Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23.12.2005r., który wpłynął do tutejszego Urzędu w dniu 30.12.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zagadnienia czy tablice lub ekspozytory, do których zamontowane są produkty i towary oferowane do sprzedaży, udostępniane bezzwrotnie (przekazanie) i zwrotnie (użyczenie) producentom, hurtowniom oraz sklepom są formą informacji handlowej niepodlegającej ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 30.12.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 22.02.2006r. (doręczonym w dniu 27.02.2006r.) organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem Podatnika z dnia 28.02.2006r. - data wpływu do tut. Urzędu 02.03.2006r.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

1. Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę w sprawie:

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja okuć budowlanych m.in. takich jak klamki okienne, klamki drzwiowe, szyldy klamki, a także sprzedaż hurtowa towarów produkowanych przez grupę "X" np. jak dynam, zamków rowerowych, lamp rowerowych itp.

W związku z tym, że asortyment oferowanych wyrobów i towarów jest bardzo duży i poszczególnego rodzaju wyroby i towary różnią się np. tylko kolorem lub kształtem niezbędne do sprzedaży są ekspozytory lub tablice informacyjne / reklamowe. Ekspozytory lub tablice informacyjne / reklamowe to różnego rodzaju tablice, stojaki, podesty, statyczne lub np. obrotowe, do których przymocowano w sposób trwały oferowane wyroby i towary. Są one niezbędne aby zaprezentować klientowi naocznie funkcjonalność wyrobu oraz jego kształt i kolorystykę. Przykładem może być ekspozytor z zamontowanymi na nim wzorami różnych klamek drzwiowych dzięki któremu klient może dobrać np. odpowiedni kolor, rozmiar, kształt do posiadanych drzwi. Zamocowane na ekspozytorze wyroby lub towary nie mają wartości użytkowej, ponieważ są one niekompletne (np. tylko lewa strona drzwi, bez odpowiednich śrub, trzpieni, itp.) oraz są zamocowane w sposób trwały, w większości nie pozwalający na demontaż bez wyraźnego uszkodzenia wyrobu / towaru. Spółka, aby móc realizować sprzedaż produkowanych wyrobów i oferowanych towarów udostępnia "nieodpłatnie" ww. ekspozytory i tablice swoim klientom tj. np. producentom okien / drzwi / rowerów, hurtowniom, a docelowo sklepom. Nieodpłatne udostępnienie może mieć postać: przekazania bezzwrotnego lub przekazania / użyczenia zwrotnego.

1. Pytanie Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka zwróciła się o wyjaśnienie zagadnienia wyartykułowanego w dwóch pytaniach, tj. w 1 i 4 przedmiotowego wniosku:

- czy udostępnienie bezzwrotne (przekazanie) i zwrotne (użyczenie): tablic, ekspozytorów, opisanych w stanie faktycznym, nie podlega ograniczeniom art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy tzn. wydatki te są w całości kosztem uzyskania przychodów w przypadku traktowania ww. tablic i ekspozytorów jako spełniających cechy materiałów informacyjnych?- czy tablice lub ekspozytory udostępnione przez Spółkę, które nie posiadają elementów wartościujących oraz oceniających produktów lub towarów zamontowanych na ww. tablicach lub ekspozyturach, są formą informacji handlowej, niepodlegającej ograniczeniom art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy?

1. Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

Spółka uznała, że ww. udostępnienie (przekazanie) bezzwrotne i zwrotne tablic i ekspozytorów nie podlega ograniczeniom art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy zarówno w przypadku traktowania ww. tablic / ekspozytorów jako spełniających cechy materiałów informacyjnych jak również posiadających cechy materiałów reklamowych. Ze względu na brak ustawowej definicji słowa reprezentacja i reklama Spółka przyjęła wykładnię językową pojęcia "reklama i reprezentacja", zgodnie z którą za reklamę należy rozumieć "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenia kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi", zaś pojęcie reprezentacja oznacza "okazałość", wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (cyt. za słownikiem Języka Polskiego - Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.). Spółka uznała, że w ww. stanie faktycznym nie dochodzi do działań mających cechy reprezentacji, a do działań mających cechy informacji (powiadomienie o czymś, zakomunikowanie czegoś; wiadomość, wskazówka, pouczenie - cyt. za słownikiem Języka Polskiego - Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Gdyby jednak dana tablica lub ekspozytor przekazywany przez Spółkę posiadał elementy wartościujące produkty zamontowane na tablicach lub ekspozytorach, to w takim przypadku Spółka uznaje, że takie działanie w opisanym stanie faktycznym nosi cechy reklamy publicznej, ponieważ dany ekspozytur / tablica docelowo jest montowana w sklepie, czyli w miejscu dostępnym dla wszystkich, jest więc powszechna, ogólna i nieprywatna. W takim przypadku nie będzie miało zastosowanie ograniczenie zarachowania kosztów związanych z takim działaniem jako kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w części przekraczającej 0,25% przychodów.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów dla Spółki są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednocześnie jednak z art. 16 ust.1 pkt 28 ww. ustawy wynika ograniczenie dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów reklamy i reprezentacji w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Reklama publiczna ma miejsce wówczas, gdy jest powszechna, ogólna, przeprowadza się ją w miejscach dostępnych dla wszystkich, oficjalnie i jawnie. W związku z tym zaliczenie danego wydatku do kosztów reklamy publicznej lub niepublicznej zależy zawsze od jej odbiorcy, adresata. Zatem limitowaniu podlegają wydatki na działania kierowane do konkretnego adresata, natomiast wydatki na działania kierowane do anonimowego kręgu odbiorców - traktowane jako reklama publiczna - nie podlegają limitowi.

Celem reklamy jest przekazanie informacji o towarach i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu. Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.

Natomiast informacja, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego to dane dotyczące określonej rzeczy, fakty, na których można się oprzeć, określony stan rzeczy. Jej funkcją jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy, tak jak się one faktycznie, rzeczywiście, w istocie mają. Informacja w przeciwieństwie do reklamy, jest pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty opisanego towaru, firmy, chwalenia czegoś lub kogoś.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Spółka aby móc realizować sprzedaż produkowanych wyrobów i oferowanych towarów udostępnia nieodpłatnie swoim klientom, tj. np. producentom okien, drzwi, hurtowniom, a docelowo sklepom ekspozytory i tablice, do których przymocowane są na stałe produkty i towary. Na ekspozyturach tych i tablicach umieszczona jest nazwa Spółki. W związku z tym ekspozytory i tablice opatrzone logo Spółki (w przedmiotowym przypadku jest to nazwa Spółki), służące wyeksponowaniu jej towarów u producentów okien i drzwi, w hurtowniach, sklepach sprzyjają odpowiedniemu zaprezentowaniu i zareklamowaniu tych towarów, jak również utrwalają w świadomości klientów nazwę firmy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wydatki związane z umieszczaniem w punktach sprzedaży ekspozytorów i tablic opatrzonych nazwą firmy, z zamontowanymi produktami i towarami służą reklamie Spółki i jej produktów bezpośrednio w punktach sprzedaży i mają tym samym cechy reklamy prowadzonej w sposób publiczny. Z tego też względu nie można podzielić stanowiska i poglądu Spółki, że owe ekspozytory i tablice mają charakter informacyjny.

Nadmienić jednak należy, iż wydatki związane z taką formą promocji swoich towarów stanowią reklamę publiczną nielimitowaną i Spółka może zaliczyć je w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż stanowisko zaprezentowane przez Podatnika odnośnie zagadnienia czy tablice lub ekspozytory, do których zamontowane są produkty i towary oferowane do sprzedaży, udostępniane bezzwrotnie (przekazanie) i zwrotnie (użyczenie) producentom, hurtowniom oraz sklepom są formą informacji handlowej niepodlegającej ograniczeniom art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Niniejsze postanowienie - na podstawie art. 143 w/w ustawy - Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.