Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 06.02.2007 r. (wpływ do tut. Urzędu 09.02.2007 r.), uzupełniony o dodatkowe wyjaśnienia w dniu 02.03.2007 r. (data wpływu) dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny: Spółka użytkuje na podstawie umowy najmu lokal, w którym mieści się księgarnia Spółki. Zgodnie z umową najmu zawartą w kwietniu 1991 r. wynajmujący za najem wystawia faktury VAT w okresach rozliczeniowych miesięcznych, płatne z góry do 10 dnia każdego następnego miesiąca. Spółka terminowo reguluje należności. W grudniu 2006 r. na pisemny wniosek Spółki uzyskano wypis z Krajowego Rejestru Sądowego dotyczący wynajmującego, z którego wynika, iż z dniem 29.09.2006 r. został on wykreślony z KRS-u.

Wnioskodawca ma wątpliwość, dotyczącą prawa zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup usługi najmu z faktur wystawionych po 29.09.2006 r. Zdaniem Wnioskodawcy takie prawo mu przysługuje.

Odpowiadając na powyższe zapytanie Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż wynajmujący lokal jest jednostką posiadającą status stowarzyszenia. Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. nr 79, poz. 855 ze zm.) stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego. Natomiast wykreślenie stowarzyszenia z rejestru następuje po zakończeniu postępowania likwidacyjnego przeprowadzonego na zasadach określonych w w/w ustawie oraz po zamknięciu ksiąg rachunkowych - co skutkuje ustaniem bytu prawnego tego podmiotu.

W związku z powyższym z dniem 29.09.2006 r. nastąpiła utrata osobowości prawnej stowarzyszenia, które nie może być podmiotem praw i obowiązków prawa podatkowego. Majątek zlikwidowanego stowarzyszenia w myśl art. 38 w/w ustawy przeznacza się na cele określone w statucie lub w uchwale walnego zebrania członków (zebrania delegatów) o likwidacji stowarzyszenia. W razie braku postanowienia statutu lub uchwały w tej sprawie, sąd orzeka o przeznaczeniu majątku na określony cel społeczny.

Zatem uzasadnione jest twierdzenie, że po dniu 29.09.2006 r. stowarzyszenie jako podmiot, nie było już formalnym i faktycznym właścicielem wynajmowanego lokalu. Tym samym podmiot, który zakończył swój byt prawny nie jest podatnikiem w rozumieniu przepisów podatkowych, nie jest także uprawniony do wystawiania faktur VAT.

Przechodząc na grunt ustaw podatkowych należy przytoczyć przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty takie winny być nie tylko rzeczywiście poniesione i pozostawać w związku przyczynowo skutkowym z przychodem, ale również co jest warunkiem niezbędnym, muszą być udokumentowane prawidłowymi i rzetelnymi fakturami. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 w/w ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...). Tymi odrębnymi przepisami są przepisy wynikające z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 ze zm.). W myśl art. 20 ust. 2 tej ustawy podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dowodami źródłowymi. Z kolei w myśl art. 22 ust. 1 dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 oraz wolne od błędów rachunkowych.

A zatem aby fakturę uznać za prawidłowy dokument księgowy na podstawie którego wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów musi być ona wystawiona przez podmiot istniejący, który ma prawo do jej wystawienia oraz podmiot ten musi być w niej wiarygodnie określony, tzn wykazywać prawdziwe dane.

W przedmiotowej sprawie faktury zostały wystawione po dniu 29.09.2006 r. przez podmiot do tego nie uprawniony (stowarzyszenie z tym dniem utraciło osobowość prawną). Dane zawarte w tych fakturach nie są zatem zgodne ze stanem rzeczywistym (stowarzyszenie jako podmiot nie jest już uprawnione do dysponowania przedmiotem umowy najmu i pobierania opłat z tego tytułu). Należy też zwrócić uwagę na fakt, iż z dniem 29.09.2006 r. ważność straciła umowa najmu lokalu z uwagi na to, że wynajmujący stowarzyszenie z tym dniem utraciło byt prawny. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Oznacza to zatem, że wydatki jakie ponosi Wnioskodawca po dniu 29.09.2006 r. nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu w/w ustawy.

Wobec powyższego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.
Równocześnie Naczelnik tut. Urzędu informuje, iż odpowiedź na zapytanie dot. podatku od towarów i usług zostanie udzielona osobnym postanowieniem.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę;
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W dacie złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.