Temat interpretacji

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późniejszymi zmianami) oraz art. 9b ust. 1, art. 12 ust. 2, art. 15 ust. 1, art. 15a ust. 1, ust. 2 pkt 2 i 3, ust. 3 pkt 2 i 3 i ust. 8, art. 16g ust. 1 pkt 1, art. 16g ust. 3, 4 i 5 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami) - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 16.02.2007 r., (wpływ do tut. Urzędu w dniu 22.02.2007 r.), o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej rozliczania różnic kursowych powstałych w związku z zapłatą z własnego rachunku walutowego wyrażonych w walucie obcej zobowiązań z tytułu zakupionych środków trwałych i części elementów środków trwałych postanawia uznać że, w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe

Pismem z dnia 16.02.2007 r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej informacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, dotyczącej rozliczania różnic kursowych powstałych w związku z zapłatą z własnego rachunku walutowego wyrażonych w walucie obcej zobowiązań z tytułu zakupu środków trwałych wymagających montażu. Przedstawiając stan faktyczny Spółka podaje, że dokonuje zakupów (najczęściej we Francji) środków trwałych i elementów środków trwałych. Należności za faktury (w euro lub w dolarach) wystawione przez kontrahentów zagranicznych regulowane są z własnego rachunku walutowego Spółki. W 2007 r. Spółka zamierza wyceniać rozchód walut z rachunku walutowego (w przypadku zapłaty za zobowiązania) według kursu sprzedaży stosowanego przez bank, z którego usług korzysta Spółka. Spółka ustala dwojakiego rodzaju różnice kursowe związane z operacją zapłaty zobowiązania:

1. różnice kursowe na rozrachunkach z kontrahentem powstałe jako różnica między wartością faktury według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury a wartością faktury w walucie według kursu sprzedaży waluty (z dnia zapłaty) stosowanej przez bank, z którego usług korzysta Spółka,
2. różnice kursowe od własnych środków zgromadzonych na rachunku walutowym (do rozchodu waluty, zgodnie z ustawą o rachunkowości Spółka wybrała metodę rozchodu pierwsze przyszło, pierwsze wyszło czyli tzw. FIFO), wówczas różnice kursowe Spółka ustala przyjmując kurs kupna banku w dniu, w którym środki pieniężne wpłynęły na konto walutowe Spółki i kurs sprzedaży banku w dniu uiszczenia przez Spółkę zobowiązania.

Przedstawiając powyższe Spółka wnosi o wyjaśnienie, czy obydwa rodzaje różnic kursowych wpływają na wartość początkową środka trwałego. Czy też różnice kursowe ustalane na rozrachunkach korygują wartość początkową środka trwałego podlegającego montażowi, zaś różnice kursowe ustalane od własnych środków na rachunku walutowym (pomimo, iż związane z zapłatą za zobowiązanie z tytułu zakupu środka trwałego podlegającego montażowi) powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów lub przychodów podatkowych. Według Spółki, obydwa wymienione wyżej rodzaje różnic kursowych ustalane zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korygują wartość początkową środka trwałego. Zgodnie z art. 16g ust. 1 tej ustawy za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę nabycia środka trwałego. W art. 16g ust. 3 w/w ustawy zawarto definicję ceny nabycia, zgodnie z którą za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. W art. 16g ust. 5 wskazanej powyżej ustawy zaznaczono, że cenę nabycia, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Spółka uważa, że zgodnie z zapisem art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno różnice kursowe ustalane zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i 3 jak i zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 2 i 3 jeżeli związane są z transakcją zapłaty z rachunku walutowego za zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego (lub części do środków trwałych) powinny korygować wartość początkową środków trwałych wymagających montażu.

Odnosząc się do powyższego, tut. organ podatkowy stwierdza, co następuje. Zgodnie z art. 12 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. W myśl art. 15 ust. 1 zdanie drugie w/w ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Na podstawie art. 9b ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a tej ustawy, albo przepisów o rachunkowości.

Stosownie do treści art. 15a ust. 1 różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. W myśl art. 15a ust. 2 pkt 2 i 3 w/w ustawy dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (niemającym znaczenia w niniejszej sprawie).

Natomiast ujemne różnice kursowe stosownie do treści art. 15a ust. 3 pkt 2 i 3 powstają jeżeli wartość:

• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (niemającym znaczenia w niniejszej sprawie).

Z kolei w art. 15a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono, że podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i w ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Definicja wartości początkowej środka trwałego określona została w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 w/w ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Z kolei art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W przywołanym przepisie brak jest wskazań, że dotyczy on jedynie różnic kursowych powstałych na rozrachunkach z kontrahentami, jak również brak jest zastrzeżeń, iż jego postanowienia nie dotyczą różnic kursowych od środków na własnym rachunku walutowym.

Analiza wskazanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, iż cena nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korygowane są o powstałe w związku z zakupem środków trwałych i elementów środków trwałych, różnice kursowe na rozrachunkach z kontrahentami oraz o różnice kursowe od własnych środków w walucie obcej, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. W świetle powyższego uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, stanowisko Spółki, jest prawidłowe.