Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 27 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 12 października 2007 r. nastąpiło podwyższenie kapitału zakładowego Spółki o kwotę 2.400.000 zł. W związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółka poniosła wydatki związane z:

1. podatkiem od czynności cywilnoprawnych,
2. obsługą prawną i podatkową poniesioną w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego,
3. opłatami notarialnymi oraz opłatami w sądzie rejestrowym,
4. wynagrodzeniem tłumacza.Środki uzyskane dzięki podwyższeniu kapitału zakładowego Spółka przeznaczy na sfinansowanie swojej działalności gospodarczej w Polsce, która polega na wynajmie odzieży roboczej, a następnie kompleksowym jej serwisowaniu. Środki te zostaną przeznaczone mianowicie na rozszerzenie ww. działalności, poprzez utworzenie drugiego zakładu obsługi klientów w Polsce. W tym celu Spółka nabyła dnia 24 października 2007 r. przedsiębiorstwo: budynek po zlikwidowanej pralni, budynek byłej stacji uzdatniania wody posadowione na gruncie wraz z budowlami ogrodzenie, oświetlenie, sieć wodociągowa, energetyczna, gazowa, kanalizacja deszczowa i sanitarna, drogi i place.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Spółki przepisy ustawy o PDOP w odniesieniu do stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku interpretować należy w sposób następujący - wydatki ponoszone przez podatników mogą być zaliczane przez nich do kosztów uzyskania przychodów w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1. wydatek zostaje poniesiony w celu osiągnięcia przychodu (art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP),
2. wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP wśród wydatków nie stanowiących kosztu podatkowego.
   
   

Ad 1)Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów. Na gruncie ukształtowanej linii orzecznictwa NSA należy przyjąć, iż zasadnicze znaczenie dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy ma wykazanie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy jego poniesieniem, a przychodami Spółki, co potwierdzają niżej cytowane orzeczenia NSA:

• Wyrok NSA z dnia 18 lutego 1998 r. I SA/Ka 1241/96Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Większość wydatków ponoszonych przez podatników stanowi bezspornie koszt uzyskania przychodu. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak wyraźny. Wszystkie te sytuacje należy rozwiązywać wg zasad zdrowego rozsądku. Nie ma tu żelaznych reguł; każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania.
• Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 1999 r. SA/Bk 1619/98Musi zachodzić, między wydatkiem a przychodem związek przyczynowo skutkowy. Istnieją jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowo skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania.
• Wyrok NSA z dnia 21 marca 1997 r. I SA/Gd 3280/95Organ podatkowy, pomijając przy ustalaniu podstawy opodatkowania ewidentnie poniesione wydatki i arbitralnie ustalając, że dany wydatek nie jest kosztem uzyskania przychodu, działa niezgodnie z prawem, jeśli podatnik przedstawia obszerną argumentację wskazującą na potrzebę (a nie niezbędność) dokonania wydatku.Związek przyczynowo skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez podatników wydatkami, a uzyskanymi przez nich przychodami nie musi być związkiem bezpośrednim. Potwierdza to np. wyrok NSA z dnia 12 maja 1999 r. (I SA/Wr 482/97), zgodnie z którym: Kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.Zważywszy na powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż pomiędzy jej wydatkami związanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego oraz generowanymi przez nią przychodami z działalności gospodarczej istnieje związek przyczynowo - skutkowy. Spółka przeznacza bowiem środki uzyskane dzięki wniesieniu przez udziałowca wkładu z tytułu objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki na działalność gospodarczą generującą przychody podatkowe. W szczególności Spółka przeznaczy środki uzyskane w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego na rozszerzenie działalności na terenie Polski, tj. nabycie zakładu.Stanowisko Spółki, iż wydatki na podwyższenie kapitału zakładowego nie powinny być wiązane z samą czynnością podwyższenia kapitału zakładowego, która sama w sobie nie generuje przychodu, ale z podlegającymi opodatkowaniu przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę dzięki prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, jest zgodne z aktualną linią orzecznictwa sądów administracyjnych. W szczególności stanowisko takie zostało wyrażone w wyroku NSA z 24 czerwca 2002 r. (FSA 1/02).Warto podkreślić, iż NSA wydał powyższy wyrok w składzie siedmiu sędziów, co w praktyce przesądza, iż w podobnych sprawach NSA działając w zwykłym składzie orzekającym trzech sędziów będzie zajmował takie samo stanowisko.Warto zauważyć, że o ile do końca 2006 r. mogły istnieć wątpliwości co do zasadności zaliczenia przedmiotowych wydatków Spółki do kosztów uzyskania przychodów, to wątpliwości te przestały istnieć z dniem 1 stycznia 2007 r. W dniu tym weszła bowiem w życie nowelizacja ustawy o PDOP, nakazująca uznawać za koszty uzyskania przychodów także wydatki ponoszone przez podatników w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Nie ulega wątpliwości, iż przedmiotowe wydatki Spółki, związane z pozyskaniem środków na dalszą działalność służą zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, którym jest dla Spółki prowadzone przez nią przedsiębiorstwo.Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje treść interpretacji urzędowych opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, np.
• Pismo II Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu z 22 stycznia 2004 r. (DPD-005/2/2004), zgodnie z którym:Aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Istnieją jednak wydatki (np. dotyczące ogólnego kosztu działalności firmy), które trudno powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu, a mimo to stanowią koszt uzyskania przychodu. Należy zatem stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Spółkę na opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, koszty prawne, koszty ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, gdyż są to wydatki, które dotyczą podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.
• Pismo Urzędu Skarbowego w Dzierżoniowie z 03 listopada 2003 r. (PDI/432/08/03), zgodnie z którym:<...> koszty takie jak <...> poniesione przez Spółkę na potrzeby odbycia walnego zgromadzenia w celu podwyższenia kapitału podstawowego, zdaniem tut. organu podatkowego należy uznać za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych <...>. Poniesione przez Spółkę wydatki nie mają bezpośredniego wpływu na uzyskiwane przychody, są to jednak koszty pośrednie związane z zapewnieniem prawidłowego funkcjonowania Spółki i tym samym należy je uznać za koszty uzyskania przychodów.Warto zaznaczyć, iż w niektórych dawniejszych orzeczeniach NSA oraz interpretacjach urzędowych można było się spotkać ze stanowiskiem, iż wydatki ponoszone przez podatników w zw. z podwyższeniem ich kapitału zakładowego (wzgl. kapitału akcyjnego) nie stanowią na gruncie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP dla nich kosztu uzyskania przychodów z powodu braku związku tych wydatków z przychodami.Powyższe stanowisko zostało poddane w literaturze fachowej słusznej krytyce (np. K. Knapik Koszty związane z utworzeniem lub powiększeniem kapitału, Glosa, Nr 1/2004, str. 33; P. Wysocki, P. Maksymiuk, Wydatki na podwyższenie kapitału spółki można zaliczyć do kosztów podatkowych, Prawo i Podatki, grudzień 2005 r., str. 15). Najważniejszym zarzutem było przy tym stwierdzenie, iż kwestionowanie istnienia związku przyczynowo skutkowego pomiędzy wydatkami związanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego a przychodami stanowiło wykładnię zawężającą art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Wykładnia taka na gruncie prawa podatkowego jest natomiast niedopuszczalna.W podobnym duchu wypowiedział się również dr Adam Mariański w glosie do wyroku WSA z dnia 14 sierpnia 2007 r., III SA/Wa 3917/06. Autor wskazał między innymi, że: w orzecznictwie sądów administracyjnych, bez jakiegokolwiek szerszego uzasadnienia recypuje się zasady związku przyczynowo skutkowego prawa cywilnego do zasad ustalania kosztów podatkowych. Co ma być podstawą do uznania, czy jakiś wydatek pozostaje w związku z osiągniętym przychodem. Tymczasem z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika jednoznacznie, że koszt jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów, a nie przychodu. Nie musi zatem wystąpić związek bezpośredni między poniesieniem kosztu, a uzyskaniem konkretnego przychodu.W dalszej części glosy autor nawiązuje do glosowanego wyroku, odniósł się do literalnej interpretacji przepisu art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o PDOP, na mocy której sąd uznał, iż wyłączona jest możliwość zaliczania do kosztów podatkowych kosztów związanych z przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu lub wolnymi od opodatkowania. Jak słusznie zauważa autor konsekwentne stosowanie takiej literalnej interpretacji mogłoby prowadzić do sytuacji trudnych do zaakceptowania, w której nie można by np. uznać za koszt podatkowy prowizji bankowych pobranych w związku z udzieleniem kredytu, który na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 nie stanowi przychodu podatkowego. Autor wskazał również, że istotą podatku dochodowego jest pomniejszanie przychodów o koszty uzyskania przychodów, a wszelkie wyjątki od tej zasady, zwłaszcza określone w art. 16 ustawy o PDOP, należy interpretować w taki sposób, by jak najmniejszy był zakres wyłączeń tychże kosztów.
  
  Ad 2)Analiza przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP prowadzi do wniosku, iż katalog wydatków nie stanowiących kosztu podatkowego nie obejmuje wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z o.o.Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w odniesieniu do wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z podwyższeniem jej kapitału zakładowego spełnione są obydwie ustawowe przesłanki zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych, wymienione powyżej w punktach 1) i 2). Spółka ma zatem prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów.
  
  Podsumowując Spółka uważa, iż przepisy art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP należy interpretować w ten sposób, iż wydatki poniesione przez Spółkę w związku z podwyższeniem jej kapitału zakładowego stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodu.
  Wydatki te zostały bowiem poniesione przez Spółkę w celu uzyskania środków na jej działalność gospodarczą generującą przychody. Wydatki te pozostawały zatem w związku z przychodami osiąganymi przez Spółkę.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z treści art. 12 ust 4 pkt 4 ww. ustawy wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

W świetle powołanego przepisu stwierdzić zatem należy, iż przychody uzyskane przez Spółkę skutkujące podwyższeniem kapitału zakładowego, nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne, do przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że opisane przez jednostkę wydatki dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego nie są związane z zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów. Ich celem jest bowiem pozyskanie kapitału zakładowego a więc konkretnego przychodu. To zaś oznacza, że błędnym jest stanowisko Wnioskodawcy, iż mogą one stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią tego rodzaju kosztów wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę ( art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy). Nadmienić także należy, że z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku.

Natomiast ustosunkowując się do przytoczonych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądu należy zauważyć, iż powoływane przez Spółkę wyroki sądu oraz interpretacje organów podatkowych nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania. Wobec tego nie mogą mieć wpływu na treść zawartą w wydanej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.