Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2025 r., wpłynął Państwa wniosek z 26 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 15 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium RP i jest polskim rezydentem podatkowym. Jednym z podstawowych przedmiotów działalności Spółki jest produkcja (…), gdzie indziej niesklasyfikowanych. Wymieniony obszar działalności Spółki realizowany jest w zakładzie produkcyjnym należącym do Spółki położonym w (…). Jest to zakład, w którym prowadzone są między innymi prace badawczo-rozwojowe (dalej: „prace b+r”) nad wytwarzaniem „(…) (dalej: „klienci”); (dalej: „(…)”, „(…)”).

(…) te służą między innymi do (…). W kolejnym kroku (…). Tego typu urządzenia są już w naszej ofercie, ale z wykorzystaniem (…). Nowy typ (…), który będzie podlegał pod prace b+r będzie posiadał (…). Zmiana (…) powoduje, że nowy typ urządzenia będzie o wiele bardziej ekonomiczny i energooszczędny. Wyeliminowany zostanie drogi (…), który pobiera dużo (…). Zrezygnowanie z zakupu coraz droższego (…), jakim jest (…) oraz co za tym idzie wyeliminowanie dodatkowych kosztów podczas dalszej eksploatacji wprowadzi znaczne oszczędności. Możliwe będzie zastosowanie najbardziej energooszczędnych silników do napędu poszczególnych podzespołów. Kolejną zaletą urządzenia jest fakt, że będzie przyjazne środowisku dzięki wyeliminowaniu czynnika jakim jest (…). Praca na (…) prowadzi również do zwiększenia efektywności pracy. Nowe, dopuszczone typy (…) ze względu na ekologię nie do końca mają prawidłowe parametry do pracy naszego urządzenia. Niemniej istotny jest fakt, że nowe urządzenie będzie posiadało nowe, bardziej higieniczne rozwiązania w konstrukcji ramy nośnej.

Prace b+r związane z wytworzeniem maszyny oparte są na w pełni zintegrowanym modelu operacyjnym, obejmującym następujące fazy procesu (pkt 1-7):

1. Po podjęciu przez zarząd Spółki decyzji o produkcji danej maszyny następuje cykl spotkań pracowników wnioskodawcy zaangażowanych w dany projekt, w celu stworzenia szczegółowej koncepcji maszyny.

2. Następnie rozpoczynane są prace nad konkretnym projektem przez zespół konstruktorów działu projektowania.

3. Po wykonaniu modelu maszyny następuje tworzenie przez konstruktorów działu projektowania pełnej dokumentacji technicznej zawierającej wykaz elementów niezbędnych do tworzenia maszyny.

4. Wykonana dokumentacja techniczna trafia do działu technologicznego, gdzie opracowywana jest technologia dla wyprodukowania poszczególnych detali. Technologia wykonana jest tak, aby detal był wyprodukowany ekonomicznie tj. tanio przy zachowaniu żądanych parametrów.

5. Przygotowana dokumentacja techniczna przez dział technologiczny trafia na produkcję i tym samym rozpoczyna się etap produkowania części urządzenia.

6. Równolegle do prac opisanych w pkt 3, prowadzone są prace przez dział automatyków nad wykonaniem unikatowego programu sterowania maszyną i stworzeniem dla niej schematu połączeń elektrycznych.

7. Następnie po wyprodukowaniu części urządzenia rozpoczynają się prace nad montażem maszyny. Montaż ten dokonywany jest przez dział montażu. Jest on podzielony na etapy pierwszy etap obejmuje montaż (…) w całość tworzącą maszynę. Równolegle do tego etapu odbywa się montaż poszczególnych zespołów i stacji z części wykonanych na zlecenie. Są to w dużej mierze nowo zaprojektowane zespoły, które podlegają wstępnej kontroli działania i spełnienia założeń projektowych. Następny etap przewiduje montaż w/w zespołów oraz urządzeń zleconych do wykonania w ramach projektu na maszynie zgodnie z modelem 3d oraz wymaganiami poszczególnych zespołów. Po tym etapie następuję montaż elementów kontrolnych oraz zabezpieczeń maszyny (bhp). W tym czasie wykonywany jest audyt bezpieczeństwa, który jest podstawowym wymogiem użytkowania maszyny. Po montażu następuje instalacja programu w maszynie, której dokonują programiści. Po tym etapie następuje wstępne uruchomienie poszczególnych zespołów, stacji, aplikacji, elementów pomocniczych. Po uruchomieniu wszystkich zespołów i stacji maszyny wykonywany jest kilkugodzinny dry-run (testowanie). Ma on na celu sprawdzenie poprawności doboru elementów napędowych (kontrola parametrów silników). Następnie na maszynę zakładane są materiały i przeprowadzany jest etap sprawdzania poszczególnych funkcjonalności maszyny. Maszyna przygotowana jest do testów wewnętrznych.

8. Następuje faza testów wewnętrznych, za którą odpowiedzialni są pracownicy odpowiedniego działu serwisu.

9. Po zakończonej sukcesem fazie testów wewnętrznych następuje sprzedaż maszyny. W przypadku testów zakończonych niepowodzeniem, dokonywana jest analiza przyczyn i wykonywane są konieczne regulacje mechaniczne oraz zmiany programowe. Następnie można przystąpić do ponownego testowania (pkt 7).

Przedstawiony model operacyjny związany z produkcją maszyn pozwala utrzymać pełną kontrolę nad wysoką jakością modułów i części wykorzystywanych do produkcji maszyn oraz samych maszyn, przy jednoczesnym zapewnieniu nad nim ciągłej kontroli zarządczej. Wnioskodawca podkreśla, że prace b+r związane z produkcją określonej maszyny nie mają charakteru mechanicznego, ani odtwórczego. Wnioskodawca w oparciu o przedłożoną specyfikację przygotowuje całkowicie nową maszynę. Maszyny trafiające do klienta nie występują powszechnie na rynku, gdyż każda z nich posiada cechy charakterystyczne jedynie dla niej. Mimo możliwości otrzymania od potencjalnych klientów pewnych wytycznych i wymagań, jakie dana maszyna ma spełniać, cały proces opracowania jej projektu oraz wyprodukowania pozostaje w gestii Spółki. To Wnioskodawca jest odpowiedzialny za techniczny proces wytworzenia maszyny. Sugestie oraz wytyczne zaprezentowane przez potencjalnych klientów nie będą wystarczające, aby Spółka mogła w sposób odtworzeniowy zaprojektować i wyprodukować daną maszynę.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że prace będące przedmiotem zapytania nie są incydentalnym działaniem Spółki.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach prac będących przedmiotem zapytania, nie mają i nie będą mieć charakteru prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany.

Realizowane prace są ukierunkowane na stworzenie nowych maszyn, tym samym prace o takim charakterze są i będą zdarzeniem unikalnym/innowacyjnym.

Realizowane i opisywane przez Wnioskodawcę prace obejmują tworzenie (…), które w przypadku pomyślnego zakończenia projektu, są następnie sprzedawane klientom Wnioskodawcy.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace mogą również obejmować pilotaż/wersję testową/wersję przedprodukcyjną.

Ponadto, w piśmie uzupełniającym doprecyzowali Państwo opis sprawy następująco:

1) Wnioskodawca w prowadzonych pracach nad prototypową, (…) wykorzystuje w szerokim zakresie już istniejącą wiedzę techniczną i naukową. Przede wszystkim sięga po aktualny stan wiedzy z dziedziny budowy maszyn i automatyki przemysłowej, w tym uznane zasady projektowania mechanicznego, sprawdzone rozwiązania konstrukcyjne oraz obowiązujące normy branżowe dotyczące tego typu urządzeń. Wykorzystywana jest także dostępna wiedza z obszaru materiałoznawstwa (właściwości i wytrzymałość materiałów konstrukcyjnych) oraz inżynierii sterowania (algorytmy sterujące, czujniki, układy automatyki). W toku prac Wnioskodawca opiera się na wynikach dotychczasowych badań i doświadczeń inżynierskich – analizuje istniejące rozwiązania stosowane w podobnych maszynach, korzysta z literatury fachowej i dostępnych danych technicznych. Ta istniejąca wiedza stanowi punkt wyjścia i fundament prowadzonych prac, zapewniając naukowo-techniczne podstawy niezbędne do projektowania nowatorskiego urządzenia. Innymi słowy, Wnioskodawca nabywa i wykorzystuje dostępne informacje oraz doświadczenia inżynierskie, aby móc następnie twórczo je rozwinąć w ramach własnego projektu. W ten sposób prace bazują na dotychczasowym dorobku wiedzy, nie rozpoczynając od zera, lecz świadomie wykorzystując sprawdzone koncepcje jako komponenty wyjściowe. Jednocześnie jednak Wnioskodawca nie ogranicza się do prostego powielania dostępnych rozwiązań – znana wiedza jest punktem odniesienia, który umożliwia zidentyfikowanie obszarów wymagających innowacji i dalszego rozwijania w ramach projektu. Dzięki temu prace nad maszyną wpisują się w schemat prac rozwojowych, w ramach których dostępna wiedza techniczna jest wykorzystywana i łączona celem stworzenia nowego produktu.

Wnioskodawca w prowadzonych pracach nad prototypową, (…) wykorzystuje istniejącą wiedzę techniczną z zakresu:

-(…).

2) W wyniku prowadzonych prac powstaje nowa wiedza, stanowiąca rezultat działań badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy. Nowa wiedza ujawnia się przede wszystkim w obszarze inżynierii związanej z konstruowaną maszyną – tj. w dziedzinie projektowania układów mechaniczno-automatycznych. W trakcie realizacji projektu zespół Wnioskodawcy zdobywa oryginalne informacje i doświadczenia, których nie można było pozyskać inaczej niż poprzez te prace. Przykładowo, opracowanie prototypu dostarcza nowych danych i zależności dotyczących działania zaprojektowanych mechanizmów, ich wydajności, wytrzymałości i optymalnych parametrów pracy. Jest to wiedza, która przed podjęciem tych prac nie istniała w zasobach Wnioskodawcy (ani prawdopodobnie w szerszej praktyce inżynierskiej w identycznym ujęciu), ponieważ dotyczy ona ściśle nowatorskich rozwiązań zastosowanych w maszynie. Można zatem stwierdzić, że projekt przyczynia się do zwiększenia zasobów wiedzy technicznej – zarówno w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak i potencjalnie w skali dziedziny (o ile rezultaty zostaną upowszechnione). Wiedza ta ma charakter praktyczny (inżynierski) i obejmuje m.in. poznanie nowych metod osiągania zamierzonych funkcjonalności urządzenia, odkrycie optymalnych konfiguracji podzespołów, czy też identyfikację nieznanych wcześniej zależności pomiędzy parametrami pracy maszyny. Co istotne, nawet jeśli zasadniczym celem prac rozwojowych jest stworzenie nowego produktu, to nieuchronnie towarzyszy temu generowanie nowej wiedzy i umiejętności – np. w formie know-how dotyczącego projektowania i eksploatacji tej unikatowej maszyny. W konsekwencji, rezultatami projektu są nie tylko namacalne prototypy czy konstrukcje, ale również niematerialne rezultaty w postaci poszerzonej wiedzy specjalistycznej zespołu projektowego.

W wyniku prowadzonych prac powstaje nowa wiedza z dziedzin:

-(…).

Ta nowa wiedza dotyczy dziedziny inżynierii mechanicznej i automatyki (a ściślej: konstrukcji specjalistycznych maszyn przemysłowych inżynierii mechanicznej i konstrukcji maszyn (nowe rozwiązania konstrukcyjne, układy napędowe i moduły funkcjonalne), automatyki i informatyki przemysłowej (nowe algorytmy sterowania, integracja z układami bezpieczeństwa), (…) ekologicznego (projektowanie efektywnej energetycznie i bezpiecznej instalacji na (…)) i stanowi wkład do rozwoju tej dyscypliny poprzez doświadczenia zdobyte przy projekcie.

3) W ramach opisywanych prac Wnioskodawca połączył różnorodną istniejącą wiedzę, kształtując ją w taki sposób, by uzyskać jakościowo nowe rozwiązanie techniczne. Konkretnie, zintegrowano wiedzę z kilku obszarów inżynierskich: mechaniki, automatyki oraz informatyki przemysłowej. Połączono np. dotychczasowe osiągnięcia z zakresu konstrukcji mechanicznych (takie jak znane typy układów przeniesienia napędu, mechanizmy ruchu, sprawdzone modele obliczeń wytrzymałościowych) z wiedzą z dziedziny sterowania i elektroniki (istniejące koncepcje systemów sterujących, algorytmy kontroli, architektury układów czujników). Ta interdyscyplinarna wiedza została następnie ukształtowana i dostosowana do potrzeb projektu poprzez liczne działania twórcze. Oznacza to, że Wnioskodawca nie poprzestał na mechanicznym zestawieniu znanych elementów, lecz modyfikował i ulepszał dostępne rozwiązania tak, aby sprostać nowym wymaganiom stawianym (…). Przykładowo, jeśli wykorzystano znany mechanizm lub podzespół, został on przeprojektowany (udoskonalony) pod kątem specyficznych parametrów planowanego urządzenia. Podobnie, znane algorytmy sterujące zostały rozwinięte i zaadaptowane do nowych warunków pracy maszyny, m.in. poprzez dopisanie dodatkowych modułów oprogramowania dostosowanych do unikatowej konfiguracji urządzenia.

