Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2008 r. (data wpływu 25 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z degustacją w placówkach handlowych produktów Spółdzielni jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z degustacją w placówkach handlowych produktów Spółdzielni.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółdzielni jest handel detaliczny w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności oraz produkcja pieczywa i wyrobów ciastkarskich.

W miesiącu styczniu br. Wnioskodawca przekazał różnym zewnętrznym placówkom handlowym wyroby piekarni, w celu poczęstunku klientów tych sklepów, co miało zachęcić klientów do ich kupna. Przekazane ciasta, po pokrojeniu na małe porcje, umieszczono na tacy przy ladzie sklepowej. Każdy zainteresowany klient miał możliwość swobodnego poczęstunku wystawionymi produktami. Taka sama sytuacja miała miejsce w miesiącu lutym i marcu br.

Na koniec miesiąca Spółdzielnia wystawiła fakturę wewnętrzną za wydane produkty własnej produkcji, z adnotacją, iż dotyczy ona degustacji wyrobów Wnioskodawcy.

Koszty związane z degustacją wyrobów wykazano po cenie detalicznej.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy wydatki związane z degustacją produkowanych przez własną piekarnię ciast, pieczywa i innych produktów w placówkach handlowych obcych, w celu poczęstunku klientów, stanowią w całości wydatki związane z reklamą, czy też są to koszty reprezentacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawa towarów handlowych jest ściśle związana z rozpowszechnianiem informacji o wyrobach produkowanych przez własna piekarnię, a celem wystawy było prezentowanie tych wyrobów oraz zachwalanie i zachęcanie do zakupu. Wyroby te w obcych placówkach handlowych są porcjowane na małe części, którymi częstują się różne osoby. Organizacja tego rodzaju poczęstunku zawiera w sobie rozpowszechnianie wiadomości mających na celu informowanie opinii publicznej o istnieniu towaru. Ma ona na celu podniesienie poziomu sprzedaży produktów piekarni i cechę charakterystyczną dla usług reklamy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) dalej: ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reprezentacji, tak więc należy się posiłkować definicjami zawartymi w Słowniku Języka Polskiego. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznajemy występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

Reklama natomiast to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można rozróżniać reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku.

Tym samym, wydatkami na reklamę będą wydatki związane z przeprowadzeniem degustacji potraw, napojów i innych produktów spożywczych w miejscu prowadzenia działalności, jak również w ramach promocji w sieciach sklepowych, takie jak:

• koszty produktów spożytych podczas degustacji, (u producentów napojów alkoholowych mogą to być niewielkie ilości produkowanych wyrobów),

• wynagrodzenie dla hostess prowadzących degustacje,

• bannery i foldery, wyposażenie stoiska (zakup stolików, obrusów, serwetek, kubeczków jednorazowych, itp.).

Jeżeli jednakże na reklamę przeznacza się wyroby własnej produkcji, to ujęcie ich w rachunku podatkowym winno się odbyć po koszcie wytworzenia, a nie jak twierdzi Wnioskodawca w cenie detalicznej. Nie dochodzi bowiem do sprzedaży wyprodukowanych produktów, lecz do zmiany kwalifikacji tychże produktów na produkty promocyjne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.