Interpretacja indywidualna z dnia 09.01.2013, sygn. IBPBI/2/423-1523/12/JS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat interpretacji
Do którego miesiąca Spółka powinna przypisać koszty refakturowanych mediów w ciągu i na przełomie roku: do kosztów podatkowych miesiąca, w którym wystawiona zostanie refaktura (zasada współmierności), czy też należy ująć je w kosztach podatkowych, jako koszty pośrednie w dacie ich poniesienia?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 08 października 2012 r.) uzupełnionym w dniu 10 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków za media, w związku z refakturowaniem tych kosztów na najemcę (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 września 2012 r. wpłynął do BKIP w Lesznie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków za media, w związku z refakturowaniem tych kosztów na najemcę. Wniosek ten przy piśmie z dnia 03 października 2012 r. Nr ILPB3/423-360/12-2/JS został przesłany zgodnie z właściwością do tut. Biura (data wpływu 08 października 2012 r.). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 listopada 2012 r. znak IBPBI/2/423-1276/12/JS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 10 grudnia 2012 r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi działalność z zakresu wynajmu lokali własnych i dzierżawionych na potrzeby działalności handlowo-usługowej dla spółek i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Spółka co miesiąc wystawia faktury za najem na początku miesiąca.
Poza najmem Spółka dodatkowo co miesiąc ujmuje odrębnie na fakturze (zgodnie z umową dzierżawy) koszty mediów tj. wody, ciepła, energii elektrycznej i wywozu śmieci.
Z uwagi na fakt, że faktury zakupu mediów otrzymuje po 15-tym następnego miesiąca, Spółka refakturuje koszty mediów na najemców 2 miesiące po miesiącu, którego koszty dotyczą (faktury za media np. za maj, Spółka może ująć z czynszem za lipiec, ponieważ Spółka otrzymuje faktury za zakup mediów za maj po 15 czerwca). Faktury za najem za maj i czerwiec zostaną wystawione na początku tych miesięcy i Spółka nie ma możliwości zafakturować kosztów mediów za maj ani w fakturze najmu za miesiąc maj, ani za czerwiec.
Ponadto, koszty mediów refakturowanych Spółka ujmuje w swoich kosztach podatkowych zgodnie z zasadą związku kosztu z przychodem w dacie wystawienia refaktury za te media, natomiast koszty mediów zużywane na własne potrzeby ujmuje w miesiącu, którego koszty dotyczą.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Do którego miesiąca Spółka powinna przypisać koszty refakturowanych mediów w ciągu i na przełomie roku: do kosztów podatkowych miesiąca, w którym wystawiona zostanie refaktura (zasada współmierności), czy też należy ująć je w kosztach podatkowych, jako koszty pośrednie w dacie ich poniesienia... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
W kwestii rozliczenia kosztów podlegających refakturowaniu Spółka uważa, iż są to koszty bezpośrednio związane z przychodem, tak więc zasadnym jest rozliczanie ich w tym samym miesiącu, w którym są refakturowane. Spółka stoi na stanowisku, że ta część faktury kosztowej, którą refakturuje staje się kosztem podatkowym w miesiącu jej refakturowania, natomiast część kosztów dotycząca zużycia mediów na własne potrzeby powinna być przyporządkowana do okresu, którego koszty dotyczą.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, Wnioskodawca jest obowiązany przedstawić kompleksowo zaistniały stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) dotyczący Wnioskodawcy, na jego podstawie sformułować pytania w jego indywidualnej sprawie oraz ująć własne stanowisko w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Oznacza to, iż te trzy elementy wniosku muszą być ze sobą spójne. Zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym zakres interpretacji, tut. Organ odniósł się jedynie do kosztów w części objętej refakturowaniem. Nie dokonano natomiast oceny stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej kosztów nie objętych refakturowaniem, gdyż Wnioskodawca nie zdał w tym zakresie pytania.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej: ustawa), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu należy potrącić koszty. Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów (zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione ale i do lat następnych) jest uzależniony od stopnia ich powiązania z uzyskiwanymi przychodami, tj. od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy też innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.
Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 ustawy oraz art. 15 ust. 4b-4h. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Jednakże w myśl art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
- sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
- złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Należy również zauważyć, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ww. ustawy).
Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami reguluje art. 15 ust. 4d ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą. Definicja dnia poniesienia kosztów uzyskania przychodów o których mowa, zawarta jest w art. 15 ust. 4e ustawy. W myśl tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uznano dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność z zakresu wynajmu lokali. Spółka co miesiąc wystawia faktury za najem na początku miesiąca. Poza najmem Spółka dodatkowo co miesiąc ujmuje odrębnie na fakturze (zgodnie z umową dzierżawy) koszty mediów tj. wody, ciepła, energii elektrycznej i wywozu śmieci. Koszty refakturowanych mediów Spółka ujmuje w swoich kosztach podatkowych zgodnie z zasadą związku kosztu z przychodem, w dacie wystawienia refaktury za te media. Natomiast koszty mediów zużywane na własne potrzeby ujmuje w miesiącu, którego koszty dotyczą.
W ocenie Wnioskodawcy, koszty mediów podlegające refakturowaniu, to koszty bezpośrednio związane z przychodami, stanowiące koszt podatkowy w miesiącu ich refakturowania.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż koszty wynikające z otrzymanych przez Spółkę faktur za media, które następnie podlegają w części refakturowaniu, stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy (z zastrzeżeniem ust 4b i 4c) i powinny być zaliczone do kosztów podatkowych w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Koszty te można jednoznacznie powiązać z przychodem Spółki, gdyż dotyczą one określonego przychodu w związku z najmem lokali, zatem powinny stanowić koszty uzyskania przychodu w momencie uzyskania tego przychodu a nie jak twierdzi Wnioskodawca w momencie ich refakturowania.
Reasumując, stanowisko Spółki dotyczące momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków za media, w związku z refakturowaniem tych kosztów na najemcę, należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 2 MB
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach