Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2025 roku, wpłynął Państwa wniosek z 1 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii ukonstytuowania zakładu zagranicznego Spółki w Polsce.

Uzupełnili go Państwo – na wezwanie – pismem z 12 maja 2025 r. (data wpływu 12 maja 2025 r. za pośrednictwem ePUAP) oraz pismem z 12 maja 2025 r. (data wpływu 12 maja 2025 r. za pośrednictwem e-Doręczenia).

Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

A. (dalej także: „Spółka", lub „Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Republiki Federalnej Niemiec w zakresie produkcji (...). Rozwiązania (...) oferowane przez Spółkę są wykorzystywane na całym świecie w organizacji wydarzeń kulturalnych np. na koncertach, musicalach i festiwalach, na stadionach, w operach, w klubach muzycznych, a także w miejscach kultu i na statkach wycieczkowych do (...), w instalacjach stałych lub w aplikacjach mobilnych.

Ponadto Spółka oferuje swoim klientom również doradztwo systemowe, planowanie, naprawy i wsparcie techniczne w zakresie funkcjonowania dostarczanych systemów (...). Spółka posiada rozległą sieć partnerów handlowych i serwisowych, którzy zapewniają, że jej produkty i usługi są dostępne na całym świecie. Spółka opracowuje i produkuje swoje produkty głównie w Niemczech.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec. Wspólnikami Spółki są wyłącznie osoby prawne.

Spółka zamierza zatrudnić w Polsce pracownika (dalej także: „Pracownik”), który będzie wykonywał pracę w dziale systemów i technologii, który jest częścią działu badań i rozwoju.

Praca zatrudnionego w Polsce pracownika będzie się sprowadzała w głównej mierze do tworzenia nowego oprogramowania i podejmowania kroków w celu jego wdrożenia do zastosowania w produktach Spółki.

Do obowiązków Pracownika będzie należało:

• analiza technologii i narzędzi dostępnych na rynku oraz ewentualna rekomendacja istniejących już rozwiązań wewnętrznym i zewnętrznym zespołom wdrożeniowym;
• rozpoznawanie potencjału ulepszeń, proponowanie nowych rozwiązań i aktywny udział we wdrażaniu zgłoszonych pomysłów;
• opracowywanie innowacyjnych koncepcji platform systemowych i urządzeń;
• rozpoznawanie, opisywanie i interpretowanie specyfiki istniejących problemów i potencjału aplikacji systemowej;
• projektowanie funkcji obejmujących różne urządzenia, w przeważającej mierze o nowatorskim charakterze, z uwzględnieniem złożonych wymagań;
• analiza nowych technologii pod kątem możliwych do uzyskania korzyści, wydajności, możliwości zastosowania w działalności Spółki, a także konkurencji i prawa patentowego;
• dokonywanie oceny nowych koncepcji pod względem aspektów funkcjonalnych, technologicznych i ekonomicznych;
• szacowanie kosztów rozwoju związanych z wdrożeniem nowych koncepcji;
• opracowywanie oprogramowania, a także sprzętu dla różnych urządzeń i systemów;
• projektowanie systemów i modułów z dużą liczbą zależności i interfejsów;
• projektowanie, budowa i testowanie oprogramowania, obwodów i zespołów komponentów;
• integracja różnych modułów w system;
• koordynacja procesów, decyzji oraz wyników testów i badań z odpowiednimi działami Spółki i partnerami zewnętrznymi w ramach tworzenia nowego oprogramowania, urządzenia lub systemu;
• przeprowadzanie testów systemów, urządzeń i modułów podczas ich opracowywania lub zlecanie ich testowania innym podmiotom;
• wybór odpowiednich aplikacji/wydarzeń dla specjalnych przypadków testowych;
• organizacja, planowanie i przeprowadzanie testów z klientami/użytkownikami lub partnerami biznesowymi Spółki;
• tworzenie specyfikacji testów dla prototypów ze szczególnym uwzględnieniem testów urządzeń i oprogramowania na poziomie modułu i całego systemu;
• wykorzystywanie wyników testów w procesie rozwoju produktów;
• tworzenie dokumentacji dla wdrażanego oprogramowania i sprzętu oraz przygotowanie materiałów do publikacji (np. dokumentów konferencyjnych lub zgłoszeń patentowych).

Spółka nie wynajmuje w Polsce żadnego biura, ani innego pomieszczenia czy lokalu, nie jest też właścicielem żadnych nieruchomości w Polsce.

Pracownik będzie wykonywał pracę na rzecz Spółki w miejscu przez siebie wybranym, przy czym większość pracy będzie wykonywana przez Pracownika w jego mieszkaniu w Polsce z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość w ramach pracy zdalnej. Pracownik według swojego uznania będzie mógł też wykonywać pracę na rzecz Spółki np. wykorzystując istniejące przestrzenie pracy coworkingowej.

Spółka nie będzie mogła dysponować mieszkaniem pracownika, ani przeprowadzać w nim jakichkolwiek wizyt lub kontroli.

Do dyspozycji Pracownika Spółka może oddawać pewne produkty lub elementy własnych produktów niezbędne do opracowania oprogramowania do tych produktów lub do przeprowadzenia testów.

Pracownik będzie otrzymywał od Spółki stałe wynagrodzenie miesięczne powiększone o wymagany przepisami prawa ryczałt, którego wysokość odpowiada przewidywanym kosztom ponoszonym przez pracownika w związku z pracą zdalną.

Ponadto możliwe jest przyznanie pracownikowi premii w zależności od wyników finansowych Spółki.

Pracownik nie będzie upoważniony do podejmowania żadnych decyzji w imieniu Spółki.

W szczególności pracownik nie będzie upoważniony do podpisywania umów w imieniu Spółki, ani do negocjowania żadnych warunków umów zawieranych przez Spółkę z klientami.

Wszelkie umowy z klientami są zawierane bezpośrednio przez centralę Spółki z siedzibą w Niemczech.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W pismach uzupełniających z 12 maja 2025 r. (data wpływu tego samego dnia), wskazali Państwo, że:

1)Spółka zatrudnia i będzie zatrudniała w kraju siedziby personel, który wykonuje analogiczne czynności i obowiązki do obowiązków, które będą należały do zatrudnionego w Polsce pracownika. Ze względu na fakt, że personel zatrudniony w Niemczech będzie wykonywał analogiczne zadania do czynności, które będą przedmiotem obowiązków zatrudnionego w Polsce pracownika, będą one wykonywane w analogiczny sposób do tego w jaki będzie wykonywał swoje obowiązki pracownik zatrudniony w Polsce. Z tą różnicą, że pracownicy zatrudnieni w Niemczech mogą pracować z biura Spółki i korzystać ze sprzętu znajdującego się w siedzibie Spółki.

2)Pracownik w Polsce zostanie zatrudniony w oparciu o umowę o pracę zawartą na czas nieoznaczony.

3)Odbywanie spotkań z klientami Spółki nie będzie objęte zakresem obowiązków pracownika zatrudnionego w Polsce. Pracownik ten będzie jednak mógł odbywać spotkania z klientami Spółki np. w celu ustalenia ich potrzeb i wymagań lub w celu przeprowadzenia testów produktów przeznaczonych dla klienta lub zakupionych przez klienta.

4)Czynności wykonywane przez pracownika zatrudnionego w Polsce będą wykonywane w sposób regularny i stały.

