Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 22 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2008r. (przesłanego faxem), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych jest nieprawidłowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu ubezpieczenia samochodu osobowego jest prawidłowe.
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2008r. (przesłanym faxem), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu ubezpieczenia samochodu osobowego.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą zajmując się min:

1. sprzedażą samochodów osobowych,
2. świadczeniem usług leasingu samochodów osobowych.
   
   

Będąc podmiotem świadczącym usługi leasingu występuje w charakterze finansującego (leasingodawcy). Zgodnie z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz specyfiką leasingu finansujący otrzymuje od korzystającego sumę opłat z tytułu używania środków trwałych równą co najmniej wartości początkowej środków trwałych. Opłaty stanowią w pełni opodatkowany przychód finansującego a zarazem zwrot, spłatę wartości początkowej środka trwałego. Używającym samochód osobowy jest zawsze korzystający. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez finansującego. W stosunku do samochodów osobowych o wartości przekraczającej 20000 euro istnieją ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4 i pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Finansujący otrzymuje od korzystającego składki na ubezpieczenie samochodu osobowego o wartości przekraczającej 20000 euro w pełnej wysokości. Składki te stanowią w 100% przychód opodatkowany u finansującego. Spółka będąc finansującym umowy leasingowej ubezpiecza przedmiot leasingu a następnie zgodnie z umową leasingową wystawia na korzystającego leasingobiorcę refakturę kosztów ubezpieczeń, w tym ubezpieczeń samochodów osobowych o wartości przekraczających 20.000 euro. Refaktury stanowią dla leasingobiorców podstawę zapłaty składki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki finansujący ma prawo rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów całą wartość początkową środka trwałego (samochodu osobowego o wartości powyżej 20000 euro) w formie dokonywanych odpisów amortyzacyjnych oraz przy sprzedaży (wykupie po okresie trwania umowy leasingu) wartość nieumorzoną środka trwałego stanowiącą różnicę pomiędzy wartością początkową środka trwałego a sumą odpisów amortyzacyjnych. Przeciwne stanowisko powodowałoby, iż spółka nie miałaby prawa do zrównoważenia opodatkowanych przychodów kosztami ich uzyskania. Zdaniem Spółki finansujący ma prawo rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów pełną wysokość składek na ubezpieczenie samochodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu powinien być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 tej ustawy.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

1. istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem,
2. nie ujęcia tego wydatku w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
3. właściwego udokumentowania tego wydatku; przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.
   
   

Wyrażenie w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 w/w ustawy, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie w celu należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot celowości, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu.

W artykule 17a 17l w/w ustawy ustawodawca uregulował sposób rozliczenia umów leasingu w podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te tworzą kompleksową regulację, zebraną w osobny rozdział 4a : Opodatkowanie stron umowy leasingu. Z treści art. 17a pkt 3 wynika, że ilekroć w rozdziale jest mowa o odpisach amortyzacyjnych rozumie się przez to odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a 16m z uwzględnieniem art. 16.W oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Zgodnie z przywołanym przepisem Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nie przewyższającej równowartości 20.000 euro.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenia samochodu osobowego reguluje art. 16 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że leasingodawca, zgodnie z umową leasingu, ubezpiecza przedmiot leasingu. Wystawia na leasingobiorcę refakturę kosztów ubezpieczeń w tym ubezpieczeń o wartości przekraczających 20.000 euro. Refaktury stanowią dla leasingobiorcy podstawę zapłaty składki. Ubezpieczenie refakturowane przez leasingodawcę jest zatem częścią usługi leasingu, a zatem ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 nie będzie miało zastosowania do leasingodawcy, będzie natomiast dotyczyło leasingobiorcy.

W kontekście powyższego stanowisko podatnika w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote wg kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania jest nieprawidłowe, zaś w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w pełnej wysokości jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.