Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 26 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym osób prawnych od całości swoich przychodów (dochodów), niezależnie od miejsca położenia ich źródła. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z produkcją (…).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie stosownego zezwolenia. Wnioskodawca z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego prawnych (dalej: „CIT”), o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Zwolnienie z CIT stanowi dla Spółki pomoc publiczną udzielaną jej zgodnie z przepisami ustawy o CIT oraz aktów prawnych dotyczących funkcjonowania przedsiębiorców w specjalnych strefach ekonomicznych. Zwolnienie z CIT następuje do wysokości przyznanego zezwoleniem limitu pomocy publicznej.

W ramach działalności strefowej prowadzonej na terenie SSE na podstawie posiadanego Zezwolenia (dalej: „Działalność strefowa”) Spółka korzysta z maszyn i urządzeń, a także budynków i budowli stanowiących środki trwałe podlegające amortyzacji. Działalność strefowa jest prowadzona w zakładzie Spółki zlokalizowanym przy (…); dalej: „Zakład”). W ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) wykorzystywanych w Działalności strefowej znajdują się środki trwałe, które wprowadzono do Ewidencji zarówno przed 1 stycznia 2021 r. jak i po 31 grudnia 2020 r.

Spółka ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2025 r. (na mocy uchwały zarządu Spółki, dalej: „Uchwała”) dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wszystkich środków trwałych użytkowanych w Zakładzie, które zostały wprowadzone do Ewidencji Spółki przed dniem 1 stycznia 2021 r. w stosunku do stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o CIT (dalej: „Wykaz”). Obniżenia stawek amortyzacyjnych dokonano do poziomu 0,1% wartości początkowej środków trwałych w ujęciu rocznym wyłącznie w stosunku do środków trwałych, które na dzień 1 stycznia 2025 r. nie były w całości zamortyzowane.

Niektóre środki trwałe, których dotyczy przedmiotowy wniosek (tj. środki trwałe w stosunku do których dokonano obniżenia stawek amortyzacyjnych) mogły być ulepszane po dniu 31 grudnia 2020 r.

W przyszłości Spółka nie wyklucza również dalszej modyfikacji obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych poprzez ich podwyższanie lub obniżenie, z zastrzeżeniem, że ustalone w taki sposób stawki amortyzacyjne będą wyższe niż 0%. Każdorazowa zmiana stawek amortyzacyjnych nastąpi w terminach określonych w art. 16i ust. 5 zdanie drugie ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy na gruncie przepisów Ustawy o CIT Wnioskodawca mógł z dniem 1 stycznia 2025 r. obniżyć, a w latach kolejnych może dalej modyfikować, stawki amortyzacyjne do wysokości wyższej niż 0% wartości początkowej i nie wyższej stawki ujęte w Wykazie - dla środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.)?

2.W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego za prawidłowe, czy jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

Wnioskodawca mógł z dniem 1 stycznia 2025 r. obniżyć, a w latach kolejnych może dalej modyfikować stawki amortyzacyjne do wysokości wyższej niż 0% i nie przekraczającej stawek ujętych w Wykazie dla środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do art. 16i ust. 1 ustawy o CIT [ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej „ustawa o CIT”) - przyp. organu] odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł ustawy o CIT, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zgodnie zaś z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Przepis art. 16i ust. 8 został wprowadzony do ustawy o CIT na mocy Ustawy nowelizującej. Zgodnie z art. 14 Ustawy nowelizującej, przepisy art. 16i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy o CIT), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że Spółce przysługuje prawo do zmiany w tym obniżania stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, począwszy od pierwszego dnia miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Powyższe prawo doznaje jednak ograniczenia na mocy art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, wprowadzonego do ustawy o CIT z dniem 1 stycznia 2021 r. na podstawie Ustawy nowelizującej. Zgodnie z tym przepisem, uprawnienie do podwyższania i obniżania stawek amortyzacyjnych nie przysługuje Spółce wobec środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej z opodatkowania. Przykładem działalności zwolnionej z opodatkowania jest Działalność strefowa Spółki wykonywana w Zakładzie.

Zastosowanie ograniczenia wynikającego z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT zostało jednak – na podstawie art. 14 Ustawy nowelizującej – wyłączone w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych przez Spółkę do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. Jednocześnie, przepis art. 14 Ustawy nowelizującej obejmuje wszystkie środki trwałe wprowadzone do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r., niezależnie od tego czy po 31 grudnia 2020 r. były ulepszane czy też nie. Analizowany bowiem przepis w żaden sposób nie referuje do ulepszenia środków trwałych. Należy pamiętać, że ulepszenie środka trwałego nie prowadzi do powstania nowego środka trwałego dla celów ewidencyjnych, a jedynie do zmiany wartości początkowej istniejącego już środka trwałego. Kluczowa dla zastosowania art. 14 Ustawy nowelizującej jest zatem data wprowadzenia środka trwałego do Ewidencji, dla której bez znaczenia pozostaje ewentualne późniejsze ulepszenie tego środka trwałego skutkujące zmianą jego wartości początkowej.

Jednocześnie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT ani art. 14 Ustawy nowelizującej nie wskazują na minimalną wysokość stawki amortyzacyjnej, do której Spółka może dokonać obniżenia. Ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w ustawie o CIT minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego Spółka może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie. Dopuszczalność ustalenia dowolnie niskiej stawki amortyzacyjnej, nawet na poziomie 0%, potwierdził Dyrektor Krajowy Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2023 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.650.2023.1.KS

Mając to na uwadze, należy przyjąć że Spółka była uprawniona do obniżenia z dniem 1 stycznia 2025 r. (na mocy Uchwały) stawek amortyzacyjnych dla wszystkich środków trwałych użytkowanych w Zakładzie a podlegających amortyzacji, które zostały wprowadzone do Ewidencji Spółki przed dniem 1 stycznia 2021 r. Jednocześnie Spółka będzie w przyszłości uprawniona do dalszej modyfikacji, w tym obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, które zostały wprowadzone do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Obniżenie stawek amortyzacyjnych mogło i może nastąpić również w stosunku do środków trwałych, które były po 31 grudnia 2020 r. ulepszane. Może ono nastąpić do dowolnej wysokości, wyższej niż 0%. Istotne jest jedynie by zmiana stawek amortyzacyjnych przez Spółkę nastąpiła począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do Ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-2.4010.537.2024.1.DP z dnia 29 października 2024 r.;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-1.4010.5.2024.1.KM z dnia 15 lutego 2024 r. w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-3.4010.702.2023.2.JKU z dnia 30 stycznia 2024 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0114-KDIP2-1.4010.27.2023.1.KW z dnia 8 lutego 2023 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC z dnia 15 czerwca 2022 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC, z dnia 22 marca 2022 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-3.4010.100.2021.1.MBD, z dnia 4 maja 2021 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-2.4010.70.2021.1.MZA, z dnia 13 kwietnia 2021 r. w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „obniżenie do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. (do dnia 31 grudnia 2020 r.) mogło być dokonane przez Spółkę. Obniżenia takiego Wnioskodawca będzie mógł również dokonać w przyszłości”.

W związku z powyższym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym mógł z dniem 1 stycznia 2025 r. obniżyć, a w latach kolejnych może dalej obniżać, stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po 31 grudnia 2020 r.).

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

W ocenie Wnioskowany nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z przewidywanym faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Powyższy przepis nie określa jakichkolwiek warunków czy zasad według których powinno następować obniżenie stawek amortyzacyjnych. W szczególności wskazany przepis nie uzależnia obniżenia stawki amortyzacyjnej od jakichkolwiek okoliczności gospodarczych i ekonomicznych itp. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego: „[…] amortyzacja podatkowa jest koncepcją poniekąd sztuczną, gdyż celem ustawy podatkowej nie jest, tak jak w rachunkowości, prezentacja prawdziwego obrazu sytuacji finansowej jednostki, lecz opodatkowanie dochodu. Podatkową funkcją amortyzacji jest rozłożenie kosztów w czasie, przy czym okres ten nie musi być wyznaczony ekonomicznym zużyciem.” (zob. F. Świtała [w:] G. Dźwigała, Z. Huszcz, P. Karwat, R. Krasnodębski, M. K. Ślifirczyk, F. Świtała, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2009, art. 16(i).) Inaczej zatem niż ma to miejsce na gruncie prawa bilansowego, amortyzacja podatkowa nie musi odzwierciedlać ekonomicznego zużycia środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że Spółka w oparciu o na art. 16i ust. 5 ustawy o CIT może zmieniać, w tym obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych w sposób dowolny (przyjmując, że nie zachodzi przypadek z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT z uwagi na wyłączenie jego stosowania przez art. 14 Ustawy nowelizującej). Nie jest zatem wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z przewidywanym faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-1.4010.5.2024.1.KM z dnia 15 lutego 2024 r. w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-2.4010.537.2024.1.DP z dnia 29 października 2024 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP2-1.4010.27.2023.1.KW z dnia 8 lutego 2023 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC z dnia 22 marca 2022 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB2-3.4010.261.2019.1.KK z dnia 16 sierpnia 2019 r.

W związku z powyższym, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z przewidywanym faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.