Temat interpretacji

W dniu 18.07.2006r. wpłynął do organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek ten, z uwagi na wezwanie organu podatkowego, Spółka pismem z dnia 11.10.2006r. uzupełniła.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż w związku z przeglądem majątku dokonanym dla celów podatkowych pod koniec 2005r. zidentyfikowała grupę niezależnych od siebie środków trwałych, które zostały wycofane trwale z użytkowania w różnym czasie, jednak nie zostały zaprzestane odpisy amortyzacyjne uznawane jako koszt uzyskania przychodu od tych środków trwałych. Część z tych środków została przeznaczona do sprzedaży, część do likwidacji, które jednak do tej pory nie nastąpiły.

Spółka we wniosku umieściła tabelę numer 1 i numer 2, które według ich zatytułowania przedstawiają środki trwałe wycofane z użycia. Obie tabele informują o tym, które ze środków trwałych wycofanych z użycia są sprawne ruchowo i są przewidywane do sprzedaży oraz, które ze środków trwałych są przeznaczone do złomowania lub wykorzystania na części zamienne. Z tabel tych wynika, iż dwa kotły parowe typ WTGO zostały wycofane z użycia w XII/2003r., a reszta wymienionych w tych tabelach środków trwałych została wycofana przez Spółkę z użycia w XII/2004r.

Ponadto, Spółka informuje w podaniu, iż po wycofaniu z użytkowania, pomimo zdatności i kompletności do użytku, Firma na dzień dzisiejszy oceniła przydatność niektórych ze środków trwałych na cele remontowe, lub do złomowania (te, które nie znalazły nabywcy) i pozostałe, które będą używane. Status poszczególnych środków trwałych zawierają wspomniane powyżej tabele numer 1 i 2.

Wniosek Spółki zawiera także informację, że w odniesieniu do środków trwałych nie zaprzestano prowadzenia działalności, w której były one wykorzystywane w podstawowym rozumieniu tej działalności, tj. produkcji pieczywa piekarniczego, natomiast zaprzestano działalności w jej ostrożnym wąskim rozumieniu, tj. produkcji z wykorzystaniem tych konkretnych środków trwałych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka podjęła działania zmierzające do korekty odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty uzyskania przychodów. Stosując się więc do art. 16a pkt 1 (winno być art. 16a ust. 1) oraz art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskująca postanowiła nie uznawać odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych za koszt uzyskania przychodów, od miesiąca następującego po miesiącu ich trwałego wycofania z użytkowania.

Natomiast w stosunku do środków trwałych, które zostały wycofane z użytkowania, ale intencją Spółki jest ich przyszłe wykorzystywanie w prowadzonej działalności produkcyjnej, Wnioskująca postanowiła nie zaprzestawać uznawania odpisów amortyzacyjnych jako koszty uzyskania przychodów, nawet jeśli czasowa przerwa w ich użytkowaniu jest dłuższa niż 12 miesięcy.

Wobec powyższego, Spółka skierowała do organu podatkowego zapytanie, czy w przypadku sprzedaży któregoś ze środków trwałych wycofanych trwale z produkcji, w odniesieniu do którego zaprzestano odpisów amortyzacyjnych, za cenę niższą od jego wartości netto (rozumianej jako różnica jego wartości początkowej i odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów do momentu wycofania takiego środka z użytkowania), całość wartości netto takiego środka trwałego będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółki zastosowanie ma tutaj art. 16 pkt 1 ust. 6 (winno być art. 16 ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który mówi o tym, że kosztem uzyskania przychodu nie są straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W związku z tym Spółka uważa, że straty powstałe w wypadku sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych będą kosztem uzyskania przychodów.

Organ podatkowy w niniejszym postanowieniu ustosunkowuje się do zagadnienia sprzedaży środków trwałych. Jednocześnie informuje, że kwestia likwidacji środków trwałych i środków trwałych wycofanych z użytkowania trwale, a także kwestia środków trwałych wycofanych z użytkowania czasowo, sprawa korekt rozliczeń Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, a także zasadności podziału środków trwałych na użytkowane przez Spółkę w działalności oraz trwale lub czasowo wycofanych z użytkowania, które to zagadnienia porusza wniosek Spółki, zostaną rozpatrzone w odrębnych postanowieniach.

Stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W opinii organu podatkowego powyższa regulacja nie ma zastosowania w przypadku sprzedaży środka trwałego. Zastosowanie natomiast znajdzie w przedmiotowej sprawie przepis art. 12 ust. 3 oraz art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wobec powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, iż w sytuacji sprzedaży składnika majątku Spółki, stanowiącego Jej środek trwały, kwota należna z tytułu sprzedaży będzie stanowiła przychód należny z działalności gospodarczej przychód ten Spółka jest obowiązana wykazać wraz z innymi przychodami osiąganymi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaś kosztem uzyskania tego przychodu będzie niezamortyzowana wartość wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tego sprzedanego składnika. Strata uzyskana zaś na sprzedaży środka trwałego będzie jedynie wynikała z porównania przychodu należnego ze sprzedaży i kosztu uzyskania tego przychodu w wartości określonej w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego organ podatkowy stwierdza, iż nie można potwierdzić słuszności stanowiska zajętego przez Spółkę, iż w przypadku sprzedaży środka trwałego, stratę uzyskaną z tej sprzedaży będzie Ona mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy. Bowiem, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy, kosztem uzyskania przychodów będzie niezamortyzowana wartość środka trwałego, który został sprzedany i to pod warunkiem, że przed sprzedażą Spółka nie zaliczyła do tych kosztów jego nieumorzonej wartości z przyczyn innych niż sprzedaż.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.