Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 04.09.2006, sygn. P-I/423/52/EF/06, Podlaski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Pismem z 02.06.2006 r. (data wpływu 05.06.2006 r.) Pełnomocnik Spółki zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Do zakresu działalności spółki wchodzi import towarów i dostawy wewnątrzwspólnotowe towarów oraz poza granice Unii Europejskiej. Swoich odbiorców strona obciąża fakturami wystawionymi w walutach obcych tj. w dolarach USA lub w EURO w zależności od umowy z kontrahentem. Czasami zdarza się, iż pomimo wystawienia faktury dla odbiorcy w walucie obcej, należność jest regulowana przez kontrahenta w złotych PLN. Uzyskane z transakcji handlowych waluty obce nie są bezpośrednio odprzedawane dla banku. Są gromadzone częstokroć na rachunku bankowym a następnie odsprzedawane w razie potrzeb (np. brak środków finansowych na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej) dla banku w którym spółka prowadzi rachunki bankowe bieżące oraz walutowe lub też są opłacane nimi zobowiązania spółki. Zdarza się też, iż zgromadzone waluty obce są odsprzedawane do kantorów walut. Ze zgromadzonych na rachunku bankowych walut obcych są czasami opłacane należności z tytułu importu towarów i usług spoza granic Unii Europejskiej lub też dostawy wewnątrzwspólnotowe. Z uwagi na wyżej wymienione transakcje po stronie przychodów i po stronie kosztów uzyskania przychodów powstają różnice kursowe

W tak przedstawionym stanie faktycznym Pełnomocnik Spółki zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy prawidłowo postępuje strona ustalając wysokość kosztów uzyskania przychodu przeliczając poniesione wydatki w walutach obcych wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia wydatku z tym, że za dzień poniesienia wydatku przyjmuje się dzień wystawienia dokumentu potwierdzającego nabycie towaru lub usługi, i tak ustalona wartość wydatku stanowi podstawę od ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu?

Według stanowiska Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodu poniesione w walutach obcych są ustalane przez spółkę zgodnie z zasadami określonym w art. 15 ust. 1. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego też należy uznać, iż podatnik na dzień poniesienia wydatku prawidłowo określa wysokość kosztów uzyskania przychodu z tytułu poniesionych wydatków na nabycie towarów i usług poza granicami lub na terenie innych państw Unii Europejskiej.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia Dz. U. z 2006 r. Nr 107, poz. 723) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Zaliczając poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów należy stosować przepisy art. 15 ust. 1, ust 4 oraz art. 16 ust. 1 ustawy. W przypadku kosztów poniesionych w walutach obcych ich wysokość ustala się jako iloczyn wartości kosztu w walucie obcej i kursu średniego NBP z dnia poniesienia tych kosztów (z dnia wystawienia faktury dokumentującej nabycie towaru lub usługi).

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.