Temat interpretacji

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zmienia, na podstawie art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, pisemną informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, udzieloną przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 30.04.2004r. Nr US 72/ROP1/423/404/04/AW, stwierdzając, iż jest ona nieprawidłowa.

Z treści pisma z dnia 30.03.2004r. wynika, że Spółka z o.o. AAA YYY jest Spółką zależną od Spółki AAA ZZZ A/S z siedzibą w Danii. Spółka polska ponosi na rzecz AAA ZZZ A/S tzw. składką administracyjną dot. sprzedaży i składkę koncernową. Pierwsza obejmuje prace koordynacyjne i asystenckie świadczone przez Spółkę duńską. W skład tych prac wchodzi doradztwo w zakresie kierowania sprzedażą, a także usługi w zakresie zadań marketingowych.

Składka koncernowa obejmuje udziałowe koszty administracyjne na rzecz europejskich centrali koncernu. Składka ta zwiera również prace związane ze sprzedażą oraz koszty w zakresie prac informatycznych (opłata z tytułu udostępniania, wdrażania i działania jednolitego w ramach całego koncernu systemu komputerowego).

Spółka postawiła pytanie, czy od poniesionych wydatków na rzecz spółki duńskiej należy pobrać tzw. podatek u źródła i w jakiej wysokości.

Zdaniem Spółki poniesione opłaty są jej kosztem uzyskania przychodu.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody podatników o których mowa w art. 3 ust. 2, osiągnięte z tytułów wymienionych w tym przepisie w punktach 1),2) i 2a) są opodatkowane podatkiem dochodowym według stawki zryczałtowanej w wysokości 20% od uzyskanych przychodów. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Umowa zawarta w dniu 6 grudnia 2001r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku (Dz.U. Nr 43, poz.368 z 2003r.) w art. 12 ust. 2 stanowi, że należności licencyjne mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorcą jest właściciel należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Artykuł 12 ust. 3 tej umowy definiuje pojęcie należności licencyjnych. Są to wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W opinii Dyrektora Izby Skarbowej prace wymienione we wniosku za które Spółka płaci składkę administracyjną nie są opłatami licencyjnymi.

Świadczenia z tytułu usług doradczych i marketingowych (badanie rynku) wymienione zostały w punkcie 2a ustępu 1 art. 21 ustawy. Do zysków z usług doradczych wykonywanych przez firmę duńską na terenie Polski należy zastosować przepis art. 7 "zyski przedsiębiorstw" umowy z dnia 06.12.2001r.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Z przedstawionego przepisu umowy wynika zatem, że przychody z umów o świadczenie usług doradczych przez firmę duńską nie będą podlegać w Polsce zryczałtowanemu opodatkowaniu.

Za opłatę licencyjna nie można również - w oparciu o informacje przedstawione w piśmie - uznać składki koncernowej. Podatnik w piśmie podaje jednak zbyt mało danych, aby można było stwierdzić, czy są to również usługi doradcze. Wydaje się również, że nie jest to też opłata za przekazywane Spółce informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how).

Autorzy komentarza 2003 Podatek dochodowy od osób prawnych (Oficyna Wydawnicza Unimex Wrocław 2003) wyjaśniają pojęcie know - how (str.751) jako: "zbiór informacji technicznych, które są poufne, istotne i zidentyfikowane w odpowiedni sposób.

Termin "poufne" oznacza, że informacje nie są generalnie znane lub łatwo dostępne, a ich wartość wyraża się zwłaszcza w przewadze czasu, który uzyskuje korzystający w skutek dysponowania know - how, nie ma przy tym znaczenia, że poszczególne jego składniki są już znane i dostępne.

Informacja jest "istotna", gdy zawiera dane ważne dla całości bądź istotnej części technologii, produktu, bądź usługi albo dane istotne dla ich rozwoju. Zaznaczono przy tym, żę know - how musi być użyteczne, to znaczy w dacie zawarcia umowy powinno polepszać pozycję konkurencyjną korzystającego.

Cecha "identyfikowalności" know - how polega na tym, że można je tak ustalić, że będzie możliwa obiektywna weryfikacja spełnienia kryteriów poufności i istotności. Powołuj ąc się na Komentarz do art. 12 Konwencji Modelowej autorzy w/w opracowania zaznaczają (str. 756), iż "w umowie o zakup know - how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie, w celu ich wykorzystania na własny rachunek. Uważa się przy tym, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania tej wiedzy i doświadczeń, ani nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania tej wiedzy i doświadczeń, ani nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników ich stosowania. Stanowi to czynnik odróżniający tego typu umowę od umów o świadczenie usług, w których jedna ze stron zobowiązuje się stosować własne umiejętności i doświadczenie w pracy dla drugiej strony.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej jest zdania, że opłata z tytułu udostępnienia, wdrożenia i działania jednolitego w ramach całego koncernu systemu komputerowego, płacona w ramach składki koncernowej nie jest ponoszona na zakup know - how.

Co do zasadności zaliczania przez Spółkę w/w opłat za koszt uzyskania przychodu, należy zauważyć, iż tę kwestię reguluje art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dlań koszt uzyskania przychodów muszą być zatem spełnione następujące warunki:

1. Wydatek został poniesiony przez podatnika

2. Wydatek poniesiony przez podatnika jest definitywny (rzeczywisty)

3. Poniesiony wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą

4. Wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Warunkiem formalnoprawnym uznania wydatku za koszt podatkowy jest jego właściwe udokumentowanie.