Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 04.07.2007, sygn. ŁUS-II-2-423/151/07/AG, Łódzki Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów i wpłat na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w podwójnej wysokości na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt. 9 lit. "b" ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)uznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 14.05.2007r. (data wpływu 15.05.2007r.) Zakład zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji w odpowiedzi na pytanie: czy na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt. 9 lit. "b" ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy i wpłaty na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w podwójnej wysokości ?
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w dniu 05.01.2007r. między jednostką, a Zakładowymi Organizacjami Związkowymi została zawarta umowa społeczna "Pakiet gwarancji pracowniczych, socjalnych i związkowych dla pracowników Zakładu". Z umowy tej wynika, że pracodawca zobowiązuje się dokonywać odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w ten sposób, że wysokość odpisu wynosi:
1. 2-krotność wysokości odpisu podstawowego, określonego ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, na jednego zatrudnionego pracownika (37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego x 2),
2. 2-krotność wysokości odpisu podstawowego, określonego ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, na jednego zatrudnionego w warunkach szczególnie uciążliwych (50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego x 2),
3. 2-krotność odpisu określonego ustawą na każdego emeryta i rencistę (6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego).
Pracodawca zobowiązuje się utrzymać wysokość odpisów określonych powyżej w przypadku ustawowego zmniejszenia wysokości odpisów. Umowa społeczna, opisana powyżej, traktowana jest równorzędnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy i stanowi element prawa pracy.Zakład przekazał równowartość odpisu w wysokości wynikającej z Umowy społecznej w całości na odrębny rachunek bankowy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zdaniem wnioskodawcy odpis i wpłaty naliczone w podwójnej wysokości stanowiły będą koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) - w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1589) - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz nie zostały ujęte w negatywnym katalogu kosztów.
W negatywnym katalogu kosztów określone zostało ograniczenie, na podstawie którego - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. "b" w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zasady tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a także zasady gospodarowania środkami tego funduszu określone zostały w przepisach ustawy z dnia 4.03.1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.). Zgodnie z art. 5 w/w ustawy fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.
Wysokość odpisu podstawowego wynosi:
* 5-7% podstawy naliczenia odpisu w przypadku pracownika młodocianego,
* 37% w przypadku pracownika pełnoletniego,
* 50% w przypadku pracownika zatrudnionego w warunkach szczególnie uciążliwych.
Natomiast na podstawie art. 6 ust. 1 w/w ustawy, odpisy i zwiększenia oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, obciążają koszty działalności pracodawcy.Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 w/w ustawy o zfśs, zgodnie z którym pracodawcy posiadający układy zbiorowe pracy mogą dowolnie kształtować wysokość odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jak również mogą postanowić, że fundusz taki nie będzie w ogóle tworzony.
Należy jednak mieć na uwadze warunek uznania takich wydatków pracodawcy za koszt uzyskania przychodów określony w art. 16 ust. 1 pkt. 9 lit. "b" w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie środki pieniężne stanowiące równowartość odpisów i zwiększeń muszą zostać wpłacone na rachunek Funduszu.

Mając na uwadze przytoczony wyżej stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny tutejszy organ podatkowy stwierdza, że jeżeli odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (w wysokości ustalonej w Umowie społecznej z dnia 05.01.2007r., tj. stanowiące 2-krotność odpisów podstawowych, określonych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) zostały wpłacone na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS - Spółka ma prawo zaliczyć kwoty tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów.
W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14.05.2007r. jest prawidłowe, stąd też postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa.