Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.03.2006, sygn. DD-406/9/06, Urząd Skarbowy w Chełmie

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu wniosku Parafii o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, w zakresie obowiązku składania deklaracji miesięcznych i zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, uznaje stanowisko podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 13 lutego 2005 r. wpłynął wniosek Parafii o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczących obowiązku składania deklaracji miesięcznych i zeznań podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Dekretem Arcybiskupa Metropolity Lubelskiego Nr 103/Gł/2005 z dnia 25.02.2005r. przy Parafii został powołany Ośrodek Pomocy Osobom Niepełnosprawnym. Ośrodek ten stanowi wewnętrzną jednostkę organizacyjną Parafii, nie posiadającą osobowości prawnej. Celem statutowym ośrodka jest działalność charytatywno-opiekuńcza. W ramach Ośrodka prowadzone są Warsztaty Terapii Zajęciowej. Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z czym nie prowadzi dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji Podatkowej.

Wątpliwości Parafii dotyczą obowiązku składania deklaracji miesięcznych CIT-2 i zeznań podatkowych CIT-8, w związku z prowadzeniem działalności charytatywno- opiekuńczej przez działający przy Parafii Ośrodek Pomocy Osobom Niepełnosprawnym.

Zdaniem Parafii, zgodnie z przepisami ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W związku z tym, że Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, nie ma obowiązku rozliczania się w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. tj. składania deklaracji, zeznań podatkowych i sprawozdań zarówno przez Parafię jak i przez Ośrodek.

Naczelnik Urzędu Skarbowego uwzględniając obowiązujące przepisy prawa podatkowego podziela stanowisko Podatnika w wyżej przedstawionej sprawie.

Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, grupy kapitałowe oraz spółki kapitałowe w organizacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) Parafia jako terytorialna jednostka organizacyjna Kościoła posiada osobowość prawną, w związku z czym jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega przepisom ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zwolnieniu podmiotowemu zgodnie z art. 6 ww. ustawy podlegają osoby prawne wymienione enumeratywnie i na warunkach określonych ustawą. Są to jednostki, które wykonują zadania publiczne i których źródłem finansowania są przede wszystkim dochody publiczne.

Zwolnienia o charakterze przedmiotowym zostały wymienione w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a tej ustawy wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:
a) z niegospodarczej działalności statutowej ; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
b) z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno -opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie; budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno - opiekuńcze.

Przedmiotowe zwolnienia z podatków dochodów kościołów, przeznaczone na cele związane z ich podstawową działalnością wynikają z przepisów regulujących status poszczególnych kościołów i innych związków wyznaniowych oraz z ustawy z dnia 15 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (t.j. z 2000 r. Nr 26, poz. 319). Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej ustawy majątek i przychody takich podmiotów podlegają ogólnie obowiązującym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w odrębnych ustawach. Stosownie do art. 13 ust. 2 tej ustawy osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione z opodatkowania z tytułu przychodów ze swej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy podatkowe. Przepis ust. 5 tego artykułu gwarantuje też, że dochody z działalności gospodarczej osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub innym roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno - opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwacje zabytków oraz inwestycje sakralne i inwestycje kościelne, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Ponadto z przepisów art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno- opiekuńczej. W art. 39 tej ustawy zostały określone formy działalności charytatywno - opiekuńczej.

W art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostało uregulowane zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z niego, że cel na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane takie środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia.

Przywileje podatkowe wynikające z tego przepisu będą więc dotyczyły tylko dochodów kościelnej osoby prawnej z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego kościoła, czy związku wyznaniowego.

Pojęcie niegospodarczej działalności oraz niegospodarczej działalności statutowej nie zostało zdefiniowane w wyżej powołanych ustawach tj.: ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W celu dokonania oceny charakteru danej działalności należy ustalić zakres oraz cel wykonywanej działalności.

Za działalność statutową zgodnie z unormowaniem § 1 ust. 3 pkt 3 lit 3) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 137, poz. 1539 z późn. zm.) uznaje się działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określoną przepisami prawa i jej statutem.

Zgodnie z art. 3 ust. 9 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa za działalność gospodarczą , rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej , w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inna działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.) stwierdza, że działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie i wydobywanie ze złoża także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W związku z powyższym , działalność charytatywno -opiekuńcza nie mająca charakteru zarobkowego, nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. przepisów, chyba, że statut jednostki organizacyjnej określa jej zarobkowy charakter.

Ze statutu jednostki organizacyjnej Parafii o nazwie Ośrodek Pomocy Osobom Niepełnosprawnym wynika, że celem działania Ośrodka jest: organizowanie i niesienie pomocy osobom niepełnosprawnym, chorym i potrzebującym, prowadzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej,kształtowanie chrześcijańskiej wrażliwości wobec problemów człowieka i społeczności ludzkiej zgodnie z nauką Kościoła Katolickiego,prowadzenie i wspieranie działalności charytatywno -opiekuńczej, oświatowo-wychowawczej, naukowej, kulturalnej i kultu religijnego,propagowanie idei miłosierdzia chrześcijańskiego.

Powyższe cele Parafia realizuje między innymi przez:organizowanie warsztatów i spotkań z kadrą profesjonalnie przygotowaną do pomocy psychologicznej, medycznej i zajęciowej, niesienie pomocy materialnej i duchowej, organizowanie wspólnych wigilii, spotkań choinkowych i noworocznych.

Z powyższego wynika, że działalność powadzona przez Parafię stanowi działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu przepisów wyżej powołanej ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego oraz niegospodarczą działalność statutową.

Uwzględniając powyższe, dochody Parafii z tytułu prowadzonej działalności podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 25 ust. 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do podatników wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit a) nie ma zastosowania art. 25 ust. 1 określający obowiązek składania deklaracji miesięcznych o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponadto z przepisów art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit a) nie mają obowiązku składania zeznań o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym.

Uwzględniając powyższe, organ podatkowy stwierdza, że Parafia jak i Ośrodek Pomocy Osobom Niepełnosprawnym nie mają obowiązku składania:
- deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych CIT-2,
- zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego CIT-8,
- sprawozdań finansowych oraz
- prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

W przypadku otrzymywania przez Parafię darowizn, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Parafia ma obowiązek w terminie, o którym mowa w art. 27 ust. 1:
1) przekazać urzędowi skarbowemu informacje o kwocie ogółem otrzymanych darowizn ze wskazaniem celu jej przeznaczenia zgodnie ze sferą działalności pożytku publicznego, o której mowa w art. 4 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1, a także celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, wraz z wyszczególnieniem darowizn pochodzących od osób prawnych z podaniem nazwy i adresu darczyńcy, jeżeli jednorazowa kwota darowizny przekracza 15.000 zł lub jeżeli suma wszystkich darowizn otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy przekracza 35.000 zł,
2) udostępnić do publicznej wiadomości poprzez publikacje w Internecie, środkach masowego przekazu lub wyłożenie dla zainteresowanych w pomieszczeniach ogólnie dostępnych, informacje, o których mowa w pkt 1, i w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Z obowiązku tego zwolnione są podmioty, których dochód za dany rok podatkowy nie przekracza kwoty 20 000 zł.

Uwzględniając powyższe postanowiono jak na wstępie.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Jednostkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14 b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w trybie określonym w art. 14 b § 5 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.