Interpretacja indywidualna z dnia 23.12.2011, sygn. IBPBI/2/423-1184/11/BG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy poniesione koszty w okresie od lipca br. do 05 września 2011r. tj. do dnia poprzedzającego dzień postawienia Spółki w stan likwidacji wymienionym wyżej okresie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 września 2011r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 23 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 06 grudnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 listopada 2011r. Znak IBPBI/2/423-1184/11/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 06 grudnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka od 1991r. prowadziła działalność gospodarczą polegającą na produkcji dwoin laminowanych, produkcji chodaków oraz dzierżawy pomieszczeń magazynowych. Produkcję zakończono z dniem 01 lipca 2011 r. natomiast sprzedaż wyrobów gotowych dwoin laminowanych prowadzona była do 05 września 2011r. Ponadto w lipcu i sierpniu br. były sprzedawane materiały, wyposażenie i środki trwałe, które zostały zaliczone do przychodów podatkowych. Z dniem 06 września 2011r. Uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółka została postawiona w stan likwidacji. W okresie od lipca br. do 05 września 2011r. tj. do dnia poprzedzającego dzień postawienia Spółki w stan likwidacji były ponoszone koszty zaliczone do kosztów ogólnych zarządu oraz koszty wydziałowe, amortyzacja, wynagrodzenia i inne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione koszty w wymienionym wyżej okresie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki wszystkie koszty poniesione do dnia 05 września 2011 r. winny stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ Spółka w tym okresie (lipiec br. 05 września 2011r) prowadziła działalność polegającą na upłynnianiu aktywów, które zostały zaliczone do przychodów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zakończyła produkcję z dniem 01 lipca 2011 r. natomiast sprzedaż wyrobów gotowych prowadzona była do 05 września 2011r. Ponadto w lipcu i sierpniu br. były sprzedawane materiały, wyposażenie i środki trwałe, które zostały zaliczone do przychodów podatkowych. Z dniem 06 września 2011r. Uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółka została postawiona w stan likwidacji. W okresie od lipca br. do 05 września 2011r. tj. do dnia poprzedzającego dzień postawienia spółki w stan likwidacji były ponoszone koszty zaliczone do kosztów ogólnych zarządu oraz koszty wydziałowe, amortyzacja, wynagrodzenia i inne.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przepisy podatkowe należy wskazać, że koszty poniesione przez Spółkę do dnia postawienia Spółki w stan likwidacji jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą poniesione w celu osiągnięcia, zachowania i zabezpieczenia przychodu stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach