Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16.10.2006, sygn. ZD/4061-167/06, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu

Temat interpretacji

.

W dniu 18.07.2006r. wpłynął do organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż w związku z przeglądem majątku dokonanym dla celów podatkowych pod koniec 2005r. zidentyfikowała grupę niezależnych od siebie środków trwałych, które zostały wycofane trwale z użytkowania w różnym czasie, jednak nie zostały zaprzestane odpisy amortyzacyjne uznawane jako koszt uzyskania przychodu od tych środków trwałych. Część z tych środków została przeznaczona do sprzedaży, część do likwidacji, które jednak do tej pory nie nastąpiły.

Spółka we wniosku umieściła tabelę numer 1 i numer 2, które według ich zatytułowania przedstawiają środki trwałe wycofane z użycia. Obie tabele informują o tym, które ze środków trwałych wycofanych z użycia są sprawne ruchowo i są przewidywane do sprzedaży oraz, które ze środków trwałych są przeznaczone do złomowania lub wykorzystania na części zamienne. Z tabel tych wynika, iż dwa kotły parowe typ WTGO zostały wycofane z użycia w XII/2003r., a reszta wymienionych w tych tabelach środków trwałych została wycofana przez Spółkę z użycia w XII/2004r.

Ponadto, Spółka informuje w podaniu, iż po wycofaniu z użytkowania, pomimo zdatności i kompletności do użytku, Firma na dzień dzisiejszy oceniła przydatność niektórych ze środków trwałych na cele remontowe, lub do złomowania (te, które nie znalazły nabywcy) i pozostałe, które będą używane. Status poszczególnych środków trwałych zawierają wspomniane powyżej tabele numer 1 i 2.

Wniosek Spółki zawiera także informację, że w odniesieniu do środków trwałych nie zaprzestano prowadzenia działalności, w której były one wykorzystywane w podstawowym rozumieniu tej działalności, tj. produkcji pieczywa piekarniczego, natomiast zaprzestano działalności w jej ostrożnym wąskim rozumieniu, tj. produkcji z wykorzystaniem tych konkretnych środków trwałych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka podjęła działania zmierzające do korekty odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty uzyskania przychodów. Stosując się więc do art. 16a pkt 1 (winno być art. 16a ust. 1) oraz art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskująca postanowiła nie uznawać odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych za koszt uzyskania przychodów, od miesiąca następującego po miesiącu ich trwałego wycofania z użytkowania.

Ponadto, Spółka postanowiła dokonać korekty deklaracji CIT-8 za rok 2004 w odniesieniu do nienależnie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które zostały trwale wycofane z użytkowania. Odpowiednią korektę deklaracji Spółka złożyła w dniu 23.02.2006r.

W odniesieniu natomiast do odpisów amortyzacyjnych zaliczonych w zawyżonej kwocie jako koszty uzyskania przychodu roku 2005 Wnioskująca postanowiła złożyć korektę deklaracji CIT-2 za listopad 2005r., a następnie uwzględnić tą korektę w deklaracji rocznej CIT-8 za rok 2005 składanej do 31.03.2006r. Odpowiednią korektę deklaracji za listopad 2005r. Spółka złożyła w dniu 23.02.2006r.

Wobec powyższego, Spółka skierowała do organu podatkowego zapytanie, czy zasadne jest zaprzestanie zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wspomnianych środków trwałych (trwale wycofanych z użytkowania) oraz, czy Spółka prawidłowo podchodzi do dokonania korekt rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w opisanym zakresie?

Organ podatkowy ustosunkowując się do zagadnienia środków trwałych wycofanych przez Spółkę z użytkowania w sposób trwały, stwierdza co następuje i jednocześnie informuje, iż kwestia prawidłowości korekt rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, będzie przedmiotem odrębnego postanowienia organu podatkowego.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie zaś z przepisem art. 16c pkt 5 ustawy podatkowej, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W opinii organu podatkowego przytoczony powyżej art. 16c pkt 5 ustawy, na który m. in. Spółka powołuje się w podaniu, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie swego zastosowania. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego zaprezentowanego we wniosku, Spółka nie zaprzestała prowadzenia działalności, w której dane środki trwałe były wykorzystywane, tj. Wnioskująca nie zaprzestała produkcji pieczywa piekarniczego. Wnioskująca wywodząc o zaprzestaniu działalności ma na uwadze zaniechanie produkcji z wykorzystaniem tych konkretnych środków trwałych. Natomiast art. 16c pkt 5 dotyczy przypadku, gdy dany składnik nadal istnieje i może w Spółce funkcjonować jako pełnowartościowy środek trwały, ale nie jest on używany z uwagi na zaprzestanie prowadzenia działalności.

Na podstawie przepisu art. 16a ust. 1 ustawy podatkowej, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec przytoczonego przepisu art. 16a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlega taki składnik, który:

- jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz

- jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz

- kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz

- jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz

- jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Składnik spełniający powyższe warunki zwany jest w ustawie podatkowej środkiem trwałym i podlega amortyzacji podatkowej. Jeżeli zaś chociaż jedna z powyższych cech środka trwałego nie wystąpi, to dany składnik nie podlega amortyzacji. Z tego samego względu trwałe wycofanie z użytkowania składnika, który stanowi w Spółce środek trwały, jest powodem tego, iż nie podlega on amortyzacji podatkowej. Bowiem nie można wówczas powiedzieć, że środek ten nadal jest przez Spółkę wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, tutejszy organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem Spółki, iż od wycofanych trwale z użytkowania środków trwałych, należy zaprzestać odnoszenia w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych. Ponadto, organ podatkowy pragnie zauważyć, iż w związku z trwałym wycofaniem z użytkowania środków trwałych, przestały one podlegać amortyzacji podatkowej. Zatem Podatnik winien od momentu wycofania danego składnika z użytkowania (wykorzystywania na potrzeby działalności) zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tegoż składnika.

Ponadto, organ podatkowy pragnie poinformować, iż kwestia środków trwałych wycofanych z użytkowania czasowo oraz kwestia sprzedaży lub likwidacji środków trwałych, które to zagadnienia porusza wniosek Spółki, zostaną rozpatrzone w odrębnych postanowieniach.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.