Interpretacja indywidualna z dnia 19.10.2015, sygn. IBPB-1-1/4510-107/15/NL, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wypłacanych diet

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 16 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wypłacanych diet jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wypłacanych diet.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką posiadającą Regulamin Wynagradzania, w którym zawarto zapis przewidujący w wypadkach szczególnie uzasadnionych, w szczególności związanych z wykonaniem zadań o istotnym dla Spółki znaczeniu, limit diet na podróże służbowe krajowe i zagraniczne w wysokości dwukrotnego limitu określonego w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167; ze zm.; dalej: Rozporządzenie). Na powyższe każdorazowo zgodę musi wyrazić Prezes Zarządu. Dyrektorowi Generalnemu przysługuje automatycznie limit diet związanych z podróżami służbowymi do dwukrotności kwot określonych w Rozporządzeniu, gdyż stosowny aneks do umowy został zawarty na mocy uchwały Rady Nadzorczej z 10 września 2013 r.

Podstawą każdej delegacji Osoby delegowanej w Spółce jest polecenie wyjazdu służbowego, wystawiane każdorazowo przez Wnioskodawcę na rzecz zatrudnionego. Po zakończeniu podróży służbowej osoba delegowana przedstawia komplet dokumentów poświadczających poniesione wydatki oraz sporządzane jest rozliczenie kosztów podróży służbowej krajowej/zagranicznej. W przypadku, gdy wydana jest zgoda Prezesa Zarządu na poniesienie w przypadku danej podróży służbowej wydatków związanych z podróżą służbową w kwocie wyższej aniżeli limit określony w Rozporządzeniu, zgodę taką dołącza się do dokumentów związanych z delegacją zatrudnionego. Dokument ten nie jest dołączany w przypadku podróży służbowych Dyrektora Generalnego, gdyż Rada Nadzorcza zawarła z nim odpowiedni aneks do umowy o pracę, przyznający prawo do podwyższonego limitu należności przysługujących z tytułu podróży służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki związane z daną podróżą służbową (w szczególnie uzasadnionych przypadkach) powyżej limitu ustalonego przez Rozporządzenie, ale do wysokości dwukrotności tego limitu do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku, gdy możliwość taką określono w Regulaminie Wynagradzania...
2. Czy Spółka ma prawo zaliczyć koszty wydatków związanych z podróżą służbową Dyrektora Generalnego powyżej limitu ustalonego przez Rozporządzenie, ale do wysokości dwukrotności tego limitu, w przypadku, gdy możliwość taką określono w Regulaminie Wynagradzania i zawarty został aneks do umowy o pracę przez Radę Nadzorczą...

Ad.1. Zdaniem Wnioskodawcy, wartość wypłacanych (i ewentualnie zwracanych) Osobom delegowanym diet i wydatków z tytułu podróży krajowych i zagranicznych, w tym również w części przekraczającej kwotę określoną w Rozporządzeniu, do limitu ustalonego w Regulaminie Wynagradzania, w przypadku wydania takiej zgody przez Prezesa Zarządu, będzie stanowiła dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Ad.2. Zdaniem Wnioskodawcy, wartość wypłacanych (i zwracanych) Dyrektorowi Generalnemu diet i wydatków z tytułu podróży krajowych i zagranicznych, w tym również w części przekraczającej kwotę określoną w Rozporządzeniu, do limitu ustalonego w Regulaminie Wynagradzania i aneksie do umowy o pracę, będzie stanowiła dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.; dalej: Kodeks pracy), pracownikowi, który wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza swoim stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W myśl art. 77⁵ § 3 Kodeksu pracy, warunki wypłacania takich należności w przypadku pracodawców prywatnych określa się w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania albo w sytuacji, gdy pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy i nie jest zobowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania - w umowach o pracę. Jednakże, zgodnie z art. 77⁵ § 4 Kodeksu pracy, ustalone w ten sposób diety nie mogą być niższe niż diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, określone w ww. Rozporządzeniu.

We wszystkich przytoczonych powyżej przypadkach ma miejsce spełnienie przynajmniej jednego warunku zgodnie z Kodeksem pracy.

Ze względu na charakter podróży służbowych Osoby delegowanej określonej w Regulaminie Wynagradzania oraz ich wysoki priorytet dla działalności Spółki, Spółka zawarła zapis w Regulaminie Wynagradzania przyznający dwukrotnie wyższe limity wydatków z tytułu podróży służbowej krajowej i zagranicznej aniżeli wynika to z Rozporządzenia. Spółka ma na uwadze demotywujący aspekt takich podróży, które absorbują znaczną część czasu Osoby delegowanej i jednocześnie nie są wynagradzane przez Spółkę w innej formie np. w formie wypłaty dodatkowej premii bądź wypłaty za nadliczbowe godziny pracy spędzone w podróży służbowej.

Przyznanie wyższego limitu diet jest, w ocenie Spółki, mobilizujące i stanowi swego rodzaju "premię" za włożoną pracę podczas wykonywania obowiązków służbowych w podróży służbowej. Jednocześnie należy podkreślić, że waga wyników tych podróży służbowych jest dla Spółki niezwykle wysoka. Dyrektor Generalny oraz inne Osoby delegowane, dzięki licznym kontaktom z aktualnymi jak i potencjalnymi kontrahentami, pozwala zapewnić Spółce zachowanie odpowiedniego poziomu przychodów i optymalny poziom kosztów.

Wyższe limity wydatków dot. podróży służbowych dotyczą jedynie uzasadnionych, priorytetowych dla Spółki zadań, które przyczyniają się do zachowania wysokiego poziomu przychodów Spółki. Osoby delegowane nie otrzymują dodatkowych wynagrodzeń w związku z poświęconym czasem i zaangażowaniem a więc możliwość ponoszenia wyższych kosztów podróży służbowej niejako rekompensuje im niedogodności związane z tymi podróżami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: Updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Updop. Zgodnie ze wspomnianym przepisem, kosztami uzyskania przychodów mogą być wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przez podatnika przychodów, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów. W konsekwencji, w celu rozstrzygnięcia, czy konkretny wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy w pierwszej kolejności zbadać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością osiągnięcia przychodu.

Jeżeli w wyniku takiej analizy zostanie ustalone, że dany wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu przez podatnika i jednocześnie nie jest on wymieniony w katalogu wyłączeń z kosztów podatkowych zawartym w treści art. 16 ust. 1 Updop, może on zostać rozpoznany przez podatnika jako koszt uzyskania przychodów.

W kontekście powyższego, nie ulega wątpliwości, że wypłaty diet ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów, gdyż podczas podróży służbowej pracownik realizuje zadania związane z działalnością gospodarczą Spółki, w tym m.in. uzyskują informacje niezbędne do realizacji zadań projektowych, rozszerzając bazę klientów biznesowych oraz rozwijając współpracę z kontrahentami Spółki, zatem, jeżeli ponoszone przez Spółkę wydatki spełniają następujące warunki:

1. zostały poniesione przez Spółkę,
2. są definitywne (rzeczywiste),
3. pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
5. zostały właściwie udokumentowane,

-stanowią one racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty związane z działalnością gospodarczą podatnika, bezpośrednio związane z osiąganiem przez Wnioskodawcę przychodów.

Ponadto, w art. 16 ust. 1 Updop brak jest wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez pracodawcę na diety związane z odbywaniem przez pracowników podróży służbowych. Wspomniany katalog wyłączeń nie zawiera również żadnych ograniczeń kwotowych w tym zakresie, w szczególności brak jest wymogu zachowania limitu wynikającego z Rozporządzenia, jako warunku zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów podatnika. Oznacza to, że w przedmiotowym zakresie na gruncie Updop takie ograniczenie nie istnieje.

Wobec powyższego zdaniem Spółki, za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym wartość wypłacanych osobom delegowanym diet z tytułu podróży krajowych, w tym również w części przekraczającej kwotę określoną w Rozporządzeniu, a do limitu określonego w Regulaminie Wynagradzania, a w przypadku Dyrektora Generalnego również uchwały (aneksu do umowy o pracę) podjętej przez Radę Nadzorczą, będzie stanowiła dla Spółki w pełnej wysokości koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach