Temat interpretacji

Jednostka na własnym gruncie rozpoczęła w ubiegłych latach budowę obiektu gastonomiczno - hotelowego. Obiekt znajduje się w stanie surowym (nie był amortyzowany). Obecnie Spółka podjęła decyzję o sprzedaży nieruchomości (gruntu z nakładami). Budowa finansowana była z pożyczek udzielonych przez wspólników. Odsetki od pożyczek były naliczane i zwiększały wartość środka trwałego w budowie. W momencie sprzedaży obiektu, wydatki w postaci poczynionych nakładów rzeczowych będą poniesione, natomiast z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży obiektu zwrócone zostaną udziałowcom pożyczki oraz wypłacone odsetki od pożyczek.

W związku z powyższym podatnik zwrócił się z zapytaniem - czy wyłacone odsetki od pożyczek zaciągniętych na budowę ww. obiektu, wypłacone udziałowcom po sprzedaży gruntu z rozpoczętą budową, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu?

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie, twierdząc, że przychód ze sprzedaży gruntu z rozpoczętą budową obiektu gastronomiczno-hotelowego stanowi dla Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód podatkowy. Kosztami uzyskania tego przychodu będą poczynione wydatki na wytworzenie środka trwałego.

Zdaniem Podatnika, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, iż do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki bez względu na czas ich poniesienia, a więc także takie, które zostały poniesione w krótkim czasie po uzyskaniu przychodu.

Ustosunkowując się do stanowiska Podatnika wynikającego z przedstawionego stanu faktycznego, tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

- celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu,

- wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji. Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodów nie są wydatki związane z zaniechanymi inwestycjami.

Zgodnie z definicją "inwestycji" zawartą w art. 4a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, oznacza ona środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Przez środki trwałe w budowie - stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zatem pojęcie inwestycji należy łączyć z wydatkami na nabycie lub wytworzenie środków trwałych. Inwestycją jest również ulepszenie środka trwałego. Tego rodzaju wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty uzyskania przychodów stanowić będą natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane na podstawie przepisów art. 16a-16m wymienionej ustawy.

Zaniechanie inwestycji w tym rozumieniu (art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych) to brak podejmowania kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym. Odwołując się do słownikowego pojęcia "zaniechania", należy rozumieć je jako brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji to rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji (Mały słownik języka polskiego, pod redakcją E.Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN , Warszawa 1997, str. 114).

Zaniechanie inwestycji polegać może na tym, że podatnik pomimo poniesienia pewnych wydatków odstępuje od zamiaru nabycia kompletnego środka trwałego, bądź rezygnuje z wytworzenia we własnym zakresie składnika majątku, a taka sytuacja niewątpliwie zaistniała w stanie faktycznym przedstawionym w zapytaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje - poza uregulowaniem art. 16 ust. 1 pkt 41 - odrębnego traktowania poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji.

Wszelkie wydatki poniesione na zaniechane inwestycje stanowią jednak koszt uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia nakładów poniesionych na te inwestycje.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nastąpi odpłatne zbycie przez Spółkę nakładów poniesionych na budowę obiektu gastronomiczno-hotelowego.W konsekwencji, w momencie tej sprzedaży Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów nakłady poniesione na niezakończoną jeszcze budowę tego obiektu.

W świetle powyższego, odsetki od pożyczek zaciągniętych w celu finasowania inwestycji zapłacone z przychodu uzyskanego ze sprzedaży tej inwestycji będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Jednocześnie, zwraca się uwagę na ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy podatkowej dotyczące możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez jej udziałowców.

Ponadto zauważa się, że w myśl art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, praw majątkowych oraz innych rzeczy, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena ta bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw (wartość tę-stosownie do postanowień art. 14 ust. 2 ww. ustawy - określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia zawarcia umowy), to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.