Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 21.07.2006, sygn. 1472/ROP1/423-182-235/06/AJ, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie
Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 30.05.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 31.05.2006 r.)
p o s t a n a w i a
uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku Podatnik ("Spółka") od jednego z kontrahentów z Unii Europejskiej ("Dostawca") otrzymuje faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru za wynagrodzeniem. Zgodnie z ustaleniami obydwu stron reklamacje z tytułu niekompletnych dostaw w wysokości nie przekraczającej jednorazowo 200 EUR nie są przez Dostawcę rozpatrywane. Oznacza to tym samym, że Dostawca nie wystawia żadnego dokumentu korygującego pierwotną fakturę sprzedaży i kwota ta pozostaje kosztem odbiorcy.
Wobec powyższego Spółka wnosi o wyjaśnienie, czy niekompletne dostawy (braki) towarów za wynagrodzeniem pozwalają na uznanie reklamacji jako kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
W opinii Spółki w momencie zamówienia towaru u kontrahenta unijnego jej zamiarem jest osiągnięcie przychodu w momencie sprzedaży towaru. Z uwagi na to, że niekompletne dostawy nie są zawinione przez Spółkę, a kontrahent unijny co do zasady reklamacji w wysokości do 200 EUR nie rozpatruje, zdaniem Podatnika tak poniesiony koszt stanowi koszt uzyskania przychodów dla odbiorcy.
Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza, co następuje:
Jeżeli chodzi o koszty uzyskania przychodów, to zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - u.p.d.o.p. są nimi koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Moment zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.
Jak stanowi ten przepis koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Instytucja kosztów uzyskania przychodów powiązana jest z przychodami danego roku podatkowego. Wynika to z konstrukcji ustawy o podatku dochodowym i określonych w niej zasad ustalania dochodu danego podmiotu. Dochodem osoby prawnej jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Dlatego też nie można traktować kosztu w oderwaniu od przychodów, w celu osiągnięcia których został poniesiony.
Z wniosku Podatnika wynika, że nabywa on od zagranicznego kontrahenta towar w celu jego dalszej sprzedaży. Dostawa towarów przez kontrahenta Spółki realizowana jest na podstawie umowy wzajemnej. Świadczenie pieniężne Spółki jest ekwiwalentem świadczenia Dostawcy i w tej części w jakiej nie spełnia swojego świadczenia Dostawca, również Spółka jako odbiorca powinna zmniejszyć swoje świadczenie. W opisanej sytuacji Dostawca w przypadku dokonywania niekompletnych dostaw nie wykonuje w sposób pełny świadczenia, do którego jest zobowiązany. Jego odpowiedzialność z tytułu niekompletnych dostaw w wysokości nie przekraczającej jednorazowo 200 EUR jest wyłączona na mocy zawartej umowy. Skarb Państwa nie może ponosić negatywnych konsekwencji finansowych wynikających z postanowień umów zawieranych przez Podatnika.
Przedstawione stanowisko potwierdza wyrok NSA z dnia 18.08.2004 r. sygn. FSK 358/04, zgodnie z którym "jako koszty uzyskania przychodu podlegają uwzględnieniu tylko te wydatki poniesione w roku podatkowym, które dotyczą usług faktycznie wykonanych (potwierdzonych dowodami), mających na celu uzyskanie przychodu."
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.
Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.
Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.
Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. W przypadku wniesienia zażalenia należy wnieść opłatę skarbową zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (t. j. Dz. U. Nr 253 z 2004 r., poz. 2532) w wysokości 5 zł od podania oraz 0,50 zł od każdego załącznika.