Temat interpretacji

Jak w przedstawionym stanie faktycznym ustalić w Spółce wartość początkową prawa do zarejestrowanego znaku towarowego dla celów amortyzacji podatkowej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20.04.2011r. (data wpływu 21.04.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady ustalania wartości początkowej praw ochronnych do znaku towarowego objętego wraz z wkładem niepieniężnym stanowiącym przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część - dla Wnioskodawcy, którego pierwszy rok podatkowy rozpoczął się przez dniem 1 stycznia 2011r. i trwa do dnia 31 grudnia 2011r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.04.2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady ustalania wartości początkowej praw ochronnych do znaku towarowego objętego wraz z wkładem niepieniężnym stanowiącym przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część - dla Wnioskodawcy, którego pierwszy rok podatkowy rozpoczął się przez dniem 1 stycznia 2011r. i trwa do dnia 31 grudnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką, której rok podatkowy rozpoczął się przed 1 stycznia 2011r. i trwa do dnia 31 grudnia 2011r., w związku z czym w pierwszym roku podatkowym stosuje ona przepisy podatkowe w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. (na podstawie przepisu przejściowego art. 12 ustawy z dnia 25 listopada 2010r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne Dz. U. Nr 226, poz. 1478). Rozważane jest nabycie przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnoszącym wkład będzie inna spółka kapitałowa (dalej SK). W skład wnoszonego przedsiębiorstwa wchodzić będzie prawo ochronne do znaku towarowego powstałe w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym. SK nabyła znak towarowy w drodze aportu (akt notarialny z dnia 30.11.2000r.). Wniosek o objęcie znaku ochroną został złożony w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30.06.1999r. (wnioskodawcą był poprzedni właściciel znaku osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą). Decyzję o udzieleniu ochrony Urząd Patentowy wydał w dniu 18.02.2003r. W dniu 16.11.2004r. Urząd Patentowy wydał na wniosek SK decyzję o zmianie uprawnionego (z osoby fizycznej na SK). Na moment aportu niezarejestrowany znak towarowy został ujęty w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych SK w dniu 8.12.2000r. wyłącznie dla celów amortyzacji bilansowej (nie podlegał amortyzacji podatkowej).

Nabycie prawa do zarejestrowanego znaku towarowego przez Spółkę nastąpi w pierwszym roku podatkowym, tj. do dnia 31 grudnia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak w przedstawionym stanie faktycznym ustalić w Spółce wartość początkową prawa do zarejestrowanego znaku towarowego dla celów amortyzacji podatkowej...

Stanowisko Wnioskodawcy

W przedmiotowym stanie faktycznym, z uwagi na fakt nieujęcia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych SK, Spółka ujmie to prawo w wartości:

• rynkowej na dzień otrzymania aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w sytuacji wystąpienia dodatniej wartości firmy; lub
• różnicy pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (rozumianą jako wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, w sytuacji niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 2010r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) dalej nowelizacja - podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa o CIT), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., z tym że:

1. art. 19a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2011r. stosuje się do tego dnia;
2. art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 stycznia 2011r.

Spółka (której rok podatkowy trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a pierwszy rok podatkowy trwa od dnia 7 grudnia 2010r. do dnia 30 listopada 2011r.), pomimo zmiany od dnia 1 stycznia 2011r. zasad ustalania wartości początkowej składników majątku wniesionych do spółki kapitałowej w drodze aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w pierwszym roku podatkowym tj. do dnia 30 listopada 2011r. nadal stosuje więc zasady uregulowane ustawą o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.

Prawo do zarejestrowanego znaku towarowego stanowi wartość niematerialną i prawną (dalej również jako WNiP), o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, tj. prawo określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. W zakresie ustalania wartości początkowej prawa do zarejestrowanego znaku towarowego wartości niematerialnej i prawnej zastosowanie będą miały przepisy art. 16g ust. 9-10a (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.).

Art. 16g ust. 9 ustawy o CIT:

W razie przekształcenia formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształconego, połączonego albo podzielonego.

Art. 16g ust. 10 ustawy o ClT:

W razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Art. 16g ust. 10a ustawy o CIT:

Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 10.

Powyższe przepisy oznaczają więc, iż:

• w przypadku, gdy prawo do zarejestrowanego znaku towarowego zostałoby ujęte w ewidencji SK konieczne byłoby przepisanie przez Spółkę wartości początkowej tego prawa wynikające z ksiąg SK na podstawie art. 16g ust. 9 ustawy o CIT;

• w przypadku, gdy prawo do zarejestrowanego znaku towarowego nie zostałoby ujęte w ewidencji SK możliwa byłaby wycena przez Spółkę prawa do znaku towarowego w wysokości:

1. rynkowej wartości na dzień otrzymania aportu w sytuacji wystąpienia dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16g ust. 10 pkt 1 ustawy o CIT; lub
2. w przypadku niewystąpienia wartości firmy o której mowa w art. 16g ust 2 ustawy o CIT zastosowanie będzie miał art. 16g ust 10 pkt 2 w zw. z ust 10 ustawy o CIT zgodnie z którym wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych określa się jako różnicę pomiędzy ceną nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednie stosowanie art. 16g ust. 10 pkt 2 do ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oznacza, iż ich wartość powinna być ustalona jako różnica pomiędzy wartością nominalną udziałów wydanych w zamian za aport a wartością składników majątku niestanowiących środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy Spółka powinna więc rozpoznać wartość początkową prawa do zarejestrowanego znaku towarowego (nieujętego w ewidencji wnoszącego aport) w wysokości różnicy pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (rozumianą jako wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przedstawionym stanie faktycznym istotny dla ustalenia wartości początkowej prawa do zarejestrowanego znaku towarowego jest więc fakt ujęcia tego prawa w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych SK. Należy więc przy tym wskazać, iż SK ujęła w ewidencji (dla celów bilansowych) wyłącznie znak towarowy nabyty w 2000r. w drodze aportu, czyli przed dokonaniem rejestracji w Urzędzie Patentowym. Jak wskazuje jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych oraz organów podatkowych znak towarowy, na który nie została udzielona ochrona wynikająca z rejestracji w Urzędzie Patentowym nie stanowi wartości niematerialnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Prawo do znaku towarowego powstaje więc dopiero w momencie rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.

Stanowisko powyższe potwierdził przykładowo:

• NSA w wyroku z dnia 25 sierpnia 2010r., sygn. akt I FSK 627/09:

Niewątpliwie znak towarowy istnieje niezależnie od powstania jego ochrony prawnej, ale nie można utożsamiać znaku towarowego z prawem do znaku towarowego, jako ze szczególnym prawem podmiotowym, z nabyciem którego wiązać się mogą określone skutki, w tym uprawnienia do amortyzacji podatkowej wymienionego prawa ().

Wobec powyższego, na podstawie przestawionych przepisów prawa oraz uzasadnionych argumentów ich niezbędnie wszechstronnej wykładni, stwierdzić należało, co następuje: zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem amortyzacji podatkowej nie może być znak towarowy i korzystanie ze znaku towarowego, na który nie zostało udzielone prawo ochronne w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (jedn. tekst Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.).

• NSA w wyroku z dnia 28 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 412/08:

Prawo do znaku towarowego w rozumieniu art. 16 ust 1 pkt 6 u.p.d.o.p. jako prawo podmiotowe dotyczy wyłącznie prawa do znaku zarejestrowanego, które ten status nabywa ex nunc, tj. z chwilą rejestracji. Przymiotu tego nie ma znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do rejestracji. Bez znaczenia jest również fakt, że ustawa o znakach towarowych nie posługuje się terminem prawa do znaku towarowego, istotne jest bowiem to, że skutek podatkowy, o który w tym zwrocie normatywnym mowa, powstaje z momentem rejestracji znaku towarowego, a nie to czy prawo do znaku towarowego w rozumieniu ustawy podatkowej znaczy to samo co prawo z rejestracji znaku towarowego w rozumieniu ustawy o znakach towarowych. Za tym, że w omawianym zwrocie normatywnym mieszczą się wyłącznie podmiotowe prawa do znaku mające charakter bezwzględnego prawa majątkowego świadczy także treść art. 16b ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.p., w którym ustawodawca wymienia względne prawo majątkowe jakim jest licencja. Przedmiotem umowy licencyjnej na znak towarowy może być jedynie znak zarejestrowany. Nie może nim być znak niezarejestrowany nawet zgłoszony do rejestracji w Urzędzie Patentowym. W konsekwencji dopiero z chwilą rejestracji znaku towarowego kiedy prawa obligacyjne do jego używania przechodzą na nabywcę uzyskuje on prawo do amortyzacji tego znaku.

Nabyty przez SK w 2000r. znak towarowy nie stanowił więc podlegającej amortyzacji podatkowej wartości niematerialnej i prawnej.

Z uwagi natomiast na fakt, iż prawo do znaku towarowego nie zostało przez SK nabyte (powstało bowiem w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym w 2003r.) nie mogło stanowić podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT amortyzacji podlega wyłącznie nabyte prawo określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. W przeciwieństwie więc do art. 16a ustawy o CIT, który definiując pojęcie środka trwałego, wskazuje, iż może on być zarówno nabyty jak i wytworzony wartość niematerialna i prawna może być wyłącznie nabyta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy więc wskazać, iż prawo do znaku towarowego wytworzonego przez SK we własnym zakresie (tzn. w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym a następnie wydania przez ten Urząd decyzji o zmianie uprawnionego) nie stanowiły WNiP zgodnie z art. 16b ust 1 ustawy o CIT i w związku z tym nie podlegały wpisowi do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych SK oraz nie podlegały w SK amortyzacji podatkowej.

Stanowisko, zgodnie z którym uzyskanie ochrony znaku towarowego poprzez jego rejestrację w Urzędzie Patentowym, stanowi wytworzenie tego prawa i w związku z tym prawo to nie stanowi podlegającej amortyzacji podatkowej wartości niematerialnej i prawnej potwierdza praktyka organów podatkowych. Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z dnia 11 czerwca 2010r., nr ITPB1/415-262b/10/WM (interpretacja ta został wydana w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, jednak z uwagi na analogiczne przepisy zachowuje ona aktualność w przypadku aportu niezarejestrowanego znaku towarowego do spółki będącej osobą prawną):

W analizowanym przypadku, spółka komandytowa nabędzie tytułem wkładu prawo ze zgłoszenia znaku towarowego do Urzędu Patentowego, a nie prawo ochronne na ten znak towarowy. Dopiero po wniesieniu wkładu do spółki komandytowej, ta nowo powstała spółka, mocą decyzji Urzędu Patentowego uzyska prawo ochronne na znak towarowy prawo to powstanie więc z chwilą wydania spółce komandytowej ww. decyzji. Należy zatem uznać, że przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy nie zostanie nabyte w rozumieniu art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale wytworzone przez spółkę komandytową. W szczególności, nie ma tu znaczenia okoliczność, że spółka komandytowa nabędzie wcześniej prawa ze zgłoszenia znaku towarowego - nie są one tożsame z prawami ochronnymi na te znaki.

Wobec powyższego, skoro przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy nie zostanie nabyte przez spółkę komandytową, nie będzie spełniać wszystkich przesłanek wynikających z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma zatem możliwości uznania tego prawa za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną. W konsekwencji:

• prawo to nie może zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowej (art. 22d ust. 2 ww. ustawy),

• nie ustala się wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy i nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tej wartości (art. 22f ust. 3 tej ustawy),

• nie potrąca się kosztów uzyskania przychodów z tytułu tych odpisów (art. 22 ust. S ustawy).

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2008r., nr IPPB3/423-1189/08/GJ, w której uznał za w pełni prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym w przypadku znaków towarowych, Spółka zamierza uzyskać ochronę na gruncie ustawy PWP. Zgodnie z art. 120 ustawy PWP Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, (. . .) może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na taki znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Zgodnie z art. 149 ustawy PWP: Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy.

W świetle powyższego, trudno uznać, że Spółka nabywa prawo ochronne do znaku towarowego od podmiotów trzecich (Zleceniobiorców). W stanie faktycznym opisanym we wniosku prawo ochronne do znaku towarowego Spółka nie nabędzie od podmiotu trzeciego (zbywcy), lecz uzyska w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym. W wyniku zaś zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym uzyskała prawo ze zgłoszenia. Oznacza to, że samo uzyskanie prawa autorskiego do dzieła (tj. logo) jest tylko elementem związanym z tworzeniem WNIP. W swojej działalności gospodarczej Spółka wykorzystywać będzie prawo, o którym mowa w ustawie o PWP (a nie prawo autorskie do utworu). W taki sposób wytworzone prawo do znaku towarowego, zdaniem Spółki, nie jest WNIP w rozumieniu art. 16b ust. 1 updop. Oznacza to, że Spółka nie będzie uprawniona do wprowadzenia znaku towarowego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Skoro więc prawo do znaku towarowego nie stanowiło dla SK WNiP w rozumieniu przepisów podatkowych i w związku z tym nie podlegało wpisowi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, w przypadku zbycia przez SK ww. prawa w drodze aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca jako nabywca ustalenia wartości początkowej ww. prawo zastosuje przepis art. 16g ust. 10a zdanie drugie ustawy o CIT. Oznacza to, iż prawo do zarejestrowanego znaku towarowego powinno zostać wycenione w wartości:

• rynkowej wartości na dzień otrzymania aportu w sytuacji wystąpienia dodatniej wartości firmy; lub

• różnicy pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (rozumianą jako wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż:

1. Prawo do znaku towarowego powstało w SK w wyniku rejestracji znaku w Urzędzie Patentowym (18.02.2003r.) oraz w wyniku wydania decyzji o zmianie uprawnionego z osoby fizycznej na SK (16.11.2004 r.);
2. Prawo to w sposób prawidłowy nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych SK, gdyż nie doszło do jego nabycia przez SK (art. 16b ustawy o CIT nie przewiduje możliwości wytworzenia WNiP);
3. Nie można utożsamiać znaku towarowego (nabytego w drodze aportu w 2000r. i ujętego w ewidencji dla celów bilansowych) z prawem ochronnym do znaku towarowego powstałym w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym. W momencie dokonania aportu takie prawo ochronne w ogóle nie istniało. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz praktyką organów podatkowych niezarejestrowany znak towarowy nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT i w związku z tym nie może podlegać amortyzacji podatkowej.
4. Skoro prawo do zarejestrowanego znaku towarowego nie zostało ujęte w księgach SK, Spółka ustalając wartość początkową znaku towarowego (wniesionego w drodze aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa do dnia 30 listopada 2011r.) zastosuje przepis art. 16g ust. 10a zdanie drugie ustawy o CIT. Oznacza to, iż prawo do zarejestrowanego znaku towarowego powinno zostać wycenione w wartości:
   • rynkowej wartości na dzień otrzymania aportu w sytuacji wystąpienia dodatniej wartości firmy; lub
   • różnicy pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (rozumianą jako wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie