1) Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na część odsetkową Rat podlegają zaliczeniu w całości do kosztów uzyskania przychodów? 2) Czy cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów? 3) Czy cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na część odsetkową Rat podlegają zaliczeniu w całości do kosztów uzyskania przychodów;

- cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów;

- cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka” lub „Wnioskodawca”). Spółka jest polskim rezydentem dla celów podatkowych podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług („VAT”) w Polsce.

2. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, na terytorium Polski. Spółka realizuje sprzedaż poprzez sieć autoryzowanych przedstawicieli zapewniających usługi w zakresie sprzedaży, serwisu gwarancyjnego i pogwarancyjnego oraz sprzedaży części zamiennych. Sprzedaż dokonywana w ramach prowadzonej działalności jest opodatkowana VAT, co oznacza, że Spółka ma zasadniczo prawo odliczenia całego VAT naliczonego od nabywanych towarów i usług.

3. W 2023 roku Spółka zawarła umowy leasingu operacyjnego („Umowy”), których przedmiotem są samochody osobowe, o wartości netto (wartość ta została określona w Umowach) przekraczającej 150 000 zł („Samochody”). Samochody są wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej, choć w niewielkim stopniu możliwy jest ich użytek przez pracowników Spółki do celów prywatnych (w dalszej części niniejszego wniosku taki użytek będzie nazywany „mieszanym”).

4. Umowy spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 Updop. Samochody będące przedmiotem Umów spełniają definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a Updop i nie są pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

5. W związku z zawartymi Umowami Wnioskodawca ponosi comiesięczne raty leasingowe („Raty”), które składają się z części kapitałowej (część kapitałowa Rat stanowi spłatę wartości samochodu) oraz części odsetkowej.

6. Wydatki poniesione na Raty powiększone są o podatek VAT w odpowiedniej stawce.

7. Ze względu na to, że Wnioskodawca wykorzystuje Samochody w sposób mieszany, Wnioskodawcy przysługuje obniżenie VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących Raty tylko w części - w 50% (por. art. 86a ust. 1 Uptu w związku z art. 86a ust. 3 i 4 Uptu). Oznacza to, że nieodliczone pozostaje 50% VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących Raty.

8. Wydatki na Raty spełniają warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Updop.

9. Finansujący nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

a) art. 6 Updop;

b) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;

c) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178).

Pytania

 1) Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na część odsetkową Rat podlegają zaliczeniu w całości do kosztów uzyskania przychodów?

 2) Czy cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?

 3) Czy cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy:

- w zakresie pytania nr 1

W opinii Wnioskodawcy, wydatki poniesione na część odsetkową Rat podlegają w całości zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

- w zakresie pytania nr 2

W opinii Wnioskodawcy, cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

- w zakresie pytania nr 3

W opinii Wnioskodawcy, cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

   1. Zgodnie z art. 17a pkt 1 Updop, ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym” podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

  2. Jednocześnie stosownie do art. 17b ust. 1 Updop, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio, w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

 a) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

 b) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

 c) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

  3. Natomiast zgodnie z art. 17b ust. 2 Updop, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

a) art. 6 Updop;

b) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;

c) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

- do tej umowy stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h Updop.

  4. W związku z powyższym, co do zasady, jeżeli umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b Updop oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 Updop, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaty wynikające z umowy leasingu (tu: Raty), w tym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

  5. Stosownie jednak do art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotem umowy leasingu jest ograniczona kwotowo. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 Updop, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

  6. Jednocześnie, istotną modyfikację dotyczącą wydatków, które podlegają limitacji, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop zawiera art. 16 ust. 5c Updop. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku samochodu osobowego oddanego do użytkowania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 Updop, ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

  7. Ustawodawca zatem wprost przewiduje, że limit w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, wynoszący 150 000 zł, dotyczy tylko i wyłącznie tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego (w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym: część kapitałowa Rat).

  8. Jak wskazano w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka zawarła szereg Umów. Umowy zawarte przez Spółkę są umowami leasingu w rozumieniu art. 17a ust. 1 Updop oraz spełniają przesłanki określone w art. 17b ust. 1 Updop. Jak wynika również z opisu zaistniałego stanu faktycznego Spółka wykorzystuje Samochody będące przedmiotem Umów w sposób mieszany.

  9. Jak również zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka ponosi comiesięczne Raty składające się z części kapitałowej oraz części odsetkowej.

10. W opinii Spółki ponoszone przez Spółkę części odsetkowe Rat nie podlegają limitacji wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop ze względu na to, że nie są przeznaczane na spłatę wartości pojazdu.

11. Jest to konsekwencją faktu (co zostało wskazane wyżej), że limit 150 000 zł ma zastosowanie tylko i wyłącznie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – tj. części kapitałowej Rat. Takie rozumienie art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop w związku z art. 16 ust. 1 pkt 5c Updop zostało zaprezentowane również w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

12. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 11 lutego 2019 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.545.2018.2.MR, która co prawda dotyczyła skutków na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, ale przepisy te mają analogiczne brzmienie w Updop, wskazał, że „opłaty wynikające z umów leasingu podlegają ograniczeniu określonemu w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy w części dotyczącej spłaty wartości samochodu osobowego. Limit ten nie dotyczy części odsetkowej tych opłat. W rezultacie Wnioskodawca – uwzględniając art. 8 ust. 1 ustawy – może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość opłaty wynikającej z umowy leasingu odpowiadającą tzw. „części odsetkowej”. W tej sytuacji nie znajdzie też zastosowania limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy”.

13. Podobne stanowisko do ww. wskazanego zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w następujących interpretacjach:

- interpretacji z 2 sierpnia 2022 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.451.2022.2.MZ;

- interpretacji z 4 kwietnia 2022 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.977.2022.2.AA;

- interpretacji z 12 sierpnia 2022 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.491.2022.2.PS;

- interpretacji z 29 czerwca 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.2019.2023.2.MF.

14. Powyższe oznacza zatem, w opinii Wnioskodawcy, że część odsetkowa Rat nie jest objęta limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, ponieważ nie jest przeznaczana na spłatę wartości samochodu. Oznacza to również, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia części odsetkowej Rat w całości do kosztów uzyskania przychodów bez stosowania żadnych limitów wynikających z Updop.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

  1. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest tym kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

 a) jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

 b) w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

  2. W opinii Wnioskodawcy, cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Updop, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

  3. Wynika to z tego, że Updop daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwotę VAT naliczonego, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, o ile spełnione są przesłanki z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Updop pozwalające na uznanie takiego wydatku za wydatek niewyłączony z kosztów uzyskania przychodów. Przesłanki te są spełnione, gdyż Spółka nie ma zgodnie z Uptu prawa obniżenia kwoty 50% VAT.

  4. Zatem, niewątpliwie cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, niepodlegająca odliczeniu na gruncie Uptu, która została zapłacona przez Wnioskodawcę w związku z zawartymi Umowami, których przedmiotem są Samochody wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności, nie jest wyłączona z możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Updop.

  5. Jednocześnie, skoro (co wykazano powyżej) ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop nie ma zastosowania do Rat w części odsetkowej, to tym bardziej nie powinno ono być stosowane do VAT naliczonego od tej części Rat.

  6. W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę VAT naliczonego, odpowiadającą kwocie części odsetkowej Rat, który nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, bez stosowania jakichkolwiek limitów wynikających Updop.

  7. Identyczne stanowisko jak Wnioskodawca zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 29 czerwca 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.219.2023.2.MF. W interpretacji tej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „część nieodliczonego podatku VAT od części odsetkowej rat leasingowych będzie kosztem uzyskania przychodu w całości, niezależnie od wartości samochodu osobowego, czyli nie będzie objęta limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop”.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

  1. Jak zostało wskazane w uzasadnieniu Wnioskodawcy do stanowiska nr 2, Updop daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę VAT naliczonego, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, o ile spełnione są przesłanki z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Updop pozwalające na uznanie takiego wydatku za wydatek niewyłączony z kosztów uzyskania przychodów. Jak wskazał Wnioskodawca w uzasadnieniu do stanowiska nr 2, przesłanki te są spełnione, jeżeli podatnikowi, zgodnie z Uptu nie przysługuje prawo do obniżenia 50% kwoty VAT.

 2. Jak wynika z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia 50% kwoty VAT wynikającego z faktur dokumentujących część kapitałową Rat. Zatem, przesłanki do uznania całej kwoty VAT naliczonego, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, za podlegającą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na gruncie Updop, w ocenie Wnioskodawcy są spełnione.

  3. Zgodnie z treścią art. 16 ust. 5a Updop poniesione wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Updop, oraz kwota, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

  4. Użyte sformułowanie „kwota, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a” a nie np. sformułowanie „wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a” dowodzi, że jedynie kwota, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop (tj. wartość samochodu osobowego, w jakiej pozostaje ona w proporcji do kwoty 150 000 zł) podlega powiększeniu o:

a) VAT, który zgodnie z przepisami Updop nie stanowi podatku naliczonego, oraz

c) VAT, w tej części, w której zgodnie z przepisami Updop podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT.

  5. Ustawodawca tym samym nie objął kwoty VAT naliczonego, odpowiadającej części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop.

   6. W związku z powyższym, skoro ustawodawca wskazuje, że VAT naliczony, który nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu:

a. jest kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a Updop) oraz

b. powiększa tylko i wyłącznie wartość samochodu wyliczaną na potrzeby ustalenia proporcji określonej w art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop,

- to VAT ten nie podlega ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

  7. Gdyby zamiarem ustawodawcy było objęcie limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, kwoty VAT naliczonego, odpowiadającej części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, to ustawodawca zdecydowałby się na inne brzmienie art. 16 ust. 5a Updop, w szczególności ustawodawca zamiast wyrazu „kwota”, która odnosi się bezpośrednio do wartości samochodu określonej w art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, użyłby wyrazu „wydatki” albo „kwota oraz wydatki”, po to by objąć limitem z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop również tę część VAT naliczonego, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu.

  8. Co więcej, ustawodawca chcąc ograniczyć wysokość VAT naliczonego, który nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, podlegającego zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów – uczynił to w treści art. 16 ust. 5a Updop – ale tylko i wyłącznie w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Updop. Przepis ten jednak nie ma zastosowania w niniejszej sprawie – w związku z tym cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, stanowi koszt uzyskania przychodów na gruncie Updop.

  9. Podsumowując, uprawiony jest wniosek, że cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, podlega w całości zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na gruncie Updop.

10. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, całą kwotę VAT naliczonego, odpowiadającą części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie Uptu, bez stosowania jakichkolwiek limitów wynikających z Updop.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje Rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587  ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT,

ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:

ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Stosownie do art. 17b ust. 1 ustawy o CIT,

opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

 1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

 2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

 3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 17b ust. 2 ustawy o CIT,

jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,

2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

     - do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

W związku z powyższym, co do zasady jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT, warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Na mocy art. 16 ust. 5c ustawy o CIT,

w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Na podstawie art. 16 ust. 5a ustawy o CIT,

poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51 oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmuje także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Przy czym w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

   - jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

   - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z niniejszej regulacji wynika, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny, a więc bezzwrotny,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

- został właściwie udokumentowany.

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia, czy:

   - wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na część odsetkową Rat podlegają zaliczeniu w całości do kosztów uzyskania przychodów;

   - cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów;

   - cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z powołanymi przepisami, w przypadku samochodów osobowych oddanych do użytkowania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Przepisy zatem wprost przewidują, że limit w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, wynoszący 150 000 zł, dotyczy tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego (część kapitałowa Rat).

Reasumując, wydatki poniesione na część odsetkową Rat podlegają w całości zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1, należy uznać więc za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej nieodliczonej części VAT od wydatków wskazanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym sprawy, tj. rat leasingowych (dotyczących części odsetkowej i kapitałowej) wskazać należy, iż zgodnie z powołanymi przepisami tj. art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT w zw. z art. 16 ust. 5c ustawy o CIT w przypadku samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, omawiane ograniczenie, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Zawarcie umów leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy skutkuje tym, że Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć tą część opłaty wstępnej i każdej miesięcznej raty (w części dotyczącej spłaty wartości samochodu), która proporcjonalnie do ceny samochodu nie przekracza 150.000 zł. Zatem, jeżeli wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu przekracza 150.000 zł, to ww. wydatki nie będą kosztem w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego, będącego przedmiotem tej umowy. Zatem powyższy limit 150.000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej. Tą samą zasadę należy zastosować do nieodliczonego podatku od towarów i usług, która będzie powiększać część kapitałową raty leasingowej. Natomiast limit ten nie będzie dotyczył części odsetkowej takiej opłaty, która będzie kosztem w całości bez ograniczenia kwotowego. Nieodliczony podatek od towarów i usług od tej części raty odsetkowej w części w jakiej podatnikowi nie przysługuje odliczenie zgodnie z odrębnymi przepisami, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT stanowi koszt uzyskania przychodów. Zatem tylko część odsetkowa z nieodliczonym naliczonym podatkiem od towarów i usług będzie stanowić w całości koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym nieodliczona część podatku VAT (zgodnie z odrębnymi przepisami) od części kapitałowej raty leasingowej, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a w zw. z art. 16 ust. 5c ustawy o CIT będzie podlegała limitowaniu ze względu na wartość samochodu przekraczającego 150.000 zł. Natomiast część nieodliczonego podatku VAT od części odsetkowej rat leasingowych będzie kosztem uzyskania przychodu w całości, niezależnie od wartości samochodu osobowego czyli nie będzie objęta limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

   - wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na część odsetkową Rat podlegają zaliczeniu w  ałości do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe;

   - cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części odsetkowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów – jest prawidłowe;

   - cała kwota VAT naliczonego, odpowiadająca części kapitałowej Rat, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

     - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

     - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).