Interpretacja indywidualna z dnia 24 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.65.2024.2.AS
Temat interpretacji
Czy można traktować Spółkę jako rozpoczynającą działalność w styczniu 2024 r. i od 1 stycznia 2024 r. rozliczać estoński CIT. Czy jeżeli grudzień 2023 r., a nie styczeń 2024 r., jest miesiącem rozpoczęcia działalności, to czy jako mały podatnik Spółka może wybrać estoński CIT od stycznia 2024 r., jeżeli obecnie nie zatrudnia żadnego pracownika, a planuje zatrudnić na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu pracownika od dnia 1 marca 2024 r. Czy Spółka musiałaby mieć to zatrudnienie już od 1 stycznia 2024 r. przez 365 dni, czy wystarczy 300 dni zatrudnienia na jeden etat w 2024 r.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:
-Spółka może rozliczać się estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r. pomimo braku zatrudnienia, tj. jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą - jest nieprawidłowe,
-Spółka jako mały podatnik spełnia warunek zatrudnienia umożliwiający rozliczenie się estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r., jeżeli zatrudni 1 pracownika na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu od 1 marca 2024 r. - jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:
-Spółka może rozliczać się estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r. pomimo braku zatrudnienia, tj. jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą;
-Spółka jako mały podatnik spełnia warunek zatrudnienia umożliwiający rozliczenie się estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r., jeżeli zatrudni 1 pracownika na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu od 1 marca 2024 r.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 kwietnia 2024 r. (wpływ 11 kwietnia 2024 r. za pośrednictwem operatora pocztowego).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka została wpisana do KRS 21 grudnia 2023 r. W dniu 23 grudnia 2023 r. została zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, ale do końca roku 2023 r. nie dokonała żadnych czynności związanych z działalnością gospodarczą, de facto w styczniu rozpoczęła „prawdziwą" działalność. Spółka dokonała zgłoszenia o wyborze estońskiego CIT do urzędu 9 stycznia 2024 r. Spółka nie spełniła warunku zatrudnienia. Spółka zatrudnia tylko jednego ze wspólników na umowę zlecenia. Pierwszy rok obrotowy Spółki, według umowy Spółki i wpisu do KRS, kończy się 31 grudnia 2024 r. Spółka zamknęła księgi na 31 grudnia 2023 r. Spółka spełnia kryteria pozwalające uznać ją za małego podatnika w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem.
Pytania
1.Czy można traktować Spółkę jako rozpoczynającą działalność w styczniu 2024 r. i od 1 stycznia 2024 r. rozliczać estoński CIT?
2.Czy jeżeli grudzień 2023 r., a nie styczeń 2024 r., jest miesiącem rozpoczęcia działalności, to czy jako mały podatnik Spółka może wybrać estoński CIT od stycznia 2024 r., jeżeli obecnie nie zatrudnia żadnego pracownika, a planuje zatrudnić na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu pracownika od dnia 1 marca 2024 r.? Czy Spółka musiałaby mieć to zatrudnienie już od 1 stycznia 2024 r. przez 365 dni, czy wystarczy 300 dni zatrudnienia na jeden etat w 2024 r.?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, miesiąc rozpoczęcia działalności Spółki to styczeń 2024 r., dlatego, zdaniem Spółki, może ona rozliczać CIT estoński od 1 stycznia 2024 r., mimo braku zatrudnienia. Zdaniem Wnioskodawcy, w grudniu 2023 r. Spółka nie prowadziła jeszcze działalności i może być potraktowana jako rozpoczynająca działalność i warunek zatrudnienia spełnić w kolejnych latach.
W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli grudzień 2023 r. jest jednak miesiącem rozpoczęcia działalności, a nie styczeń 2024 r., to Wnioskodawca uważa, że jako mały podatnik Spółka i tak może wybrać estoński CIT od stycznia 2024 r., jeśli obecnie nie zatrudnia żadnego pracownika, a planuje zatrudnić na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu pracownika od dnia 1 marca 2024 r., ponieważ spełni warunek zatrudnienia na minimum 300 dni w roku 2024 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Od 2021 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają możliwość wyboru formy opodatkowania jaką jest ryczałt od dochodów spółek. Ten sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.
Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy o CIT) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.
Wybór tej formy opodatkowania wiąże się jednak z koniecznością spełnienia określonych warunków wymienionych w przepisach o ryczałcie.
Na podstawie art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT:
Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia m.in. następujący warunek:
3) podatnik:
a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub
b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Stosownie do art. 28j ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT:
Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli:
złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.
Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT:
W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.
Jak stanowi art. 28j ust. 3 ustawy o CIT:
W przypadku podatnika będącego małym podatnikiem, w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3:
1) lit. a, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędącą udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika, przez okres wskazany w tym przepisie;
2) lit. b, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz zatrudnionej na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 1 osoby fizycznej, niebędącej udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika oraz w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
W myśl przepisu art. 28j ust. 5 ustawy o CIT:
Podatnik może wybrać opodatkowanie ryczałtem również przed upływem przyjętego przez niego roku podatkowego, jeżeli na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego pierwszy miesiąc opodatkowania ryczałtem zamknie księgi rachunkowe oraz sporządzi sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami o rachunkowości. W tym przypadku księgi rachunkowe otwiera się na pierwszy dzień miesiąca opodatkowania ryczałtem. Przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się odpowiednio.
Podatnik, aby móc wybrać nową formę opodatkowania jest zobowiązany spełnić warunki określone w ww. przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji.
W myśl bowiem art. 28k ust. 1 i 2 ustawy CIT:
1. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do:
1) przedsiębiorstw finansowych, o których mowa w art. 15c ust. 16;
2) instytucji pożyczkowych w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim;
3) podatników osiągających dochody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a;
4) podatników postawionych w stan upadłości lub likwidacji;
5) podatników, którzy zostali utworzeni:
a) w wyniku połączenia lub podziału albo
b) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
c) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, lub w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14
- w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia utworzenia;
6) podatników, którzy:
a) zostali podzieleni przez wydzielenie albo wyodrębnienie albo
b) wnieśli tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:
- uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
- składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników
– w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia dokonania podziału albo wniesienia wkładu.
2. W przypadku łączenia, podziału podmiotów lub wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego przepisy ust. 1 pkt 5 i 6 stosuje się odpowiednio do podmiotów przejmujących lub otrzymujących wkład niepieniężny.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że jesteście Państwo spółką z o.o. powstałą na podstawie Umowy Spółki. Spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 21 grudnia 2023 r., a jako czynny podatnik VAT w dniu 23 grudnia 2023 r. W dniu 31 grudnia 2023 r. Spółka zamknęła księgi rachunkowe. W dniu 9 stycznia 2024 r. złożyliście Państwo zawiadomienie dotyczące ryczałtu od dochodów spółek ze wskazaniem okresu opodatkowania estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r. Zgodnie z Umową Spółki i wpisem do KRS Państwa pierwszy rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2024 r. Spółka w grudniu 2023 r. nie dokonała żadnych czynności związanych z działalnością gospodarczą. Działalność zaczęli Państwo aktywnie prowadzić dopiero od stycznia 2024 r.
Zatrudniają Państwo jednego ze wspólników na umowę zlecenia. Na umowę o pracę, w wymiarze pełnego etatu, planują Państwo zatrudnić pracownika od 1 marca 2024 r.
Przedmiotem Państwa wątpliwości jest w pierwszej kolejności kwestia ustalenia czy Spółka może rozliczać się estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r. pomimo braku zatrudnienia, tj. jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą?
Odnosząc się do powyższej wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o CIT:
Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.
Z kolei w myśl art. 8 ust. 2 i 2a ustawy o CIT:
W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.
W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku
podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.
W myśl art. 8 ust. 6 ustawy o CIT:
Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.
Z kolei art. 28e ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że:
Rokiem podatkowym podatnika opodatkowanego ryczałtem jest rok obrotowy w rozumieniu przepisów o rachunkowości.
Jak wynika natomiast art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dalej: „uor”):
Ilekroć w ustawie jest mowa o roku obrotowym - rozumie się przez to rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 uor:
Księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3 na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym.
Zgodnie z art. 12 ust. 2 uor:
Księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3-3d:
1) na dzień kończący rok obrotowy,
2) na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia, likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie,
3) na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej,
4) w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciem jednostki przez inną jednostkę, to jest na dzień wpisu do rejestru tego połączenia,
5) na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, to jest na dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału,
6) na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości,
7) na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami
- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia zaistnienia tych zdarzeń.
W myśl art. 12 ust. 5 uor:
Zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokonywania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięte księgi rachunkowe, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2 i 3.
Jak stanowi natomiast art. 45 ust. 1 uor:
Sprawozdanie finansowe sporządza się na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, o którym mowa w art. 12 ust. 2, oraz na inny dzień bilansowy, stosując odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b, zasady wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, określone w rozdziale 4.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniają sposób prawidłowego ustalenia pierwszego roku podatkowego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności. Przy czym, ustawa nie zawiera definicji tego pojęcia. Nie oznacza to jednak, że o rozpoczęciu prowadzenia tej działalności decyduje pierwsze zdarzenie gospodarcze wywołujące skutki podatkowe w podatku dochodowym, tj. uzyskanie pierwszego przychodu podatkowego lub poniesienie pierwszego wydatku, który może zostać uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu. „Rozpoczęcie działalności gospodarczej" należy bowiem rozpatrywać w sposób szeroki. Podmiot gospodarczy może bowiem dokonywać szeregu operacji gospodarczych, być podmiotem stosunków prawnych (np. stroną umów zawieranych z kontrahentami), czy też zdarzeń prawnych jeszcze przed uzyskaniem pierwszego przychodu podatkowego, bądź poniesieniem pierwszego kosztu. Wskazać także należy na regulacje wynikające z ustawy o rachunkowości, w której powołany wyżej art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowi, że księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym - w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń. Nie można zatem przyjąć, że spółka nie rozpoczęła działalności, jeżeli nie wystąpił u niej pierwszy przychód lub koszt podatkowy. Rozpoczęcie przez spółkę działalności skutkuje bowiem nie tylko uzyskiwaniem przychodów, bądź ponoszeniem kosztów rozpoznawanych podatkowo. Przejawem działalności jest również każde inne zdarzenie gospodarcze, które winno znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych. Zdarzeniem tym będzie np. zawarcie umowy wywierającej skutki o charakterze cywilnoprawnym, wniesienie przez wspólników, bądź to wkładów pieniężnych, bądź aportów na pokrycie kapitału zakładowego, zaciągnięcie pożyczki czy kredytu itp. Zatem dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, tj. zawarcia umowy spółki z o.o. Zawarcie tej umowy powoduje bowiem powstanie spółki z o.o. w organizacji, która posiada podmiotowość prawną i może być podmiotem stosunków prawnych.
Zgodnie bowiem z art. 161 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18):
Z chwilą zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji.
Dzień rozpoczęcia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, a to oznacza, że Spółka rozpoczyna działalność z chwilą zawarcia umowy spółki. Podkreślić należy, iż art. 8 ust. 2 ustawy o CIT w swej treści nie odsyła do daty rozpoczęcia działalności gospodarczej, ale do rozpoczęcia działalności, którą trzeba rozpatrywać w sposób szeroki. Dlatego też, dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, a nie np. z dniem podpisania pierwszej umowy z kontrahentem/klientem. Z chwilą zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, która – stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest podatnikiem tego podatku.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym momentem rozpoczęcia Państwa działalności jest dzień zawarcia umowy spółki z o.o. W tej ocenie nie ma znaczenia okoliczność braku osiągnięcia przychodu w pierwszym roku prowadzenia działalności, bowiem to nie osiągnięcie przychodu/zysku świadczy o rozpoczęciu działalności Spółki.
Zgodnie z informacją zawartą we wniosku, w przypadku Państwa Spółki, pierwszy rok podatkowy trwa do 31 grudnia 2024 r. Zatem wskazując w zgłoszeniu do urzędu skarbowego jako pierwszy dzień opodatkowania ryczałtem dzień 1 stycznia 2024 r. dokonaliście Państwo wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek przed upływem przyjętego roku podatkowego.
Przy czym, skoro zgłoszenie do urzędu skarbowego zostało przez Państwa złożone 9 stycznia 2024 r., a dniem rozpoczęcia opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek był dzień 1 stycznia 2024 r., uznać należy, że zgłoszenie to zostało złożone w przewidzianym przepisami terminie.
Jednocześnie zauważyć należy, że art. 28j ust. 5 ustawy o CIT wyraźnie wskazuje, że podatnik może wybrać opodatkowanie ryczałtem również przed upływem przyjętego przez niego roku podatkowego, jeżeli na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego pierwszy miesiąc opodatkowania ryczałtem zamknie księgi rachunkowe oraz sporządzi sprawozdanie finansowe.
W myśl natomiast powołanego wyżej art. 12 ust. 2 pkt 7 uor, księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3-3d również na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami.
Skoro, jak wynika z wniosku, księgi rachunkowe otworzyliście Państwo w grudniu 2023 r. i w tym dniu rozpoczął się dla Państwa rok obrotowy, to zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 28j ust. 5 ustawy o CIT, dla skutecznego przejścia na ryczałt od dochodów spółek z dniem 1 stycznia 2024 r., czyli w trakcie trwania roku podatkowego, zobligowani Państwo byliście do zamknięcia w dniu 31 grudnia 2023 r. otwartych wcześniej ksiąg rachunkowych, jak również sporządzenia na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych sprawozdania finansowego za okres od dnia rozpoczęcia działalności do 31 grudnia 2023 r., na co wyraźnie wskazują przepisy ustawy o rachunkowości. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że księgi rachunkowe nie zawierały żadnych zapisów, a w sprawozdaniu finansowym nie były wykazane żadne wartości z uwagi na to, że jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy, rozpoczęliście Państwo aktywnie prowadzić działalność gospodarczą dopiero w styczniu 2024 r.
Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, na podstawie zawiadomienia do urzędu skarbowego złożonego 9 stycznia 2024 r., dokonaliście Państwo w drugim roku podatkowym, tj. w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. W konsekwencji, skoro Państwa pierwszym rokiem podatkowym jest rok 2023, to wybierając opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek od 1 stycznia 2024 r. nie są Państwo podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności w 2024 r., a tym samym nie ma do Państwa zastosowania art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.
Przedmiotem Państwa wątpliwości jest również kwestia ustalenia, czy Spółka jako mały podatnik spełnia warunek zatrudnienia umożliwiający rozliczenie się estońskim CIT od 1 stycznia 2024 r., jeżeli zatrudni 1 pracownika na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu od 1 marca 2024 r.
Zgodnie z art. 28j ust. 3 lit. a) ustawy o CIT:
W przypadku podatnika będącego małym podatnikiem, w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędącą udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika, przez okres wskazany w tym przepisie;
Zgodnie z ww. przepisem, ustawodawca przewidział dla podatników będących małym podatnikiem jedynie w pierwszym roku podatkowym preferencje dot. warunku zatrudnienia. W przypadku małego podatnika, warunek dotyczący zatrudnienia na podstawie umowy o pracę uznaje się za spełniony w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem, jeżeli mały podatnik zatrudnia co najmniej 1 osobę fizyczną w przeliczeniu na pełne etaty, przez okres wskazany w tym przepisie, tj. co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym. Do limitu osób zatrudnionych nie wlicza się udziałowców, akcjonariuszy ani wspólników tego podatnika.
W kolejnych latach, tj. począwszy od drugiego roku opodatkowania ryczałtem, mały podatnik zobowiązany jest już w pełni spełniać warunek dotyczący zatrudnienia. Dotyczy to zarówno zatrudnienia na podstawie umowy o pracę oraz na podstawie innej umowy.
Z opisu sprawy wynika, że od 1 marca 2024 r. planują Państwo zatrudniać pracownika na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu.
Zatem należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że jako mały podatnik Spółka może wybrać estoński CIT od stycznia 2024 r., jeśli obecnie nie zatrudnia żadnego pracownika, a planuje zatrudnić na umowę o pracę w wymiarze pełnego etatu pracownika od dnia 1 marca 2024 r., ponieważ spełni warunek zatrudnienia na minimum 300 dni w roku 2024 r.
Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).