POSTANOWIENIE - Interpretacja - BP/423-0030/05/OK

Shutterstock
Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 13.12.2005, sygn. BP/423-0030/05/OK, Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian. ) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o z dnia 20 września 2005 r. (data wpływu wniosku do tut. Urzędu Skarbowego 22 września 2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w sprawie kwalifikacji wydatków związanych z organizacją programu lojalnościowego

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 20 września 2005 r. Spółka z o.o. wystąpiła do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację sprzedaży premiowej, nabycie lub wytworzenie nagród wydawanych w tym programie, wytworzenie spersonizowanej karty, na której są zapisywane punkty uzyskiwane po każdym zakupie oraz zaliczenie do kosztów podatku VAT należnego wykazywanego w momencie przekazania nagród.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu programami komputerowymi oraz ich wdrażania. Przeważający rodzaj prowadzonej działalności został sklasyfikowany pod numerem PKD 5248G. Klientami Spółki są przede wszystkim przedsiębiorcy, ale także odbiorcy indywidualni.

W ramach działań marketingowych i w celu zwiększenia sprzedaży Spółka zorganizowała dla swoich klientów program lojalnościowy polegający na tym, że za dokonane zakupy każdy klient zdobywa określoną ilość punktów, które są zapisywane na jego karcie. Zdobycie wymaganej w programie ilości punktów, pozwala je zamienić na określone towary - nagrody. Nagrody są wydawane nieodpłatnie, na podstawie zamówienia złożonego przez klienta. Program skierowany jest do każdego klienta, który dokona zakupów w Spółce zaś jedynym warunkiem otrzymania nagrody jest osiągnięcie określonej ilości punktów uzależnionej od wartości zakupów. Asortyment nagród stanowią zarówno towary handlowe Spółki jak i towary spoza jej oferty, inne niż sprzedano nabywcy. Zasady oraz regulamin programu - sprzedaży premiowej zostały ogłoszone i umieszczone na stronie internetowej Spółki i są ogólnie dostępne dla wszystkich.

Podatnik stoi na stanowisku, że nakłady poniesione na organizację sprzedaży premiowej mają na celu zwiększenie obrotów spółki i stanowią w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów. Ponadto nie są to koszty reklamy i reprezentacji podlegające limitowaniu ponieważ cała akcja prowadzona jest w sposób publiczny i każdy może brać udział w programie. Natomiast podatek VAT należny od przekazywanych nagród zgodnie ze stanowiskiem Spółki również stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż wydawanie nagród posiada cechy charakterystyczne dla pojęcia reklamy.

Mając na uwadze stan faktyczny zaprezentowany we wniosku Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Oceny wydatku pod kątem możliwości zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu należy dokonywać w oparciu o regulację zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którą: "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1". Z przepisu powyższego wynika, że wydatek by mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi spełnić dwa warunki: mieć związek z osiąganym przychodem oraz nie może być przez Ustawodawcę wymieniony w katalogu wyłączeń art. 16 ust. 1.

Klasyfikacja wydatków na organizację sprzedaży premiowej pod kątem spełnienia warunków określonych przez Ustawodawcę w cytowanym artykule winna zostać poprzedzona wyjaśnieniem pojęć "program lojalnościowy" i "sprzedaż premiowa". I tak programy lojalnościowe są narzędziem służącym do nawiązywania i utrzymania pozytywnych relacji z wybranymi, często najbardziej wartościowymi klientami zarówno już obsługiwanymi jak i potencjalnymi. Natomiast konstrukcja sprzedaży premiowej opiera się na założeniu, że klient kupując określony towar lub korzystając z pewnej usługi uzyskuje "dodatkową" nagrodę. Nagrodą w sprzedaży premiowej może być prawie każde dobro wybrane przez sprzedawcę jako dostatecznie atrakcyjne, by mogło stanowić zachętę dla klienta. Można mówić o dwóch zastrzeżeniach a mianowicie by nagrodami nie były: pieniądze i wartości pieniężne (wówczas mamy do czynienia z upustem w kwocie równej wydanym pieniądzom) oraz towary lub usługi zwykle świadczone w ramach prowadzonej działalności (wówczas jest to rabat towarowy bądź naturalny). Zatem, co do swojej istoty sprzedaż premiowa jako jedna z form uatrakcyjnienia zakupu jest najbardziej zbliżona do rabatu, z tym jednak wyjątkiem, że określona w regulaminie nagroda zostaje przekazana klientom, którzy już dokonali zakupów.

Mając powyższe na uwadze wydatki na organizację sprzedaży premiowej, w tym plastikowe karty służące do gromadzenia punków oraz nagrody przekazywane w ramach programu spełniają pozytywną przesłankę celu zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem tut. Organu podatkowego wydatki te nie mieszczą się również w zakresie regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 tejże ustawy, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba, że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zgodnie bowiem z wykładnią językową reklama to: "rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji" (Słownik Języka Polskiego PWN - Wydawnictwo Naukowe PWN S.A. Warszawa 2003) natomiast rozszerzanie tego pojęcia na wszelkie działania podatnika zmierzające do zwiększenia przychodów poprzez uatrakcyjnienie sprzedawanych towarów w świetle przedstawionej wykładni językowej nie znajduje uzasadnienia. Za reklamę nie mogą być uznane takie działania, które co prawda zachęcają do zakupu określonego towaru, ale nie polegają na rozpowszechnianiu informacji o tym towarze. Przykładem takich działań może być realizowana przez spółkę sprzedaż premiowa. Promocja tylko wtedy może być uznana za reklamę, gdy ma cechy charakterystyczne dla reklamy, tzn. przede wszystkim obejmuje informację o promowanych towarach. Ponadto można zauważyć, że koszty reklamy dotyczą przychodów potencjalnych, które mogą zostać osiągnięte w przyszłości w wyniku podejmowanych działań reklamowych w przeciwieństwie do wydatków ponoszonych w ramach sprzedaży premiowej, które dotyczą przychodów już osiągniętych.

W związku z tym, że działania w ramach sprzedaży premiowej wykorzystujące motywacyjną funkcję nagrody nie są tożsame z działaniami reklamowymi, których celem jest informowanie o cechach, funkcjach i zaletach sprzedawanych towarów i wyrobów zatem nie znajduje tu zastosowania regulacja wynikająca z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zgodnie z którą podatek VAT należny może dla podatnika stanowić koszt uzyskania przychodu w przypadku: "(...) przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami".

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku nie potwierdza stanowiska Spółki, że wydatki na organizację sprzedaży premiowej tj. zakup przekazywanych klientom nagród oraz wytworzenie kart na których klienci zbierają punkty stanowią koszty reklamy publicznej. Zdaniem tut. Organu wydatki te jako pozostające w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży stanowią w całości koszt uzyskania przychodu. Jednakże należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 15 ust. 4, który mówi, że: "koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą (...)", koszt uzyskania przychodów stanowić będzie tylko wartość tych nagród, które w trakcie sprzedaży premiowej wydano klientom spełniającym warunki określone w regulaminie konkursowym i których fakt wydania został udokumentowany zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik tut. Urzędu nie potwierdza również stanowiska Spółki w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT należnego od przekazywanych nagród.

Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku