Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem minimalnym. Uzupełnili go Państwo pismem z 15 maja 2025 r. (wpływ 20 maja 2025 r. ) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, tj. A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), jest czynnym podatnikiem VAT (dalej: ustawa o VAT), prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług przechowywania i magazynowania, jak również dystrybucji towarów. Świadczone przez Spółkę usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności Spółka zawarła z podmiotami powiązanymi oraz niepowiązanymi (dalej: Kontrahenci) umowy o świadczenie przez Spółkę usług magazynowych oraz logistycznych.

Na podstawie zawartych umów, Kontrahent przekazuje Spółce towary w celu ich magazynowania. Proces ten odbywa się w ramach określonego zakresu obowiązków Spółki, obejmującego m.in. zapewnienie odpowiednich warunków magazynowych oraz logistycznych zgodnie z uzgodnionymi standardami umownymi.

Jednocześnie Kontrahent podejmuje działania ukierunkowane na poszukiwanie klientów na swoje produkty. W zakres tych czynności, podejmowanych przez Kontrahenta, a nie przez Spółkę, wchodzą aktywności o charakterze handlowym, takie jak budowanie relacji biznesowych oraz prowadzenie negocjacji z potencjalnymi klientami, którzy nabędą towary Kontrahenta na warunkach uzgodnionych między Kontrahentem a klientem. Negocjacje te obejmują uzgodnienia dotyczące ilości towarów, które mają zostać sprzedane oraz ostatecznej ceny transakcyjnej. W praktyce oznacza to, że Kontrahent realizuje pełną kontrolę nad procesem sprzedaży swoich produktów do klienta końcowego, podczas gdy Spółka koncentruje się na świadczeniu usług magazynowych.

Po uzgodnieniu przez Kontrahenta z klientem końcowym warunków transakcji, w szczególności dotyczących ceny oraz ilości sprzedawanych towarów, Kontrahent wystawia na rzecz Spółki fakturę na kwotę umówioną z klientem końcowym, a następnie Spółka wystawia temu klientowi końcowemu fakturę na tą samą kwotę, bez doliczania jakiejkolwiek marży, narzutów, itd., gdyż zgodnie z umową między Spółką i Kontrahentami, Spółka nie ma prawa doliczać żadnych marż. Czyli przykładowo, jeśli Kontrahent uzgodnił z klientem końcowym cenę netto towaru 100 zł plus VAT i klient końcowy gotów jest nabyć towar w tej cenie, to Kontrahent nie wystawia klientowi końcowemu faktury na 100 zł plus VAT, lecz Kontrahent wystawia Spółce fakturę za ten towar na 100 zł plus VAT, a Spółka wystawia klientowi końcowemu fakturę też na 100 zł plus VAT i Spółka dostarcza towar ze swojego magazynu do klienta końcowego wskazanego przez Kontrahenta Spółki.

Równocześnie, w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług magazynowania oraz obsługi towarów, Spółka otrzymuje od Kontrahentów wynagrodzenie, które obejmuje koszty operacyjne poniesione w związku z magazynowaniem i logistyką ww. towarów, powiększone o stałą marżę w wysokości 6%. Co istotne, wynagrodzenie Spółki za świadczenie tych usług na rzecz Kontrahentów w żaden sposób nie zależy od cen towarów uzgodnionych przez danego Kontrahenta z klientem końcowym. Czyli przykładowo, jeśli Kontrahent A uzgodni ze swoim klientem końcowym dostawy towarów za 100 zł netto, zaś Kontrahent B uzgodni ze swoim klientem końcowym dostawy towarów za 200 zł netto, to Spółka, wystawiając klientowi końcowemu A fakturę na 100 zł i klientowi końcowemu B na 200 zł, nie wystawi Kontrahentowi A faktury za usługi magazynowo-logistyczno-transportowe na 6 zł netto, ani nie wystawi Kontrahentowi B faktury za te usługi na 12 zł netto, lecz Spółka otrzyma wynagrodzenie od ilości magazynowanych i „obsłużonych” towarów (tj. przechowywanych, dostarczonych do klientów końcowych, odebranych od nich z powrotem np. towarów uszkodzonych, etc.), niezależnie od cen sprzedaży tych towarów wynegocjowanych przez danego Kontrahenta ze swoim klientem końcowym.

Kontrahenci Spółki nie posiadają swoich magazynów, ani wynajętych od innych podmiotów powierzchni magazynowych, lecz zamawiają towar u producenta, od którego ten towar jest wysyłany bezpośrednio do magazynu Spółki, by tam był składowany do czasu, aż dany Kontrahent ustali z klientem końcowym warunki dostaw, ceny, terminy płatności, itd. i po ich ustaleniu towar Kontrahenta jest dostarczany z magazynu Spółki do klienta końcowego i Kontrahent wystawia fakturę za ten towar na Spółkę, w cenie uzgodnionej przez Kontrahenta z klientem końcowym, a Spółka bez marży i innych narzutów wystawia fakturę na taką samą kwotę na klienta końcowego Kontrahenta.

Zatem w wyniku tak ukształtowanego stosunku prawnego, każda ze Stron ponosi odrębne koszty związane z realizacją zamówienia, wykorzystując w tym celu własne aktywa. Spółka samodzielnie nie decyduje, od kogo i za ile nabyć jakie towary i komu je oraz z jaką marżą odsprzedać, gdyż Spółka nie prowadzi działalności handlowej, lecz świadczy ww. usługi Kontrahentowi i to Kontrahent pozyskuje klienta i przeprowadza negocjacje. Natomiast Spółka sprzedaje towary Kontrahenta, wskazanemu przez niego klientowi, znajdujące się na magazynie, bez uwzględnienia żadnych narzutów czy marży, gdyż ten model współpracy pomiędzy Spółką i Kontrahentem został już wiele lat temu stworzony w taki sposób, aby Spółka zarabiała wyłącznie na świadczeniu Kontrahentowi usług logistycznych, magazynowania, transportu, etc. i dlatego to nie Spółka poszukuje klientów na te towary, lecz Kontrahent, to nie Spółka decyduje ile towarów, kiedy, komu i za jaką cenę sprzeda, lecz właśnie Kontrahent, zaś Spółka niejako wykonuje jego wolę i uzgodnienia pomiędzy Kontrahentem i klientem końcowym i tylko za świadczone przez siebie usługi przechowywania i magazynowania/transportu towarów, itd., obciąża swoich Kontrahentów.

Również klienci końcowi traktują Spółkę jako podmiot zajmujący się wyłącznie obsługą magazynowo-logistyczną kontraktów pomiędzy Kontrahentami i klientami końcowymi. Klienci końcowi nie traktują Spółki jako podmiotu, z którym negocjują warunki zakupu towarów Kontrahentów, wielkości rabatów, zmiany cen wcześniej ustalonych, etc., lecz negocjują to bezpośrednio z Kontrahentami, zaś rola Spółki sprowadza się do magazynowo-logistyczno-transportowej obsługi tych kontraktów, uzgodnionych między Kontrahentem i klientem końcowym.

Inne są zatem zadania Spółki (tj. magazynowanie towarów i dostarczanie klientom końcowym), a inne są zadania Kontrahentów (tj. pozyskanie klienta końcowego i wynegocjowanie z nim warunków dostaw, cen, etc.).

Pytanie

Czy na potrzeby stosowania przepisów dotyczących minimalnego podatku dochodowego (art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT), za przychód Spółki należy uznać wyłącznie wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę od Kontrahenta w związku ze świadczeniem na jego rzecz usług magazynowania, logistyki, transportu, bez uwzględniania kwot wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę na klientów końcowych (do których Spółka nie dolicza marży ani jakichkolwiek innych narzutów) oraz bez uwzględniania kwot wynikających z faktur na takie same kwoty otrzymane przez Spółkę od Kontrahentów, a w konsekwencji, czy Spółka będzie podlegała opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki na potrzeby stosowania przepisów o podatku minimalnym (art. 24ca ustawy o CIT) za przychód Spółki należy uznać wyłącznie wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę od Kontrahenta w związku ze świadczeniem usług magazynowania, logistyki, transportu, z uwzględnieniem kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku ze świadczeniem tych usług Kontrahentowi, bez uwzględniania kwot wykazywanych na fakturach wystawianych przez Spółkę klientom końcowym Kontrahenta za towary (do których Spółka nie dolicza marży ani innych narzutów) i bez uwzględniania kosztów zakupu tych Towarów od Kontrahenta przez Spółkę. W konsekwencji Spółka nie będzie podlegała opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym.

Uzasadnienie stanowiska spółki:

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1)poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2)osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

– wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Mając na względzie powyższe, minimalnym podatkiem dochodowym w wysokości 10% podstawy opodatkowania objęci są, co do zasady podatnicy będący spółkami lub podatkowymi grupami kapitałowymi, którzy mają siedzibę lub zarząd na terytorium RP i w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują niski wskaźnik dochodowości w wysokości nieprzekraczającej 2%.

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy CIT dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 2% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna). Natomiast szczegółowe wyliczenie przychodów oraz kosztów, których nie należy uwzględniać przy wyliczeniu wskaźnika rentowności określa art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

Jednocześnie stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego każda ze Stron ponosi odrębne koszty związane z realizacją zamówienia, wykorzystując w tym celu własne aktywa. Kontrahent pozyskuje klienta i przeprowadza negocjacje. Natomiast Spółka sprzedaje przechowywany przez siebie towar klientowi, nie mając nawet prawa do doliczenia żadnych narzutów czy marży i faktycznie tego nie robiąc. Istotą współpracy Spółki z Kontrahentami jest, aby Spółka zarabiała na świadczeniu swoim Kontrahentom usług przechowywania i magazynowania towarów i dlatego za to Spółka obciąża swoich Kontrahentów.

Mając na względzie powyższe, Spółka wystawiając fakturę na rzecz klienta końcowego formalnie działa w imieniu własnym, ale na rachunek Kontrahenta. Jednocześnie z uwagi na to, że Spółka w przypadku wystawionej faktury na rzecz klienta końcowego nie będzie doliczać żadnej marży, Spółka nie osiągnie żadnego dochodu w związku z odsprzedażą towarów znajdujących się magazynie, gdyż całość środków uzyskanych ze sprzedaży towarów Spółka przekaże Kontrahentom.

Natomiast za trwałe i rzeczywiste otrzymane przysporzenie należy uznać wynagrodzenie otrzymane w związku ze świadczeniem usług magazynowania oraz logistycznych, w oparciu o różne elementy kalkulacyjne, do którego Spółka dolicza marżę w wysokości 6%, ale w żaden sposób nie uzależnione od cen towarów, jakie dany Kontrahent uzgodni z danym klientem końcowym.

Zysk związany ze sprzedażą towarów klientom końcowym będzie przysługiwał w całości danym Kontrahentom Spółki i z tego tytułu będą oni naliczać i odprowadzać podatek dochodowy CIT.

Mając na względzie powyższe, w celu wyliczenia udziału dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych, od którego uzależnione jest objęcie podatnika zakresem podmiotowym minimalnego podatku dochodowego, Spółka powinna uwzględnić wyłącznie przychody i koszty związane ze świadczeniem usług magazynowania oraz logistyki, gdyż wynagrodzenie otrzymane za świadczenie tego rodzaju usług stanowi jej rzeczywiste i trwałe przysporzenie majątkowe, bez uwzględniania przychodów z faktur wystawianych klientom końcowym Kontrahenta oraz bez uwzględniania kwot wynikających z faktur na takie same kwoty otrzymanych od danego Kontrahenta i sam fakt wystawienia przez Spółkę faktury klientowi końcowemu nie powinien być decydujący przy rozstrzyganiu kwestii dotyczących objęcia podatkiem minimalnym, lecz należy brać pod uwagę całokształt okoliczności i współpracy stron.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane przez organy podatkowe w podobnych (choć nie tożsamych) sprawach dotyczących rozliczania przychodów oraz kosztów w przypadku konsorcjum.

Przykładowo w interpretacji podatkowej z dnia 10 lutego 2023 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.679.2022.2.AR organ wskazał, że:

„Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że skoro jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy, wskazana we wniosku umowa konsorcjum stanowić będzie wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy CIT, to Państwa przychodami i kosztami będą wyłącznie przychody i koszty przypadające na Państwa jako lidera konsorcjum, zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartej umowy w ramach zawiązanego konsorcjum. Kwoty wynikające z faktury wystawionej przez Państwa jako lidera konsorcjum na rzecz zamawiającego – w części należnej innym spółkom tworzącym konsorcjum, nie będą stanowić Państwa przychodu jako lidera konsorcjum. Lider konsorcjum w przychodach podatkowych zobowiązany będzie uwzględnić tylko swoją część przychodu wynikającą z przedmiotu umowy. Jednocześnie kwoty wynikające z tych faktur, które następnie zostaną przekazane przez lidera konsorcjum innemu członkowi konsorcjum, nie będą stanowić Państwa kosztów uzyskania przychodów.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że wyliczając wskaźnik rentowności, o którym mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy CIT winni Państwo uwzględnić przychody i koszty związane z realizacją wskazanego we wniosku kontraktu, w części przypadającej na Państwa jako członków konsorcjum a określonej w umowie konsorcjum, tj. bez uwzględnienia przychodów i kosztów przysługujących pozostałym uczestnikom konsorcjum”.

W powyższej interpretacji podatkowej dotyczącej minimalnego podatku dochodowego podkreślono, że wyliczając wskaźnik rentowności, uwzględnia się jedynie przychody i koszty związane z realizacją kontraktu, przypadające na lidera konsorcjum, bez uwzględnienia przychodów i kosztów pozostałych uczestników konsorcjum. Jest to podyktowane tym, że różne są funkcje poszczególnych podmiotów uczestniczących w dostawach towarów i usług klientowi końcowemu w ramach umowy konsorcjum.

Analogiczne wnioski należy wyciągnąć w analizowanej sytuacji, gdyż w przypadku Spółki, która nie nalicza marży przy odsprzedaży towarów z magazynu, przychody uzyskane z tej sprzedaży nie stanowią realnego przysporzenia majątkowego dla Spółki, gdyż – podobnie jak we wskazanej wyżej interpretacji umowie konsorcjum – celem Kontrahentów oraz Spółki jest, aby Kontrahenci realizowali zysk na sprzedaży swoich towarów klientom końcowym, zaś Spółka aby realizowała zysk na świadczeniu Kontrahentom usług magazynowo-logistyczno-przewozowych. Zatem również niniejszej sprawie mamy do czynienia z podziałem określonych funkcji pomiędzy podmiotami, podobnie jak we wskazanej wyżej umowie konsorcjum.

Wobec tego, na gruncie wydanej ww. interpretacji w podobnym stanie faktycznym, Spółka powinna uwzględniać jedynie przychody i koszty związane ze świadczeniem usług magazynowych i logistycznych przy obliczaniu wskaźnika rentowności, bez uwzględniania kwot wynikających z faktur otrzymanych od Kontrahentów oraz takich samych kwot z faktur wystawionych przez Spółkę klientom końcowym Kontrahenta. Natomiast Spółka zostanie objęta minimalnym podatkiem dochodowym, jeśli jej dochód z usług magazynowych, logistycznych i transportowych, uwzględniający koszty operacyjne oraz marżę w wysokości 6%, wyniesie mniej niż 2% przychodu.

Mając na względzie powyższe, pomimo że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie mamy do czynienia z konsorcjum ani z wspólnym przedsięwzięciem, to niewątpliwie Spółka podobnie jak Lider Konsorcjum we wspomnianej wyżej interpretacji wystawia faktury w związku z odsprzedażą towarów znajdujących się jej magazynach bez żadnej marży, przekazując całość otrzymanych środków ze sprzedaży swoim Kontrahentom. Wobec tego przychód uzyskany z odsprzedaży tych towarów, nie stanowi (podobnie jak w przypadku Lidera Konsorcjum) dla Spółki realnego przysporzenia, a wynagrodzenie to w całości (z uwagi na brak naliczania marży przez Spółkę) należne jest Kontrahentom. Sposób fakturowania pomiędzy Kontrahentem, Spółką i klientem końcowym Kontrahenta nie powinien mieć znaczenia – tak jak nie ma w przypadku umowy konsorcjum.

Innym przykładem, w którym dla potrzeb ustalenia objęcia podatkiem minimalny nie powinien mieć znaczenia sposób fakturowania, są umowy komisu i pomimo, że w przypadku umów komisu fakturowanie wygląda w sposób zbliżony do sposobu fakturowania opisanego w stanie faktycznym (tj. właściciel towaru, jako komitent, wystawia komisantowi fakturę za towar np. na 90 zł, a komisant wystawia fakturę nabywcy na 100 zł), to zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych oraz orzecznictwem, przychodem w podatku dochodowym u komisanta jest jedynie prowizja (czyli w powyższym przykładzie 10 zł, a nie 100 zł).

Jak bowiem wynika przykładowo z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2021 r sygn. V SA/Wa 524/20:

„Ugruntowany zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i akceptowany w praktyce organów podatkowych jest pogląd, że w przypadku komisu nie traktuje się zakupu rzeczy ruchomych w imieniu komisanta na rachunek komitenta i następnie zbycia tych rzeczy komitentowi, jako dwu wywołujących odrębne skutki podatkowe transakcji. Za przychód komisanta uznaje się jedynie prowizję – wynagrodzenie wynikające z umowy komisu (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 28 października 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 507/14)”.

To samo stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji z 25 sierpnia 2023 (nr 0114-KDIP2-1.4010.394.2023.1.AZ).

Powyższe wyroki i interpretacje potwierdzają prawidłowość stanowiska, iż sposób fakturowania pomiędzy kontrahentami nie zawsze determinuje kwotę przychodu w podatku dochodowym i istnieją przypadki, w których kwota wykazana na fakturze, np. jako obrót dla celów VAT, nie zawsze automatycznie jest przychodem dla celów CIT.

Zatem, mając na względzie stanowisko organów przedstawione w podobnych stanach faktycznych, należy uznać na gruncie opisanego stanu faktycznego w niniejszej sprawie, że dla dokonania wyliczeń, o których mowa w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, Spółka powinna uwzględnić jedynie przychód uzyskany ze świadczenia usług magazynowych, logistycznych, transportowych, etc. i związane z tym koszty, natomiast Spółka nie powinna uwzględniać kwot wykazanych na fakturach otrzymanych od Kontrahentów za towary sprzedawane klientom końcowym Kontrahenta, ani kwot wykazanych na fakturach wystawianych przez Spółkę klientom końcowym Kontrahenta.

W konsekwencji należy uznać, że spółka zostanie objęta minimalnym podatkiem dochodowym, jeżeli udział wyliczonego z uwzględnieniem art. 24ca ust. 2 ustawy dochodu w odniesieniu do przychodu rozumianego jako wynagrodzenie Spółki za świadczenie usług magazynowych (koszty operacyjne + 6% marży), będzie wynosił mniej niż 2%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Natomiast art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z cytowanym art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 2% (2% lub niższej).

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy CIT dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 2% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).

Zarówno stratę, jak i wysokość udziału dochodów w przychodach, które warunkują objęcie podatnika minimalnym podatkiem dochodowym, wylicza się w oparciu o przepisy ustawy o CIT, jednak z pominięciem określonych przychodów i kosztów wymienionych w art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

W myśl art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ustawy o CIT dotyczące podatku minimalnego wskazują zatem katalog przychodów i kosztów, których nie uwzględnia się dla określenia wskaźnika rentowności. Wszystkie pozostałe przychody i koszty, które nie są wymienione w ww. przepisie należy uwzględnić dla celów obliczenia straty lub udziału dochodów w przychodach.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka świadczy dla Kontrahentów usługi magazynowania oraz usługi logistyczne. Na podstawie zawartych umów, Kontrahent przekazuje Spółce towary w celu ich magazynowania. Proces ten odbywa się w ramach określonego zakresu obowiązków Spółki, obejmującego m.in. zapewnienie odpowiednich warunków magazynowych oraz logistycznych zgodnie z uzgodnionymi standardami umownymi. Po uzgodnieniu przez Kontrahenta z klientem końcowym warunków transakcji, w szczególności dotyczących ceny oraz ilości sprzedawanych towarów, Kontrahent wystawia na rzecz Spółki fakturę na kwotę umówioną z klientem końcowym, a następnie Spółka wystawia temu klientowi końcowemu fakturę na tą samą kwotę, bez doliczania jakiejkolwiek marży, narzutów, itd. Równocześnie, w związku ze świadczeniem usług magazynowania oraz obsługi towarów, Spółka otrzymuje od Kontrahentów wynagrodzenie, które obejmuje koszty operacyjne poniesione w związku z magazynowaniem i logistyką towarów, powiększone o stałą marżę w wysokości 6%.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy na potrzeby stosowania przepisów dotyczących minimalnego podatku dochodowego, za przychód Spółki należy uznać wyłącznie wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę od Kontrahenta w związku ze świadczeniem na jego rzecz usług magazynowania, logistyki, transportu, bez uwzględniania kwot wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę na klientów końcowych oraz bez uwzględniania kwot wynikających z faktur na takie same kwoty otrzymane przez Spółkę od Kontrahentów, a w konsekwencji, czy Spółka będzie podlegała opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy, należy wskazać, że zarówno wystawiając fakturę dla klienta końcowego Kontrahenta, jak i otrzymując fakturę wystawioną przez Kontrahenta są Państwo zobowiązani do wykazania odpowiednio przychodów lub kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia jest fakt, że sprzedają Państwo towary Kontrahenta wskazanemu przez niego klientowi bez uwzględnienia żadnych narzutów czy marży, a zarabiają Państwo wyłącznie na świadczeniu Kontrahentowi usług logistycznych, magazynowania, transportu. Skoro wystawiają i otrzymują Państwo faktury, na podstawie których są Państwo zobowiązani rozpoznać przychody lub koszty, to w celu określenia przychodu na potrzeby stosowania przepisów dotyczących minimalnego podatku dochodowego, powinni Państwo zatem uwzględnić wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę od Kontrahenta w związku ze świadczeniem na jego rzecz usług magazynowania, logistyki, transportu, a także kwot wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę na klientów końcowych oraz kwot wynikających z faktur na takie same kwoty otrzymane przez Spółkę od Kontrahentów.

Przechodząc do wątpliwości czy Spółka będzie podlegała opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym należy wskazać, że opodatkowanie to uzależnione jest od wysokości poniesionej straty lub wykazania określonego niskiego wskaźnika dochodowości w ramach działalności operacyjnej.

W przypadku zatem, gdy poniosą Państwo stratę lub osiągną Państwo udział dochodów w przychodach obliczony z uwzględnieniem zarówno wynagrodzenia uzyskiwanego przez Spółkę od Kontrahenta w związku ze świadczeniem na jego rzecz usług magazynowania, logistyki, transportu, jak również kwot wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę na klientów końcowych oraz kwot wynikających z faktur na takie same kwoty otrzymane przez Spółkę od Kontrahentów – w wysokości nieprzekraczającej 2%, to będą Państwo podlegali opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym, jeśli natomiast osiągną Państwo udział dochodów w przychodach w wysokości powyżej 2%, to nie zostaną Państwo objęci opodatkowaniem minimalnym podatkiem dochodowym.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.