Temat interpretacji

W dniu 22.02.2007r. Firma złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w sprawie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu udzielonej pomocy finansowej przedsiębiorcy, z którym Spółka zawarła umowę współpracy oraz ich udokumentowania.

Według stanu faktycznego Podatnik prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa finansowego, w tym w szczególności działalność polegającą na pośrednictwie w zakresie inwestycji kapitałowych, umów ubezpieczeniowych, kredytów i pozostałego pośrednictwa finansowego.

Usługi pośrednictwa są świadczone przy pomocy zorganizowanej przez Podatnika struktury współpracowników.

Ze współpracownikami Spółka zawiera umowy zlecenia, na podstawie których współpracownicy są zobowiązani przede wszystkim do pozyskiwania klientów zainteresowanych nabyciem usług świadczonych przez Podatnika.

W ramach prowadzonej działalności Podatnik zawiera również Umowy Współpracy" z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą (Przedsiębiorcami), na podstawie których Przedsiębiorcy zobowiązują się do zorganizowania i otwarcia Biura oraz kształtowania, rozwijania i doskonalenia w ramach Biura struktury zespołu współpracowników.

Do obowiązków Przedsiębiorcy realizowanych na postawie Umowy Współpracy należy m.in. zawieranie w imieniu Podatnika umów zlecenia z współpracownikami oraz rozwijanie zespołu współpracowników Podatnika w taki sposób, aby zwiększać efektywność podejmowanych przez nich działań zmierzających do pozyskiwania klientów dla Podatnika. Przedsiębiorca jest wynagradzany za świadczone usługi w formie prowizji, której wysokość jest uzależniona od rodzaju i ilości umów pośrednictwa finansowego zawartych przez Podatnika z klientami pozyskanymi w ramach Biura.

Zgodnie z Umową Współpracy Podatnik przekazuje przedsiębiorcy bezzwrotną pomoc finansową na rozwój Biura.

Przekazywana pomoc ma charakter celowy i może być wykorzystana przez Przedsiębiorcę wyłącznie na cele związane z uruchomieniem, zapewnieniem utrzymania i rozwoju Biura np. na opłacenie czynszu, zakup artykułów biurowych czy elementów wyposażenia wnętrza Biura. Przedsiębiorca jest zobowiązany do okresowego udokumentowania zgodnego z umową wykorzystania otrzymanej od Podatnika pomocy finansowej.Z tytułu przekazywanej przedsiębiorcy pomocy finansowej Spółka wystawia uznaniową notę księgową, w treści której zawarty jest opis operacji z odwołaniem się do odpowiednich postanowień Umowy Współpracy.

W ocenie Podatnika, Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z udzieleniem pomocy finansowej Przedsiębiorcy na rozwój Biura, gdyż istnieje związek między przedmiotowymi wydatkami a możliwością osiągnięcia dzięki nim przychodów przez Spółkę.

Zdaniem Podatnika z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że rozwijanie przez Przedsiębiorcę Biura, a w jego ramach zespołu współpracowników ma prowadzić do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy poprzez zwiększenie efektywności współpracowników w pozyskiwaniu klientów zainteresowanych nabyciem usług Spółki.

Wydatki poniesione przez Podatnika z tytułu pomocy finansowej udzielonej na organizację i rozwój Biura pozostają w związku z prowadzoną działalnością Podatnika, a także są wydatkami celowymi tzn. mają lub mogą mieć wpływ na wielkość przychodów uzyskiwanych z tej działalności przez Podatnika. W opinii Spółki niżej wymienione dokumenty księgowe tj.:

- Umowa Współpracy zawarta przez Podatnika z Przedsiębiorcą przewidująca udzielenie Przedsiębiorcy pomocy finansowej wyłącznie na cele związane z rozwojem Biura,

- nota księgowa (uznaniowa) wystawiona przez Podatnika, spełniająca warunki określone w art. 21 ustawy o rachunkowości,

- potwierdzenie przelewu pomocy finansowej na rachunek bankowy Przedsiębiorcy,

- kserokopie rachunków potwierdzających zakup przez Przedsiębiorcę określonych towarów lub usług na potrzeby Biura,

stanowią wystarczającą podstawę do zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu udzielenia Przedsiębiorcy pomocy finansowej.

Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Ustawowa definicja kosztów zawarta w art. 15 ust. 1 ww. ustawy (według której dokonuje się kwalifikacji wydatków ponoszonych przez podatnika jako kosztów związanych z uzyskaniem przychodu) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie ww. art. 15 ust. 1 podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wydatków pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz udowodni, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem koniecznym jest również to, aby dany wydatek, nawet ten pozostający w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów obciąża Podatnika.

Jak wynika z wniosku Spółka udziela Przedsiębiorcy bezzwrotnej pomocy finansowej na mocy zawartej z Przedsiębiorcą Umowy Współpracy. Postanowienia zawarte w ww. umowie zobowiązują Przedsiębiorcę do zorganizowania i otwarcia Biura oraz kształtowania, rozwijania i doskonalenia w ramach Biura struktury zespołu współpracowników.Do obowiązków przedsiębiorcy należy zawieranie w imieniu Spółki umów zlecenia ze współpracownikami, zwiększania efektywności podejmowanych działań zmierzających do pozyskiwania przez współpracowników coraz większej liczby klientów dla Spółki. Przedsiębiorca jest wynagradzany za świadczone usługi w formie prowizji, której wysokość jest uzależniona od rodzaju i ilości umów pośrednictwa finansowego zawartych przez Podatnika z klientami pozyskanymi w ramach Biura.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że występuje związek przyczynowo skutkowy z przychodem. Wobec tego, że wydatki tego rodzaju nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym os osób prawnych, stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Tutejszy organ podatkowy informuje, że w odniesieniu do kwestii postanowień zawartych w ww. Umowie Współpracy, zastosowanie znajduje zasada swobody zawierania umów obowiązująca w działalności gospodarczej na podstawie 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się jego właściwości (naturze), ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem podmioty gospodarcze mają możliwość dowolnego kształtowania powiązań gospodarczych między sobą w granicach obowiązującego prawa.

Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest również właściwe udokumentowanie wydatków w sposób umożliwiający wykazanie jego związku z przychodem Spółki. Wymóg taki wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Wymieniona ustawa w art. 20 ust. 1 i 2 stwierdza, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym, a podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.