Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 27.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w ramach działalności gospodarczej prowadzi działania mające na celu promowanie swoich produktów i zachęcanie dotychczasowych i potencjalnych klientów do ich kupna. Jedną z metod działań mających na celu powyższe, jest przekazywanie dotychczasowym lub potencjalnym kontrahentom pojedynczych egzemplarzy (próbek) danego rodzaju produktów Spółki. Ma to na celu zapoznanie klientów z właściwościami produktów Spółki przed zakupem większej ich ilości. Ponadto klienci Spółki są dystrybutorami (np. hurtownie) lub inwestorami generalnymi, wobec czego przekazywany produkt służy jako egzemplarz prezentacyjny, który nie jest przeznaczony do dalszej sprzedaży, lecz do prezentacji właściwości potencjalnym nabywcom. Spółka zaznacza, iż proces sprzedaży jej produktów oparty jest na bezpośrednim kontakcie z klientami, za który odpowiadają przedstawiciele handlowi Spółki. To oni pobierają z magazynu Spółki produkty, które przeznaczane są na działania promocyjne i są przekazywane klientom. Każdy z przedstawicieli ma swoją bazę klientów. Przedstawiciele nie prowadzą szczegółowych zestawień (czy to w formie elektronicznej, czy papierowej) pokazujących, który klient i kiedy otrzymał przekazywany produkt. Ze względów biznesowych Spółka nie posiada jednak oświadczeń klientów (np. w formie ich podpisów), iż otrzymali przekazywane produkty. Spółka nie zdecydowała się na taką procedurę ze względu na dbałość o kontakty z klientami, z których część mogłaby nieprzychylnie patrzeć na podpisywanie potwierdzeń odbioru produktów. Taka procedura mogłaby być źle odebrana i mogłaby negatywnie wpływać na biznesowe cele Spółki. Wnioskodawcy zależy na zaprezentowaniu swoich produktów (w tym przypadku w formie nieodpłatnie przekazywanych próbek) i docelowo sprzedaży większej ilości produktów danemu klientowi (który po zapoznaniu się z właściwościami zdecyduje się na zakup).

Zainteresowany podkreśla, iż powyższe wynika z polityki sprzedaży, którą uzależnia branża, a w której działa Spółka. Wnioskodawca zaznacza, iż pomimo braku potwierdzenia otrzymania próbek (przekazywanych towarów) przez klientów, ilość klientów przynależnych do danego przedstawiciela i ilość przekazywanych produktów wyklucza jakiekolwiek inne działania jak powyżej opisane, np. przekazywanie nieodpłatnie większej ilości produktów jednej osobie (np. w formie darowizny). W przeciwnym razie nie byłyby realizowane cele biznesowe Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie towarów przekazywanych przez Spółkę jako próbki, do kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy w przypadku, gdyby Spółka była zobowiązana do naliczania VAT należnego (lub też Spółka nie odliczałaby naliczonego VAT i nie naliczałaby należnego VAT), odpowiednio należny VAT lub naliczony VAT stanowiłby koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z nabyciem produktów przekazywanych jako próbki, stanowią w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszt uzyskania przychodów. Bezsporny jest związek tych wydatków z przychodami Spółki, bowiem jak wskazano powyżej towary takie służą intensyfikacji sprzedaży produktów Spółki.

Niezależnie od powyższego Spółka wskazuje również, iż w sytuacji, gdyby koniecznym było jednak naliczenie należnego VAT (lub też Spółka nie odliczałaby naliczonego VAT i nie naliczałaby należnego VAT), odpowiednio należny VAT lub naliczony VAT stanowiłby koszt uzyskania przychodów. Powyższe wynika bowiem wprost z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odpowiedź w zakresie pytania 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589), która weszła w życie od 01 stycznia 2007 r., zmianie uległ zapis art. 16 ust.1 pkt 28 tej ustawy. Konsekwencją tej zmiany jest uznanie wszystkich wydatków na reklamę za koszt podatkowy i wyłączenie z kosztów wszystkich wydatków na reprezentację.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reklamy, wobec czego uzasadnionym jest odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia.

Przez reklamę rozumie się rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu Mały Słownik języka polskiego pod red. Elżbiety Sobol (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999). Przenosząc tę definicję na grunt działalności gospodarczej, należy uznać, że reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu.

Wobec powyższego, wydatki związane z nabyciem towarów przekazywanych przez Spółkę jako próbki, mogą zostać uznane, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt uzyskania przychodów. Wydatki te bowiem mają na celu zwiększenie sprzedaży produktów Spółki, poprzez zachęcanie dotychczasowych i potencjalnych klientów do ich kupna.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Odpowiedź w zakresie pytania 2.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nie uznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę niepotrąconego podatku naliczonego od towarów i usług związanego z przedmiotowymi wydatkami poniesionymi przez Spółkę.

Ponadto przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek należy zawarty w fakturach stwierdzających sprzedaż lub wykonanie usługi w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, a podatek obliczony jest zgodnie z odrębnymi przepisami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja z dnia 27 marca 2008 r. nr ILPP1/443-32/08-2/TK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.