Temat interpretacji

Wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wpłynął do organu podatkowego w dniu 6.12.2006r. We wniosku tym Podatnik przedstawia następujący stan faktyczny:

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się realizacją projektów budowlanych na sprzedaż. Projekty są sprzedawane przez Spółkę na różnym etapie realizacji. Możemy mieć do czynienia z sytuacją, w której Spółka nabywa grunt, uzyskuje odpowiednie pozwolenia administracyjne dotyczące procesu budowlanego, a następnie sprzedaje projekt inwestorowi. Możemy mieć jednak również do czynienia z sytuacją, w której Spółka sprzedaje projekt dopiero po zakończeniu budowy. Możliwa jest również sytuacja, w której - w przypadku braku nabywcy na określony projekt - Spółka przez pewien okres sama eksploatuje nieruchomość (w takiej sytuacji projekt staje się środkiem trwałym Spółki).

Realizacja projektów jest finansowana z pożyczek (kredytów), w tym także zaciągniętych w walutach obcych. Środki z pożyczek (kredytów) są wykorzystywane przez Spółkę na zapłatę faktur dotyczących nabycia gruntów oraz wszelkich usług oraz towarów wykorzystanych w procesie realizacji projektów. W związku ze spłatą tych pożyczek (kredytów) w okresie realizacji projektów, powstają różnice kursowe i odsetki, które Spółka powinna rozpoznać dla celów podatkowych.

Mając na uwadze, iż pożyczki (kredyty) są bezpośrednio związane z realizacją projektów na sprzedaż, w stosunku do których przychody są otrzymywane dopiero w momencie sprzedaży, powstaje pytanie, kiedy rozpoznawać dla celów podatkowych różnice kursowe i odsetki, związane ze spłatą pożyczek (kredytów), powstałe w okresie realizacji projektów?

Wnioskująca podnosi, iż w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych różnice kursowe oraz odsetki związane z finansowaniem nabycia albo wytworzenia środków trwałych naliczone do dnia ich przekazania do używania kapitalizuje się do wartości początkowej tych środków, o czym stanowi art. 16g ust. 3, 4 oraz 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie skapitalizowane różnice kursowe i odsetki nie są kosztem podatkowym w momencie realizacji, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy, który stanowi, że nie uważa się za koszt podatkowy odsetek prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W przypadku realizacji projektów na sprzedaż przez Spółkę nie dochodzi jednak do wytworzenia środków trwałych, dlatego też rozpoznanie dla celów podatkowych różnic kursowych i odsetek powinno być rozpatrywane na gruncie reguł ogólnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy, odsetki rozpoznaje się dla celów podatkowych na zasadzie kasowej, tzn. nie są kosztem podatkowym odsetki naliczone, ale jeszcze nie zapłacone.

W przypadku różnic kursowych brak jest przepisu mówiącego wprost o różnicach kursowych na pożyczkach (kredytach) w walutach obcych. Niemniej jednak powszechnie przyjmuje się, że w stosunku do takich różnic należy stosować przepisy dotyczące rozpoznawania różnic kursowych od środków własnych. Uzasadnione jest to tym, że środki finansowe pochodzące z pożyczek (kredytów) powinny być traktowane jak własne środki podatnika i w związku z tym, w przypadku zaciągania i spłacania kredytów w walutach obcych powinno się stosować przepisy dotyczące różnic kursowych na środkach własnych.

W odniesieniu do różnic kursowych od własnych środków w walutach obcych ustawa podatkowa rozróżnia sytuację, kiedy podatnik sprzedaje nabyte środki w walutach obcych otrzymując w zamian PLN, od sytuacji, gdy podatnik używa środki w walutach obcych na zapłatę swoich zobowiązań.

Pierwsza sytuacja jest uregulowana w przepisie art. 12 ust. 2a ustawy. Przepis ten stanowi, że przychód z tytułu środków pieniężnych w walutach obcych określa się jako różnicę pomiędzy wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu następujących kursów:

- kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz

- kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 1a ustawy, koszt z tytułu środków pieniężnych w walutach obcych określa się jako różnicę pomiędzy wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu następujących kursów:

- kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz

- kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Analiza powyższych przepisów, jak podnosi Wnioskująca w podaniu, prowadzi do wniosku, że przepis art. 15 ust. 1a odnosi się do sytuacji faktycznej zapłaty posiadanymi środkami, zaś przepis art. 12 ust. 2a do innych sytuacji (różnych od zapłaty) realizacji różnicy kursowej na własnych środkach i otrzymania z tego tytułu przychodu. W praktyce ten drugi przypadek obejmuje sytuację sprzedaży waluty, co jest zgodne z użyciem w tym przepisie kursu kupna walut z dnia otrzymania przychodu, czyli kursu po jakim bank odkupi od nas obcą walutę.

Oznacza to, że różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych w przypadku sprzedaży waluty (zarówno dodatnie jak i ujemne) należy rozpoznać w oparciu o art. 12 ust. 2a ustawy i odpowiednio rozliczyć jako zwiększenie albo zmniejszenie przychodów. W przypadku zaś różnic kursowych (zarówno dodatnich jak i ujemnych) powstałych w wyniku zapłaty posiadanymi środkami za zobowiązania zastosowanie znajduje art. 15 ust. 1a ustawy i podatnik musi odpowiednio zwiększyć albo zmniejszyć swoje koszty.

Czynnikiem decydującym o zastosowaniu jednego albo drugiego przepisu (art. 12 ust 2a albo art. 15 ust. 1a ustawy) i wskazanych w nich kursów referencyjnych jest więc charakter danej transakcji powodującej powstanie różnicy kursowej (sprzedaż waluty albo uregulowanie zobowiązań). Innymi słowy w zależności od rodzaju transakcji (sprzedaż waluty albo uregulowanie zobowiązań) posługujemy się przepisem, który mówi o przychodach, albo przepisem, który mówi o kosztach, choć w obu przypadkach możemy mieć do czynienia z pozycją dodatnią lub ujemną (zwiększeniem albo zmniejszeniem przychodu oraz zwiększeniem albo zmniejszeniem kosztu). Zasadności tego stanowiska dowodzi to, że możemy mieć do czynienia z sytuacją, w której zastosowanie jednego lub drugiego przepisu do konkretnej sytuacji prowadziłoby do rozpoznania wyniku dodatniego lub ujemnego w zależności od tego, który przepis i które kursy referencyjne się zastosuje.

Spółka zaznacza, iż w przypadku spłaty pożyczki nie można mówić o odsprzedaży walut bankowi. Ze względu na powyższe, zastosowanie art. 12 ust. 2a ustawy do określania różnic kursowych w przypadku spłaty pożyczki jest nieuzasadnione. Właściwe jest natomiast zastosowanie art. 15 ust. 1a ustawy, ponieważ w przypadku spłaty pożyczki dochodzi do spłaty zobowiązania wyrażonego w walucie obcej. Oznacza to, według Wnioskującej,iż różnice kursowe od spłaty pożyczki rozpoznaje się - na podstawie art. 15 ust. 1a ustawy - pomiędzy kursem kupna walut banku z dnia wpływu środków z pożyczki a kursem sprzedaży walut banku z dnia spłaty pożyczki (kredytu), zmniejszając lub zwiększając odpowiednio koszty podatkowe.

Podsumowując, Spółka stwierdza, iż co do zasady, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy odsetki powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych na zasadzie kasowej tzn. w momencie zapłaty, natomiast różnice kursowe powstałe na spłacie pożyczek (kredytów) w walutach obcych, w świetle art. 15 ust. 1a ustawy, powinny korygować koszty podatkowe pożyczkobiorcy (zwiększając je albo zmniejszając) w momencie spłaty pożyczki. Jednak analizując kwestię rozpoznawania w czasie odsetek oraz różnic kursowych od pożyczek (kredytów) w walutach obcych przeznaczonych na realizację projektów przeznaczonych na sprzedaż należy wziąć również pod uwagę art. 15 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym. którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Podatnik zwraca uwagę na okoliczność, iż koszty podatkowe ponoszone przez podatników mogą mieć dwojaki charakter, tzn. kosztów bezpośrednich lub kosztów pośrednich. Koszty bezpośrednie to koszty ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnym przychodem. Koszty pośrednie zaś to koszty, których nie można bezpośrednio i funkcjonalnie przypisać do konkretnych przychodów (tj. przychodów danego roku), jakkolwiek ich ponoszenie jest bezspornie związane z osiąganymi przez podatnika przychodami, np. koszty usług telekomunikacyjnych, dostaw energii elektrycznej, marketingu.

Oznacza to, że zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, koszty poniesione w celu uzyskania konkretnych przychodów można potrącić w roku podatkowym, w którym przychody te wystąpiły albo - racjonalnie oceniając - powinny wystąpić.

Wnioskująca podkreśla, że różnice kursowe oraz odsetki od finansowania udzielonego Spółce nie powstają samoistnie, w oderwaniu od konkretnego celu przychodowego Spółki (tj. sprzedaży projektu). Pożyczki (kredyty) są zaciągane przez Spółkę w celu sfinansowania konkretnego projektu, którego Spółka nie mogłaby zrealizować ani sprzedać bez uzyskania zewnętrznego finansowania. W związku z powyższym, wynik na operacjach finansowych od danej pożyczki jest kosztem bezpośrednim związanym z przychodem ze sprzedaży konkretnego projektu. Przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby oznaczać, iż Spółka rozpoznawałaby koszty podatkowe związane z finansowaniem swoich projektów przeznaczonych na odsprzedaż, jeszcze zanim uzyskałaby przychody związane z tymi projektami. Zaakceptowanie takiego stanowiska jest według Wnioskującej nie do pogodzenia z brzmieniem art. 15 ust. 4 ustawy.

Spółka wskazuje również, że w przypadku realizacji projektów nieruchomościowych na sprzedaż, uzasadnione jest - ze względu na długotrwały proces przygotowania - aktywowanie wyniku na operacjach finansowych związanych z finansowaniem zewnętrznym realizacji tych projektów do kosztów wytworzenia oraz rozpoznanie tego wyniku dopiero w momencie rozpoznania przychodów ze sprzedaży danego projektu. Dodatkowo - tak jak zaznaczono na wstępie - nie można wykluczyć, iż Spółka nie sprzeda danego projektu oraz zdecyduje się na jego wykorzystanie w działalności gospodarczej, w wyniku czego projekt stanie się środkiem trwałym Spółki. W takiej sytuacji rozpoznanie na bieżąco dla celów podatkowych wyniku na operacjach finansowych związanych z realizacją takiego projektu (a nie czekanie do czasu ukończenia realizacji projektu i ujęcie tego wyniku w wartości początkowej) byłoby sprzeczne art. 16g ustawy. Również dlatego Spółka uważa, iż rozpoznanie wyniku na operacjach finansowych dopiero w momencie sprzedaży projektu jest bardziej zasadne.

Reasumując, w świetle przedstawionych argumentów, Spółka stoi na stanowisku, że różnice kursowe oraz odsetki od pożyczek w walutach obcych związanych z realizacją projektów na sprzedaż powstałe do momentu sprzedaży projektów powinny powiększyć koszt wytworzenia projektu i zostać rozpoznane dla celów podatkowych w momencie jego sprzedaży.

Organ podatkowy ustosunkowując się do prezentowanego przez Podatnika stanowiska, dotyczącego podatkowych różnic kursowych od pożyczek udzielonych Jemu oraz odsetek od tych pożyczek, informuje, iż z uwagi na wpływ wniosku w roku podatkowym 2006r., odpowiedzi udziela w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych według stanu prawnego obowiązującego w 2006r.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji zawartej w wystąpieniu Wnioskującej. Regulacje art. 14a-d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego. Tym samym organ podatkowy przyjmuje za Podatnikiem, iż wydatki związane z odsetkami od pożyczek oraz różnicami kursowymi stanowią wydatki ściśle łączące się z konkretnymi projektami, które są realizowane w celu sprzedaży, a więc przyjmuje się za Spółką, iż wydatki owe dotyczą bezpośrednio konkretnych przychodów osiąganych z prowadzonej przez Jednostkę działalności.

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w stanie prawnym obowiązującym w 2006r. - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe, określony został przez ustawodawcę w przepisie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z regulacją tego artykułu (w brzmieniu obowiązującym w 2006r.), koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z cytowanego przepisu wynika, iż w dacie poniesienia, koszty podatkowe ujmuje się, jeśli nie mogły zostać zarachowane w roku podatkowym, którego przychodów dotyczą lub nie można ustalić istnienia bezpośredniego związku pomiędzy kosztem a konkretnymi przychodami danego roku podatkowego (choć wpływ tych kosztów na funkcjonowanie podmiotu i generowanie przychodu jest udowodniony). Innymi słowy, ustalając moment uznania wydatku za koszt podatkowy, rozstrzygnąć należy, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Wydatki powiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem należy uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów w roku (okresie) osiągnięcia przychodu chyba, że nie można ich zarachować w tym roku. Natomiast wydatki wpływające na przychody Spółki w sposób pośredni należy uznawać za koszty podatkowe w okresie ich poniesienia.

Podsumowując powyższe, w opinii organu podatkowego, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów, które bezpośrednio dotyczą przychodów osiąganych przez tegoż podatnika, to należy nimi obciążyć koszty w okresie osiągnięcia przychodu (oczywiście przy założeniu, iż nie są to wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1). Wnioskująca podnosi, w złożonym podaniu o wydanie interpretacji prawa podatkowego, iż różnice kursowe oraz odsetki od finansowania udzielonego Spółce nie powstają samoistnie, tj. nie powstają w oderwaniu od konkretnego celu przychodowego Spółki (tj. sprzedaży projektu). Pożyczki (kredyty) są zaciągane przez Spółkę w celu sfinansowania konkretnego projektu, którego Spółka nie mogłaby zrealizować ani sprzedać bez uzyskania zewnętrznego finansowania. Skoro zatem sam Podatnik dokonał zakwalifikowania wydatków związanych z udzielonymi Jemu pożyczkami (kredytami) do wydatków bezpośrednio związanych ze sprzedawanymi projektami, należy uznać, iż prawidłowe jest stanowisko zajęte przez Wnioskodawcę, że różnice kursowe i odsetki związane ze spłatą pożyczek (kredytów), powstałe w okresie realizacji projektów powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych w momencie sprzedaży tych projektów (uzyskania przychodów) - jako związane z tymi przychodami.

Jednocześnie jednak organ podatkowy zwraca uwagę na regulacje art. 16 ust. 1 pkt 11 i 12 ustawy. Stosownie do tych przepisów, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów), a także odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Nie można zatem odsetek od pożyczek oraz różnic kursowych zaliczyć bezpośrednio do kosztów podatkowych w sytuacji, gdy dotyczą one realizacji inwestycji.

Dodatkowo, odsetki od pożyczek (kredytów) nie mogą obciążać kosztów Podatnika nawet jeśli bezpośrednio dotyczą osiągniętych już przychodów - jeżeli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone. Zauważyć należy, iż regulacja art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy nie określa jednoznacznie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów). Stanowi ona zaś o warunku koniecznym - jakim jest dokonanie zapłaty - którego spełnienie upoważnia Podatnika do uznania odsetek od pożyczek (kredytów) za koszt podatkowy. Moment potrącenia tych odsetek w koszty podatkowe należy ustalać z uwzględnieniem przedstawionego powyżej art. 15 ust. 4 ustawy, co przy bezpośrednim związku z przychodem obliguje do potrącenia kosztu w tym roku, w którym wystąpi przychód.

W zakresie zaś różnic kursowych stwierdza się, iż na podstawie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie prawnym obowiązującym w 2006r., a mianowicie regulacji przytoczonego powyżej art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1a zgodnie, z którym koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik aby różnice kursowe od spłacanych przez Podatnika pożyczek (kredytów) mogły wpływać na koszty podatkowe musi dojść do spłaty tych zobowiązań w drodze faktycznego transferu środków pieniężnych w walutach obcych. Jeżeli podatnik posiada własne waluty obce i płaci za zobowiązania, np. spłaca pożyczkę wyrażoną w walucie obcej tymi własnymi środkami walutowymi, powstają dodatnie lub ujemne różnice kursowe, wpływające na koszty podatkowe w myśl art. 15 ust. 1a ustawy. Podsumowując, organ podatkowy stwierdza, iż w myśl przepisów ustawy obowiązujących w 2006r., jeżeli Wnioskująca spłaca pożyczki lub kredyt, które udzielone Jej były w walutach obcych, podstawą do wyliczenia różnic kursowych będzie art. 15 ust. 1 ustawy. Jeżeli spłaty tej dokonuje posiadanymi własnymi środkami walutowymi, dodatkowo mogą powstać różnice kursowe od własnych środków pieniężnych w związku z art. 15 ust. 1a ustawy.

Tutejszy organ podatkowy, pragnąc podsumować powyższe, stwierdza, iż odsetki oraz różnice kursowe powstające w związku z pożyczkami (kredytami) otrzymanymi przez Wnioskującą, które bezpośrednio dotyczą przychodów osiąganych w wyniku sprzedaży projektów realizowanych przez Spółkę (zakwalifikowania tych wydatków do kosztów bezpośrednich uzyskania przychodu dokonała Wnioskująca), z uwagi na przepis art. 15 ust. 4 ustawy, wpływają na koszty uzyskania przychodów Wnioskującej w dacie osiągnięcia tych przychodów, z zastrzeżeniem, iż:

- nie zwiększają one kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji,

- odsetki od pożyczek/kredytów najpóźniej w dacie osiągnięcia przychodu są odsetkami faktycznie zapłaconymi, a ponadto nie stosuje się do nich regulacji art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy, stanowiących o tzw. cienkiej kapitalizacji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.