Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Banku, z dnia 09.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 10.03.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy Bank może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość rezerw celowych w wysokości określonej zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2003 roku w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz. U. z 2003r. Nr 218, poz. 2147 ze zm.) na podstawie odrębnej ewidencji, niezależnie od ujętej w księgach rachunkowych Banku wartości odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości określonych zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank sporządza jednostkowe sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości na podstawie art. 45 ust. 1b ustawy o rachunkowości oraz stosownie do uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia 7.12.2004r. Zgodnie z MSR 39 "Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena" Bank dokonuje okresowej oceny zaistnienia przesłanek świadczących o utracie wartości wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) oraz należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek). W przypadku stwierdzenia zaistnienia zdarzeń powodujących stratę Strona dokonuje odpisu aktualizującego z tytułu utraty wartości. Do 2004r. Bank ustalał wartość rezerw celowych na wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) oraz należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) stosownie do regulacji rozporządzenia Ministra Finansów z 10.12.2003r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków. Aktualnie Spółka ustala wartość rezerw celowych, prowadząc dodatkową ewidencję wyłącznie dla celów sprawozdawczych i podatkowych.

Bank stoi na stanowisku, iż może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b - 2d, ust.3, 3c, 3e i 3f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powołuje się przy tym na normę art. 38b wspomnianej ustawy, która w ocenie Strony pozwala bankom sporządzającym sprawozdania finansowe stosownie do MSR, na dokonywanie odpisów aktualizujących w przedstawiony wyżej sposób. Tym samym Bank uważa, iż w każdym przypadku ma prawo rozpoznać za koszty podatkowe wartość rezerwy celowej ustalonej na podstawie ww. rozporządzenia z dn. 10.12.2003r., tj. nawet wtedy, gdy jest ona wyższa od dokonanego odpisu aktualizującego z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 38b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f.

Celem wprowadzenia tego przepisu było umożliwienie instytucjom, obowiązanym stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, zaliczania dokonanych w oparciu o MSR odpisów aktualizujących do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na niemożność stosowania przez te instytucje przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10.12.2003r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz. U. Nr 218, poz. 2147 ze zm.). Tym samym przepis ten zapewnia zasadę równości wobec prawa instytucji sporządzających sprawozdania finansowe zgodnie z MSR oraz instytucji stosujących ustawę o rachunkowości. Powyższe realizowane jest poprzez nawiązanie w cytowanym przepisie do rezerw na ryzyko związane z działalnością banków i umożliwienie w ten sposób stosowania do odpisów aktualizujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących rezerw tworzonych na podstawie ww. rozporządzenia MF z dn. 10.12.2003r.

Stosownie do art. 38b ust. 1 cyt. ustawy kosztami uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące dokonane do wysokości rezerw celowych przewidzianych w ustawie. Ustalenie przez Bank rezerw w wysokości zgodnej z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych służy zatem wyliczeniu limitu wysokości odpisu, podlegającego zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Nie oznacza to jednak, że możliwe jest uznanie za koszty podatkowe odpisów w wysokości większej, niż faktycznie dokonane. Bank, stosujący MSR, nie tworzy rezerw na ryzyko związane z działalnością bankową, nie może więc nimi obciążać kosztów podatkowych. Dokonuje natomiast odpisów aktualizujących zgodnie z postanowieniami MSR i tylko one w odpowiedniej wysokości stanowią dla Banku koszt uzyskania przychodów. Zatem, jeżeli wartość dokonanego odpisu jest mniejsza niż ustalony w oparciu o ww. rozporządzenie MF z dn. 10.12.2003r. limit, do kosztów uzyskania przychodów bank może zaliczyć kwotę nie przekraczającą wartość tego odpisu. Zaliczenie do kosztów odpisów w wysokości wyższej, niż faktycznie dokonane, byłoby, w ocenie tutejszego organu, niezgodne z obowiązującymi przepisami i odzwierciedlałoby zdarzenia, które nie miały miejsca. Dlatego też w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.