5)Czynności wykonywane przez pracownika zatrudnionego w Polsce będą realizowane zgodnie z ogólnymi wytycznymi i oczekiwaniami wskazanymi przez Spółkę, jednak charakter pracy pracownika zatrudnionego w Polsce zakłada wykonywanie pracy twórczej, wymagającej własnej inicjatywy, kreatywności i pomysłowości pracownika, tworzenie nowych rozwiązań jest zadaniem, którego w praktyce nie da się realizować będąc skrępowanym szczegółowymi wytycznymi ustalonymi przez inne osoby, dlatego pracownik zatrudniony w Polsce będzie miał w swojej pracy pozostawiony szeroki zakres swobody. Spółka nie będzie stosowała szczególnego mechanizmu kontrolowania pracownika zatrudnionego w Polsce. Jednak pracownik ten będzie pracował w zespole, w kontakcie z innymi pracownikami Spółki zatrudnionymi w Niemczech, w związku z tym, w praktyce Spółka będzie miała stałą wiedzę o zaangażowaniu pracownika w pracę oraz będzie miała praktyczną możliwość kontrolowania efektów pracy pracownika zatrudnionego w Polsce.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis stanu faktycznego [winno być: zdarzenia przyszłego], powstanie w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy (dalej także: „Spółka") w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis stanu faktycznego [winno być: zdarzenia przyszłego], nie powstanie w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. - dalej: „ustawa o CIT") oraz art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 ze zm. - dalej: „UPO PL-DE).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis zawarty w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Definicja „zakładu podatkowego” zawarta została w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT który stanowi, że zagraniczny zakład oznacza:

a)stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b)plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c)osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Ustawa o CIT odwołuje się zatem do właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, a dodatkowo art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) stanowi, że umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec, zatem zastosowanie w niniejszej sprawie znajdą odpowiednie przepisy UPO PL-DE.

Z treści art. 7 ust. 1 UPO PL-DE wynika, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przepisy zawarte w art. 5 ust. 1 i 2 UPO PL-DE stanowią, że określenie „zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zakład w szczególności stanowią:

miejsce zarządu,

a)filia,

b)biuro,

c)fabryka,

d)warsztat,

e)kopalnia, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Z art. 5 ust. 4 UPO PL-DE wynika, że bez względu na inne postanowienia UPO PL-DE, nie stanowią zakładu:

a)placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

b)utrzymanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;

c)utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d)stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e)stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;

f)utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Ponadto przepis zawarty w art. 5 ust. 5 UPO PL-DE stanowi, że jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w umawiającym się państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w art. 5 ust. 4 UPO PL-DE i są takimi rodzajami działalności, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Zgodnie z przedstawionymi powyżej przepisami ustawy o CIT i UPO PL-DE „zakład podatkowy” Wnioskodawcy w Polsce powstanie tylko wówczas, gdy:

1)będzie istniała w Polsce stała placówka, poprzez którą w całości lub częściowo Wnioskodawca będzie prowadził działalność, z wyłączeniem jednak stałych placówek poprzez które prowadzona będzie działalność o charakterze pomocniczym lub uzupełniającym, lub

2)Wnioskodawca będzie działał w Polsce poprzez agenta zależnego uprawnionego do działania w imieniu Wnioskodawcy.

Z przepisu zawartego w art. 5 UPO PL-DE wynika, że dla przyjęcia, iż doszło do utworzenia stałej placówki przedsiębiorstwa, wymagane jest zaistnienie łącznie następujących przesłanek:

• istnienie miejsca prowadzenia działalności, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza,
• pewna stałość miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,
• działalność prowadzona w placówce nie może być ograniczona do czynności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

Pomocnym w interpretacji zapisów UPO PL-DE może być tekst Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, który został wypracowany w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Komentarz do Modelowej Konwencji OECD nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast jego postanowienia stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z treścią pkt. 10 i 11 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki. Dysponowania placówką nie należy przy tym rozumieć w sensie prawnym, ale w sensie faktycznym.

Dodatkowo zgodnie z aktualną treścią pkt 18 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD stała placówka może być również ustanowiona, jeśli pracownik korzysta z biura prowadzonego we własnym mieszkaniu, jeżeli mieszkanie to jest regularnie wykorzystywane do działalności pracodawcy w wyniku otrzymywanych od niego poleceń. Zakład może zatem powstać co do zasady również wtedy, gdy pracownik nie ma zapewnionego biura, chociaż potrzeba posiadania biura wynika z charakteru stosunku pracy.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku Spółka nie będzie posiadała żadnego biura w Polsce ani własnego, ani wynajmowanego, Spółka nie będzie też dysponowała w Polsce żadną inną powierzchnią w której byłaby prowadzona jej działalność gospodarcza.

Spółka nie będzie też zobowiązywała Pracownika wykonującego pracę w Polsce do wykorzystywania swojego mieszkania do prowadzenia działalności na rzecz Spółki. Spółka nie będzie mogła dysponować mieszkaniem pracownika, ani przeprowadzać w nim jakichkolwiek wizyt lub kontroli.

Z charakteru stosunku pracy nie będzie wynikała potrzeba posiadania biura. Pracownik będzie mógł bowiem wykonywać swoją pracę w zasadzie w każdym miejscu. Pracownik nie będzie spotykał się z klientami Spółki w swoim mieszkaniu i nie musi posiadać do tego celu żadnego lokalu. W przypadku konieczności spotkania z klientami mogą się one odbywać w siedzibie klientów lub w miejscach publicznych np. restauracjach czy kawiarniach.

W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku zatrudnienia Pracownika wykonującego pracę na rzecz Spółki w Polsce nie powstanie stała placówka Spółki w Polsce poprzez którą Spółka prowadziłaby działalność gospodarczą.

W związku z powyższym dla ustalenia czy w wyniku posiadania placówki w Polsce powstanie dla Wnioskodawcy zakład podatkowy w Polsce kluczowe znaczenie ma fakt, czy Wnioskodawca będzie działał w Polsce poprzez agenta zależnego uprawnionego do działania w imieniu Wnioskodawcy.

Jak już bowiem powyżej wskazano zakład podatkowy Spółki w Polsce może także powstać na podstawie art. 5 ust. 5 UPO PL-DE jeżeli Spółka będzie działała w Polsce poprzez agenta zależnego uprawnionego do działania w jej imieniu.

Nie ulega wątpliwości, że Pracownik Spółki zatrudniony w oparciu o umowę o pracę, wykonujący tą pracę w Polsce będzie osobą zależną od Spółki, będzie on bowiem podlegał kierownictwu Spółki, wykonywał polecenia Spółki i nie będzie ponosił samodzielnie ryzyka prowadzonej działalności.

Przepis zawarty w art. 5 ust. 5 UPO PL-DE stanowi jednak, że zakład powstaje wówczas, gdy przedsiębiorstwo działa poprzez osobę od niego zależną, która posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa.

Pracownik zatrudniony przez Spółkę nie będzie posiadał żadnego pełnomocnictwa do działania w imieniu Spółki w tym w szczególności pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki.

Pracownik nie będzie upoważniony do negocjowania żadnych warunków umów zawieranych przez Spółkę z klientami, ani do podejmowania jakichkolwiek decyzji w imieniu Spółki.

Spółka nie będzie zatem działała w Polsce poprzez agenta zależnego uprawnionego do działania w jej imieniu.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis stanu faktycznego, nie powstanie w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz art. 5 UPO PL-DE. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Jak wynika z ww. ustawy, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza:

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Państwa siedziba znajduje się na terytorium Niemiec, dlatego też analiza czy posiadają Państwo zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90, dalej: „UPO” lub „umowa polsko-niemiecka”).

Stosownie do art. 5 ust. 1 UPO:

W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

Zgodnie z art. 5 ust. 3 UPO:

Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej wyłączono spod pojęcia „zakładu” działalność polegającą na:

Zatem art. 5 ust. 4 UPO, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco.

Ponadto, stosownie do art. 5 ust. 5 UPO:

Należy wskazać, że powyższe przepisy odnoszą się zasadniczo do 3 sytuacji, w których na terytorium Polski może powstać zagraniczny zakład spółki niemieckiej:

1)zakład w formie stałej placówki,

2)zakład w formie placu budowy/montażu,

3)zakład poprzez tzw. „agenta zależnego”.

Podkreślić należy, że „zakład” jest pewnym abstrakcyjnym pojęciem funkcjonującym w międzynarodowym prawie podatkowym. Stwierdzenie, czy Wnioskodawca posiada zakład na terytorium Polski ma bezpośredni wpływ na kwestię powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej:

Dokonując interpretacji postanowień UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W analizowanej sprawie, mając na uwadze przedstawione okoliczności nie powstanie zakład podatkowy Spółki wynikający z art. 5 ust. 3 UPO.

W dalszej kolejności, należy wskazać, że z unormowań zawartych w art. 5 ust. 1 w zw. z ust 4 UPO wynika, że dla przyjęcia, iż doszło do utworzenia stałej placówki przedsiębiorstwa konstytuującej zakład, wymagane jest zaistnienie łącznie następujących przesłanek:

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Należy podkreślić, że brak spełnienia któregokolwiek spośród wymienionych warunków oznacza, iż nie powstanie zakład w postaci stałej placówki w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem. Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego.

Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”, musi zatem istnieć więź między placówką, a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres. Nawet jeżeli praktyka państw członkowskich nie jest jednolita, jeżeli chodzi o kryterium czasu, to jednak doświadczenie wskazuje, że zwykle nie uważa się, że zakład istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej krócej niż sześć miesięcy.

Jednym z wyjątków od tej reguły jest sytuacja, gdy działalność ma charakter powtarzalny, w takim przypadku każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat).

Zgodnie z Komentarzem Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 15 lipca 2014 r. Wolters Kluwer, Warszawa 2016, dalej: „Komentarz”) określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej (placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń). Placówka może być także usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo przez stałą placówkę. Słowo „przez którą” należy rozumieć szeroko i odnosić je do działalności gospodarczej wykonywanej w określonej lokalizacji (pomieszczeniu czy przestrzeni), będącej do dyspozycji przedsiębiorstwa. Tytułem przykładu, przedsiębiorca układający nawierzchnię drogi prowadzi działalność „przez” miejsce wykonywania tej czynności (Komentarz do art. 5 Konwencji OECD pkt 4.6).

Zgodnie z Komentarzem, prowadzenie działalności poprzez placówkę oznacza, że osoby w określony sposób zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą w państwie, w którym stała placówka jest położona (pkt 2, Komentarz do artykułu 5).

Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne (pkt 10, Komentarz do artykułu 5).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza zatrudnić w Polsce Pracownika, który będzie wykonywał pracę w dziale systemów i technologii, który jest częścią działu badań i rozwoju. Pracownik będzie wykonywał pracę na rzecz Spółki w miejscu przez siebie wybranym, przy czym większość pracy będzie wykonywana przez Pracownika w jego mieszkaniu w Polsce z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość w ramach pracy zdalnej. Pracownik według swojego uznania będzie mógł też wykonywać pracę na rzecz Spółki np. wykorzystując istniejące przestrzenie pracy coworkingowej. Spółka nie wynajmuje w Polsce żadnego biura, ani innego pomieszczenia czy lokalu, nie jest też właścicielem żadnych nieruchomości w Polsce.

W rozpoznawanej sprawie, co prawda Spółka nie zapewni Pracownikowi powierzchni biurowej w Polsce oraz nie będzie wynajmowała w Polsce żadnego biura, ani innego pomieszczenia czy lokalu, jednak świadczenie pracy przez Pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony przez Spółkę w sposób regularny i stały z miejsca zamieszkania świadczy o istnieniu stałej placówki, którą może być np. mieszkanie tego pracownika. Jak już bowiem wskazano, nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką, lecz wystarczy zwykła jego obecność w konkretnym miejscu. W dobie możliwości świadczenia pracy zdalnie, miejsce w którym pracownik świadczy pracę na rzecz zagranicznego pracodawcy (niezależnie czy w warunkach domowych, czy w innym miejscu) można uznać za odrębną placówkę tego przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że tworzenie oprogramowania, to kompleksowy proces obejmujący wszystkie etapy od koncepcji po wdrożenie i utrzymanie systemu informatycznego. Jest to praca wymagająca w rzeczywistości znacznego nakładu pracy. Tworzenie oprogramowania, wymaga również określonego sprzętu, w zależności od rodzaju i skali projektów. Dodatkowo, w zależności od potrzeb, może być potrzebny dodatkowy sprzęt, jak i specjalizowane narzędzia.

