Interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.527.2023.2.KP
Temat interpretacji
Ulga rehabilitacyjna.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 26 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 sierpnia 2023 r. (wpływ 29 sierpnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Orzeczeniem z dnia (…) 2022 r. nr (…) Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B Pani córka M.Z. urodzona (…) 2008 roku została zaliczona do osób niepełnosprawnych. Symbolem niepełnosprawności jest kod: (...).
W/w schorzenia nie powstały nagle. Dodatkowo nasiliły się one podczas pandemii. Ze względu na obostrzenia które wówczas panowały - utrudniona była również diagnoza i kontakt ze specjalistami.
Na ten moment Pani córka ma stwierdzone: (...)
Obecnie jest w trakcie diagnostyki w kierunku wykluczenia bądź potwierdzenia choroby (...).
W treści orzeczenia wskazano, że niepełnosprawność datuje się od 14-go roku życia. Wg Pani:
-w dniu (…) 2021 roku córka ukończyła 13 rok życia i tym samym rozpoczęła 14 rok życia
-w dniu (…) 2022 roku córka ukończyła 14 rok życia i tym samym rozpoczęła 15 rok życia.
W roku podatkowym 2021 posiadała Pani samochód osobowy. Uważa Pani, że skoro w (…) 2021 roku córka rozpoczęła 14 rok życia, który ukończyła w (…) 2022 może Pani skorzystać z odliczenia w PIT-37 oraz PIT/0 za rok podatkowy 2021 rok:
- z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w 2021 roku przez podatnika na którego utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna wg art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku od osób fizycznych a dokładniej - używania samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł.
Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że w 2021 r. uzyskiwała Pani dochody w Polsce z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy. Od pracodawcy otrzymuje Pani na koniec roku PIT-11. Dochody oraz pobrany podatek pozwalają na korzystanie z ulg. Pani córka przez cały 2021 r. była i nadal jest na Pani utrzymaniu. Mieszkacie wspólnie. Przez cały 2021 r. była Pani współwłaścicielem samochodu osobowego (jest Pani wpisana jako właściciel/współwłaściciel w dowodzie rejestracyjnym). Wydatki poniesione w 2021 r., które chce Pani odliczyć jako ulga rehabilitacyjna były ponoszone tylko i wyłącznie ze środków własnych – brak jakichkolwiek dofinansowań. Wydatki, które chce Pani odliczyć nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ani żadnych innych wymienionych w wezwaniu.
Pytanie
Czy może Pani zastosować odliczenie w PIT-37 oraz PIT/0 za rok podatkowy 2021 z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, od (…) 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. córka miała 14 lat ale jeszcze nie ukończone. Cały okres jej 14 roku życia datuje się od (…) 2021 r. do (…) 2022 r. czyli aż do ukończenia 14 roku życia.
W orzeczeniu lekarskim z (…) 2022 r., stwierdzającym niepełnosprawność córki, zapisano, że niepełnosprawność datuje się od 14 roku życia – czyli według Pani od (…) 2021 r.
Mając powyższe na uwadze, uważa Pani, że w zeznaniu podatkowym PIT-37 oraz załączniku PIT/0 za rok podatkowy 2021 r. może Pani skorzystać z odliczenia w wysokości 2.280 zł z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia jako wydatek na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w 2021 r. przez podatnika, na którego utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna według art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Pani wątpliwości dotyczące możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej za rok 2021 należy ocenić na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu ustawy obowiązującym 31 grudnia 2021 r.
Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.
W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 tej ustawy:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3)(uchylony).
Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
W świetle art. 26 ust. 7e ww. ustawy:
Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 1300), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.
Stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy:
Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Stosownie do treści art. 26 ust 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Z analizy wyżej przytoczonych przepisów prawa wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia kwoty do wysokości 2.280 zł z tytułu poniesionych wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego m.in. należy: być osobą niepełnosprawną lub mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia, być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego, ponieść z tego tytułu wydatki. Należy również wyjaśnić, że pod pojęciem wydatków dotyczących eksploatacji samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu, takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC.
Ponadto z brzmienia analizowanego przepisu art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, iż wysokość odliczeń z ww. tytułu w odniesieniu do danego podatnika nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
Ze stanu faktycznego wynika, że Pani córka, urodzona (…) 2008 r., posiada orzeczenie o niepełnosprawności. W orzeczeniu tym, wydanym w 2022 r., wskazano, że niepełnosprawność datuje się od 14 roku życia.
Jest Pani współwłaścicielem samochodu osobowego i chce Pani skorzystać z odliczenia w PIT-37 za rok 2021 wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
Pani wątpliwości budzi sposób liczenia wieku córki, a konkretnie – jaką datę należy przyjąć za datę pozwalającą na skorzystanie ze wskazanego wyżej odliczenia.
Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Ponadto, jak wynika z art. 112 Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360):
Termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca. Jednakże przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia.
Biorąc pod uwagę powyższe, Pani córka ukończyła 14 rok życia (…) 2022 r. i od tej daty – zgodnie z treścią orzeczenia o niepełnosprawności wydanego (…) 2022 r. – istnieje możliwość odliczenia wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
Wobec powyższego, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).