Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 08.02.2006r. (data wpływu do Urzędu 10.02.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia, że otrzymane przez Spółkę kwoty od dłużników, tytułem spłaty części wierzytelności nie stanowią przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, w sytuacji uprzedniego przejęcia tych wierzytelności w wyniku nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Według przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w ubiegłych latach Spółka nabyła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. W ramach tej transakcji Spółka nabyła, między innymi, wierzytelności, a wraz z nimi zostały przejęte rezerwy na należności nieściągalne, zwane zgodnie z aktualnym brzmieniem ustawy o rachunkowości odpisami aktualizującymi należności. Odpisy aktualizujące obniżały bilansową wartość należności, a także miały wpływ na ustalenie ceny nabycia przedsiębiorstwa.Z punktu widzenia Spółki, nabyte wierzytelności nie stanowiły przychodu podatkowego, gdyż przychód był rozpoznany przez firmę sprzedającą przedsiębiorstwo.Obecnie wystąpiły okoliczności, że dłużnicy dokonali spłaty części omawianych wierzytelności.W związku z powyższym Spółka zwraca się z prośbą o uzyskanie interpretacji organu podatkowego w kwestii podatkowego traktowania przez Spółkę otrzymanych od dłużników kwot stanowiących spłatę wierzytelności (które nabyła w ramach zakupu przedsiębiorstwa), w szczególności zaś chodzi o potwierdzenie, że otrzymane przez Spółkę kwoty nie stanowią przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych.

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Spółki, kwoty otrzymane jako spłata wierzytelności nabytych wraz z przedsiębiorstwem nie stanowią przychodów podatkowych.Stanowisko to Spółka opiera na analizie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym zostało zdefiniowane pojęcie przychodów podatkowych. Zgodnie z wymienionym przepisem przychodami są, między innymi, otrzymane pieniądze. Jeżeli chodzi o przychody związane z działalnością gospodarczą, to za przychody uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.Zdaniem Spółki, zasadnicze znaczenie dla prawidłowego zakwalifikowania omawianych kwot z punktu widzenia podatku CIT ma ustalenie faktycznego charakteru tych wpłat ze strony dłużników.Spółka uważa, że otrzymanych przez nią kwot od dłużników nie można utożsamiać z uzyskiwaniem jednostronnych korzyści, zbliżonych do nieodpłatnego uzyskiwania środków pieniężnych. Spółka otrzymuje środki pieniężne od dłużnika, w stosunku do którego wstąpiła w prawa wierzyciela poprzez nabycie przedsiębiorstwa. Zatem otrzymane wpłaty nie mogą, w ocenie Spółki, być traktowane jako samoistny przychód podatkowy, czy jakaś odrębna forma przysporzenia majątkowego. W istocie, wg Strony, jest to spłata należności Spółki, czyli zamiana wierzytelności na środki pieniężne. Z tych względów Spółka stoi na stanowisku, że otrzymane od przejętych dłużników kwoty nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Ponadto, otrzymane kwoty nie wynikają z jakiegokolwiek wcześniejszego świadczenia Spółki na rzecz dłużnika. W związku z tym, zdaniem Spółki, do omawianej sytuacji nie mogą mieć zastosowania postanowienia art. 12 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy, który określa przychód związany z działalnością gospodarczą jako przychód należny. Nabyta wraz z przedsiębiorstwem wierzytelność nie stanowiła przychodu Spółki, lecz sprzedającego przedsiębiorstwo. Zatem nabyta należność nie kwalifikuje się do potraktowania jako swoisty przychód należny.Podsumowując powyższe stwierdzenia, w opinii Spółki, otrzymane od dłużnika środki pieniężne mają wyłącznie charakter spłaty nabytych wierzytelności. W związku z tym brak jest uzasadnienia, aby takie transakcje (faktyczna spłata należności) - w omawianych okolicznościach - miały kreować przychód podatkowy.Dodatkowo Spółka zwraca uwagę, że w opisanych okolicznościach nie powinien mieć zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który określa, że przychodem jest, po spełnieniu pewnych warunków, "wartość zwróconych wierzytelności". W rozpatrywanym przypadku nie są spełnione warunki wymienione w tym przepisie, a w szczególności spłacone przez dłużnika wierzytelności nie stanowiły uprzednio w Spółce kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednoznacznie pojęcia przychodów, jedynie określa, co w szczególności stanowi przychód dla potrzeb tego podatku. Rodzaje przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wymienione zostały w art. 12 ust. 1 tej ustawy.Jedną z kategorii stanowiących przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Co do zasady środki pieniężne stanowią trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenie majątkowe, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania.W przedstawionej we wniosku sprawie doszło do przeniesienia wierzytelności na Spółkę na podstawie umowy nabycia przedsiębiorstwa. Wskutek nabycia przedsiębiorstwa Spółka stała się nowym wierzycielem i uzyskała tym samym tytuł prawny do dochodzenia od dłużników nabytych w ten sposób wierzytelności. Spłata ciążącego na dłużniku zobowiązania przysługuje wierzycielowi. W momencie otrzymania tej spłaty wierzyciel uzyskuje faktyczne władztwo nad spłaconymi środkami, tj. osiąga przysporzenie majątkowe, które w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega zaliczeniu do przychodów podatkowych.Dodatkowo podkreślenia wymaga fakt, iż wbrew opinii Spółki nie dochodzi w tym przypadku do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu. Skutki podatkowe powstają zawsze u obu stron przeprowadzonej transakcji. Przychód należny z transakcji, której przejęta wierzytelność dotyczy, wykazany przez podatnika, który zbył tę wierzytelność, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie może być utożsamiany z przychodem uzyskanym z praw majątkowych przez podatnika, który wierzytelność tę nabył. Zbywca i nabywca wierzytelności to dwa odrębne podmioty gospodarcze, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązane są do ustalania własnych przychodów oraz kosztów ich uzyskania. Podatnik, u którego wystąpił ww. przychód należny, miał prawo rozpoznania kosztów, przyczyniających się zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio do powstania tego przychodu, oraz mógł zaliczyć do tych kosztów, w określonych w ustawie okolicznościach, wierzytelności odpisane jako nieściągalne lub odpisy aktualizujące. Podwójne opodatkowanie nie występuje także, jak twierdzi Spółka, przy sprzedaży przedsiębiorstwa. Sprzedający przedsiębiorstwo wykazuje obok przychodu koszty jego uzyskania, ustalając je w odniesieniu do poszczególnych składników majątku, które weszły w skład przedsiębiorstwa. W skład takiego przedsiębiorstwa, stosownie do art. 551 Kodeksu cywilnego, wchodzą wierzytelności. Zatem wartość tych wierzytelności w momencie ich zbycia jako składnika przedsiębiorstwa stanowi dla sprzedającego przedsiębiorstwo koszt uzyskania przychodu. W związku z powyższym Naczelnik tut. Urzędu nie podziela stanowiska Podatnika w tej sprawie.W oparciu o wyżej przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny sprawy, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że nabyte w ramach przedsiębiorstwa wierzytelności w momencie ich spłaty winny być uznane przez Spółkę za przychody do opodatkowania.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.