Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 09.02.2006 r. (wpłynęło do tut. urzędu 13.02.2006 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe w sprawie VAT-u naliczonego z faktur, które służą reprezentacji i reklamie niepublicznej, w przypadku przekroczenia limitu 0,25% przychodów.

UZASADNIENIE

Spółka wysyła pracowników w delegacje służbowe na terenie całego kraju i w związku z tym zakupuje dla nich usługi noclegowe potwierdzone fakturą VAT. Podczas delegacji niektórzy pracownicy spotykają się z kontrahentami w restauracjach, a poniesione wydatki są również dokumentowane fakturami VAT. W związku z czym pytanie Spółki brzmi:1.Czy VAT naliczony od nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych należy zaliczyć do kosztów ogólnych, czy do kosztów limitowanej reprezentacji i reklamy (w przypadku, gdy usługi noclegowe i gastronomiczne dotyczą limitowanej reprezentacji i reklamy?2. Czy VAT naliczony z faktur, które służą reprezentacji i reklamie niepublicznej, w przypadku przekroczenia limitu 0,25 % przychodów powinien być zaliczony do kosztów ogólnych czy do kosztów limitowanej reprezentacji i reklamy?

We wniosku Spółka napisała iż zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych. Art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego;

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów chyba, że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zdaniem Spółki koszty reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny należy obciążyć kwotą netto, tzn. bez naliczonego VAT. Przekroczenie limitu wydatków na tzw. reprezentację i reklamę niepubliczną skutkuje brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego. Spółka uważa, że VAT naliczony od tych wydatków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a nie do kosztów limitowanej reprezentacji i reklamy. Jest to zgodne z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ustawy.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się ze stanem faktycznym zauważa co następuje:

Pytania Podatnika w przedmiotowym wniosku nie dotyczą zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż Spółka przedstawiając stan faktyczny twierdzi, że odliczenie VAT-u nie jest możliwe. Zdaniem tutejszego organu w przedstawionej sytuacji odliczanie VAT-u jest możliwe. W treści zacytowanego we wniosku Spółki art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług użyty jest tryb przypuszczający, co oznacza iż przepis nie może mieć zastosowania do sytuacji, w których Podatnik nie zalicza pewnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jedynie z powodu przekroczenia limitu, lecz mógłby to zrobić, gdyby tego limitu nie przekroczył. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT ma zastosowanie w przypadkach, gdy określonego wydatku co do zasady nie można uznać za koszt uzyskania przychodów z danego źródła w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wobec powyższego Spółka ma możliwość odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towaru lub usługi, jeżeli dany wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie z powodu przekroczenia limitu, o którym mowa w treści art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach dotyczących możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Wobec powyższego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania. Albowiem przepis art. 16 ust. 1pkt 46 lit a tiret drugi ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodu jest podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Tak więc skoro podatek naliczony zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podlega odliczeniu od należnego to nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów w świetle powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedź w zakresie pierwszego pytania zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14 b § 1 - 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5 w/w ustawy. Na podstawie art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 PLN (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - Dz. U. z 2004 r. Nr 253 poz. 2532 ze zm.).