Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 czerwca 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W październiku 2024 r. zmarła Pana matka, X, obywatelka Włoch. W lutym 2025 r. otrzymał Pan jednorazowy przelew z INPS (Włoski Instytut Ubezpieczeń Społecznych) stanowiący niewypłacone świadczenia emerytalne, które należały się Pana matce do momentu jej śmierci.
Suma ta została Panu przekazana wyłącznie jako prawnemu spadkobiercy, nie jako bezpośredniemu beneficjentowi świadczeń emerytalnych. Ważne jest podkreślenie, że kwota ta stanowi jednorazową wypłatę należnych, ale niewypłaconych świadczeń emerytalnych zmarłej osoby, a nie jest to regularna emerytura wypłacana Panu jako spadkobiercy.
Przed transferem środków do Polski, kwota ta została już opodatkowana we Włoszech zgodnie z włoskim prawem podatkowym. Posiada Pan dokumentację potwierdzającą opodatkowanie tej kwoty we Włoszech.
Po otrzymaniu przelewu, Pana polski bank …. zastosował polski podatek dochodowy od osób fizycznych do tych środków, traktując je jako Pana osobisty dochód emerytalny, mimo że stanowią one jednorazową wypłatę spadkową, a nie regularny dochód emerytalny.
Obecnie jest Pan w sporze z bankiem ….., który potracił podatek od tej kwoty. Uważa Pan, że ta kwota nie powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce, ponieważ:
1)stanowi ona spadek po zmarłej osobie, a nie Pana osobisty dochód emerytalny;
2)kwota ta została już opodatkowana we Włoszech przed transferem do Polski;
3)między Polską a Włochami obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Posiada Pan rezydencję podatkową w Polsce od 2017 r.
Świadczenie zostało wypłacone przez INPS (Istituto Nazionale della Previdenza Sociale) – włoski odpowiednik ZUS.
Świadczenie nie jest emeryturą, ani rentą rodzinną (pensione di reversibilità). Jest to kwota należna po zmarłej matce, która nie została przez nią pobrana z powodu jej śmierci w dniu 26 października 2024 r. Kwota ta została wypłacona spadkobiercom zgodnie z przepisami włoskiego systemu ubezpieczeń społecznych (w szczególności art. 2122 Codice Civile oraz ustawą o zabezpieczeniu społecznym).
Pytanie
Czy jednorazowa wypłata niewypłaconych świadczeń emerytalnych należnych zmarłej matce, otrzymana przez Pana jako spadkobiercę, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce, gdy:
1)świadczenie to zostało już opodatkowane we Włoszech przed transferem do Polski;
2)wypłata nie stanowi powtarzającego się świadczenia emerytalnego, lecz jednorazową wypłatę należności po śmierci uprawnionego;
3)obowiązuje Umowa między Polską a Włochami o unikaniu podwójnego opodatkowania?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, świadczenie w postaci pozostałości emerytury po zmarłej matce, która była obywatelką Włoch i otrzymywała emeryturę z włoskiego systemu ubezpieczeń społecznych, nie powinno podlegać ponownemu opodatkowaniu w Polsce.
Zgodnie z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Włoską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, dochód z tytułu emerytury publicznej (z zabezpieczenia społecznego) podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie źródła, czyli we Włoszech.
W związku z tym, jako spadkobierca, który otrzymał jednorazowe świadczenie po zmarłej matce, uważa Pan, że nie ma podstaw do nałożenia na ten dochód podatku w Polsce.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Art. 4a tejże ustawy stanowi, że:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.
Opis Pana sprawy
Posiada Pan rezydencję podatkową w Polsce od 2017 r. W październiku 2024 r. zmarła Pana matka, obywatelka Włoch. W lutym 2025 r. otrzymał Pan jednorazowy przelew z INPS (Włoski Instytut Ubezpieczeń Społecznych) stanowiący niewypłacone świadczenia emerytalne, które należały się Pana matce do momentu jej śmierci. Suma ta została Panu przekazana wyłącznie jako prawnemu spadkobiercy. Przed transferem środków do Polski, kwota ta została już opodatkowana we Włoszech zgodnie z włoskim prawem podatkowym.
Postanowienia Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w kontekście wypłacanych emerytur
W związku z tym, że otrzymał Pan świadczenie z Włoch, w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania sporządzona w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374 ze zm.).
I tak, w myśl art. 18 ww. Umowy:
Z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma miejsce zamieszkania.
W tekście pierwotnym ww. Umowy art. 18 zawierał następującą treść:
Z zastrzeżeniem artykułu 19 ust. 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
Należy jednakże podkreślić, że ww. Umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Zgodnie z art. 30 ww. Umowy – zdaniem końcowym, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, że renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, że otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej osoby.
Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko-włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W związku z powyższym w Obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 26 marca 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 597) o sprostowaniu błędów obwieszczono, że w art. 18 polskiego tekstu Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r., zamiast wyrazów „z tytułu jej zatrudnienia” powinny być wyrazy „z tytułu zatrudnienia” oraz zamiast wyrazów „stałe miejsce zamieszkania” powinny być wyrazy „miejsce zamieszkania”.
W myśl natomiast art. 19 ust. 2 ww. Umowy:
a)Każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.
b)Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma miejsce zamieszkania w tym Państwie.
W tekście pierwotnym ww. Umowy art. 19 ust. 2 lit. b zawierał następującą treść:
b)Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie.
Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski także przepisu art. 19 ust. 2 lit. b polsko-włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W związku z powyższym w Obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 lipca 2022 r. (Dz. U. z 2022 r., poz. 1572) o sprostowaniu błędów obwieszczono, że w art. 19 ust. 2 lit. b polskiego tekstu Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. poz. 374 oraz z 2019 r. poz. 597), zamiast wyrazów „ma stałe miejsce zamieszkania” powinny być wyrazy „ma miejsce zamieszkania”.
„Emerytury i inne podobne świadczenia” w świetle Modelowej Konwencji OECD
Umowa polsko-włoska nie definiuje co należy rozumieć poprzez sformułowanie „emerytury i inne podobne świadczenia”, o których mowa w art. 18 ww. Umowy, jednakże należy przyjąć, że oznacza świadczenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej.
Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym polsko-włoska Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, rodzaje wypłat objętych art. 18 obejmuje nie tylko emerytury wypłacone bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz także innym beneficjentom, np. żyjącym współmałżonkom lub dzieciom pracowników oraz inne podobne wynagrodzenia. Artykuł ma jednak zastosowanie tylko do wypłat związanych z zatrudnieniem w przeszłości. Tak więc świadczenie dokonane na podstawie systemu emerytalnego, który nie podlega ulgom podatkowym, może stanowić „emeryturę lub inne podobne świadczenie”.
Ocena Pana sytuacji
Biorąc pod uwagę zaprezentowany opis sprawy oraz przepisy prawa, stwierdzam, że niezrealizowane świadczenie emerytalne po śmierci Pana mamy można zakwalifikować jako „inne podobne świadczenie”, o którym mowa w art. 18 Umowy polsko-włoskiej.
Świadczenia, określone w art. 18 Umowy polsko-włoskiej jako „inne podobne świadczenie”, otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.
Zatem, z uwagi na okoliczność, że Pan (tj. odbiorca świadczenia), ma miejsce zamieszkania w Polsce, jednorazowa wypłata niewypłaconych świadczeń emerytalnych należnych zmarłej matce, otrzymana przez Pana jako spadkobiercę, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zastrzec, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem tego pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.