Jak wynika z wniosku „Praca zatrudnionego w Polsce Pracownika będzie się sprowadzała w głównej mierze do tworzenia nowego oprogramowania i podejmowania kroków w celu jego wdrożenia do zastosowania w produktach Spółki. (…) Do dyspozycji Pracownika Spółka może oddawać pewne produkty lub elementy własnych produktów niezbędne do opracowania oprogramowania do tych produktów lub do przeprowadzenia testów.” „(…) większość pracy będzie wykonywana przez Pracownika w jego mieszkaniu z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (…).”

Mając na uwadze powyższe, zdaniem organu, wbrew temu co Państwo twierdzą, z opisanego charakteru stosunku pracy, wynika potrzeba posiadania biura.

Z tych względów można uznać za spełniony pierwszy z warunków.

Kolejnym warunkiem istnienia zakładu w postaci stałej placówki jest jej stały charakter.

W tym miejscu należy podnieść, iż w literaturze przedmiotu podkreśla się, że cecha stałości oznacza, że placówka winna posiadać określony stopień trwałości. Zatem nie może mieć charakteru tymczasowego. Stałość nie oznacza jednakże, że placówka musi funkcjonować długotrwale, choć tak jest zazwyczaj. Krótkotrwale istniejąca placówka również może być uznana za stałą, o ile została zorganizowana z zamiarem stałego wykorzystywania. Decydujące znaczenie dla przyjętej klasyfikacji placówki mają intencje podmiotu, który ją prowadzi. Odczytanie tych intencji może w praktyce rodzić poważne wątpliwości, zatem powinny być brane pod uwagę tylko takie intencje, jakie można wywnioskować ze sposobu działania podatnika, tj. sposobu zorganizowania placówki.

Ponadto, jeżeli konkretna placówka jest użytkowana tylko przez krótki czas, lecz to użytkowanie powtarza się regularnie przez długi okres, to nie można uważać, że taka placówka ma czysto tymczasowy charakter (pkt 6.1 Komentarza do artykułu 5).

Dodatkowo, Komentarz do MK OECD wskazuje, że istnienie stałego zakładu należy co do zasady potwierdzić, jeśli działalność jest prowadzona poprzez placówkę przez okres powyżej 6 miesięcy.

Podnieść również należy, że zawarcie umowy o pracę z pracownikiem jest czynnością prawną dwustronną, na mocy której powstaje stosunek pracy.

Zgodnie z art. 22 §  1 ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2025 r., poz. 277, dalej: „KP”)

Praca wykonywana w ramach stosunku pracy jest świadczeniem ciągłym – zakłada istnienie trwałej więzi prawnej. Istota ciągłości świadczenia pracy w ramach stosunku pracy tkwi w tym, że zobowiązanie pracownika nie polega na jednorazowym wykonaniu pewnej czynności lub na wykonaniu ich zespołu składającego się na określony rezultat, lecz wiąże się z wykonywaniem określonych czynności w powtarzających się odstępach czasu, w okresie istnienia trwałej więzi łączącej pracownika z pracodawcą (wyrok SN z 14.12.1999r., sygn. akt: I PKN 451/99).

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że planowane zatrudnienie przez Spółkę Pracownika na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony świadczy, iż Państwa intencją jest współpraca z dłuższą perspektywą i z pewnością nie będzie miała charakteru tymczasowego.

W rezultacie, uwzględniając przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, w ocenie organu, wbrew Państwa twierdzeniu, będziemy mieli do czynienia z powstaniem stałej placówki. Państwa działalność na terytorium Polski spełnia, co do zasady, warunki istnienia placówki (stałego miejsca prowadzenia działalności) pod względem dostępności powierzchni oraz jej stałego charakteru.

Uznanie, że w przedmiotowej sprawie powstanie stała placówka pociąga za sobą konieczność ustalenia, czy nie znajdzie do niej zastosowania wyłączenie o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 5 ust. 4 lit. f) UPO.

Zdaniem organu, praca wykonywana przez Pracownika, o którym mowa we wniosku, nie powinna być kwalifikowana do czynności o charakterze pomocniczym względem głównej działalności Spółki.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (...). Ponadto Spółka oferuje swoim klientom również doradztwo systemowe, planowanie, naprawy i wsparcie techniczne w zakresie funkcjonowania dostarczanych (...). Spółka posiada rozległą sieć partnerów handlowych i serwisowych, którzy zapewniają, że jej produkty i usługi są dostępne na całym świecie. Spółka opracowuje i produkuje swoje produkty głównie w Niemczech.

Praca zatrudnionego w Polsce pracownika będzie się sprowadzała w głównej mierze do tworzenia nowego oprogramowania i podejmowania kroków w celu jego wdrożenia do zastosowania w produktach Spółki.

Zgodnie z Państwa wskazaniem, do obowiązków Pracownika będzie należało:

• analiza technologii i narzędzi dostępnych na rynku oraz ewentualna rekomendacja istniejących już rozwiązań wewnętrznym i zewnętrznym zespołom wdrożeniowym;
• rozpoznawanie potencjału ulepszeń, proponowanie nowych rozwiązań i aktywny udział we wdrażaniu zgłoszonych pomysłów;
• opracowywanie innowacyjnych koncepcji platform systemowych i urządzeń;
• rozpoznawanie, opisywanie i interpretowanie specyfiki istniejących problemów i potencjału aplikacji systemowej;
• projektowanie funkcji obejmujących różne urządzenia, w przeważającej mierze o nowatorskim charakterze, z uwzględnieniem złożonych wymagań;
• analiza nowych technologii pod kątem możliwych do uzyskania korzyści, wydajności, możliwości zastosowania w działalności Spółki, a także konkurencji i prawa patentowego;
• dokonywanie oceny nowych koncepcji pod względem aspektów funkcjonalnych, technologicznych i ekonomicznych;
• szacowanie kosztów rozwoju związanych z wdrożeniem nowych koncepcji;
• opracowywanie oprogramowania, a także sprzętu dla różnych urządzeń i systemów;
• projektowanie systemów i modułów z dużą liczbą zależności i interfejsów;
• projektowanie, budowa i testowanie oprogramowania, obwodów i zespołów komponentów;
• integracja różnych modułów w system;
• koordynacja procesów, decyzji oraz wyników testów i badań z odpowiednimi działami Spółki i partnerami zewnętrznymi w ramach tworzenia nowego oprogramowania, urządzenia lub systemu;
• przeprowadzanie testów systemów, urządzeń i modułów podczas ich opracowywania lub zlecanie ich testowania innym podmiotom;
• wybór odpowiednich aplikacji/wydarzeń dla specjalnych przypadków testowych.
• organizacja, planowanie i przeprowadzanie testów z klientami/użytkownikami lub partnerami biznesowymi Spółki;
• tworzenie specyfikacji testów dla prototypów ze szczególnym uwzględnieniem testów urządzeń i oprogramowania na poziomie modułu i całego systemu;
• wykorzystywanie wyników testów w procesie rozwoju produktów;
• tworzenie dokumentacji dla wdrażanego oprogramowania i sprzętu oraz przygotowanie materiałów do publikacji (np. dokumentów konferencyjnych lub zgłoszeń patentowych);
• odbywanie spotkań z klientami Spółki nie będzie objęte zakresem obowiązków pracownika zatrudnionego w Polsce. Pracownik ten będzie jednak mógł odbywać spotkania z klientami Spółki np. w celu ustalenia ich potrzeb i wymagań lub w celu przeprowadzenia testów produktów przeznaczonych dla klienta lub zakupionych przez klienta.

Do dyspozycji Pracownika Spółka może oddawać pewne produkty lub elementy własnych produktów niezbędne do opracowania oprogramowania do tych produktów lub do przeprowadzenia testów.

Czynności wykonywane przez Pracownika zatrudnionego w Polsce będą realizowane zgodnie z ogólnymi wytycznymi i oczekiwaniami wskazanymi przez Spółkę, jednak charakter pracy Pracownika zatrudnionego w Polsce zakłada wykonywanie pracy twórczej, wymagającej własnej inicjatywy, kreatywności i pomysłowości pracownika, tworzenie nowych rozwiązań jest zadaniem, którego w praktyce nie da się realizować będąc skrępowanym szczegółowymi wytycznymi ustalonymi przez inne osoby, dlatego Pracownik zatrudniony w Polsce będzie miał w swojej pracy pozostawiony szeroki zakres swobody.

Podkreślenia wymaga, iż Spółka zatrudnia i będzie zatrudniała w kraju siedziby (Niemcy) personel, który wykonuje analogiczne czynności i obowiązki do obowiązków, które będą należały do zatrudnionego w Polsce pracownika. Z wniosku jednoznacznie wynika, że Pracownik będzie wykonywał pracę w dziale systemów i technologii, który jest częścią działu badań i rozwoju. Sami Państwo wskazują, że „ (…) Pracownik ten będzie pracował w zespole, w kontakcie z innymi pracownikami Spółki zatrudnionymi w Niemczech (…)”

Biorąc pod uwagę powyższy zakres obowiązków, zdaniem organu, czynności które będą podejmowane przez Pracownika działającego na terytorium Polski nie powinny być kwalifikowane do czynności o charakterze pomocniczym (przygotowawczym). Pracownik który będzie wykonywał opisane we wniosku zadania na terytorium Polski w sposób zdalny, będzie bowiem realizował szereg obowiązków niezbędnych w procesie tworzenia oprogramowania i jego wdrożenia w produktach Spółki, a w konsekwencji osiągnięcia przez Państwa przychodów z zasadniczej działalności gospodarczej.

Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym (punkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji, zob. również wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1864/10). Zatem, jak już wskazano zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

Działania Spółki w kraju siedziby (na terytorium Niemiec) i Pracownika, który będzie realizował czynności w zakresie tworzenia nowego oprogramowania i podejmowania kroków w celu jego wdrożenia do zastosowania w produktach Spółki na terytorium Polski, będą ściśle połączone i będą stanowiły istotną część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Mając na uwadze cel w postaci tworzenia nowych produktów Spółki, nie można twierdzić, że stała palcówka jest utrzymywana wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

Zarówno działalność Pracownika, który będzie wykonywał swoje obowiązki w Polsce, jak i działalność Spółki w siedzibie w Niemczech sprowadzają się do tworzenia systemów (produktów) oferowanych przez Spółkę. W sytuacji takiej, stała placówka jaką będzie działalność podejmowana przez polskiego Pracownika w ramach wymienionych obowiązków pracowniczych nie może korzystać z przywilejów wynikających z treści art. 5 ust. 5 lit. f) UPO.

Zatem, w analizowanej sprawie nie można mówić o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze Państwa działalności na terytorium Polski za pośrednictwem ww. Pracownika w odniesieniu do działalności Państwa Spółki w kraju siedziby. Pracownik, który ma być zatrudniony w Polsce będzie wykonywał zasadniczą działalność gospodarczą Spółki.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zasada tzw. zależnego przedstawiciela, o której mowa w wyżej powołanym art. 5 ust. 5 UPO, stanowi alternatywę w stosunku do zasad ogólnych wyrażonych w ust. 1-4 art. 5 UPO. Oznacza to, że w pierwszej kolejności należy badać istnienie zakładu w oparciu o zasady ogólne zapisane w ust. 1-4 art. 5 UPO. Jeśli w wyniku zastosowania ust. 1-4 zaistnieją okoliczności powstania zakładu, to nie ma konieczności badania, czy osoby działające w przedsiębiorstwie są zależne, czy niezależne od reprezentowanego przedsiębiorstwa oraz jakimi dysponują pełnomocnictwami.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy, należy wskazać, że Spółka będzie posiadała na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w rozumieniu art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, a w konsekwencji będzie podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu na gruncie ustawy CIT od dochodów osiąganych przez ten zakład.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.   

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.