Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X S.A. z dnia 17 marca 2006r. (data wpływu do Urzędu 20.03.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik jest przewoźnikiem kolejowym towarów w komunikacji krajowej i międzynarodowej. Spółka użytkuje zarówno wagony będące jej własnością, jak i wagony należące do X. Warunki włączenia, eksploatacji wagonów, ich użytkowania oraz odpowiedzialność z tytułu uszkodzenia wagonów przewidziane są w karcie UIC 433. Warunki są ustalone i publikowane przez Międzynarodowy Związek Kolei (UIC) w uzgodnieniu z Międzynarodowym Zrzeszeniem Właścicieli Wagonów Prywatnych (UIP). W ramach wykonywania usług przewozowych na terytorium Polski, nastąpiło uszkodzenie wagonu należącego do kolei niemieckich. Niemiecka firma, działając na podstawie art. 12 karty UIC 992, sporządziła rachunek, żądając od Spółki odszkodowania z tytułu uszkodzenia wagonu. W rachunku przyjęto aktualną wartość końcową wagonu, co wskazuje na możliwość jego kasacji. Spółka zaliczyła wypłacone odszkodowanie do kosztów uzyskania przychodów. W wyniku przeprowadzonego dochodzenia służbowego nie stwierdzono bezpośredniej winy pracowników Spółki, jak również nie ustalono miejsca uszkodzenia wagonu na terytorium kraju.

Zdaniem Spółki wypłacone odszkodowanie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, bowiem jest ono następstwem prowadzenia działalności gospodarczej w ramach usług przewozowych, a wypłacona kwota pieniężna stanowi wydatek racjonalnie powiązany z usługą przewozową, której celem było osiągnięcie przychodu.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przedstawiona argumentacja Strony jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Z definicji tej wynika, iż między poniesionymi wydatkami a osiągniętym przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, a więc że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej. Kosztem uzyskania przychodów będą zatem wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanym przychodem. Unormowania zawarte w w/w ustawie wymieniają w art. 16 ust. 1 szereg wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wśród nich w pkt 22 wskazane są kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, a także zwłoki w usunięciu wad towarów oraz zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług. W katalogu kosztów i wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów - zawartych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy - nie zostały natomiast wymienione odszkodowania, będące konsekwencją zniszczenia środków transportu używanych do prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże sam fakt niezaliczenia tego rodzaju kosztu do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje o tym, czy wydatek ten jest kosztem uzyskania przychodów. Wydatek ten musi spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Działalność podmiotu gospodarczego może czasami prowadzić do naruszania praw innych podmiotów i z tego tytułu podmiot może być zmuszony do ponoszenia kosztów sankcyjnych będących następstwem takiego naruszenia np. odszkodowania. Uszkodzenie wagonu należącego do kolei niemieckich w ramach wykonywania przez Spółkę usług przewozowych, pozbawiło Spółkę możliwości jego wykorzystania i tym samym uzyskania przychodu w następstwie jego używania. Z uwagi na fakt, że przedmiot nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, wszelkie opłaty z nim związane nie mogą być zaliczone do kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodów, ponieważ ich poniesienie nie ma już żadnego związku z przychodem. W przedmiotowej sprawie nie można zgodzić się z argumentacją Strony, że wypłata odszkodowania na rzecz kolei niemieckich z tytułu uszkodzenia należącego do nich wagonu stanowi wydatek spełniający warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowy wydatek nie został poniesiony w celu uzyskania przychodów, lecz w celu naprawienia szkody powstałej w wyniku prowadzonej przez Spółkę działalności. W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona ponosi szkodę, nie mniej jest to kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, którego konsekwencji finansowych nie można przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym, wszelkie wydatki mające charakter odszkodowawczy nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.