Temat interpretacji

Stan faktyczny:

W styczniu 2004r. spółka akcyjna uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka będzie korzystać z pomocy publicznej z tytułu wydatków na nowe prace i zadania inwestycyjne związane z działalnością, która została objęta zakresem zezwolenia.

Ponadto spółka dokonuje darowizn na cele określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena prawna stanu faktycznego:

AD.1.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz. ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 z późn.zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W dniu wydania zezwolenia dla spółki, tj. w styczniu 2004r., obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001r. w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz.U. Nr 84, poz. 909), które w §3 ust. 2 sposób ustalania wielkości dochodu podlegającego zwolnieniu od podatku regulowało następująco: wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie §2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 186, poz. 1544). Stosownie do aktualnego brzmienia postanowień §3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001r. (obowiązującego od dnia 1 maja 2004r.) pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w §6, 6a i 6b. Z kolei zgodnie z ust. 2 tego paragrafu warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25% całkowitych kosztów inwestycji.

Maksymalna intensywność pomocy regionalnej dla obszaru województwa pomorskiego wynosi 50% kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą (§ 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 11 lipca 2001r. w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004r.). Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą publiczną są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 11 lipca 2001r. Oznacza to, że dopuszczalna wielkość pomocy publicznej przysługująca podatnikowi z tytułu prowadzenia działalności na terenie strefy wynosi 50% wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą.

W treści przywołanego już art. 17 ust.1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. ustawodawca nie określił wprost, jaka część dochodu uzyskanego z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej podlega zwolnieniu. Wskazuje on jedynie, że przyznane zwolnienie nie może spowodować, aby podatnik uzyskał pomoc publiczną w większej wysokości niż mu to przysługuje na podstawie odpowiednich przepisów. Natomiast wartość przysporzenia korzyści finansowych (pomocy publicznej) oblicza się zgodnie z regułami zawartymi w mającym zastosowanie w rozpatrywanym przypadku rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 października 2002r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 186, poz. 1543). Przy obliczaniu tej wartości posłużyć się należy pojęciem "ekwiwalentu dotacji netto (EDN)", który stanowi kwotę pomocy, jaką otrzymałby przedsiębiorca, gdyby uzyskał pomoc w formie dotacji, uwzględniającą opodatkowanie podatkiem dochodowym, wyrażoną z dokładnością dwóch miejsc po przecinku (§2 pkt 1 w/w rozporządzenia z dnia 15 października 2002r.). W § 3 rozporządzenia z dnia 15 października 2002r. wyszczególniono sposoby ustalania EDN. W przypadku uzyskiwania przez przedsiębiorcę pomocy publicznej w postaci ulgi podatkowej polegającej na obniżeniu podstawy opodatkowania, EDN stanowi różnicę pomiędzy kwotą podatku należnego bez uwzględnienia obniżenia podstawy opodatkowania, a kwotą podatku po jej obniżeniu (§ 3 pkt 2 lit. b).

Zatem w przypadku zwolnienia części dochodu od podatku, kwotą otrzymanej pomocy publicznej jest podatek niezapłacony z tytułu przyznania zwolnienia. Stąd, aby określić wielkość dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. należy podzielić kwotę przysługującej pomocy publicznej przez aktualną stawkę podatku.

Reasumując w stanie faktycznym zaistniałym u podatnika kwotę dochodu wolnego od podatku ustala się jako iloraz:

1. przysługującej spółce pomocy publicznej z tytułu działalności na terenie strefy oraz

2. stawki podatku dochodowego od osób prawnych obowiązującej w danym roku podatkowym działalności gospodarczej na terenie strefy.

AD.2.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873), organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Art. 7 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. wprowadza generalną zasadę, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz przychodów wymienionych w art. 21 i 22.

Również związane z tymi przychodami koszty uzyskania przychodów są neutralne podatkowo, tj. nie mogą pomniejszać przychodów uzyskiwanych ze źródeł podlegających opodatkowaniu.

Oznacza to, że jeśli występuje źródło przychodów, z którego dochody są wolne od podatku, to przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów z tego źródła oraz kosztów uzyskania tych przychodów. Nie uwzględnia się zatem dochodów wolnych od podatku, a kwotę darowizn odlicza się od dochodu, który nie uwzględnia dochodów wolnych (w tym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego1992r.).

Reasumując, darowizny dokonane przez spółkę na cele określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego1992r. podlegają odliczeniu od podlegającego opodatkowaniu dochodu z działalności gospodarczej - do kwoty nieprzekraczającej 10% tego dochodu.