Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym osób prawnych od całości swoich przychodów (dochodów), niezależnie od miejsca położenia ich źródła. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną (…).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”), na podstawie stosownego zezwolenia. Wnioskodawca z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego prawnych (dalej: „CIT”), o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Zwolnienie z CIT stanowi dla Spółki pomoc publiczną udzielaną jej zgodnie z przepisami ustawy o CIT oraz aktów prawnych dotyczących funkcjonowania przedsiębiorców w specjalnych strefach ekonomicznych. Zwolnienie z CIT następuje do wysokości przyznanego zezwoleniem limitu pomocy publicznej.

W ramach działalności strefowej prowadzonej na terenie SSE, objętej zakresem posiadanego Zezwolenia (dalej: „Działalność strefowa”) Spółka korzysta z maszyn i urządzeń, a także budynków i budowli stanowiących środki trwałe podlegające amortyzacji. Działalność strefowa jest prowadzona w zakładzie Spółki zlokalizowanym przy (…). W ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) wykorzystywanych w Działalności strefowej znajdują się środki trwałe wprowadzone do Ewidencji zarówno przed 1 stycznia 2021 r. jak i po 31 grudnia 2020 r.

Na mocy uchwały zarządu Spółki z dniem (…) 2025 r. Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wszystkich środków trwałych użytkowanych w Zakładzie, które zostały wprowadzone do Ewidencji Spółki przed dniem 1 stycznia 2021 r. w stosunku do stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o CIT (dalej: „Wykaz”). Obniżenia stawek amortyzacyjnych dokonano do poziomu 0,1% ich wartości początkowej w ujęciu rocznym, wyłącznie w stosunku do środków trwałych, które na dzień (…) 2025 r. nie były w całości zamortyzowane. Obniżenie stawek amortyzacyjnych w tym zakresie nastąpiło na przyszłość tj. począwszy od (…) 2025 r.

Obecnie Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych w stosunku do stawek wynikających z Wykazu za okresy poprzedzające (…) 2025 r. dla wszystkich lub wybranych środków trwałych użytkowanych w Zakładzie, które zostały wprowadzone do Ewidencji Spółki przed dniem 1 stycznia 2021 r. Obniżone stawki byłyby zastosowane dla okresów nieprzedawnionych (tj. lat podatkowych poprzedzających 2025 r.). Obniżenie stawek amortyzacyjnych nastąpiłoby za cały rok podatkowy objęty taką zmianą (tj. od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego), byłoby dokonane do poziomu wyższego niż 0% i nastąpiłoby wyłącznie w stosunku do środków trwałych, które w danym roku podatkowym (w stosunku do którego następuje obniżenie stawek amortyzacyjnych) nie były w całości zamortyzowane. W związku z obniżeniem stawek amortyzacyjnych, Spółka rozważa korektę deklaracji CIT-8 za dany rok podatkowy.

Niektóre środki trwałe w stosunku do których Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych mogły być ulepszane po dniu 31 grudnia 2020 r.

Pytania

1.Czy Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych za nieprzedawnione lata podatkowe poprzedzające rok 2025 dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.), a w konsekwencji Spółka będzie uprawniona do złożenia odpowiedniej korekty deklaracji CIT-8 za każdy rok objęty powyższą zmianą?

2.W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego za prawidłowe, czy jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych za nieprzedawnione lata podatkowe poprzedzające rok 2025 dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.), a w konsekwencji Spółka będzie uprawniona do złożenia odpowiedniej korekty deklaracji CIT-8 za każdy rok objęty powyższą zmianą.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Stosownie do art. 16i ust. 1 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł ustawy o CIT, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zgodnie zaś z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Przepis art. 16i ust. 8 został wprowadzony do ustawy o CIT na mocy Ustawy nowelizującej. Zgodnie z art. 14 Ustawy nowelizującej, przepisy art. 16i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy o CIT), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Stosownie do art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Zgodnie zaś z § 2 skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z kolei, zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Na gruncie zadanego przez Wnioskodawcę pytania wyłaniają się dwa problemy prawne, które wymagają kolejno przeanalizowania, tj.

a)ogólne prawo Spółki do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. – w świetle art. 16i ust. 5 i 8 ustawy o CIT oraz art. 14 Ustawy nowelizującej;

b)prawo Spółki do dokonania powyższej obniżki stosowanych stawek amortyzacyjnych za nieprzedawnione lata podatkowe, a w konsekwencji prawo Spółki do dokonania związanej z tym korekty deklaracji CIT-8 za każdy rok objęty powyższą zmianą – w świetle wyżej przytoczonych przepisów, a także art. 81 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że Spółce – co do zasady – przysługuje prawo do obniżania stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Powyższe prawo doznaje jednak ograniczenia na mocy art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, wprowadzonym do ustawy o CIT z dniem 1 stycznia 2021 r. na podstawie Ustawy nowelizującej. Zgodnie ze wskazanym przepisem, uprawnienie do podwyższania i obniżania stawek amortyzacyjnych nie przysługuje Spółce wobec środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej z opodatkowania. Przykładem działalności zwolnionej z opodatkowania jest Działalność strefowa Spółki wykonywana w Zakładzie.

Wskazane wyżej ograniczenie z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT zostało jednak – na podstawie art. 14 Ustawy nowelizującej – wyłączone w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych przez Spółkę do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. Jednocześnie przepis art. 14 Ustawy nowelizującej obejmuje wszystkie środki trwałe wprowadzone do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r., niezależnie od tego czy po 31 grudnia 2020 r. były ulepszane. Analizowany bowiem przepis w żaden sposób nie referuje do ulepszenia środków trwałych. Należy pamiętać, że ulepszenie środka trwałego nie prowadzi do powstania nowego środka trwałego dla celów ewidencyjnych (tak jak ma to miejsce przy inwestycji w obcym środku trwałym), a jedynie do zmiany jego wartości początkowej. Kluczowa dla zastosowania art. 14 Ustawy nowelizującej jest zatem data wprowadzenia środka trwałego do Ewidencji, dla której bez znaczenia pozostaje ewentualne późniejsze ulepszenie środka trwałego.

Jednocześnie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT ani art. 14 Ustawy nowelizującej nie wskazują na minimalną wysokość stawki amortyzacyjnej, do której Spółka może dokonać obniżenia. Ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w ustawie o CIT minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego Spółka może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie. Dopuszczalność ustalenia dowolnie niskiej stawki amortyzacyjnej, nawet na poziomie 0%, potwierdził Dyrektor Krajowy Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2023 r., znak 0114-KDIP2-1.4010.650.2023.1.KS.

Mając to na uwadze, należy przyjąć że Spółce przysługuje uprawnienie do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wszystkich lub wybranych środków trwałych użytkowanych w Zakładzie, które zostały wprowadzone do Ewidencji Spółki przed dniem 1 stycznia 2021 r. Obniżenie stawek amortyzacyjnych mogło i może nastąpić również w stosunku do środków trwałych, które były po 31 grudnia 2020 r. ulepszane. Może ono nastąpić do dowolnej wysokości, wyższej niż 0%. Istotne jest jedynie by zmiana stawek amortyzacyjnych przez Spółkę następowała począwszy od miesiąca, w którym środki trwale zostały wprowadzone do Ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-1. 4010.5.2024.1.KM z dnia 15 lutego 2024 r. w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-2. 4010.537.2024.1.DP z dnia 29 października 2024 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-3. 4010.702.2023.2.JKU z dnia 30 stycznia 2024 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP2-1. 4010.27.2023.1.KW z dnia 8 lutego 2023 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-3. 4010.185.2022.1.PC z dnia 15 czerwca 2022 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-3. 4010.39.2022.1.PC, z dnia 22 marca 2022 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-3. 4010.100.2021.1.MBD, z dnia 4 maja 2021 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-2. 4010.70.2021.1.MZA, z dnia 13 kwietnia 2021 r. w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „obniżenie do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. (do dnia 31 grudnia 2020 r.) mogło być dokonane przez Spółkę. Obniżenia takiego Wnioskodawca będzie mógł również dokonać w przyszłości”.

Zatem pierwszy ze wskazanych na wstępie problemów prawnych został rozstrzygnięty w ten sposób, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.

Kolejną kwestią jaka wymaga zbadania – w kontekście zadanego przez Wnioskodawcę pytania – jest, to za jakie okresy Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, a konkretnie czy może dokonać tego wstecznie za zakończone i nieprzedawnione lata podatkowe.

Przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, statuujący prawo podatnika do obniżenia stawek amortyzacyjnych, nakazuje, by obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyło odpisów za cały rok podatkowy i następowało od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Wskazany przepis określa zatem okres w stosunku do którego ma nastąpić obniżenie stawki amortyzacyjnej, ale nie definiuje momentu w jakim powinno ono nastąpić. Innymi słowy, przytoczony przepis nie definiuje momentu w którym podatnik może wprowadzić obniżkę stawek amortyzacyjnych do ksiąg podatkowych. Tym bardziej przepis ten nie ogranicza prawa podatnika do dokonania obniżki stawek amortyzacyjnych za przeszłe lata podatkowe, o ile każdorazowo obniżka taka będzie obejmowała cały rok podatkowy i nastąpi z pierwszym miesiącem tego roku podatkowego. Oznacza to, że podatnik może dokonać zmiany stawek amortyzacyjnych zarówno:

a.na bieżąco – w stosunku do przyszłych lat podatkowych (np. podejmując w grudniu 2024 decyzję o obniżce stawek amortyzacyjnych od dnia 1 stycznia 2025 r.) oraz

b.z mocą wsteczną – w stosunku do przeszłych i nieprzedawnionych lat podatkowych (np. podejmując w styczniu 2025 r. decyzję o obniżce stawek amortyzacyjnych od dnia 1 stycznia 2023 r.).

Obniżka stawek amortyzacyjnych powinna nastąpić poprzez dokonanie odpowiednich zmian w księgach podatkowych podatnika. Konsekwencją obniżki stawek amortyzacyjnych, może być zmiana podstawy opodatkowania w podatku CIT, a tym samym zmiana wysokości zobowiązania podatkowego.

Podstawa opodatkowania w CIT oraz należny podatek są wykazywane przez podatnika we właściwej deklaracji podatkowej, tj. CIT-8. Jak wynika z zacytowanych powyżej przepisów (tj. art. 81 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej), podatnicy mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację poprzez złożenie deklaracji korygującej. Doktryna prawa podatkowego podnosi, że „Istotą instytucji korekty pozostaje zatem zmiana stanowiska podatnika odnośnie do samego faktu opodatkowania lub jego wysokości.” (zob. A. Mariański (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2023).

W związku z czym ilekroć podatnik dojdzie do przekonania, że kwota zobowiązania wykazana w deklaracji nie odpowiada jego faktycznej wysokości, ma prawo do dokonania korekty deklaracji (o ile nie sprzeciwiają się temu przepisy szczególne). Ani wskazane przepisy Ordynacji podatkowej ani art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie ograniczają prawa podatnika do korygowania zobowiązania podatkowego w następstwie obniżki stawek amortyzacyjnych w zakresie nieprzedawnionych lat podatkowych. W związku z czym, jeśli podatnik dokona wstecznej obniżki stawek amortyzacyjnych za dany rok podatkowy, co będzie skutkowało zmianą podstawy opodatkowania oraz zmianą wysokości zobowiązania podatkowego, to w stosunku do danego roku podatkowego, przysługiwać mu będzie prawo do dokonania korekty deklaracji podatkowej. Prawo to będzie przysługiwało podatnikowi w zakresie w jakim zobowiązanie podatkowe za dany rok podatkowy nie przedawniło się.

Prawo podatnika do dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych z mocą wsteczną potwierdza jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych. Tytułem przykładu:

a.Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1413/19 wskazał, że: „W konsekwencji wykładnia art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. zaprezentowana przez organ w zaskarżonej interpretacji jest przede wszystkim sprzeczna z wykładnią gramatyczną tego przepisu. Z językowego znaczenia ww. regulacji wynika, że podatnicy mogą obniżyć stosowane stawki zaczynając od miesiąca (rozliczenia za ten miesiąc) - rozumianego jako punkt w czasie - w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ich ewidencji lub od pierwszego miesiąca któregokolwiek z następnych lat podatkowych.

Powyższe stanowisko zgodne jest z art. art. 81 § 1 o.p., który dopuszcza możliwość dokonania korekty uprzedniego samoobliczenia podatku przez podatnika. Dopiero wyraźnie uregulowany w ustawie podatkowej wyjątek wyłącza uprawnienie dokonania takiej korekty, przy czym granicą prawa do dokonania korekty deklaracji jest przedawnienie zobowiązania podatkowego. W art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. nie uregulowano wprost ani zakazu dokonywania korekty deklaracji podatkowej (z uwagi na zmianę stawki amortyzacji dokonaną „wstecz”), ani bezpośredniego zakazu dokonywania zmian stawek amortyzacji za lata wcześniejsze. Gdyby ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie takiego zakazu, to powinien uczynić to w sposób niebudzący wątpliwości w ustawie. Tego rodzaju ograniczeń podatnik ani organ podatkowy nie mogą domniemywać.”

b.Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. akt II FSK 708/21 wskazał, że: „Podatnik jest uprawniony do dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych z mocą wsteczną za poprzednie lata podatkowe ze skutkiem od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego. Ograniczenie możliwości wstecznego modyfikowania wysokości dokonywanych odpisów amortyzacyjnych (kosztów uzyskania przychodów), a przez to również podstawy opodatkowania, związane jest tylko z terminem przedawnienia zobowiązania podatkowego.”

c.Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2024 r. sygn. akt II FSK 807/21 wskazał, że: „Brzmienie art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. pozwala podatnikom podatku dochodowego na zmianę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu zarówno do przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych.”

Podsumowując, art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie sprzeciwia się dokonaniu obniżki stawek amortyzacyjnych z mocą wsteczną (za poprzednie lata podatkowe). W zakresie w jakim obniżka ta ma wpływ na zobowiązanie podatkowe podatnika w CIT, ma on prawo do dokonania korekty deklaracji podatkowej CIT-8, pod warunkiem, że zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Należy również wspomnieć, że taka wykładnia art. 16i ust. 5 ustawy o CIT oraz 81 § 1 Ordynacji podatkowej nie skutkuje wygenerowaniem nowych kosztów podatkowych po stronie podatnika, a jedynie ich rozłożeniem w czasie. Odpisy amortyzacyjne są dokonywane do wysokości wartości początkowej, a ta – w przypadku obniżki stawek amortyzacyjnych – nie ulega zmianie. Zatem można stwierdzić, że czynność obniżki stawek amortyzacyjnych ma walor przede wszystkich techniczny, nie prowadząc do powstania po stronie podatnika jakichkolwiek nowych korzyści, które nie miałyby oparcia w poniesionym przez niego ciężarze ekonomicznym.

Warto także odwołać się do uzasadnienia projektu ustawy, na mocy której dodano art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. do ustawy o CIT, gdzie wskazano, że „Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.” (druk sejmowy nr 411; Sejm IV kadencji). Jak wynika z powyższego, zamiarem ustawodawcy było przyznanie podatnikom swobody w kształtowaniu stawek amortyzacyjnych. Ograniczenie prawa podatnika do dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych jedynie w stosunku do następnych lat podatkowych stałoby w sprzeczności z ratio legis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że Spółka – na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT w zw. z art. 14 Ustawy nowelizującej – jest uprawniona do obniżenia z mocą wsteczną stawek amortyzacyjnych dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, pod warunkiem że zmiana stawek amortyzacyjnych nastąpi od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego. Obniżenie stawek amortyzacyjnych będzie mogło zostać dokonane przez Wnioskodawcę za historyczne i nieprzedawnione lata podatkowe (tj. lata podatkowe poprzedzające 2025 r.) W konsekwencji zmiany stawek amortyzacyjnych, zmianie może ulec podstawa opodatkowania Spółki w CIT oraz wysokość zobowiązania podatkowego. W związku z tym, Wnioskodawca – na podstawie art. 81 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej – będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji podatkowej CIT-8 za lata, w których dokonał obniżek stawek amortyzacyjnych.

Dla powyższego prawa pozostaje bez znaczenia fakt, że środki trwałe (w stosunku do których nastąpi obniżenie stawek amortyzacyjnych) są wykorzystywane w ramach Działalności strefowej, o ile zostały wprowadzone do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. Przepis art. 16i ust. 8 ustawy o CIT oraz art. 14 Ustawy nowelizującej nie zawierają jakichkolwiek dalszych ograniczeń (podobnie jak art. 16i ust. 5 ustawy o CIT), które mogłyby skutkować pozbawieniem prawa do wstecznej korekty podmiotu korzystającego ze zwolnienia przewidzianego art. 17 ust. 1 pkt 34 lub pkt 34a ustawy o CIT. Powyższe znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych, w których potwierdzono prawo podatnika do obniżenia stawek amortyzacyjnych z mocą wsteczną, w sytuacji gdy podatnik ten prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (i korzysta ze związanego z tym zwolnienia), przykładowo:

a.Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 października 2024 r., sygn. akt I SA/Kr 647/24,

b.Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 września 2024 r., sygn. akt I SA/Kr 617/24.

W związku z powyższym, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym Spółka jest uprawniona do obniżenia z mocą wsteczną stawek amortyzacyjnych za nieprzedawnione lata podatkowe (tj. lata poprzedzające 2025 r.) dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.), a w związku z tym czy Spółka jest uprawniona do złożenia odpowiedniej korekty deklaracji CIT-8 za każdy rok objęty powyższą zmianą.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

Nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Powyższy przepis nie określa jakichkolwiek warunków czy zasad według których powinno następować obniżenie stawek amortyzacyjnych. W szczególności wskazany przepis nie uzależnia obniżenia stawki amortyzacyjnej od jakichkolwiek okoliczności gospodarczych i ekonomicznych itp. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego: „[…] amortyzacja podatkowa jest koncepcją poniekąd sztuczną, gdyż celem ustawy podatkowej nie jest, tak jak w rachunkowości, prezentacja prawdziwego obrazu sytuacji finansowej jednostki, lecz opodatkowanie dochodu. Podatkową funkcją amortyzacji jest rozłożenie kosztów w czasie, przy czym okres ten nie musi być wyznaczony ekonomicznym zużyciem.” (zob. F. Świtała [w:] G. Dźwigała, Z. Huszcz, P. Karwat, R. Krasnodębski, M. K. Ślifirczyk, F. Świtała, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2009, art. 16(i).) Inaczej zatem niż ma to miejsce na gruncie prawa bilansowego, amortyzacja podatkowa nie musi odzwierciedlać ekonomicznego zużycia środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że Spółka w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o CIT może obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych w sposób dowolny (przyjmując, że nie zachodzi przypadek z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT z uwagi na wyłączenie jego stosowania na podstawie art. 14 Ustawy nowelizującej). Nie jest zatem wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-1. 4010.5.2024.1.KM z dnia 15 lutego 2024 r. w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-2. 4010.537.2024.1.DP z dnia 29 października 2024 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP2-1. 4010.27.2023.1.KW z dnia 8 lutego 2023 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB1-3. 4010.39.2022.1.PC z dnia 22 marca 2022 r.

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB2-3. 4010.261.2019.1.KK z dnia 16 sierpnia 2019 r.

W związku z powyższym, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Treść powołanych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16i ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

Przy czym zgodnie z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych za nieprzedawnione lata podatkowe poprzedzające rok 2025 dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.), a w konsekwencji czy Spółka będzie uprawniona do złożenia odpowiedniej korekty deklaracji CIT-8 za każdy rok objęty powyższą zmianą.

