Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 18.07.2006, sygn. DP/423-0071/06/AK, Pomorski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie koszty uzyskania przychodu - remont / modernizacja szkolnych obiektów sportowych (boisk szkolnych)

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług developerskich na rynku nieruchomości handlowych, usługowych i biurowych. Spółka specjalizuje się w przygotowaniu oraz realizacji projektów budowy centrów handlowych oraz obiektów biurowych, jak również w zakresie eksploatacji tych obiektów (wynajem powierzchni na rzecz podmiotów trzecich).

W celu zwiększenia swojego udziału w rynku Spółka dokonała inwestycji w postaci budowy centrum handlowego na terenie miasta Gniezna. Spółka w fazie realizacji inwestycji polegającej na budowie centrum handlowego poniosła wydatki związane z budową, modernizacją lub przebudową infrastruktury drogowej (budowa / przebudowa drogi, skrzyżowania, budowa bezkolizyjnych zjazdów) mające na celu zapewnienie połączenia centrum handlowego z istniejącym już układem komunikacyjnym.

Inwestycje drogowe realizowane na terenie miasta Gniezna są dokonywane przez Spółkę na podstawie zawartej w 2004 r. umowy z Powiatem Gnieźnieńskim, na mocy której Spółka zobowiązała się do zrealizowania na własny koszt i na należącym do Spółki gruncie inwestycji w postaci budowy infrastruktury drogowej umożliwiającej dojazd do centrum handlowego. W związku z faktem, iż część przedmiotowych prac musiała być wykonana na gruncie nienależącym do Spółki, w 2004 r. Spółka zawarła z PKP S.A. umowę najmu przedmiotowego gruntu. PKP jako zarządca nieruchomości zobowiązało się do wynajęcia działki a Spółka jako najemca zobowiązała się do zapłaty określonego w umowie czynszu miesięcznego oraz do wybudowania na terenie wynajmowanej działki drogi dojazdowej do centrum handlowego.

Spółka zobowiązała się przy tym (zarówno w odniesieniu do prac na gruncie należącym do Spółki, jak i na gruncie wynajmowanym od PKP S.A.), że po zakończeniu prac budowlanych przekaże nieodpłatnie nowe części infrastruktury na rzecz powiatu uwalniając się tym samym od konieczności ponoszenia wydatków na konserwację i remonty przekazanej infrastruktury. Jednocześnie w związku z przeniesieniem własności infrastruktury na rzecz powiatu Spółka uzyskała możliwość wybudowania pylonu reklamowego na jednym z rond dojazdowych do budowanego centrum handlowego.

Dodatkowo w trakcie negocjacji dotyczących realizacji przez Spółkę inwestycji na terenie miasta Gniezna Spółka na mocy zawartego w dniu 21 kwietnia 2005 r. z Prezydentem Miasta porozumienia zobowiązała się do sfinansowania remontu / modernizacji szkolnych obiektów sportowych (boisk szkolnych) znajdujących się przy określonych szkołach podstawowych i gimnazjach na obszarze miasta Gniezna.

Wątpliwości Podatnika budzi, czy i w jakiej formie wydatki na remont / modernizację szkolnych obiektów sportowych ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji w postaci budowy centrum handlowego stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika nakłady ponoszone przez Spółkę na remont / modernizację boisk szkolnych są nieodłącznie związane z realizacją inwestycji głównej i stanowią jej integralną część. Wobec powyższego, zdaniem Spółki, nakłady poniesione na remont / modernizację boisk szkolnych powinny być traktowane jako nakłady inwestycyjne w obcym środku trwałym, od których na mocy art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po przekazaniu środków trwałych do używania, Spółka ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących z mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późń. zm.).

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 powołanej ustawy normuje ponadto, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16a ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. (...)

• zwane także środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych. Przy czym stosownie do treści art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. za koszt wytworzenia uważa się - wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak stanowi art. 16g ust. 7 ustawy z dnia 15.02.1992 r. wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5.

Tut. Organ podatkowy na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz mającego zastosowanie w sprawie stanu prawnego zauważa, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 w powiązaniu z normą art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. wynika, iż zaliczenie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (czy to bezpośrednio, czy też w formie odpisów amortyzacyjnych) uzależnione jest od istnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem.

W przypadku wydatków związanych z budową, modernizacją lub przebudową infrastruktury drogowej mających na celu zapewnienie połączenia centrum handlowego z istniejącym już układem komunikacyjnym przesłanka poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodu będzie, co do zasady, spełniona. Uznać bowiem należy, iż dogodne połączenia komunikacyjne z infrastrukturą miejską są niezbędnym warunkiem dla sukcesu przedsięwzięcia. W takim przypadku istnienie odpowiedniej drogi dojazdowej przekłada się na liczbę odwiedzających placówkę klientów, co z kolei warunkuje poziom przychodów podatnika.

Natomiast, w przypadku wydatków na modernizację szkolnych obiektów sportowych (boisk szkolnych) znajdujących się przy określonych szkołach podstawowych i gimnazjach na obszarze miasta Gniezna związek, o którym mowa powyżej nie występuje. Boiska szkolne w przeciwieństwie do infrastruktury drogowej zapewniającej połączenie centrum handlowego z miejskim układem komunikacyjnym, nie będą wykorzystywane przez Podatnika dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem Podatnik nie ma prawa ani do bezpośredniego zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ani zaliczenia ich w koszy pośrednio w drodze odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego nieprawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż nakłady poniesione na remont / modernizację boisk szkolnych powinny być traktowane jako nakłady inwestycyjne w obcym środku trwałym, od których na mocy art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po przekazaniu środków trwałych do używania, Spółka ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących z mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodu.