Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 28.03.2006, sygn. PSUS/PB-R I-PDP/423/5/P/82/06/AS, Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) s t w i e r d z a m, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2005 r., który wpłynął do tutejszego Urzędu w dniu 09.01.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odpowiedzi na pytanie, czy właściwe jest postępowanie Spółki w zakresie zaliczania kosztów prowadzenia przedstawicielstwa w Rosji, tj. kosztów wynajmu pomieszczenia, usług telekomunikacyjnych, artykułów biurowych do kosztów uzyskania przychodów, jest prawidłowe.

W dniu 30.12.2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Powyższy wniosek pismem z dnia 04.01.2006 r. znak PDPD/423-46/196465/05, został przesłany zgodnie z właściwością miejscową do tutejszego organu podatkowego (data wpływu 09.01.2006 r.).

Pismami z dnia 17.02.2006 r. i 15.03.2006 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem Spółki z dnia 17.03.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 20.03.2006 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

1. stan faktyczny:

Z treści wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania prawa podatkowego wynika, że Podatnik jest spółką z o.o. z siedzibą w Polsce. Pozyskując nowe rynki zbytu Spółka otworzyła biuro handlowe w Rosji. Utrzymanie tego biura ponosi za sobą koszty wynajmu pomieszczenia, usług telekomunikacyjnych, artykułów biurowych, itp.

W biurze tym Spółka zatrudnia obywatela Rosji na podstawie kontraktu menadżerskiego. Osoba ta zajmuje sie wyszukiwaniem klientów i podpisywaniem w imieniu Spółki umów, w wyniku realizacji których zostają wystawione faktury sprzedaży. Usługi odzyskiwania danych oraz dostarczania oprogramowania świadczone są przez pracowników w Polsce i w Polsce są fakturowane. W Rosji nie ma miejsca fakturowanie żadnej sprzedaży. Jednostka w Rosji jest przedstawicielstwem Spółki i nie jest zakładem w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

1. pytanie Wnioskodawcy:

Czy postępowanie Spółki w zakresie zaliczania ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe?

c)stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

W związku z faktem powiązania poniesionych w Rosji kosztów przedstawicielstwa z przychodami, które Spółka opodatkowuje podatkiem dochodowym w Polsce, wymienione koszty Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy.

Oceniając stan faktyczny opisany przez Spółkę należy stwierdzić, że stosownie do treści przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Są to dochody osiągane zarówno w kraju, jak i zagranicą.

Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 1 i 91 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483; sprostowanie Dz. U. z 2001r. Nr. 28, poz.319), ratyfikowane umowy międzynarodowe, a więc także umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, po ich ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym RP, są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i stosuje się je bezpośrednio. Ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Uszczegółowienie i doprecyzowanie zasady nieograniczonego obowiązku podatkowego, określonej w zacytowanym art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierają umowy o wynikaniu podwójnego opodatkowania, które wprowadzają pojęcia przedstawicielstwa oraz zakładu. Posiłkując się tymi pojęciami należy stwierdzić, iż opodatkowaniu w państwie położenia podlega takie przedstawicielstwo, które zgodnie z wymaganiami umowy uzyskuje status zakładu. Natomiast w sytuacji, gdy przedstawicielstwo nie wykazuje cech zakładu, wówczas dochody osiągnięte za jego pośrednictwem podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju siedziby jednostki macierzystej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Podatnik ma więc prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki, jeżeli wykaże ich związek z prowadzoną działalnością. Aby poniesiony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie trzy warunki: celem wydatku powinno być osiągnięcie przychodów, wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz wydatek powinien być prawidłowo udokumentowany. Łączne spełnienie tych warunków pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów. Zatem przy rozpatrywaniu, czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów należy mieć przede wszystkim na uwadze jego związek przyczynowo-skutkowy z uzyskiwanymi przychodami bądź oczekiwaniami co do ich uzyskania.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, przedstawicielstwo nie jest zakładem w rozumieniu umowy z dnia 22 maja 1992 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569), dlatego koszty związane z działalnością przedstawicielstwa w Rosji ponosi Spółka.

Wobec powyższego Spółka może zaliczyć wydatki związane z działalnością przedstawicielstwa w Rosji, tj. koszty wynajmu pomieszczenia, usług telekomunikacyjnych, artykułów biurowych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że poniesienie tych wydatków ma lub może mieć wpływ na osiągane przez Podatnika przychody, ma związek z prowadzoną działalnością oraz ich poniesienie zostało prawidłowo udokumentowane.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż stanowisko zaprezentowane przez podatnika w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem przedstawicielstwa w Rosji jest prawidłowe.

Postanowienie niniejsze - na podstawie art. 143 w/w ustawy Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.