Na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT powinna być również dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem, ww. przepisy umożliwiły podatnikom obniżenie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Zasady zawarte w art. 16i ust. 4 i 5 ustawy o CIT nie oznaczają, że zmiany stawki amortyzacji można dokonać „wstecz”. Wyrażenie „następny”, zdaniem organu, oznacza każdy następny rok podatkowy po obecnym. Tak więc obniżenia/podwyższenia stawek amortyzacji środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji we wcześniejszym okresie można dokonać tylko na początku każdego roku po bieżącym.

Wskazuje na to także treść uzasadnienia projektu ustawy z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk sejmowy nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) „zgodnie z założeniami pakietu „Przede wszystkim przedsiębiorczość” zmieniono również Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, ograniczając liczbę pozycji Wykazu. Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

W uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej wskazano zatem na możliwość zaplanowania obniżonych stawek amortyzacji dla celów podatkowych w okresie ponoszenia strat, a tym samym wpływania na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania. Nie można jednak uznać, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, zezwala na modyfikowanie odpisów amortyzacyjnych (a więc w konsekwencji wysokości kosztów podatkowych) za okresy wcześniejsze. Analogiczne zasady należy przyjąć do podwyższenia stawek amortyzacyjnych. Podatnicy nie są uprawnieni do modyfikowania kosztów uzyskania przychodów w dowolnym dla siebie momencie i za dowolny okres w przeszłości według własnego uznania, bez wyraźnej przyczyny powodującej korektę. Taką przyczyną może być m.in. błąd rachunkowy, oczywista omyłka czy też błędnie stosowane stawki amortyzacji.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że zgodnie z rozumieniem art. 16i ust. 4 i ust. 5 omawianej ustawy, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca stworzył więc możliwość obniżenia/podwyższenia stawek określonych w Wykazie, a decyzję w tym zakresie pozostawił podatnikowi. Jednocześnie brzmienie art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, nie pozostawia wątpliwości co do momentu, w którym może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu – jest to (w odniesieniu do środków będących już w ewidencji) – pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawki nie może być więc dokonana, jak twierdzi Spółka, „wstecznie” od momentu wprowadzenia środków trwałych do ewidencji. Gdyby istniała taka możliwość przepis art. 16i ust. 4 i ust. 5 musiałby mieć brzmienie: „zmiany stawki można dokonać „wstecz” lub w trakcie roku podatkowego ze skutkiem począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego”.

Zatem, literalna wykładnia przepisu art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, nie daje podstaw do dokonania modyfikacji stawki amortyzacyjnej, a więc podjęcia przez podatnika decyzji w tym zakresie, w miesiącu innym niż pierwszy miesiąc każdego roku podatkowego.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, zmiany stawek amortyzacyjnych mogą Państwo dokonać/dokonywać począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, przy czym przez słowo „następny” należy rozumieć każdy następny po obecnym (bieżącym) roku podatkowym. Nie mogą Państwo natomiast w trakcie lub po zakończeniu roku podatkowego w którym stosowali Państwo obniżone/podwyższone stawki podjąć decyzji dotyczącej modyfikacji stawki amortyzacyjnej ze skutkiem wstecz, dokonując korekty uprzednio dokonywanych odpisów amortyzacyjnych wg stawek wynikających z Wykazu, ponieważ jak wynika z wyżej powołanego przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnik może dokonać zmiany od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Kolejne obniżenie/podwyższenie stawki amortyzacyjnej dla tych konkretnych środków trwałych będzie możliwe jak wynika z przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W świetle powyższego, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem wskazującym, że są/będą Państwo uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych za nieprzedawnione lata podatkowe poprzedzające rok 2025 dla wszystkich lub wybranych środków trwałych wykorzystywanych w Zakładzie Spółki, wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. (w tym środków trwałych ulepszanych po dniu 31 grudnia 2020 r.), a w konsekwencji Spółka będzie uprawniona do złożenia odpowiedniej korekty deklaracji CIT-8 za każdy rok objęty powyższą zmianą.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Z uwagi na uznanie za nieprawidłowe Państwa stanowiska w zakresie pytania oznaczonego nr 1, organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2. Stanowisko dotyczące pytania 2 było sformułowane warunkowo i oczekiwali Państwo na nie odpowiedzi wyłącznie, gdyby stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostało ocenione jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.