie będą posiadały charakteru nieodpłatnego świadczenia, zaś dofinansowanie wytworzenia środka trwałego nie będzie stanowiło rodzaju bezzwrotnej pomocy.

Pytanie

Czy otrzymana przez spółkę darowizna nie będzie objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś koszty uzyskania przychodów z tytułu zużycia środków trwałych powstałych ze środków powyższej darowizny stanowiły będą w całości koszty uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

W art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - ustawodawca zawarł katalog dochodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania. W przepisie tym zostało enumeratywnie wyliczone szereg zwolnień podatkowych.

I tak, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 21 wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art 16a-16m.

Z treści przepisu wynika, że aby przychód/dochód mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego przepisem musi spełniać łącznie następujące kryteria:

1.musi być uzyskany w postaci otrzymanej dotacji, subwencji, dopłaty, innego nieodpłatnego świadczenia,

2.powyższe środki muszą zostać przekazane na konkretnie określony cel, a mianowicie pokrycie kosztów, zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

3.od powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zakres zwolnienia przedmiotowego wynikającego z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji.

Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wskazane w omawianym przepisie dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia stanowić powinny rodzaj bezzwrotnej pomocy, tj. nie mogą stanowić świadczeń wzajemnych.

Znajdujący się w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwrot "i inne nieodpłatne świadczenia", wskazuje bowiem na charakter i cel tego przepisu. Nie każda, bowiem dotacja, subwencja, bądź też dopłata będzie nosiła w ustawie szczególnej taką nazwę, choć swoim charakterem może być identyczna lub zbliżona do wymienionych rodzajów pomocy. Jak wynika z treści analizowanego unormowania dopłata ta powinna mieć charakter nieodpłatnego świadczenia. Jedną z cech nieodpłatnego świadczenia stanowi brak ekwiwalentności. Innymi słowy, podatnik nie musi wykonać w zamian żadnej czynności, aby je otrzymać.

Również "nieodpłatne świadczenie", o którym mowa w tym przepisie, to każde nieekwiwalentne świadczenie między stronami. Wobec tego regulacji art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają jedynie przysporzenia - darowizny na cele w nim wskazane, tj. na pokrycie kosztów lub jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Spółka otrzymuje od darczyńcy dofinansowanie (darowiznę) do realizowanej inwestycji. Darczyńca jako inicjator przedsięwzięcia będzie zainteresowany przyłączeniem do sieci wodnej/kanalizacyjnej. Realizacja inwestycji leżała będzie w interesie obu stron zawieranej umowy darowizny.

Odnosząc powyższe do regulacji prawnej art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazać należy, że nie znajdzie ona zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż otrzymana przez Spółkę kwota dofinansowania/darowizny będzie świadczeniem wzajemnym.

Tym samym otrzymywane przez Spółkę wpłaty nie będą posiadały charakteru nieodpłatnego świadczenia, zaś dofinansowanie wytworzenia środka trwałego nie będzie stanowiło rodzaju bezzwrotnej pomocy.

W związku z powyższym darowizna finansowa na inwestycję, w wyniku której powstanie środek trwały nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Analogicznie, jeśli umowa darowizny nie będzie korzystała ze zwolnienia, odpisy amortyzacyjne stanowiły będą w całość koszt uzyskania przychodu, gdyż nie będzie miał tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela.

Na podstawie powołanego art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe, powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W związku z powyższym wskazać należy, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy:

Co istotne, aby zwrócone podatnikowi wydatki zostały wyłączone z przychodów podatkowych, muszą być wydatkami niepodlegającymi zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ustawy o CIT.

Natomiast zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT:

Z powyższych regulacji można więc wywieść, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o CIT, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Jednocześnie podkreślić należy, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest oprócz tego, by wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, żeby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam - a nie taki sam - wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wydatki niepodlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wymienia przepis art. 16 ustawy o CIT. Zatem, wszystkie wydatki wymienione w tym przepisie, które zostały podatnikowi zwrócone, wyłączone są z jego przychodów. Powyższe oznacza również, że zwrot wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów stanowi przychód dla celów podatkowych. Natomiast, zwrot wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów nie stanowi przychodu.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

W art. 17 ww. ustawy, wymienione są dochody, które na mocy tego przepisu korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT:

W myśl natomiast art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1530):

Zauważyć należy, że zakres art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy, dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji.

Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, w szczególności od osób prawnych oraz osób fizycznych, a więc nie ze środków publicznych (wyrok NSA z 22 kwietnia 2003 r., sygn. akt I SA/Ka 99/2002, niepubl. oraz wyrok SN z 6 stycznia 1999 r., sygn. akt III RN 87/98). Pogląd ten podzielił również bezpośrednio WSA w Krakowie w wyroku z 12 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 912/07, który dodatkowo wskazał, że „Dodanie do przepisu określenia „inne nieodpłatne świadczenia”, nie zmienia charakteru ani celu tego przepisu. Jest to jedynie dopełnienie kategorii pomocy publicznej, o którą chodzi w tej normie. Nie każda bowiem dotacja, subwencja, bądź też dopłata będzie nosiła w ustawie szczególnej taką nazwę, choć swoim charakterem może być identyczna lub zbliżona do wymienionych rodzajów pomocy”.

Tym samym wyraźnie podkreślić należy, że zwolnieniu nie podlegają wszelkie środki uznane przez otrzymującego jako dotacje, ale jedynie dotacje (i to niektóre) otrzymane z budżetów podmiotów publicznych. Wyrażany w orzecznictwie pogląd nie pozostawia wątpliwości odnośnie do zakresu zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zwolnienie nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, a więc nie ze środków publicznych.

Podkreślić przy tym należy, że nie jest możliwe dokonywanie w żadnym wypadku wykładni rozszerzającej analizowanych zwolnień. Regułą jest, że w przypadku zwolnień podatkowych wykładnia powinna być dokonywana w sposób ścisły z uwagi na fakt, że zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

W myśl art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o CIT:

Wprowadzenie takiego składnika majątku do ewidencji wymaga ustalenia jego wartości początkowej. Natomiast zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały unormowane w art. 16g ww. ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT:

Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona. Oznacza to, że wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty oraz otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych wchodzą w zakres postanowień powołanego art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy otrzymane przez Państwa wpłaty nie będą objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe zauważyć należy, że wpłaty pieniężne otrzymane przez Państwa od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na Państwa konto bankowe stanowić będą bez wątpienia przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Jednocześnie wskazać należy, że ustawa o CIT nie zawiera żadnych norm prawnych, które mogłyby być podstawą zwolnienia wpłat pieniężnych otrzymanych od podmiotów prywatnych. Tym samym, jak słusznie Państwo wskazali, nie mają Państwo możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT, zwolnienie to nie dotyczy bowiem środków uzyskanych od podmiotów prywatnych.

Zatem Państwa stanowisko, zgodnie z którym, wpłaty finansowe na inwestycję, w wyniku której powstanie środek trwały nie będą korzystały ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT, jest prawidłowe.

Odnosząc się kolejno do Państwa wątpliwości dotyczących kwestii ustalenia, czy koszty uzyskania przychodów z tytułu zużycia środków trwałych powstałych ze środków z wpłat od osób fizycznych, o której mowa we wniosku stanowiły będą w całości koszty uzyskania przychodów należy wskazać, że jeżeli w istocie środki trwałe sfinansowane z wpłat pieniężnych otrzymanych przez Państwa od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na konkretny cel - wybudowanie sieci wodociągowej/kanalizacyjnej na podstawie zawartych umów, będą spełniały wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie ich za środki trwałe, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT i zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to będą mogli Państwo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych składników majątkowych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodu.

Zatem zgodzić należało się z Państwem, iż odpisy amortyzacyjne stanowiły będą w całość Państwa koszt uzyskania przychodu, gdyż nie będzie miał tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.