Temat interpretacji
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztu uzyskania przychodów wydatków poniesionych na obsługę prawną jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztu uzyskania przychodów wydatków poniesionych na obsługę prawną.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży usług hotelowych i gastronomicznych. W latach 2003 i 2004 organ podatkowy i organ kontroli skarbowej przeprowadziły kontrole w zakresie prawidłowości rozliczania przez Wnioskodawcę podatku dochodowego od osób prawnych, konsekwencją których było powstanie zaległości podatkowych. Spółka uznała roszczenia organów podatkowych za nieuzasadnione i weszła z nimi w długotrwały spór sądowy, zakończony w roku ubiegłym uzyskaniem pozytywnego dla Wnioskodawcy wyroku. W trakcie sporu interesy Spółki, na podstawie umowy cywilnoprawnej, reprezentowała wyspecjalizowana w doradztwie podatkowym spółka prawa handlowego, która z tego tytułu otrzymała wynagrodzenie, którego wysokość określona została ugodą sądową zawartą między Spółką a tymże podmiotem. Wydatki poniesione na obsługę prawną zostały prawidłowo udokumentowane (faktura VAT) oraz były racjonalne co do zasady i co do wielkości.
W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie.
Czy wydatki poniesione na obsługę prawną, związane z uzyskaniem pozytywnego wyroku sądowego, są kosztem uzyskania przychodów?
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na obsługę prawną, jako koszty pośrednio związane z funkcjonowaniem firmy, niewątpliwie wiążą się z prowadzoną działalnością. Poniesione wydatki na spór sądowy z organami podatkowymi są zgodne z definicją określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponadto nie zostały ujęte w katalogu wyłączeń, o którym stanowi art. 16 ust. 1 powołanej ustawy, a więc stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty. Co więcej, koszty związane z zastępstwem procesowym były wydatkami niezbędnymi do prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż w sposób bezpośredni ochroniły Spółkę przed zapłatą bezpodstawnego roszczenia i pozwoliły uniknąć jej likwidacji. Spółka uważa, że powyższe stanowisko znalazło swoje potwierdzenie w wyjaśnieniach Ministra Finansów, w których Minister jednoznacznie opowiedział się za możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu korzystania z pomocy firm doradczych/prawniczych w toku postępowań podatkowych i sądowo-administracyjnych.
Wnioskodawca uważa jednocześnie, że wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem usług prawnych a sprzedażą opodatkowaną, niemniej charakter wydatków na obsługę prawną powoduje, że ww. wydatki powinny być traktowane jako koszty ogólne prowadzonej działalności.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) dalej: ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Warunkiem koniecznym zakwalifikowania konkretnego wydatku do kosztu uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
- został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny, a więc bezzwrotny,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Niewątpliwie wydatki poniesione na obsługę prawną nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskanym przez Wnioskodawcę, wiążą się jednakże z prowadzoną przez niego działalnością. Tak więc, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, mogą zostać zakwalifikowane jako koszt podatkowy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.