Interpretacja indywidualna z dnia 20.04.2009, sygn. IBPBI/2/423-54/09/BG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat interpretacji
Czy w wyniku zabezpieczenia przez Spółkę zobowiązań podmiotów powiązanych (przez zawarcie umowy poręczenia, przez poręczenie wekslowe, inne poręczenie majątkowe) bez wynagrodzenia ze strony tych podmiotów (jako dłużników głównych) Spółka uzyska przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy jest narażona na szacowanie dochodu i podatku należnego, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 stycznia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych udzielonego poręczenia bez wynagrodzenia na rzecz podmiotów powiązanych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych udzielonego poręczenia bez wynagrodzenia na rzecz podmiotów powiązanych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka zamierza udzielić na rzecz podmiotów powiązanych poręczeń cywilnych, wekslowych lub majątkowych jako zabezpieczenie kredytów w bankach, nie uzyskując z tego tytułu wynagrodzenia od dłużników. Zobowiązania będące przedmiotem wyżej opisanych zabezpieczeń to zobowiązania istniejące zarówno w dacie udzielania poręczeń, jak i mogące powstać w przyszłości z tytułu kredytów wielocelowych, a także wynikające z otwarcia przez banki na rzecz kredytobiorców linii kredytowych na określony okres.
W momencie udzielania poręczeń Spółka nie ponosi żadnych kosztów finansowych lub operacyjnych, co w konsekwencji uzasadnia udzielanie przedmiotowych poręczeń przez Spółkę w sposób nieodpłatny.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w wyniku zabezpieczenia przez Spółkę zobowiązań podmiotów powiązanych (przez zawarcie umowy poręczenia, przez poręczenie wekslowe, inne poręczenie majątkowe) bez wynagrodzenia ze strony tych podmiotów (jako dłużników głównych) Spółka uzyska przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy jest narażona na szacowanie dochodu i podatku należnego, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ...
Zdaniem Spółki w wyniku zabezpieczenia przez Spółkę zobowiązań podmiotów powiązanych (przez zawarcie umowy poręczenia, przez poręczenie wekslowe, inne poręczenie majątkowe) bez wynagrodzenia ze strony tych podmiotów (jako dłużników głównych) Spółka nie uzyskuje przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia i nie jest narażona na szacowanie dochodu i podatku należnego, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
W uzasadnieniu przyjętego stanowiska Spółka powołuje się na art. 12 ust. 1 pkt 2 (z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który wskazuje, że przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń, które jako niezdefiniowane w przedmiotowej ustawie zostały zinterpretowane w orzecznictwie (tj. np : Uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r.; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r. III RN 106/2001 Monitor Podatkowy 2002/7 str.2; a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 sierpnia 1999 r. III RN 31/99 OSNAPiUS 2000/13 poz. 496) jako wszelkie zdarzenia gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub takie, które skutkują przysporzeniem majątku o konkretnym wymiarze finansowym. Spółka natomiast w żadnym przypadku nie uzyskuje korzyści gospodarczej kosztem innego podmiotu oraz po stronie Spółki nie dochodzi do żadnego przysporzenia majątkowego o konkretnym wymiarze. Podobne stanowisko w sprawie zbliżonej do przedmiotowej zajęła Izba Skarbowa w Poznaniu wydając interpretację indywidualną w dniu 17 marca 2008 r. Nr ILPB3/423-24/08-3/HS.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje jednak, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego właśnie względu pojęcie świadczenia należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).
Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie czyli uzyskuje wymierną korzyść, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jego otrzymanie przez podatnika. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie. Warunkiem więc otrzymania świadczenia jest wyrażenie pozytywnej woli przez zobowiązanego do spełnienia tego świadczenia.
Usługa poręczenia to działania prawno-ekonomiczne zmierzające do zagwarantowania kredytodawcy możliwości skutecznej windykacji należności od kredytobiorcy. Poręczenie jest umową, na mocy której poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela (banku) wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.
W przedmiotowej sprawie zabezpieczeniem będzie zobowiązanie Spółki na rzecz podmiotu powiązanego, poprzez wyrażenie pozytywnej woli spłaty jego kredytu na wypadek zalegania przez podmiot powiązany z płatnościami.
Zatem w przedmiotowej sytuacji nie znajduje zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na okoliczność, iż przedmiotowe poręczania umów kredytowych przez Spółkę dla podmiotów powiązanych nie są nieodpłatnym świadczeniem Spółki, w rozumieniu ww. przepisu.
Jak bowiem wyżej wykazano z nieodpłatnym świadczeniem mamy do czynienia jedynie wtedy, gdy po stronie Spółki powstałoby przysporzenie mające konkretny wymiar finansowy.
W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka występuje w roli udzielającego poręczenie, a nie podmiotu, który takie poręczenie uzyskuje. W tym stanie rzeczy, Spółka nigdy nie osiągnie przysporzenia, może co najwyżej ponieść koszty związane z udzielonym poręczeniem. Po stronie Spółki jako udzielającym poręczenia nie może dojść do powstania przychodu. Również art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zastosowania.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Referencje
ILPB3/423-1181/09-2/AO, interpretacja indywidualna
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach