Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, na wniosek Strony z dnia 24.11.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 30.11.2006 r.) stwierdza, że przedstawione stanowisko w w/w piśmie nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca dokonywał zakupu środków trwałych oraz wytwarzał we własnym zakresie środki trwałe. Okres amortyzacji tych środków trwałych jest dłuższy niż okres w którym powinno przechowywać się pozostałe dokumenty księgowe dotyczące przychodów i kosztów danego okresu, tj. do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Chodzi tu o okres od daty wystawienia dokumentów od końca roku kalendarzowego (licząc 5 lat) w którym upłynął termin płatności.

Zapytanie Spółki dotyczy kwestii przez jaki okres należy przechowywać dokumenty (faktury, rachunki itp.) dotyczące zakupu lub wytworzenia środków trwałych, mając na celu prawidłowe udokumentowanie rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Spółki do ustalenia wartości początkowej środków trwałych będącej podstawą wyliczenia amortyzacji w przypadku, gdy okres amortyzacji jest dłuższy niż okres przedawnienia zobowiązania podatkowego (liczony od daty poniesienia wydatków na środki trwałe), wystarczy wartość początkowa ujęta w tabeli amortyzacyjnej. W związku z tym nie jest konieczne przechowywanie tej dokumentacji przez cały okres amortyzacji np. 15 lat.

Po zapoznaniu się z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego nie potwierdza stanowiska Podatnika.

W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.) podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Definicja ksiąg podatkowych zawarta w art. 3 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa i stanowi, iż są nimi księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci. Do prowadzenia ewidencji środków trwałych zobowiązują podatnika przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 1 i art. 16a-16m ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Oznacza to, że Podatnik ma obowiązek udokumentowania prawidłowości deklarowanego przez siebie dochodu (straty). Wobec tego, że dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne, jako koszty uzyskania przychodów rzutują na wysokość ustalonego dochodu (straty), koniecznym jest przechowywanie przez Spółkę dokumentacji przez cały okres amortyzacji środków trwałych.

Zdaniem Naczelnika tutejszego Urzędu, nie można mówić o braku obowiązku przechowywania dokumentów źródłowych, skoro na ich podstawie została określona wartość początkowa środka trwałego. Skoro zatem dokumenty źródłowe są podstawą do ustalenia wartości początkowej środków trwałych i w pośredni sposób wpływają na wysokość zobowiązania podatkowego roku w którym są dokonywane odpisy amortyzacyjne należy stwierdzić, że powyższe dokumenty należy przechowywać do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego roku, w którym zakończono amortyzację.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W dniu złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.