Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a i art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60, z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku znak: L.dz. RFK 9/06 z dnia 04.01.2006r. (uzupełnionego pismami: L.dz. RFK 47/06 z dnia 27.01.2006r. i L.dz./RFK/71/06 z dnia 08.02.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostrowi Mazowieckiej

p o s t a n a w i a

uznać przedstawione we wniosku stanowisko za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w 2005r. sprzedała Ośrodek Wypoczynkowy wniesiony do Spółki w dniu 07.06.2004r. w postaci aportu przez jedynego udziałowca. Sprzedaż Ośrodka podyktowana była względami ekonomicznymi (strata z działalności Ośrodka, konieczność ponoszenia dużych nakładów finansowych na kontynuowanie jego działalności). Odpisy amortyzacyjne od budynków Ośrodka Wypoczynkowego Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodów. Przychody ze sprzedaży zwiększyły środki Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Niezamortyzowana wartość początkowa Ośrodka Wypoczynkowego obciążyła pozostałą działalność operacyjną Spółki, przy czym nie zaliczona została do kosztów podatkowych Spółki.

Pytanie Spółki dot. wyjaśnienia, czy nie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości Ośrodka Wypoczynkowego było prawidłowe, jeżeli sprzedaż tego Ośrodka nastąpiła z przyczyn ekonomicznych.

Zdaniem Spółki niezamortyzowana część wartości Ośrodka Wypoczynkowego nie stanowi kosztu uzyskania przychodów

W przypadku sprzedaży środków trwałych, nie w pełni zamortyzowanych, zakład pracy (podatnik podatku dochodowego) ponosi stratę wyrażającą się różnicą pomiędzy wartością początkową takich środków, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz.654 z późn. zm.), aby stratę tę można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatnika muszą być spełnione łącznie dwa warunki tzn. musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym przez podatnika kosztem, a osiągniętym przychodem i jednocześnie wydatek ten nie może być wymieniony w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu.

Badając ten związek, w odniesieniu do zakładowych obiektów socjalnych, należy mieć na uwadze przepisy art. 12 ust. 4 pkt 5 cyt. wyżej ustawy, które stanowią, iż do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz tj., między innymi, przychodów ze sprzedaży środków trwałych służących działalności socjalnej w części nieprzeznaczonej na utrzymanie lub odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych (art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 04.03.1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - Dz.U. z 1996r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.).

Z pisma Spółki wynika, że przychody ze sprzedaży Ośrodka przekazane zostały na fundusz świadczeń socjalnych.

Skoro przychody ze sprzedaży Ośrodka Wypoczynkowego zasiliły Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych to, w świetle powyższego, nie stanowiły przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 3 w związku z pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Tak więc, przychody ze sprzedaży środków trwałych służących działalności socjalnej, zwiększając środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie są kwalifikowane do przychodów dla celów podatku dochodowego, a koszty związane z tymi przychodami nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, strata powstała w związku ze sprzedażą środka trwałego służącego prowadzeniu działalności nie podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów, niezależnie od przyczyny sprzedaży tego środka.

Mając na uwadze wspomniany wyżej zapis art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazujący na konieczność istnienia związku między kosztem a przychodem - jeżeli przychodu ze sprzedaży w.w. środków trwałych nie zalicza się do przychodów dla celów podatku dochodowego, to nieumorzona wartość sprzedanych środków trwałych nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Wobec powyższego - niezamortyzowana wartość początkowa Ośrodka Wypoczynkowego nie stanowi dla Spółki kosztu uzyskania przychodów.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia (art.14 b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie niniejsze służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowi Maz., w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).