Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymywania środków pieniężnych od rodziców. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani osobą pełnoletnią, studiującą i pozostającą w trudnej sytuacji finansowej, niezdolną do samodzielnego utrzymania się. Pani rodzice, na podstawie ustawowego obowiązku alimentacyjnego wynikającego z art. 133 § 1 i 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, regularnie przekazują środki pieniężne na Pani utrzymanie (m.in. opłaty za mieszkanie, wyżywienie, środki higieny, transport).
Środki te nie są przekazywane w ramach żadnej umowy darowizny, lecz są wyrazem wykonania obowiązku alimentacyjnego, który ciąży na rodzicach wobec dziecka niesamodzielnego finansowo.
Przelewy są wykonywane cyklicznie (np. co miesiąc) z tytułem „alimenty” lub bez tytułu. Chce Pani potwierdzić, że ww. środki nie stanowią darowizny w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn i nie podlegają obowiązkowi podatkowemu.
Pytanie
Czy środki pieniężne przekazywane przez rodziców, które wynikają z ustawowego obowiązku alimentacyjnego (art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, środki pieniężne przekazywane przez rodziców na utrzymanie są świadczeniem alimentacyjnym wynikającym z ustawowego obowiązku alimentacyjnego (art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) a nie darowizną.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, świadczenia alimentacyjne wynikające z obowiązku alimentacyjnego są zwolnione z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
W związku z powyższym, otrzymywane przelewy nie powinny być objęte tym podatkiem.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:
1)dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2)darowizny, polecenia darczyńcy;
3)zasiedzenia;
4)nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5)zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6)nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
Na mocy art. 1 ust. 2 ww. ustawy:
Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.
Podkreślić przy tym należy, że katalog tytułów nabycia podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego jedynie wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią przypadki podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, do której się Pani odwołuje, dlatego w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.
Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.
W myśl art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:
Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.
Natomiast w myśl art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.
Obowiązek alimentacyjny jest to obowiązek zabezpieczenia egzystencji, obowiązek dostarczania środków utrzymania i środków wychowania, który dotyczy krewnych w linii prostej oraz rodzeństwa.
Jak wskazano powyżej istotą darowizny jest, że darczyńca, zgodnie ze swoją wolą i bez istnienia jakiegokolwiek obowiązku prawnego, nieodpłatnie obdarowuje inną osobę. Skoro zaś obowiązek alimentacyjny jest przewidziany w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, to jego wykonanie nie może być dobrowolnym świadczeniem.
Zatem w przypadku świadczeń alimentacyjnych od rodziców na rzecz dzieci żaden ze wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn tytułów nabycia własności nie ma miejsca. Ustawa o podatku od spadków i darowizn w części dotyczącej przedmiotu opodatkowania nie przewiduje opodatkowania świadczeń o charakterze alimentacyjnym.
Z treści wniosku wynika, że jest Pani osobą pełnoletnią, studiującą i pozostającą w trudnej sytuacji finansowej, niezdolną do samodzielnego utrzymania się. Pani rodzice, na podstawie ustawowego obowiązku alimentacyjnego wynikającego z art. 133 § 1 i 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, regularnie przekazują środki pieniężne na Pani utrzymanie (m.in. opłaty za mieszkanie, wyżywienie, środki higieny, transport). Środki te nie są przekazywane w ramach żadnej umowy darowizny, lecz są wyrazem wykonania obowiązku alimentacyjnego, który ciąży na rodzicach wobec dziecka niesamodzielnego finansowo. Przelewy są wykonywane cyklicznie (np. co miesiąc) z tytułem „alimenty” lub bez tytułu.
Ma Pani wątpliwości czy otrzymywanie ww. środków pieniężnych podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Pani zdaniem, w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz powołane wyżej przepisy należy zgodzić się z Pani stanowiskiem, że otrzymywane w formie przelewów od rodziców środki pieniężne przeznaczone na pokrycie kosztów utrzymania nie skutkują powstaniem po Pani stronie obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn, wobec czego nie wystąpi po Pani stronie obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Końcowo jedynie podkreślam, że wskazane przez Panią sformułowanie: „zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, świadczenia alimentacyjne wynikające z obowiązku alimentacyjnego są zwolnione z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn”, nie ma wpływu na ocenę stanowiska. Przepis art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest przepisem nieobowiązującym od 1 stycznia 2007 r. i dotyczył innego zagadnienia, tj.: nabycia własności budynków gospodarczych służących produkcji rolniczej prowadzonej na użytkach rolnych a nie – jak Pani wskazała – zwolnienia z opodatkowania świadczeń alimentacyjnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.