Kształtowanie wiedzy odbywało się poprzez eksperymenty, analizy i iteracyjne ulepszanie projektu – na kolejnych etapach prac zespół wyciągał wnioski z prototypowania i testów, co prowadziło do modyfikacji założeń i wprowadzenia nowych usprawnień. Efektem takiego twórczego połączenia różnych zasobów wiedzy jest powstanie innowacyjnego rozwiązania technicznego, którego wcześniej nie było. W praktyce efektem finalnym jest prototyp (…) będący wypadkową (wynikiem) synergicznego połączenia wiedzy z wielu dziedzin. Maszyna ta łączy w swojej konstrukcji elementy i funkcjonalności pochodzące z różnych obszarów technologii – np. zaawansowaną mechanikę precyzyjną z inteligentnym układem sterowania komputerowego – tworząc nową jakość. Innymi słowy, dzięki połączeniu i twórczemu przekształceniu istniejącej wiedzy wykreowano nowy produkt, którego nie dałoby się zbudować bez tak interdyscyplinarnego podejścia. To dokładnie odpowiada istocie prac rozwojowych – polegają one przecież na łączeniu i wykorzystaniu dostępnej wiedzy do stworzenia nowego lub ulepszonego produktu. W przedmiotowym projekcie Wnioskodawca zrealizował ten proces, czego efektem jest nowatorska maszyna jako rezultat połączonej i rozwiniętej wiedzy z różnych źródeł.

Wnioskodawca połączył następującą istniejącą wiedzę:

-(…).

Efektem połączenia tej wiedzy jest zaprojektowanie nowego typu maszyny (…):

-(…).

Integracja wiedzy nastąpiła podczas faz: koncepcyjnej, projektowej, montażowej oraz testowej.

4) Wnioskodawca zastosował w projekcie konkretne narzędzia, koncepcje i rozwiązania, które dotąd nie występowały w praktyce gospodarczej – ani u Wnioskodawcy, ani (w znanym mu zakresie) wśród standardowych rozwiązań dostępnych na rynku. Inaczej mówiąc, prace rozwojowe wymagały sięgnięcia po pomysły i technologie nieobecne we wcześniejszej działalności Wnioskodawcy, a często również niespotykane w typowych konstrukcjach konkurencyjnych maszyn. Przykładowo, opracowano od podstaw dedykowany system sterowania do tej maszyny: specjalistyczne oprogramowanie sterujące wraz z algorytmami, zaprojektowane wyłącznie na potrzeby nowego urządzenia. Taki system sterowania, tworzony ad hoc w ramach projektu, nie miał odpowiednika w dotychczasowej praktyce – stanowi zupełnie nowe narzędzie informatyczne niewystępujące wcześniej ani u Wnioskodawcy, ani w typowych rozwiązaniach rynkowych. Ponadto, wykorzystano nowatorskie koncepcje konstrukcyjne: między innymi zastosowano inną niż standardowa konfigurację kluczowych podzespołów mechanicznych, wynikającą z unikatowych założeń projektu. Dla zilustrowania – jeżeli w maszynach dostępnych komercyjnie dany proces technologiczny realizowany jest poprzez określony układ mechaniczny, Wnioskodawca wypracował alternatywny układ o odmiennym sposobie działania, wcześniej niestosowany. Zastosowano też nowe rozwiązania w zakresie doboru materiałów i komponentów: np. użyto specjalistycznych elementów o podwyższonych parametrach (lub niestandardowych rozmiarach), które wcześniej nie były stosowane w urządzeniach Wnioskodawcy, co wymagało przeprowadzenia dodatkowych badań i testów ich przydatności. Wszystkie te innowacyjne narzędzia i rozwiązania sprawiają, że skonstruowana (…) znacząco różni się od już funkcjonujących rozwiązań. Urządzenie to zostało zaprojektowane praktycznie od nowa, według autorskich założeń, i nie jest kopią żadnego z istniejących modeli maszyn. Posiada ono unikatowe cechy i funkcjonalności, które odróżniają je od dostępnych dotąd rozwiązań technicznych. Na przykład maszyna osiąga parametry pracy niedoścignione dla standardowych urządzeń (…), bądź łączy w jednym procesie operacje, które dotąd wymagały użycia kilku odrębnych urządzeń. Tak istotne różnice wynikają właśnie z zastosowania nowych koncepcji i narzędzi – dzięki nim powstała maszyna o jakościowo odmiennym charakterze niż wszystkie dotychczasowe konstrukcje w tej branży.

Reasumując, projekt wprowadził do praktyki Wnioskodawcy zupełnie nowe rozwiązania techniczne, które wcześniej nie istniały, a ich wykorzystanie zaowocowało powstaniem maszyny wyraźnie wybijającej się ponad istniejące standardy. Tym samym spełnione zostało kryterium istotnej innowacyjności – maszyna nie jest tylko kolejną kopią znanego urządzenia z drobnymi zmianami, lecz nowym rozwiązaniem technicznym o unikalnych właściwościach.

W trakcie realizacji projektu zastosowano innowacyjne rozwiązania nieobecne wcześniej w praktyce gospodarczej, w tym:

-(…).

W rezultacie powstało urządzenie projektowane od podstaw jako unikalne, nieseryjne rozwiązanie, wyraźnie odmienne od istniejących konstrukcji.

5) Twórczy charakter prac opisanych we wniosku przejawia się w wielu aspektach realizowanego projektu. Przede wszystkim działania podejmowane przez Wnioskodawcę były nastawione na stworzenie nowego, oryginalnego rozwiązania, a nie na rutynowe odtwarzanie istniejących schematów. Zadanie skonstruowania (…) wymagało licznych innowacyjnych pomysłów i nieszablonowych decyzji projektowych – nie było dostępnego gotowego projektu ani instrukcji, które można by po prostu zaadaptować. Zespół realizujący prace musiał zatem działać kreatywnie na każdym etapie: już podczas formułowania koncepcji urządzenia konieczne było wymyślenie nowych sposobów realizacji założonych funkcji, następnie w fazie projektowania – zaprojektowanie od podstaw nietypowych modułów maszyny, zaś w fazie testów prototypu – znalezienie rozwiązań dla problemów i wyzwań, które ujawniły się w trakcie prób (np. ulepszenie konstrukcji w punktach, gdzie pojawiły się nieprzewidziane wcześniej trudności). Twórczość przejawiała się więc w generowaniu nowych rozwiązań technicznych i ciągłym udoskonalaniu powstającej konstrukcji. W wyniku tych działań powstał nowy wytwór intelektu – prototyp maszyny, który choćby w minimalnym stopniu, a w praktyce w znacznym stopniu, odróżnia się od wcześniej znanych urządzeń o podobnym przeznaczeniu. Posiada on cechę nowości, co świadczy o tym, że jest rezultatem pracy twórczej (zgodnie z powszechnym rozumieniem twórczości jako działań prowadzących do powstania czegoś nowego). Twórczy charakter prac potwierdza także sposób realizacji projektu: w ramach prac stworzono prototyp i poddano go wszechstronnym testom, a następnie wprowadzano kolejne ulepszenia – czyli projekt ewoluował w odpowiedzi na wyniki doświadczalne. Takie podejście (opracowanie prototypu, testowanie go w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, iteracyjne udoskonalanie konstrukcji) jest typowe dla kreatywnych prac badawczo-rozwojowych, gdzie ostateczny kształt rozwiązania nie jest z góry dany, lecz wykuwa się poprzez kolejne próby i usprawnienia. Można zatem stwierdzić, że prace miały charakter twórczy, ponieważ doprowadziły do powstania unikatowego rozwiązania technicznego poprzez zastosowanie oryginalnych metod i pomysłów. Nie były to czynności rutynowe (np. standardowe dostrojenie istniejącego urządzenia), ale działania o charakterze kreacyjnym, których efektem jest nowa jakość. Twórczy charakter przejawia się również w samym rezultacie – maszyna będąca wynikiem prac stanowi nowatorską konstrukcję, odróżniającą się od innych, co dowodzi, że osiągnięto rezultat wymagający wkładu twórczego. Krótko mówiąc, całość prac od pomysłu, przez prototyp, po finalne rozwiązanie opierała się na twórczym podejściu, dzięki czemu Wnioskodawca uzyskał oryginalny efekt nieosiągalny przy stosowaniu utartych procedur.

6) Opisana we wniosku działalność ma charakter uporządkowany, zaplanowany i metodyczny, oparty na ustalonym harmonogramie oraz jasno określonych celach. Wnioskodawca realizował prace badawczo-rozwojowe jako zorganizowany projekt, którym zarządzał według przyjętego planu. Na początku przedsięwzięcia zostały wyznaczone konkretne cele – określono, jakie funkcjonalności i parametry techniczne powinna osiągnąć projektowana maszyna (np. wydajność, dokładność działania, spełnienie określonych wymogów technologicznych). Następnie opracowano szczegółowy harmonogram prac obejmujący kolejne etapy realizacji projektu. Harmonogram ten przewidywał fazy takie jak: etap koncepcyjny (opracowanie wstępnych założeń i szkiców konstrukcji), etap projektowy (przygotowanie szczegółowej dokumentacji technicznej), etap budowy prototypu, etap testowania i walidacji prototypowej maszyny oraz etap wdrożenia ewentualnych korekt i finalizacji projektu. Każdy z tych etapów był zaplanowany w czasie, z przydzielonymi zasobami (ludźmi, materiałami, budżetem) i określonym zakresem zadań do wykonania. Realizacja projektu przebiegała metodycznie – zespół działał według przyjętego planu, regularnie monitorując postępy i weryfikując osiągnięcie założonych celów częściowych. Istniał jasno zdefiniowany system zarządzania projektem: prowadzono dokumentację projektową (notatki z prac konstrukcyjnych, raporty z testów, protokoły z narad technicznych), co zapewniało zachowanie porządku i możliwość śledzenia kolejnych kroków. W ramach harmonogramu odbywały się zaplanowane spotkania zespołu, na których omawiano wyniki dotychczasowych prac i planowano kolejne działania – to dowodzi, że prace miały uporządkowany tok i były prowadzone według ustalonego schematu. Należy podkreślić, że systematyczny charakter opisywanej działalności przejawiał się właśnie w zaplanowaniu i konsekwentnej realizacji tego projektu badawczo-rozwojowego. Nawet jeśli był to pojedynczy, jednorazowy projekt (incydentalny w skali działalności firmy), to został on przeprowadzony w sposób planowy i zorganizowany, spełniając tym samym wymóg systematyczności. Działalność miała od początku do końca ustalony cel główny oraz cele pośrednie, a osiągnięcie ich było weryfikowane na kolejnych etapach zgodnie z harmonogramem. Takie podejście w pełni odpowiada definicji prowadzenia prac w sposób systematyczny, czyli właśnie uporządkowany, metodyczny i zaplanowany. Reasumując, Wnioskodawca realizował opisaną działalność badawczo-rozwojową jako usystematyzowany projekt – z wyznaczonymi celami, harmonogramem i kontrolą postępów – co oznacza, że kryterium planowości i metodyczności zostało w niniejszym przypadku spełnione.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym prowadzone przez nią prace B+R w ramach produkcji (…), stanowią działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r., która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisana we wniosku działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26–28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawy CIT).

Przedstawione prace cechują się bowiem twórczym charakterem – są ukierunkowane na stworzenie nowych, oryginalnych rozwiązań technicznych o unikatowym charakterze – oraz są podejmowane w sposób systematyczny, tj. planowy, metodyczny i uporządkowany (wg ustalonego harmonogramu i założeń projektowych). Celem tych prac jest zwiększenie zasobów wiedzy (m.in. poprzez zdobycie nowych informacji i doświadczeń inżynierskich) oraz wykorzystanie zdobytej wiedzy do stworzenia nowego zastosowania w postaci prototypowej, (…).

Tym samym spełnione zostały wszystkie przesłanki definicji działalności B+R określone w art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Opisana działalność mieści się w szczególności w kategorii prac rozwojowych (w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy CIT), gdyż polega na wykorzystaniu i łączeniu dostępnej aktualnie wiedzy w celu zaprojektowania i wytworzenia nowego produktu (urządzenia) oraz nie sprowadza się do rutynowych czy okresowych modyfikacji już istniejących maszyn, lecz prowadzi do opracowania jakościowo nowego rozwiązania.

W ocenie Wnioskodawcy, taka działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w ustawie CIT, a więc stanowi działalność B+R uprawniającą do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową zgodnie z art. 18d ustawy CIT (odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych związanych z tymi pracami). W konsekwencji, pytanie interpretacyjne należy rozstrzygnąć twierdząco – opisana we wniosku aktywność Wnioskodawcy jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu przywołanych przepisów prawa podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”, „uCIT”):

Zgodnie z art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.,

W myśl art. 4a pkt 27 u.p.d.o.p.,

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 u.p.d.o.p.,

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zadanego pytania wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności - badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Po drugie, z art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związane z postępem naukowym, czy technologicznym.

Na powyższe kryteria wskazał także Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 roku dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej także: „Objaśnienia MF”), które w części 3.2.1. poświęcone są pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, która znajduje zastosowanie m.in. do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej przewidzianej w art. 18d u.p.d.o.p. - co zostało wskazane w samej treści objaśnień (por. pkt 31 Objaśnień MF).

Zgodnie z Objaśnieniami MF, przez działalność twórczą należy rozumieć zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś, a twórczość działalności badawczo-rozwojowej przejawiać się może m.in.: opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Dodatkowo warto nadmienić, że walidacja (według Słownika języka polskiego PWN rozumiana jako ogół czynności mających na celu zbadanie odpowiedniości, trafności lub dokładności czegoś) nowego lub ulepszonego produktu/technologii/rozwiązań zwłaszcza w warunkach rzeczywistego funkcjonowania, gdzie głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne, a których ostateczny kształt nie został określony została wyróżniona w Objaśnieniach MF jako typowe przejawy działalności twórczej w znaczeniu przyjmowanym dla potrzeb definicji prac badawczo-rozwojowych (por. pkt 36 Objaśnień MF).

Co więcej, jak podkreślono w Objaśnieniach MF, istotnym elementem tego rodzaju działalności jest kreatywna aktywność wynikająca z działalności człowieka.

Jak wskazano w Objaśnieniach MF (na co zwrócił już uwagę Organ powyżej), w świetle obowiązujących w Polsce znaczeń pojęcia „systematyczność”, prowadzenie działalności w taki sposób może oznaczać realizację tego rodzaju działań:

-w znaczeniu pierwszym - w sposób stały, od dłuższego czasu (regularnie), bądź

-w znaczeniu drugim - w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (planowo, metodycznie).

Dla potrzeb definicji działalności badawczo-rozwojowej, kryterium to należy rozumieć zgodnie z drugim znaczeniem. W świetle powyższego, oznacza to, że kryterium systematyczności jest spełnione, gdy działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (metodycznie, zgodnie z planem).

Należy jeszcze raz zaakcentować, że trzecim kryterium uznania danej działalności za badawczo-rozwojową jest zwiększanie zasobów wiedzy (zgodnie z Objaśnieniami MF – pkt 43, to pojęcie odnosi się przede wszystkim do badań naukowych) lub wykorzystania istniejących zasobów wiedzy (na co nakierowane są przede wszystkim prace rozwojowe, obejmujące zdobywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy) do tworzenia nowych zastosowań (nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług).

Jednocześnie, jak zauważono w treści cytowanych Objaśnień MF, ustawodawca nie zdefiniował sformułowania „zwiększania zasobów wiedzy, jednak przyjąć można, że sformułowanie to należy rozumieć z perspektywy danego podatnika a kluczowym jest element celowościowy (tj. zwiększenie poziomu wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań), bez względu na to, czy zdobywana wiedza stanowić będzie nowość tylko z perspektywy danego podmiotu, albo czy po jej zastosowaniu będzie służyć wyłącznie jednemu podmiotowi, czy też znajdzie szersze zastosowanie (por. pkt 45 Objaśnień MF).

Opierając się na powyższych wyjaśnieniach wskazać należy, że prowadzone przez Państwa prace B+R w ramach produkcji (…), stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., która uprawnia do zastosowania ulgi.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.