Czy w przypadku wykorzystania Wagonów, opisanych w zdarzeniu przyszłym, do świadczenia (odpłatnie) usług najmu, po zakończeniu inwestycji, tj. po dniu... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.307.2023.1.PC

Temat interpretacji

Czy w przypadku wykorzystania Wagonów, opisanych w zdarzeniu przyszłym, do świadczenia (odpłatnie) usług najmu, po zakończeniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia2023 r. Wnioskodawca będzie zobligowany do wyłączenia wartości wydatków na Wagony (o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia SSE) z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa w § 6 ust 1 Rozporządzenia SSE) w ramach Zezwolenia dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku wykorzystania Wagonów, opisanych w zdarzeniu przyszłym, do świadczenia (odpłatnie) usług najmu, po zakończeniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia2023 r. Wnioskodawca będzie zobligowany do wyłączenia wartości wydatków na Wagony (o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia SSE) z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE) w ramach Zezwolenia dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

K. Sp. z o.o. (dalej także jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Wnioskodawcy polega na wytwarzaniu rozjazdów, części rozjazdowych i innych elementów nawierzchni szynowej. Opracowane technologie pozwalają Wnioskodawcy na zaopatrywanie rynku w rozwiązania rozjazdowe stosowane na sieciach kolejowych i w zakładach przemysłowych, w komunikacji miejskiej (tramwaj, metro) czy w ramach specjalnych rozwiązań dedykowanych choćby dla kolei górskich. Nacisk kładziony na innowacje produktowe powoduje, że coraz większą część asortymentu wytwarzanego przez Wnioskodawcę stanowią konstrukcje innowacyjne, w tym te związane ze standardami infrastruktury dla kolei dużych prędkości. Spółka posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej.

W dniu xxx r. Wnioskodawca uzyskał zezwolenie nr xxx/xxx (dalej także jako: „Zezwolenie”) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej X Park Technologiczny (dalej także jako: „SSE”).

Zezwolenie zostało wydane na prowadzenie działalności na terenie SSE rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej także jako: „PKWIU”) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676):

- Sekcja C, Dział 24, Grupa 24.1, Klasa 24.10, Kategoria 24.10.7, Podkategoria 24.10.75 – Elementy konstrukcyjne torów kolejowych lub tramwajowych, ze stali;

- Sekcja C, Dział 30, Grupa 30.2, Klasa 30.20, Kategoria 30.20.3, Podkategoria 30.20.32 – Wagony kolejowe lub tramwajowe pasażerskie, bez własnego napędu; wagony bagażowe oraz pozostałe wagony specjalnego przeznaczenia.

W ramach wydanego Zezwolenia na działalność w SSE Wnioskodawca był obowiązany do:

1. Poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 465, dalej także jako: „Rozporządzenie SSE”) w wysokości co najmniej 30.000.000,00 PLN w terminie do 30 czerwca 2020 r.

2. Zwiększenia zatrudnienia na terenie strefy kształtującego się na poziomie 204 pracowników poprzez zatrudnienie co najmniej 40 nowych pracowników do dnia 30 czerwca 2020 r. i utrzymanie zatrudnienia na zatrudnienie co najmniej 40 nowych pracowników do dnia 30 czerwca 2020 r. i utrzymanie zatrudnienia na terenie SSE na poziomie co najmniej 244 pracowników do dnia 30 czerwca 2025 r.

3. Zakończenia inwestycji w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r.

Decyzją nr xxx/xxx z dnia xxx r. Minister Rozwoju, Pracy i Technologii zmienił zakres Minister Rozwoju, Pracy i Technologii zmienił zakres Zezwolenia, w którym:

1. Przedłużył termin poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE w wysokości co najmniej 30.000.000,00 PLN w terminie do 30 czerwca 2022 r.

2. Przedłużył termin zwiększenia zatrudnienia na terenie strefy kształtującego się na poziomie 204 pracowników poprzez zatrudnienie co najmniej 40 nowych pracowników do dnia 30 czerwca 2022 r. i utrzymanie zatrudnienia poprzez zatrudnienie co najmniej 40 nowych pracowników do dnia 30 czerwca 2022 r. i utrzymanie zatrudnienia na terenie SSE na poziomie co najmniej 244 pracowników do dnia 30 czerwca 2026 r.

3. Przedłużył termin zakończenia inwestycji w terminie do dnia 30 czerwca 2022 r.

Decyzją nr xxx z dnia xxx r. Minister Rozwoju, Pracy i Technologii zmienił zakres Minister Rozwoju, Pracy i Technologii zmienił zakres Zezwolenia, w którym:

1. Obniżył do poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE do kwoty co najmniej 24.000.000,00 PLN, do kwoty co najmniej 24.000.000,00 PLN.

2. Przedłużył termin poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia w wysokości co najmniej 24.000.000,00 PLN do dnia 31 marca 2023 r.

3. Przedłużył termin zakończenia inwestycji w terminie do dnia 31 marca 2023 r.

Decyzją nr xxx z dnia 20 kwietnia 2023 r. Minister Rozwoju, Pracy i Technologii zmienił zakres Minister Rozwoju, Pracy i Technologii zmienił zakres Zezwolenia, w którym:

1. Przedłużył termin poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE w wysokości co najmniej 24.000.000,00 PLN do dnia 31 grudnia 2023 r.

2. Przedłużył termin zakończenia inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2023 r.

W ramach realizowanych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE Wnioskodawca pozyskał w latach 2018, 2019 w oparciu o zawarte umowy leasingu finansowego 7 wagonów czteroosiowych z uchylną platformą TYP KZN01A (dalej jako: „Wagony”). Wagony są oraz po zrealizowaniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia 2023 r. będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do transportu do Klientów wyprodukowanych wyrobów objętych Zezwoleniem.

Wagony użytkowane przez Wnioskodawcę w oparciu o zawarte umowy leasingu finansowego, na potrzeby przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej jako: „UoR”) oraz przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o PDOP”) zostały w następujących dniach wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

- 24 maja 2018 r. - 3 Wagony o numerach inwentarzowych: xxx/x, xxx/x, xxx/x;

- 27 sierpnia 2018 r. - 1 Wagon o numerze inwentarzowym: xxx/xxx

- 31 października 2018 r. - 1 Wagon o numerze inwentarzowym xxx/xxx

- 4 stycznia 2019 r. - 1 Wagon o numerze inwentarzowym xxx/x

- 20 września 2019 r. - 1 Wagon o numerze inwentarzowym xxx/xxx.

Po zrealizowaniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia 2023 r., Wnioskodawca rozważa, aby Wagony (które są użytkowane przez Wnioskodawcę w oparciu o zawarte umowy leasingu finansowego w celu transportu do Klientów wyprodukowanych wyrobów objętych Zezwoleniem), z którymi związane były/są koszty wynikające z zawartych umów leasingu finansowego kwalifikujące się do objęcia pomocą (o których mowa w mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia SSE) w ramach realizowanej inwestycji, na którą uzyskano Zezwolenie, były również wykorzystywane przez Wnioskodawcę do świadczenia (odpłatnie) usług najmu.

Spółka do zrealizowaniu inwestycji, tj. pod dniu 31 grudnia 2023 r., będzie korzystała z przysługującego jej limitu pomocy publicznej. Po oddaniu w wynajem Wagonów, działalność gospodarcza objęta Zezwoleniem będzie prowadzona na terenie SSE.

W związku z tym, że najem nie został wskazany w Zezwoleniu jako działalność prowadzona na terenie SSE, Wnioskodawca będzie traktował usługę najmu jako działalność opodatkowaną (niekorzystająca ze zwolnienia podatkowego w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP).

Pytanie:

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wykorzystania Wagonów, opisanych w zdarzeniu przyszłym, do świadczenia (odpłatnie) usług najmu, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do wyłączenia wartości wydatków (o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia SSE) na Wagony z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 91, dalej jako: „ustawa o SSE”) umożliwia prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach.

Podstawowym celem utworzenia specjalnej strefy ekonomicznej jest przyspieszenie rozwoju gospodarczego w tych częściach kraju, w których istnieją strefy. Prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej wiąże się z jednej strony z obowiązkiem posiadania określonego prawem zezwolenia; z drugiej natomiast umożliwia czerpanie korzyści z wielu przywilejów niedostępnych dla przedsiębiorców prowadzących działalność poza wydzielonym terytorium strefy. Ustawodawca wprowadzając przepisy dotyczące zwolnienia dla działalności objętych SSE miał na celu uatrakcyjnienie terenu i uprawdopodobnienie, że na danym terenie powstawać będą inwestycje.

Warunki i zasady prowadzenia działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, a także korzyści jakie można dzięki temu uzyskać określone są w ww. ustawie o SSE i aktach wykonawczych wydanych do tej ustawy, m.in.: Rozporządzenie SSE oraz pozostałe rozporządzenia w sprawie poszczególnych stref ekonomicznych.

Rozporządzenie SSE w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom określa:

1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane zezwolenie,

2) maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia,

3) warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia,

4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także minimalną wysokość tych wydatków,

5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie po dniu 31 grudnia 2000 r.,

6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej - zachowaniem warunków - określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r.

-uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE. L 187 z 26 06.2014, str. 1, ze zm., zwanym dalej „rozporządzeniem nr 651/2014”) (§ 1 Rozporządzenia SSE).

Zgodnie z art. 12 ustawy SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie, uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Artykuł 16 ust. 2 ustawy SSE stanowi, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1) zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;

2) dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;

3) terminu zakończenia inwestycji;

4) maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;

5) wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

Jak stanowi art. 19 ust. 3 ustawy SSE, zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1) zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub

2) rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu lub

3) nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki, lub

4) wystąpił z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia albo ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

W kontekście pomocy publicznej należy wskazać, że w myśl art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

1) na podstawie uzyskanego zezwolenia,

2) na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W myśl § 3 ust. 4 Rozporządzenia SSE, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia SSE, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

W myśl § 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1) utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;

2) utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Zgodne z § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia będące:

1) ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

2) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

3) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

4) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;

5) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku, gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 Ustawy SSE) stanowią katalog zamknięty. Jednocześnie w żadnym z przepisów nie jest przewidziany zakaz wynajmowania Wagonów użytkowanych przez Wnioskodawcę w ramach zawartych umów leasingu finansowego. Zawarcie przez Spółkę umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu w art. 19 ustawy o SSE.

§ 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE, jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, wskazuje utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Należy zauważyć, że ww. przepis jako warunku zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazuje zakazu wynajmu Wagonów użytkowanych przez Wnioskodawcę w ramach zawartych umów leasingu finansowego.

Zauważyć należy, że wynajęcie innemu podmiotowi Wagonów, z którymi związane były koszty rozpoznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą na terenie strefy w ramach nowej inwestycji, których cena nabycia lub koszt wytworzenia stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, nie stanowi naruszenia § 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE. W efekcie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP o wartość wydatków (o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia SSE) poniesionych przez Wnioskodawcę na Wagony, które po dniu 31 grudnia 2023 r. zostaną oddane w najem, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z pomocy publicznej.

Podsumowując, w przypadku oddania Wagonów opisanych w zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do wyłączenia wartości wydatków (o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia SSE) na Wagony z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE) w ramach wydanego Zezwolenia, dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, ze względu na fakt, że oddanie rzeczy w wynajem nie stanowi przeniesienia jej własności, a zatem nie dojdzie do naruszenia warunku z § 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE przewidującego wymóg utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, jak również żadnego innego przepisu (żaden nie przewiduje zakazu takiego zachowania).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym jej zakres dotyczy wyłącznie skutków wynajęcia Wagonów (środków trwałych), z którym były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę na terenie SSE. Zatem, w interpretacji nie odniesiono się do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów nabycia Wagonów.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 91 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”).

Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ww. ustawy).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o SSE,

dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE,

podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „updop”),

wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1670 oraz z 2021 r. poz. 2105), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 121, dalej: „rozporządzenie”),

pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509, ze zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

- kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub

- tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W myśl natomiast § 5 ust. 2 rozporządzenia,

warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1) utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;

Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia,

za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Ponadto, zgodnie z art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa lub może zostać cofnięte tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

- upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;

- zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;

- rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;

- nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego do spraw gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia, lub

- wystąpienia z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia albo ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy m.in. wynika, że w ramach realizowanych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia, Wnioskodawca pozyskał w latach 2018, 2019 w oparciu o zawarte umowy leasingu finansowego 7 Wagonów. Wagony są oraz po zrealizowaniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia 2023 r. będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do transportu do Klientów wyprodukowanych wyrobów objętych Zezwoleniem. Wagony użytkowane przez Wnioskodawcę w oparciu o zawarte umowy leasingu finansowego, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Po zrealizowaniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia 2023 r., Wnioskodawca rozważa, aby Wagony, były również wykorzystywane przez Wnioskodawcę do świadczenia (odpłatnie) usług najmu. W związku z tym, że najem nie został wskazany w Zezwoleniu jako działalność prowadzona na terenie SSE, Wnioskodawca będzie traktował usługę najmu jako działalność opodatkowaną.

Należy wskazać, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 2 Rozporządzenia), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o SSE) stanowią katalog zamknięty. Jednocześnie w żadnym z przepisów nie jest przewidziany zakaz wynajmowania środków trwałych. Zawarcie przez Spółkę umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu w art. 19 ustawy o SSE.

§ 5 ust. 2 Rozporządzenia jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, wskazuje utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Należy zauważy, że ww. przepis jako warunku zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazuje zakazu wynajmu środków trwałych.

Reasumując, Spółka nie będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, o wartość tych wydatków na nabycie środków trwałych, które zostaną oddane w najem, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z pomocy publicznej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż wynajęcie Wagonów (środków trwałych), z którym były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę na terenie SSE, pozostaje bez wpływu na zakres zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Nie dochodzi tu bowiem do przeniesienia w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, do wysokości dostępnej puli pomocy publicznej, którą wyznaczać będzie wartość nabytych w związku z inwestycją na terenie SSE składników majątku, niepomniejszona o wartość środków trwałych wynajętych. Tym samym wykorzystanie środków trwałych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, do świadczenia (odpłatnie) usług najmu przed upływem 5 lat oraz po upływie 5 lat, w którym własności składników zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi przesłanki do utraty prawa do zwolnienia podatkowego i nie stoi na przeszkodzie spełnienia warunku utrzymania inwestycji na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, umożliwiającego korzystanie z zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (przy założeniu, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekroczy wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami).

Zatem, analizując powyższe, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w przypadku wykorzystania Wagonów, opisanych w zdarzeniu przyszłym, do świadczenia (odpłatnie) usług najmu, po zakończeniu inwestycji, tj. po dniu 31 grudnia2023 r. Wnioskodawca będzie zobligowany do wyłączenia wartości wydatków na Wagony (o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia) z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa w § 6 ust 1 Rozporządzenia) w ramach Zezwolenia dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.)

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie