Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2007 r. (data wpływu 6 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego od dochodu z tytułu zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz uzupełnione w dniu 14 września 2007 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego od dochodu z tytułu zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu. W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego wnioskodawca uzupełnił wniosek w dniu 14 września 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia powstała w 1992 r. po wydzieleniu się z dużej spółdzielni mieszkaniowej. Spółdzielnia posiada 36 segmentów jednorodzinnych, nie prowadzi inwestycji, a jedynie zajmuje się eksploatacją istniejących zasobów.

Mimo, iż członkowie użytkują teren, na którym pobudowano osiedle od ponad 20 lat wnosząc opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów, to formalnie gmina przekazała go spółdzielni aktem notarialnym dopiero we wrześniu 2006 r. zwalniając Spółdzielnię z pierwszej wpłaty w wysokości 25 % jako następcę prawnego spółdzielni, z której został wydzielona.

Na przydzielonych Spółdzielni w wieczyste użytkowanie terenach, oprócz 36 segmentów i tylu działek przydomowych, była działka budowlana pod budownictwo mieszkaniowe o pow. 730 m². Spółdzielnia nie zdecydowała się na inwestycje na tym gruncie we własnym zakresie i podjęła decyzję o odsprzedaży prawa wieczystego użytkowania osobie trzeciej.

W dniu 30.05.2007 r. Spółdzielnia sprzedała prawo wieczystego użytkowania gruntu osobie fizycznej pod budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego, do wysokości 4 kondygnacji nadziemnych. Od dokonanej sprzedaży notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Według stanowiska Spółdzielni nie powinna płacić podatku dochodowego.

Wnioskodawca podkreśla, że 25 % uzyskanej kwoty musi przekazać do Urzędu Gminy jako pierwszą wpłatę, z której był zwolniony w 2000 r., pod warunkiem, że ewentualna sprzedaż nie nastąpi przed upływem 10 lat sprzedaży dokonano w siódmy roku do sprzedaży. Znaczną kwotę Spółdzielnia musi przeznaczyć na dokonanie inwestycji drogowych, których miasto od ponad 20 lat nie wykonało w wyniku zmiany planów zagospodarowania tego terenu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Z powyższego wynika, iż dochody spółdzielni mieszkaniowych są zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych, o ile zostały osiągnięte w ramach prowadzonej przez nie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a ponadto zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów mieszkaniowych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będą natomiast dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, a także dochody uzyskane z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Cele i przedmiot działalności spółdzielni mieszkaniowych zostały określone w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116, ze zm.). Stosownie do treści art. 1 tej ustawy celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Przez zasoby mieszkaniowe o których mowa w wyżej wymienionym przepisie art. 17 ust.1 pkt 44 ustawy należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj. budynki (pomieszczenia) administracji, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki jak: zbiorniki-doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych mieszkańców oraz mają istotne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowej. Zatem związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Natomiast sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych. W myśl tego przepisu przychodem, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Biorąc pod uwagę fakt, że grunty nie wchodzą w zakres pojęcia zasobów mieszkaniowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 omawianej ustawy, a działanie polegające na sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów wykracza poza podstawowe, nałożone ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, cele i przedmiot działalności spółdzielni mieszkaniowych, przychód ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu nie może być uznany za przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Brak jest zatem podstaw do uznania, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego stanowi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi.

W konsekwencji dochody z tego tytułu nie spełniają warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 44, podlegają więc w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W kwestii wysokości podatku, jaki powinna zapłacić Spółdzielnia , należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, wynosi 19 % podstawy opodatkowania. Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku. Podatnicy są również obowiązani, stosownie do art. 25 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Obliczanie wysokości należnego podatku dochodowego od osób prawnych leży zatem w gestii podatnika, organy podatkowe mogą jedynie na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) określić prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego w przypadku stwierdzenia, że wysokość ta jest inna niż wykazana przez podatnika w deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go maja 10, 09-402 Płock.