Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 05 grudnia 2006 r. nr DP/423-0136/06/AK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 01 września 2006 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji energii zdarzają się przypadki, że na skutek awarii lub uszkodzeń w sieci elektroenergetycznej dochodzi do powstania szkody na osobie lub w mieniu osób trzecich. Zgodnie z art. 435 Kodeksu cywilnego Podatnik ponosi odpowiedzialność za wyrządzone szkody, pokrywając m.in. koszty naprawy sprzętu AGD i RTV lub wypłaca równowartość utraconego mienia. Podatnik jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej. Poniesionych wydatków nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy otrzymany od ubezpieczyciela zwrot równowartości poniesionych przez Podatnika kosztów napraw uszkodzonego mienia osób trzecich, które to szkody powstały w związku z używaniem energii elektrycznej, której jest producentem lub dystrybutorem, jest przychodem podatkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika, w przedstawionym stanie faktycznym otrzymany od ubezpieczyciela zwrot równowartości poniesionych przez niego kosztów napraw uszkodzonego mienia osób trzecich nie jest przychodem podatkowym.

Postanowieniem z dnia 05 grudnia 2006 r. nr DP/423-0136/06/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że odszkodowanie nie stanowi zwrotu innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15.02.1992 r. Wartość odszkodowania otrzymanego od instytucji ubezpieczeniowych stanowi przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym wskazał, że nie podziela stanowiska organu podatkowego, bowiem przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15.02.1992 r. stanowi normę o charakterze szczególnym i ma zastosowanie przed normą o charakterze ogólnym zawartą w art. 12 ust. 1 pkt 1. Podkreślił, że instytucja ubezpieczeniowa w rzeczywistości nie wypłaca mu odszkodowania, ale zgodnie z postanowieniami umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej zwraca wydatki (nie zaliczone do kosztów), które Podatnik poniósł na zaspokojenie roszczeń osób pokrzywdzonych. Końcowo podniósł, że organ podatkowy nie odniósł się w zaskarżonym postanowieniu do przywołanego przez Podatnika orzecznictwa innych organów podatkowych uzasadniającego jego twierdzenie, że przychód stanowi nadwyżka otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi kosztami napraw uszkodzonego mienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do postanowień ust. 4 pkt 6a przywołanego przepisu do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W myśl art. 821 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) ubezpieczenie majątkowe może dotyczyć mienia albo odpowiedzialności cywilnej. Na podstawie art. 822 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

W przypadku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nie określa się wartości ubezpieczenia ani nie ustala się sumy ubezpieczenia a jedynie sumę gwarancyjną. Obowiązek świadczenia ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia OC powstaje z chwilą powstania stanu odpowiedzialności cywilnej kontrahenta (Podatnika). Nie ma przy tym znaczenia czy dokonał on już naprawy wyrządzonej osobie trzeciej szkody, a nawet czy w ogóle zamierza ją naprawić. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia OC ma wyrównać uszczerbek majątkowy (Podatnika) powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej. W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej podziela stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, że otrzymane odszkodowanie nie stanowi zwrotu innych wydatków (np. kosztu naprawy sprzętu AGD i RTV) nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15.02.1992 r. Podstawą otrzymania odszkodowania jest bowiem zajście określonego zdarzenia, a nie fakt poniesienia wydatków na naprawę rzeczy uszkodzonych. W konsekwencji otrzymane odszkodowanie stanowi przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do zarzutu Podatnika dotyczącego faktu, że organ podatkowy nie odniósł się w zaskarżonym postanowieniu do przywołanego przez niego orzecznictwa uzasadniającego twierdzenie, że przychód stanowi nadwyżka otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi kosztami napraw uszkodzonego mienia - Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl § 3 tego przepisu interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W świetle powyższego przepisu, organ podatkowy wydając postanowienie interpretacyjne nie jest uprawniony do oceny stanowiska wyrażonego w postanowieniu wydanym przez inny organ podatkowy.

Rolą Naczelnika Urzędu Skarbowego jest wyłącznie ocena prawna stanowiska Podatnika z przytoczeniem przepisów prawa.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.