Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2005 r., który wpłynął w dniu 26.04.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - w zakresie podatku od należności licencyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 30.06.2005 r. organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 07.07.2005 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie:
a) stan faktyczny Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka była stroną następujących umów:
1.umowy najmu zawartej ze Spółką Y z siedzibą w Austrii, której przedmiotem był najem 50 sztuk wagonów towarowych,
2.umowy najmu zawartej ze Spółką Z z siedzibą na Węgrzech, której przedmiotem był najem 16 sztuk wagonów kolejowych.
Wypłaty należności na rzecz ww. nierezydentów były dokonywane w roku kalendarzowym 2003 i 2004. Do wypłat dokonanych w 2003 r. Spółka zastosowała stawkę podatku w wysokości 20%, ponieważ certyfiakty rezydencji potwierdzające siedzibę ww. podmiotów Wnioskodawca otrzymał już po dokonaniu wypłaty należności czyli po roku 2003 r.
b) pytanie Podatnika
Czy nie posiadanie w momencie wypłaty należności licencyjnych, za prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w 2003 r. certyfikatu rezydencji podatników nie będących rezydentami (firmy z Austrii i Węgier) powinno rodzić skutek podatkowy w postaci pobrania podatku w wysokości 20% wypłaconych przychodów ?
c) stanowisko Podatnika
Spółka uważa, iż nie posiadanie w momencie wypłaty należności licencyjnych, za prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego w 2003 r. certyfikatu rezydencji podatników nie będących rezydentami (firmy z Austrii i Węgier) rodzi obowiązek podatkowy w postaci pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodów uzyskanych przez nierezydentów.
Ocena prawna stanowiska pytającego.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiazującym w 2003 r., osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikajacej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika zaświadczenia o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie wydanego do celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową ( certyfikat rezydencji).
Jak wynika z treści wyżej przytoczonego artykułu zastosowanie preferencyjnej stawki podatkowej jest możliwe dopiero po uzyskaniu przez płatnika aktualnego certyfiaktu rezydencji. Oznacza to, że w chwili pobrania niższego podatku przez polski podmiot obowiązek ten musiał być wykonany. W przeciwnym wypadku zastosowanie miały stawki określone w polskim prawie podatkowym. Istotne jest również to, że polskie osoby dokonujące wypłat na rzecz nierezydentów, ponoszą jako płatnicy, odpowiedzialność za pobranie podatku w prawidłowej wysokości. Data wystawienia certyfikatu musi być zatem wcześniejsza niż data wypłaty. W przypadku dokonywania cyklicznych płatności na rzecz tych samych nierezydentów dopuszczalne jest oparcie się na jednym, aktualnym dokumencie. Obowiązek dochowania należytej staranności spoczywa jednak na płatniku, stąd też powinnien on sprawdzić i przetłumaczyć dostarczony mu certyfikat, szczególnie wówczas, gdy nie pozostaje on w stałych stosunkch gospodarczych z podatnikiem.
W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym zastosowanie mają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawarte przez Polskę odpowiednio z Austrią i z Węgrami. Umowa podpisana w Wiedniu 2 października 1974 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 24 poz. 129) w art. 12 stanowi iż, należności licencyjne pochodzące z jednego Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie.
Zgodnie z brzmieniem art. 12 Konwencji sporządzonej w Budapeszcie 23 września 1992 r. (Dz. U. z 1995r. Nr 125 poz. 602 ze zm.) między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
Z przedstawionych przepisów umów wynika zatem, że w przypadku gdy należności licencyjne wypłacane są do kontrahenta austriackiego nie podlegją opodatkowaniu podatkiem u źródła, natomiast dokonując wypłaty przedmiotowych należności na rzecz kontrahenta węgierskiego podatek u źródła powinien być pobrany w wysokości nie przekraczającej 10% kwoty brutto wypłaconych należności. Skorzystanie z zapisów wymienionych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej kontrahentów.
Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz w świetle przytoczonych powyżej przepisów, stanowisko Spółki, iż nie posiadanie w momencie wypłaty należności licencyjnych w 2003 r., certyfikatu rezydencji podatników nie będących rezydentami (firmy z Austrii i Węgier) rodzi obowiązek podatkowy w postaci pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20 % przychodów uzyskanych przez nierezydentów - uznaje się za prawidłowe.