Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 24 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nieodpłatnego świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nieodpłatnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje wyroby medyczne osobom fizycznym. W części osoby te kupują produkty Wnioskodawcy dzięki kredytowi zaciągniętemu m. in. w spółce akcyjnej zajmującej się udzielaniem kredytów ( w dalszej części Spółka B), która to Spółka B w całości przekazuje Wnioskodawcy należności za sprzedane wyroby. W dniu 19 czerwca br. Wnioskodawca podpisał porozumienie ze Spółką B określone jako porozumienie w sprawie przedpłat. Zgodnie z § 1 tego porozumienia Spółka B przekazała kwotę 490.000 zł (...) w celu pokrycia przyszłych zobowiązań Spółki B w stosunku do Wnioskodawcy wynikających z (...) umowy o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług. Ww. kwotę Wnioskodawca otrzymał. Zakładając, że do grudnia br dokona na rzecz osób fizycznych sprzedaży na kredyt zaciągany przez te osoby w Spółce B w kwocie co najmniej 490.000 zł, Spółka B zamiast przekazywać Wnioskodawcy (jak było przed podpisaniem porozumienia) w kolejnych okresach kwoty należne Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży na rzecz tych osób, przekazała Wnioskodawcy całą uzgodnioną kwotę z góry. Zgodnie z § 2 ust. 3 porozumienia Wnioskodawca zobowiązuje się dokonać ostatecznej spłaty przedpłaty nie później niż do dnia 19.12.2007 r., przy tym z § 4 wynika, że rozliczenie dokonywane będzie w równych kwotach po 81.600 zł co miesiąc ( za wyjątkiem pierwszego miesiąca, w którym kwota ta wynosi 82.000 zł) poprzez potrącenie ze środków należnych Wnioskodawcy od Spółki B z tytułu skredytowanej przez tę spółkę sprzedaży wnioskodawcy na rzecz osób fizycznych. Czyli jeżeli dokona sprzedaży na rzecz osób fizycznych, które zaciągną w tym celu kredyt na kwotę 81.600 zł, to nie otrzyma tej kwoty od Spółki B, lecz zostanie zmniejszone zadłużenie Wnioskodawcy z tytułu przedpłaty. Spółka B może żądać zwrotu wpłaconej kwoty ( określanej jako przedpłata) np w przypadku niewłaściwej realizacji umowy o współpracy ze strony Wnioskodawcy czy też zagrożenia terminowej spłaty z powodu pogorszenia się sytuacji finansowej Wnioskodawcy. Gdyby okazało się, że w poszczególnych miesiącach sprzedaż Wnioskodawcy na kredyt udzielany osobom fizycznym przez Spółkę B była niższa niż 81.600 zł (w pierwszym miesiącu niższa niż 82.000 zł), Wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu wpłaconej kwoty w odpowiedniej części. Jeżeli np sprzedaż za pośrednictwem Spółki B (sprzedaż na rzecz osób fizycznych, które w tym celu zaciągają kredyt w tej firmie) w którymś miesiącu wyniosłaby 60.000 zamiast 81.600 zł, kwota 60.000 zł zostałaby uznana za spłatę przedpłaty a ponadto Wnioskodawca musiałby zwrócić w gotówce różnicę, tj. 21.600 zł wraz z odsetkami), jeżeli natomiast kwota sprzedaży była wyższa, to Wnioskodawca otrzymałby zapłatę nadwyżki ( np przy sprzedaży za pośrednictwem Spółka B na poziomie 100.000 zł, otrzyma wpłatę w kwocie 18.400 zł), natomiast w pozostałej części, tj. 81.600 zł strony zostałyby uznane, że spółka dokonała spłaty przedpłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym otrzymana wpłata stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy mimo posługiwania się określeniem przedpłata, porozumienie faktycznie reguluje kwestię udzielenia pożyczki, której spłata następuje poprzez kompensatę z należnościami Wnioskodawcy od Spółka B z tytułu sprzedaży kredytowanej. Za tym, iż nie jest to przedpłata przemawiają w przekonaniu Wnioskodawcy następujące okoliczności:

1. Spółka B nie nabywa od Wnioskodawcy żadnych towarów, nabywa natomiast usługi pośrednictwa finansowego (obsługę administracyjną związaną z przygotowaniem umów kredytowych), jednak faktury za te usługi będą przez Wnioskodawcę wystawiane i płacone przez Spółkę B na niezmienionych zasadach, czyli wypłacona kwota 490.000 zł w żadnej części nie zostanie zaliczona na poczet należności Wnioskodawcy z tytułu tych usług w okresie obowiązywania porozumienia,
   
2. w momencie otrzymania ww. kwoty nie wiadomo jaka będzie faktyczna skala sprzedaży na rzecz osób fizycznych, które korzystać będą z kredytu zaciągniętego w Spółce B i jej struktura asortymentowa oraz kiedy ta sprzedaż będzie miała miejsce,
   
3. gdyby uznać, iż chodzi o przedpłatę, należałoby przyjąć iż Spółka B dokonuje jej w imieniu ostatecznego nabywcy, nie wiadomo kto i w jakim zakresie będzie nabywcą, nie może być więc mowy, iż Spółka B działa w czyimś imieniu,
   
4. porozumienie mówi o ratalnym i końcowym spłaceniu przedpłaty, a przedpłat nie dokonuje się z zamiarem ich późniejszego spłacenia, lecz uzyskania towaru lub usługi, za które w momencie ich uzyskania nie będzie się dokonywało płatności; w tym przypadku usługi Wnioskodawcy na rzecz Spółki B będą fakturowane i opłacone bieżąco w normalnym trybie,
   
5. przy osiągnięciu wyższego poziomu sprzedaży niż przewidywany miesięczny w porozumieniu, kwota 490.000 zł będzie zaliczona a konto tej sprzedaży jedynie do kwoty 81.600 zł, co oznacza, że intencją stron było zasilenie Wnioskodawcy, oczywiście w celu zintensyfikowania współpracy ( co z punktu widzenia Spółka B jest działaniem racjonalnym ekonomicznie), bowiem standardowym rozwiązaniem, gdyby chodziło o przedpłatę, byłoby zaliczenie całości dokonanej przedpłaty na zrealizowaną sprzedaż a nie pozostawienie przedpłaty a konto przyszłych dostaw i równocześnie regulowanie bieżących zobowiązań.
   
   

Reasumując Wnioskodawca uważa, iż umowa w istocie dotyczy udzielenia nieoprocentowanej pożyczki (oprocentowanie przewidziano jedynie w przypadku niespłacenia kolejnych rat w wyniku nieosiągnięcia wymaganego poziomu sprzedaży kredytowej przez Spółkę B ). Zatem po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy. Podobnie sprawę interpretują niektóre inne podmioty, z którymi Spółka B podpisała podobne umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała